Dochter zelf vermaken bijna 8
Tips welkom:
Berichtje is ook een uiting van frustratie omdat ik met de handen in mijn haar zit.
Onze dochter word aankomend september jaar.
Ze is enigs kind, een lief, leuk en sociaal kind. Doet het prima op school.
Ze kan zichzelf alleen niet vermaken, ja met een vriendinnetje of buurmeisje, met onze honden of iets wat een beeldscherm heeft. Maar niet zelfstandig ...
Speelgoed tot in den treure. Nergens word alleen mee gespeeld.
Speelafspraken zijn 9 van de 10 keer bij ons thuis.... deels heb ik het idee vanuit andere ouders dat het lekker makkelijk is, vaak dezelfde kinderen over de vloer.
Ik kan geen nee zeggen, ik doe dit voor mijn dochter.
'Vroeger' in mijn jeugd was het spelen meestel om en om .... Het hoeft niet op een weegschaal maar ik vind het ook wel eens prettig om het rijk alleen te hebben en geen slagveld in huis te hebben.
Nu gaan we verhuizen naar een andere woning binnen hetzelfde dorp, een kluswoning.
Ik kan niet ongestoord even schilderen of er word weer aandacht gevraagd in vorm dat ik moet kijken, iets wil niet....
Mag bij wijzen allang blij zijn als ik 20 minuten even ongestoord kan stofzuigen.
Het slokt me op en zuigt me letterlijk leeg.
Voel me op en moe.
Een dag dat ik alleen met onze dochter als school weer een studiedag heeft geeft me bij de start van de dag het gevoel van; wat moet ik NU weer verzinnen om vandaag te doen. Ik vind het geen ontspanning.
Daarnaast is ze elke ochtend rond 05.30-06.15 uur wakker en wij dus ook. Ook alles al voor geprobeerd.
Ze krijgt overigens genoeg aandacht, positieve aandacht, positieve stimulans e.d. We doen geregeld met het gezin wat leuks, spelletje, kinderboerderij, ergens heen en noem maar op.
Hoe gaat dit bij andere gezinnen thuis waarvan het kind alleen is.
Echt wel grenzen gaan stellen. Onze dochter van acht is ook enig kind en ze heeft best wel wat clubjes voor contact met leeftijdsgenootjes en gaat in de schoolvakanties altijd een dag naar de vakantie BSO (ook al heeft mijn man die docent is dan vrij).
Maar ze kan zich ook goed zelf vermaken. Natuurlijk doen we dingen samen, maar we zijn niet altijd op aanvraag beschikbaar, want ook wij hebben werk (dat deels thuis kan/moet) en een huishouden, sport, etc.
Afspreken met vriendinnetjes gaat hier wel om en om, althans, zo veel mogelijk.
Het hoeft echt niet altijd bij jullie. Dan kan het misschien ook gewoon een keer niet. Daar mag je echt grenzen aan stellen. Naar je eigen kind toe en naar andere kinderen en ouders toe.
Ze kunnen ook buiten spelen, in een speeltuintje of zo. Dan hoef je niet per se af te spreken bij iemand thuis. Tijdens een verbouwing zijn in de weg lopende kinderen gewoon niet bij alle taken even fijn. Dat snappen kinderen van acht echt wel hoor.
Als je kind vroeg wakker is, prima, maar daarmee hoeft ze andere mensen en ook haar ouders niet tot last te zijn. Ze is acht. Dan kan ze prima naar de wc en een boek lezen in bed. En daarbij rekening houden met jullie. Dat kan echt wel zachtjes en zonder slaande deuren. Nu komt ze om de haverklap toch bij jullie met iets, terwijl dat niet hoeft. En omdat je dat niet begrenst, gaat ze ermee door, want zo krijgt ze haar zin.
en 'om en om' bij iemand thuis spelen is gewoon normaal hoor. Dus 's ochtends al tegen je dochter zeggen; je mag vandaag afspreken, maar het kan niet bij ons. (Punt).
Dus als je af wil spreken dan kan dat bij Anne, truus, mieppie. Dus gelijk uit school dan samen met vriendinnetje naar haar moeder lopen om dat te vragen. En dan moet je ook zeggen dat het nier bij ons kan en je graag bij...af wil spreken.
