Eeuwige weerzin tegen uitstapjes

Benoemen

Ik "dwing" mijn kinderen toch af en toe mee te gaan, en wijs ze dan achteraf, als ze nog in euforie zitten, dat ze vooraf geen zin hadden en dat ze zich nu heerlijk voelen. Dat moeten ze uiteindelijk leren. Van bewegen worden de meeste mensen blij, maar de meeste mensen hebben er ook vooraf geen zin in. En toch moet je het doen, voor jezelf. Voor dat lekkere gevoel.
Maria

Afspraken

wij maken voor de vakantie al afspraken, ze mag in een week 2 pyamadagen kiezen waarvan 1 bij mij en de ander bij haar vader. En verder gaan we gewoon wat doen.
En dat varieert van naar een balletvoorstelling tot een strandwandeling. Maar ook dat spreken we van te voren af.
En ik probeer dit soort activiteiten vooral niet alleen in de vakantie te doen. Vakantie is om uit te rusten, dus als je wil rommelen vind ik dat prima. Nu is ze bezig met een wc rolletjes project.

Ach ja

30 jaar geleden liepen wij al mokkend achter onze ouders aan door het bos; nu zie ik het mijn kinderen weer doen en over 30 jaar zullen zij in onze situatie zitten.
Denk ik

Je schrijft dat zelf laten verzinnen niet tot creatieve ideeën leidt. Wie weet kan je 3 opties noemen en dat ze dan daaruit mogen kiezen. Hebben ze nog een beetje het idee dat ze inspraak hebben...

Ik ben ook zo

Natuurlijk ben ik voor een dagje Amsterdam altijd wel te porren, maar in heel veel uitjes heb ik totaal geen zin. Ik ga alleen omdat het moet (verjaardagen en dergelijke) of omdat het gezond/leuk is voor de kinderen. Mijn ideale uitje bestaat momenteel uit een geheel kinder- en manloze middag op de bank met een mooi boek en een zak chips. Of met dat mooie boek in een beschaafd, nadrukkelijk kindvrij cafe vreselijk goeie koffie nippen. En toch vind ik de meeste uitstapjes en feestjes uiteindelijk best leuk tot geweldig, en dat weet ik nu. Daarom ga ik toch maar.

Hier

Een kind dat ondanks BSO en clubjes best te porren is voor een uitstapje. Net als ik trouwens. Maar dan wel iets leuks. We gaan wel het bos in, maar dan ook uileballen pluizen of bijenkorven kijken ofzo.
Vinden die van jou het niet leuker als er een activiteit is?
Loes

Dwingen

dat moet ik hier niet doen, heb ik wel vaak gedaan vroeger maar dat werd er dan niet gezelliger op.
De oudsten zijn nu pubers dus die willen helemaal niks meer, terwijl ik overal om me heen ouders met pubers leuke dingen zie doen (of moesten ze ook verplicht mee).
De pubers blijven dus gewoon thuis en wij gaan leuke dingen doen

Misschien is het niet leuk?

Ik had vroeger een hekel aan uitstapjes. Dat kwam doordat:
1. Ik de jongste was en de uitjes voor mij best afzien waren.
2. Mijn ouders altijd irritaties kregen: mijn vader wilde de wandeling afmaken, mijn moeder wilde halverwege stoppen.

Liora

Ik denk

dat kinderen gewoon niet van de omslag houden. Ze willen geen verandering. Dus ze zijn aan het spelen of aan het hangen en dan is een uitstapje een onzekere factor. Hier ook ALTIJD gezeur. Behalve als het een echt kinderuitje is zoals zwemmen of een pretpark. Fietsen, museum, wandelen, bos...altijd gezeur. Ik dwing ze wel. We gaan gewoon. Kan nog want ze zijn 6 en 9. Onderweg draaien ze bij en komen altijd vrolijk thuis. Het is wel van belang dat er wel een kinder component in zit. Dus naar het bos een bal mee en een fristi onderweg

Wel herkenbaar

Hier een 11 en een 8-jarige. 11-jarige gaat niet graag meer mee, zeker niet naar het bos of een speeltuin ofzo. Als de bestemming dus een beetje in de buurt ligt blijft zij thuis. Gaan we echt lang weg, meer dan twee uur, dan moet ze toch echt mee. Soms met gemopper maar draait dan meestal wel bij. Jongste van 8 doe je juist plezier met een uitje naar het bos, dat plannen we dan als zijn zus ofwel niet thuis is ofwel thuis kan blijven.
Vorige week was het hier herfstvakantie en ik had geen zin in teveel gezeur dus vooral uitjes gepland die voor beide leuk waren: zwembad, bioscoop dat gaf geen problemen. Wat ik wel altijd merk is dat ze zo'n moeite hebben met op tijd weg te komen. Er moet altijd nog iets gedaan of afgemaakt worden. De overgang is dus wel moeilijk. En te vroeg iets plannen mag vooral ook niet: ik had bijvoorbeeld een afspraak met een vriendin gemaakt om 11.00u op 1 uur reisafstand, dat vonden ze toch wel erg vroeg!
Overigens kies ik er dus juist wel voor om elke dag iets te doen met name met de jongste omdat die zichzelf echt niet kan vermaken thuis. Zou hij dat beter kunnen, dan zou ik w.s. minder uitstapjes plannen.

