Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
parasolletje

parasolletje

10-09-2009 om 20:22

Extreem faalangstig? onzeker? help...

Ik hoop dat er hier wat herkenning is van mensen die hetzelfde meemaken.
Mijn zoon is bijna 7 (en een dochter van bijna 4 en een zoon van 3 maanden) maar het gaat om mijn oudste. Ik begin heel langzaam maar zeker het idee te hebben dat er iets niet goed is met hem.Hij is in de kleutergroep blijven zitten met de reden dat hij het niet aankon om naar groep 3 te gaan, sociaal en emotioneel niet.Hij heeft geen vriendjes , alleen 1 vriendje die hij al 3 jaar kent.ik observeer mijn zoon tijdens zijn spel met andere kinderen uit de buurd, als hij daar al mee speelt. Mijn zoon bepaald ten alle tijden het spel, het spel bestaat altijd uit botsen, vechten of plagen en pesten. Op school in de pauze speelt hij vaak alleen.Zijn zusje van bijna 4 pest hij ook voortdurend en zij kan alleen maar dingen fout doen.Mijn zoon raakt gelijk in de stress als zijn zusje wat doet of verkeerd doet.Er zal ook nooit iemand met zijn speelgoed mogen spelen.Hij is zo bang dat het speelgoed kwijtraakt of stukgaat.Je snapt dan ook dat als zijn zusje al kijkt of wijst naar zijn speelgoed dan begint hij al te slaan of te schreeuwen.Ik heb al wat keren naast hem gezeten en geprobeerd hem te laten spelen met zijn zusje.Zwemles vordert niet.Hij zit al 2 jaar op les en is nog maar 1 bad verder.hij is als de dood dat hij koppie onder gaat.zolang hij de bodem voelt is het goed.Terwijl we 1 keer in de week gaan zwemmen met hem om de angst te overwinnen.dan mag hij 15 minuten echt oefenen en 30 minuten spelen.daarnaast heeft hij 2 keer per week zwemles.Ik bied hem naast de zwemles aan een sport te gaan beoefenen als hij dat graag wil.hij wilde pianoles, dat mocht hij, na 6 keer lachtte hij de juf uit omdat ze vals zong volgens hem en hij er dus de brij aan gaf.Vandaag voor het eerst in voetbalkleding naar voetbal training, van de 35 kindjes die re waren , kende hij er zeker 25. en toch...toch weigerde hij het veld op te gaan.Ik vraag naar zijn angst , het waarom wil je niet...en krijg als antwoord dat hij het niet zo goed kan als die andere jongens.Ik uitgelegd dat hij daarom juist op voetbaltraining gaat om het te leren.dat er meerdere kindjes zijn die het helemaal niet kunnen en ja dat er ook kindjes zijn die het wel kunnen.toen ik hem omarmde om hem een knuffel te geven voelde ik dat zijn hart flink tekeer ging, dus duidelijk vond hij het allemaal heel spannend. Atlethiek vind hij erg leuk, maar ook daar is de drempel te hoog, want volgens hem staan dan al die moeders naar hem te kijken en dat vind hij eng.hij is duidelijk onzeker over zichzelf.Ik voelde me vanmiddag hoe erg het ook klinkt zo teleurgesteld in mijn eigen kind...al die andere kindjes deden zo leuk mee ..en die van mij WEER niet...op school hebben we eind van het schooljaar een gesprek gehad met de leerkracht, zij gaf aan dat onze zoon geen vreugde haald uit de opdrachten die ze hem voorzet, hij zet zich nergens voor in en de interesse is er niet.qua intelligentie is hij gemiddeld.ze kan er geen vinger opleggen.Uit mezelf heb ik iemand ingeschakeld die hem geobserveerd heeft in de klas en die een vragenlijst heeft afgenomen bij zowel de juf , mijn zoon en onszelf..er kwam niet iets aanwijsbaars uit en heeft ons eigenlijk doorgestuurd naar een psycholoog. zij vermoed pdd-nos in hele lichte mate, maar ze weet het niet zeker ..ik kan nog heel lang doorgaan met voorbeelden maar ik hoop eigenlijk dat er meer mensen hetzelfde hebben meegemaakt of hetzelfde meemaken en mij wat tips kunnen geven...
liefs van Parasol

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Parasol

ik heb er totaal geen ervaring in maar wens je sterkte !