Dat is gewoon standaard dat dat om en om gebeurd en wel zo netjes ook.
Wat is er met je zoon gebeurd 
Maar goed, waarom stuur je kind niet vaker uit spelen? Blijkbaar heeft ze een grote behoefte aan sociaal contact. Je schrijft dat 9 van de 10 keer de vriendjes (vriendinnetjes, wat was het nou?) bij jullie over de vloer komen, dan kan jouw kind minstens zo vaak bij de ander gaan spelen. Dat alleen al zou je enorm moeten ontlasten. Waarom gebeurt dat niet? Durf je dat niet te vragen?
En waar is de vader in dit verhaal? Eist jullie kind ook al zijn aandacht op?
JohnnyC. schreef op 07-03-2024 om 13:40:
Wat is er met je zoon gebeurd
Maar goed, waarom stuur je kind niet vaker uit spelen? Blijkbaar heeft ze een grote behoefte aan sociaal contact. Je schrijft dat 9 van de 10 keer de vriendjes (vriendinnetjes, wat was het nou?) bij jullie over de vloer komen, dan kan jouw kind minstens zo vaak bij de ander gaan spelen. Dat alleen al zou je enorm moeten ontlasten. Waarom gebeurt dat niet? Durf je dat niet te vragen?
En waar is de vader in dit verhaal? Eist jullie kind ook al zijn aandacht op?
Dat zeker ook: om en om. Als ze dat nog nooit heeft gedaan heb je een zee aan credits opgebouwd bij al die ouders. Komende tijd, tijdens de verbouwing, lekker bij hen spelen dus.
Je kan haar ook leren haken; leuk tijdsverdrijf mbv een duidelijke beschrijving.
Mandje met katoen naast haar bed voor als ze geen slaap meer kan vatten of voor tijden de middag.
Wij hebben ook maar 1 kind. Is nu een puber. Maar toen ze jonger was, moest ze toch echt alleen spelen.Zeker op die leeftijd Afspraak was dat in het weekend ze vanaf 7.30 naar beneden mocht. Kon ze zelf een boterham maken of iets.
Door de weeks even tijd voor een kop thee na schooltijd. En daarna had ik ook mijn dingen te doen. Na het avondeten was er dan gezinstijd om samen een spelletje te spelen of zo. Tussendoor gewoon niet. En als ze dan kwam zeuren. Was mijn standaard antwoord (net zoals die van mijn moeder vroeger): oh verveel je je ? Is je kamer al opgeruimd? Of anders kan je mee helpen met de was opvouwen/tuin vegen etc. Dan wist ze zich echt wel te vermaken, want dat was natuurlijk ook niet de bedoeling.
De voorliefde om bij ons te spelen in plaats van ergens anders , was er wel. Vooral bij haar vriendinnen want hier was geen zusje/broertje die kwam storen.
Ik lees ook om het spel samen op te starten. Dat vind ik meer iets voor kleine kinderen. Maar 7, bijna 8 jarige kinderen kunnen dat echt wel zelf. Vooral ook omdat er met het meisje niets aan de hand is op school etc
Ik denk dat het dus vooral gewenning is. Dit gedrag is altijd gefacilliteerd door ouders. Dus die knop moet om.
Lotte78 schreef op 07-03-2024 om 16:40:
Wij hebben ook maar 1 kind. Is nu een puber. Maar toen ze jonger was, moest ze toch echt alleen spelen.Zeker op die leeftijd Afspraak was dat in het weekend ze vanaf 7.30 naar beneden mocht. Kon ze zelf een boterham maken of iets.
Door de weeks even tijd voor een kop thee na schooltijd. En daarna had ik ook mijn dingen te doen. Na het avondeten was er dan gezinstijd om samen een spelletje te spelen of zo. Tussendoor gewoon niet. En als ze dan kwam zeuren. Was mijn standaard antwoord (net zoals die van mijn moeder vroeger): oh verveel je je ? Is je kamer al opgeruimd? Of anders kan je mee helpen met de was opvouwen/tuin vegen etc. Dan wist ze zich echt wel te vermaken, want dat was natuurlijk ook niet de bedoeling.