Ha, herkenbaar

In elk geval fijn dat ik niet de enige ben die aan zijn kinderen moet sleuren. Het is waarschijnlijk ook een illusie dat ze fluitend meegaan. Mijn zus en ik waren vroeger heel gedweeë kinderen, althans tot mijn vijftiende, dus ik ken die weerstand niet zo.
Het scheelt dat het drie heel verschillende kinderen zijn. Als ik ze zelf laat kiezen, worden ze het echt niet eens. De één is dol op cultuur, de ander wil alleen maar sporten. De een wil het liefst alleen met het gezin, de ander doe je geen groter plezier dan dat er een vriendin meegaat. We doen daarom heel veel met de kinderen apart, maar soms wil je toch wel eens iets met zijn vijven.
Van tevoren een programma aankondigen werkt inderdaad goed, dan weten ze waar ze aan toe zijn. Maar ik wil op een dag die onverwacht prachtig weer brengt ook wel eens kunnen zeggen: 'jongens, laarzen aan, we gaan naar het strand.' En dat ze dan joelend van blijdschap nog voor mij op de fiets zitten. Ha, illusie natuurlijk.
We hebben een tijd 'mama's verplichte gezinsuitstapje' gehad. Dan mocht ik één keer in de twee weken iets bedenken en ging iedereen zonder morren mee. Ging een tijdje goed. Iedereen tevreden. De naam was ironisch bedoeld, maar werd na verloop van een paar maanden toch nogal letterlijk ervaren, vooral door manlief, die ook niet altijd zin had. In de zomervakantie heb ik het maar laten varen.
Het stukje van Mea is trouwens wel verhelderend. Iedereen heeft wel eens (of vaak) geen zin.
Enfin, ik worstel nog even door.
Misschien ga ik wel een nieuwe tactiek proberen. Dat ik gewoon elke zondagmiddag ergens heen ga en dat iedereen zelf kiest of hij mee wil. Zo niet, dan heb ik een lekkere kind- en manloze middag. Zo wel, dan heb ik toch één kind cultuur of natuur door de strot geduwd / met de paplepen ingegoten. Misschien wordt het wel een soort prestigeproject voor de kinderen of ze met mama mee mogen.
En inderdaad, wat zijn dat voor ouders die hun pubers wel kwijlend voor een Chagall krijgen, smekend of ze nog een uurtje langer in het museum mogen blijven

Blij dat ik de enige niet ben.

Mijn dochter is ook al zo'n huismus, ik herken het gemok en dat het uiteindelijk toch best leuk is. Een vriendje mee helpt ook heel erg.

In een subtropische badplaats heb je dan dus een dochter die niet mee wil naar het strand maar als het regent wil ze graag wandelen, kan ze eindelijk eens met een paraplu paraderen.

Ckv!

Mijn 16 jarige zoon vroeg vorige week aan me of we niet weer eens naar het Rijksmuseum konden gaan want hij wilde Rembrandt zien.
Nadat ik van de beademing af was kwam ik erachter dat hij dit wilde voor ckv van school. Daarvoor moeten ze een aantal culturele of kunstzinnige dingen doen of bezoeken. Dus er is nog hoop .

De jongste van 10 is nog wel over veel dingen enthousiast, maar m'n 16 jarige gaat ook niet meer mee het bos in en zelfs voor duinrell was wel wat aandrang nodig. Bioscoop enzo is nog wel leuk, maar de standaard gezinsdingen...nee helaas.

Ha guera

Grappig, wat jij zegt. Net in de vakantie weer meegemaakt met de hele kluit kinderen. "Jongens, we gaan zwemmen" Jamaar/ik wil nog/ik moet nog/geen zin in/moet dat nou ... Dan lig je eindelijk met alles en iedereen in dat zwembad, heb je een reuzeplezier. En dan krijg je het omgekeerde. "Jongens, we gaan eruit" Jamaar/we zwemmen pas drie uren/ik wil nog/ik heb net/ik ga nog in het bubbelbad/nú al??
Overigens gaan we hier nu wat vaker 1 op 1 op stap. Eén ouder met één kind, lekker rustig

Ja, ckv

Dat helpt enorm. Dan moeten ze opeens naar allerlei dingen en ontdekken dan opeens iets dat ze toch wel leuk vinden. Mijn zoon theater (ik moest ook aan de beademing).
Maar dat is pas in bovenbouw VO dus.
Overigens was en ben ik zelf ook nogal een huismus. Niks lekkerder dan in de vakantie gewoon rustig thuis aanrommelen.

Ckv

Haha, voor ckv moest er ook iets aan industrieel erfgoed o.i.d. bezocht worden. Zoon greep zijn kans en vroeg zijn vader of die nog naar radio Kootwijk moest in de herfstvakantie. Ze hebben een leuk vader-zoon uitje gehad en zoon kon er nog een verslag over schrijven ook (terwijl pa hem van te voren nog een boek met achtergrondinformatie opdrong)
Feit is wel dat ckv als het stomste vak bekend staat maar als je als ouder 'eindelijk' een willige puber meekrijgt mag dat vak wel blijven .

Leuk draadje

Wat een herkenning!
Al ging het op de basisschool nog redelijk als ik duidelijk van te voren aangaf wanneer we iets zouden gaan doen. Zomaar spontaan een leuk uitje, nou nee.
Op het VO is mijn ervaring eerder minder positief. Het lijkt wel of het niet cool is om een excursie van school leuk te vinden. Dat is altijd saai! (Ze doen echt de leukste dingen, maar ja, dat is mijn mening natuurlijk...)