Een beetje dom

Vraag of opdracht laten herhalen.

Herken dat helemaal.
Zo van, als ze binnen komen en je staat te strijken, dat ze vragen:"Wat ben je aan het doen?
Standaard antwoord:"Waar LIJKT het op?"
Zelf nadenken moet dus ook gestimuleerd worden.
Bij theedoek/vaatdoek, de vraag laten herhalen, wat moest je halen? En waar kom je mee aan?

En net als met b.v. ~je handdoek opruimen na het douchen~ heeft dit ook een herhaling van 50x nodig

ach

Het is een jongen en waarschijnlijk beginnen de puberhormonen op te spelen. Dat soort dingen compenseer je niet met een beetje intelligentie. Dit komt ook voor bij hoogbegaafden en bij kinderen met een laag IQ.

Je bent goed bezig door te zorgen dat hij je aankijkt maar laat hem nog even de vraag herhalen dan zit je bijna zeker goed.

Emisschien faalangstig?

Je schrijft "Wat ik me afvraag is waarom hij op bijna iedere uitleg met een hoge paniekerige stem zegt: ik snap het niet!!"

Misschien is hij faalangstig? Kijk eens als je daar over leest of je het herkent.

Bij faalangstigheid kan het helpen om meer op het proces van iets proberen (goed je best doen) te gaan zitten dan alleen op de resultaten. Dus ook als hij een 9 of 10 heeft niet zeggen "goed, zeg, een 9 (of 10)", maar "Goh, dan heb je vast goed geoefend en geleerd en tijdens de toets goed je best gedaan".

Vooral benadrukken dat het niet erg is fouten te maken, doet iedereen, overkomt de beste, maar wat hij kan doen is gewoon goed zijn best doen en dan komt het vanzelf.

En overigens dus als hij zo paniekerig reageert, rustig blijven en vragen: wat snap je niet? En dan leg je het rustig uit. Evt. controlevragen stellen "snap je het nu?", "dus wat ga je nu doen?" etc.

bevestiging

Het lijkf er imo inderdaad op dat hij om bevestiging vraagt. Hoe gaat het als hij alleen is? Lost hi j 'problemen' dan gewoon op?

Het doet me denken aan een verhaal dat oma van de week vertelde.

Ze had een gezin met 2 kinderen dat ze draaiende hield. Maar als haar moeder op bezoek kwam ging ze altijd vragen of ze genoeg aardappelen had geschild. En of er genoeg koffie was gemalen. De rest van de week kon ze dat prima zelf beslissen. Maar als haar moeder er was ineens niet meer.

beelddenken?

Ik moest aan beelddenken denken. (leuke zin) http://www.stichtingbeelddenken.nl/wat-is-beelddenken/beelddenken-in-het-onderwijs/

Ik heb er hier ook eentje rondlopen, die gesproken opdrachten en uitleg, moeilijker begrijpt. Als ze het dan ziet, dan gaat het wel goed. Daar kan je trouwens behoorlijk onzeker van worden. Want je voelt je dom.

Zij ging met zwemles altijd voor in de rij staan, leek te luisteren naar de instructie, sprong in het water en deed dan precies het verkeerde. (rug buikslag omwisselen, etc. Wat er maar verkeerd kon, deed ze verkeerd).

Mensen om haar heen (ik ook), gingen als reactie haar naam dan op een zeeeer zeurende toon uitspreken. Piiepoohhh, je doet het fout. Pieeepoooh, let eens op. Pieepooh, dat zei ik toch!.

Die benadering maakte haar nog meer onzeker.

intellectueel slim of praktisch slim

is soms echt wat anders. Ik had er vroeger zelf last van, dat ik wel heel erg goed kon leren maar super suffig was in praktische dingen. Tot grote wanhoop van mijn moeder en mijn veel handiger beste vriendinnetje. Ik zal echt wel een domme indruk gemaakt hebben vaak. Misschien nog wel af en toe, maar inmiddels ben ik wel veel handiger door oefening (al meer dan 25 jaar mijn eigen huishouding doen helpt wel). Al kan ik heel praktische vragen op niet huishoudelijk vlak soms nog steeds echt verkeerd begrijpen of helemaal niet beantwoorden. Snap gewoon niet waar het over gaat dan. En met hele vlotte kordate en handige types klikt het ook meestal niet zo goed, die ergeren zich aan mij. Man heeft het nog veel erger. Die is veel slimmer dan de wie dan ook die ik ken, en echt een verstrooide professor. Lastig eraan is dat ik vaak niet kan inschatten hoe verkeerd hij iets begrijpt of niet oppikt, en het dus een paar keer herhaal, wat hem weer irriteert natuurlijk.