De voorliefde om bij ons te spelen in plaats van ergens anders , was er wel. Vooral bij haar vriendinnen want hier was geen zusje/broertje die kwam storen.
Ik lees ook om het spel samen op te starten. Dat vind ik meer iets voor kleine kinderen. Maar 7, bijna 8 jarige kinderen kunnen dat echt wel zelf. Vooral ook omdat er met het meisje niets aan de hand is op school etc
Ik denk dat het dus vooral gewenning is. Dit gedrag is altijd gefacilliteerd door ouders. Dus die knop moet om.
Helemaal eens hoor, samen starten is eigenlijk voor jongere leeftijd. Maar ik heb het idee dat er een paar stappen nog niet gezet zijn bij kind van TO, dus vandaar de suggestie om daarmee te beginnen ipv cold turkey te switchen.
Bij ons hielp het in het vooruitzicht stellen van een beloning wel. Zoon kreeg dan instructie wat te doen als hij wakker werd. Als het lampje nog niet brandde: even proberen nog te slapen. En anders: stil uit bed gaan en spelen met wat ik de avond ervoor had klaargezet.
Had hij dat gedaan? Dan samen een kruisje zetten op de lijst waarmee je toewerkt naar de beloning. In het begin liefst zo snel mogelijk belonen.
Beloningen bestonden bij ons uit na school naar kinderboerderij of speeltuin of iets wat hij graag wilde. Later beloningen met schermtijd en extra zakgeld.
Lotte78 schreef op 07-03-2024 om 16:40:
Ik lees ook om het spel samen op te starten. Dat vind ik meer iets voor kleine kinderen. Maar 7, bijna 8 jarige kinderen kunnen dat echt wel zelf. Vooral ook omdat er met het meisje niets aan de hand is op school etc
Ik denk dat...
Maar dat zijn aannames he...
Zoals TO beschrijft lijkt er wellicht iets te zijn waardoor dit kind, maar haar eigen ontwikkeling het toch erg lastig is zichzelf te vermaken. Dat kan misschien ook wel iets interns zijn. Dat weet je niet
Wij hadden al vroeg de regel dat ze voor 7 uur 's ochtends en niet uit hun kamer mochten komen. Alleen om naar de wc te gaan of als ze pijn/ziek waren. Dat was zeker al voor hun 8e de regel. Toen konden ze prima al klokkijken op een digitale wekker. Mijn jongste van 11 kan zich ook moeilijk alleen vermaken zonder scherm. Aangezien zijn schermtijd beperkt is miet hij soms echt wel wat alleen doen. Uiteindelijk wil hij dan wel met lego of zo gaan spelen.
En wat betreft altijd bij jullie thuis afspreken is ook een kwestie van aangegeven. Gewoon zeggen de volgende keer wordt bij x gespeeld.
eerlijk gezegd klink je als iemand die echt geen nee kan zeggen. Tegen niemand inclusief je eigen dochter. Alsof je een enorme pleaser bent want….dat mag je zelf invullen.
Waarom koop je een klushuis? Wilde je dat zelf of omdat je man dat wilde?
Waarom kan je kind niet bij vriendinnen spelen? Vroegen die ouders of jouw kind dat en kon je geen nee zeggen?
Waarom maakt je kind van 8! Je wakker om 5:30 uur? Ze kan klokkijken hoor en je kan best afspreken dat ze pas om 7:30 haar kamer uit mag. Waar ben je bang voor/wat gebeurd er als jij eens op je strepen gaat staan?
ik krijg het gevoel dat je vooral een assertieviteitscursus nodig heb. En een heel belangrijk woord bij opvoeden van je kind is nee. Gewoon nee. En denk eraan, als een kind dan heel lang zeurt en je zegt dan ja, dan heb je je kind ook een les geleerd; namelijk dat je beloond wordt als je heel lang zeurt
Moederkareltje schreef op 07-03-2024 om 12:47:
Naast de tips die al genoemd zijn kan ik nog wat anders toevoegen. In de periode dat ik als nanny werkte heb ik bij verschillende gezinnen met alleenstaande kinderen gewerkt. Het was niet ongebruikelijk om een nanny in te huren ookal waren de ouders gewoon thuis. Als je een dikke portemonnee hebt kun je dat ook altijd nog overwegen. Ik begon bij sommige al om 7.00uur, dan was kind al aangekleed en had ontbijt al op, zat voor de tv te wachten op mij. Als ik kwam gingen we spelen tot kind naar school ging zodat ouders rustig konden ontbijten, make-uppen, krant lezen etc. En zo ook smiddags kind uit school halen en mee spelen en soms tot 18 a1900ur ook eten. Het was dus niet echt oppassen maar meer entertainment dienst draaien bij alleenstaande kinderen. Een kind heeft er ook niet voor gekozen alleen te zijn en in mijn ervaring kosten die altijd meer werk dan meer kinderen in een gezin. Je kunt dat ook een dag in de week doen zo een oppas nemen zodat je tijd voor jezelf hebt.
Jij bent echt de eerste die dat zegt.
’s ochtends een wekker en pas na de wekker bij ons komen werkte ook niet bij ons. Ze mocht er wel bijkruipen en dan kon ik in ieder geval nog met mijn ogen dicht onder de deken blijven liggen.
Ik zette ook weleens een wekker: over een half uur mag je met mij spelen, nu niet.
Als je het moeilijk vindt om nee te zeggen dan kun je een excuus bedenken en die van te voren al communiceren: vanmiddag moet ik schilderen, dan is bij ons spelen niet handig en dus ga je ergens anders spelen als je wil.
Mijn kind is ook zo trouwens, maar nu kan ze zelf de hort op en gaat ze makkelijk ergens anders spelen. Ze heeft de pech alleen te zijn, ontzettend sociaal te zijn, gecombineerd met 2 ouders die juist graag zelf iets doen.
Vakantie regelen we iets voor haar: timmerdorp, zeilkamp (zonder overnachting, maar dat zou ook nog kunnen) dan is ze in ieder geval een paar weken onder de pannen, en we gaan een paar keer per jaar naar een camping waar zeker weten veel kinderen zijn.
Ook maakte ik ultiem gebruik van de bso.
Moederkareltje schreef op 07-03-2024 om 12:47:
Naast de tips die al genoemd zijn kan ik nog wat anders toevoegen. In de periode dat ik als nanny werkte heb ik bij verschillende gezinnen met alleenstaande kinderen gewerkt. Het was niet ongebruikelijk om een nanny in te huren ookal waren de ouders gewoon thuis. Als je een dikke portemonnee hebt kun je dat ook altijd nog overwegen. Ik begon bij sommige al om 7.00uur, dan was kind al aangekleed en had ontbijt al op, zat voor de tv te wachten op mij. Als ik kwam gingen we spelen tot kind naar school ging zodat ouders rustig konden ontbijten, make-uppen, krant lezen etc. En zo ook smiddags kind uit school halen en mee spelen en soms tot 18 a1900ur ook eten. Het was dus niet echt oppassen maar meer entertainment dienst draaien bij alleenstaande kinderen. Een kind heeft er ook niet voor gekozen alleen te zijn en in mijn ervaring kosten die altijd meer werk dan meer kinderen in een gezin. Je kunt dat ook een dag in de week doen zo een oppas nemen zodat je tijd voor jezelf hebt.
Ja daar krijgt een nanny toch ook voor betaald ? En dan had je het blijkbaar nog gemak met kinderen die al aangekleed en ontbijt al achter de kiezen hadden. En alsof het er in gezinnen met meerdere kinderen altijd zo vredig aan toe gaat.
Ik snap to trouwens wel met haar heel expliciete vraag over kinderen die ook alleen zijn. Mijn kind ervaart het echt zo dat zíj alleen op haar kamer ligt/ is en wij gezellig samen (terwijl zíj dus juist dat gezamenlijke nodig heeft, ze ís gewoon geen loner, verre van). Als hier een vriendinnetje blijft logeren dan gaan ze bv wel samen naar beneden, maar alleen dat is ook maar zo alleen in die grote benedenverdieping. Dat is écht anders dan met een broer(tje) of zus(je), of weten dat de andere kinderen ook alleen op hun kamer liggen te wachten tot 8 uur.