Hier ook

Ik ben ook gezegend met een puber (14) die slim is (maar die nog moet leren om die hersens ook te gebruiken waar ze voor bedoeld zijn) maar die met praktische zaken erg onhandig is. Valt minstens 1x per jaar van zijn fiets, enzo. Toen we gisteren samen sinterklaascadeautjes aan inpakken waren moest ik aan dit draadje denken: het lukte hem niet om fatsoenlijk een stukje plakband van de plakbandhouder (gewoon zo'n bureaugeval met die venijnig scherpe tandjes) af te scheuren..... Typisch is ook dat hij in problemen denkt en niet in oplossingen. Als er iets moet gebeuren is het al heel snel : ja maar dat kan ik niet, het komt niet in hem op om te bedenken hoe hij het wel zou kunnen. Vaak komt zijn 3 jaar jongere broertje dan met "o, maar dat kun je zo en zo doen" Eureka!

Haha, plakbandje

Mijn zoon (13, 2VWO) moest vanavond een kadootje in pakken voor klasgenootje. Hij had geen idee hou hij het moest doen. Inderdaad, klooien met de plakband.

Ja, Heidi, ook slimme kinderen kunnen hele domme dingen doen. Ik vraag wel eens aan mijn zoon of hij z'n hersenen soms op school heeft laten liggen.

dat soort dingen

kan mijn man ook totaal niet: inpakken, plakbandjes, zakjes met binders, lusjes en haakjes, gefriebel en gefrobel. Is genetisch (zoon hetzelfde, opa ook). Ze kunnen wel heel goed prachtige gedichten schrijven.

Ben ook een altijd een stuntel geweest..

...en ik was geen slechte leerling op school. Hetzelfde zie ik ook bij mijn zoon (19, HBO).
Zoon en ik kunnen geen cadeautjes inpakken, fröbelen is niet aan ons besteed.

Toen ik de leeftijd van de zoon van Heidi* voerde ik simpele opdrachtjes van mijn moeder ook niet goed uit. Ik was een dagdromer èn ook vreselijk onzeker.
Bijvoorbeeld: mijn moeder stuurde mij om een theedoek in de kast te pakken. Ik stond vervolgens voor die kast en kon het niet vinden. Ik zei het dan tegen mijn moeder, die op een holletje naar mij toekwam, in de kast keek en die theedoek pakte en het voor mij neus liet zien met de opmerking: "Wat is dit? Je moet jouw ogen gebruiken. Jij bent als een kip zonder kop!" Als ze in een slechte bui was kon ik nog een oorvijg krijgen.. met als gevolg dat ik nog meer in mijn droomwereldje kroop en volgende opdrachten ook niet goed kon uitvoeren. Moeder werd ongeduldig, ze pakte het ding af waar ik mee bezig was en zei: "Gebruik toch eens jouw hersenen, hoe simpel kan dit zijn?" En de onzekerheid groeide maar door, ik was altijd ervan overtuigd geweest dat ik helemaal niets kon. Maar mijn schoolwerk bewees het tegendeel!

Stenna zei in haar berichtje dat ze met hele vlotte kordate en handige types het meestal niet zo goed klikt en dat zij zich ergeren zich aan haar. Ik heb precies hetzelfde! Ik vermijd juist die types om botsingen te voorkomen. En dat lukt niet altijd, want mijn moeder, dochter (16)(heeft het zeker van haar grootmoeder) en mijn vriendinnen zijn juist van die praktische handige types. Zoon en ik hebben elkaar op dat gebied elkaar gevonden. Zoon vergeet en/of verliest vaak zijn spullen en is ook onhandig. Mijn moeder heeft een keer gezegd dat hij later een probleem kan krijgen als hij de simpele klussen niet eens kan.. ik denk, ach, met mij is het na al die jaren toch goed gekomen, dus dat zal bij hem ook wel gebeuren.

Er is inderdaad een verschil tussen intellectueel slim en praktisch slim. Of denkers en doeners..

Daarom laten wij dochter altijd cadeautjes inpakken... en als iets ons niet lukt dan weet zij wel een oplossing.

Zijn professoren daarom vaak zo verstrooid?