Ik denk dat het helemaal niet slecht is om bij een andere psycholoog advies te vragen want nu ben je eigenlijk niet veel verder gekomen dan een onzekere uitslag.

MaximeM

MaximeM

10-09-2009 om 22:47

Ben ik weer

Hoi,

Ik heb het al eens vaker geschreven maar google eens op speltherapie. Ik ken inmiddels meerdere mensen uit mijn omgeving die daarheen zijn geweest met hun kinderen met verschillende problemen. Ik heb het idee dat het een therapie is die voor kinderen als leuk wordt ervaren en mijn kennissen hebben er veel aan gehad.

Succes
Maxime

Parasolletje

Ik denk dat het in eerste instantie toch heel belangrijk is dat je weet wat er met hem aan de hand is. Het lijkt m het beste om hem te testen bij een orthopedagoog o.i.d., alvorens naar een therapie te gaan. De school waar je zoontje op zit heeft waarschijnlijk wel tips over een goed bureau die je verder kan helpen, anders kun je ook even in de gemeentegids kijken. Voor nu zou je kunnen kijken naar wat je hem aanbied aan activiteiten. Zorg dat er iets tussen zit waar voor hem succesmomenten uit te halen zijn. En vergeet niet om hem te prijzen voor al het goede, als is het nog zoiets kleins, dat hij doet.
Heel veel succes.

Balpen

Balpen

11-09-2009 om 10:10

Verder zoeken

Hoi Parasol,
Ik herken wel het een en ander in je verhaal. Vooral je gevoel van teleurstelling, alle kinderen doen leuk mee, maar jouw zoon lukt dat niet. Het is zo frustrerend als je je best doet om je kind gelukkig te maken en het kind wordt er dan niet gelukkig van.
Maar bedenk dat het voor hem nog veel vervelender is dan voor jouw. Hij is een kind. Hij voelt zich niet blij, is negatief tegen anderen en beleeft aan heel veel dingen geen plezier. Dat voelt rot.
Mijn zoon heeft dat ook een hele tijd gehad. Hij had een dysthyme stoornis. Dat is een soort van depressie die niet gepaard gaat met hele diepe downs, maar een algeheel gevoel van somberheid en verlies van levenslust. Ik wil niet zeggen dat het bij jouw zoon ook zo is, maar ik zou deze signalen zeker serieus nemen. Als je aan blijft modderen, wordt het steeds moeilijker om je zoon te helpen.
Ik zou niet via school, maar via de huisarts een verwijzing vragen naar een kinderpsycholoog of orthopedagoog. Deze kan je zoon dan testen en jullie helpen.

parasolletje

parasolletje

11-09-2009 om 15:04

Manda

lief dat je reageerd ! ja , ik zal zeker doorgaan naar een psycholoog,ik kan mijn kop in het zand blijven steken maar ik kan er beter nu bij zijn dan over een paar jaar want dan krijgt het ventje het nog lastiger dan dat hij het al heeft denk ik. we hebben trouwens op aanraden van school een pedagoog ingeschakeld en zij heeft ons dus vragenlijsten laten invullen en zoon geobserveerd, zij was degene die aangaf dat als we verder wilden zoeken naar het probleem we eventueel een kinderpsycholoog in konden schakelen. Dat is iets wat we eerst afgehouden hebben maar nu ik de problemen beter in kaart breng en ik zie hoe mijn zoon met die angsten worsteld is het toch beter het hogerop te zoeken !
groetjes parasol

parasolletje

parasolletje

11-09-2009 om 15:05

Maxime

Bedankt voor je tip ! ik had er nog nooit van gehoord maar inmiddels ben ik gaan surfen op het net en heb inderdaad na het lezen van hun werkwijze een speltherapeut benadert !
groeten van parasol

parasolletje

parasolletje

11-09-2009 om 15:10

Zorra

Die mevrouw waar ik over schreef was inderdaad een pedagoog, aangedragen door school. ..school sluit zich aan bij advies van pedagoog en adviseerd naar een kinderpsycholoog te gaan. Iets wat ik in eerste instantie afgehouden heb omdat ik gewoonweg zijn 'gedrag/beperking" aannam als niet afwijkend...inmiddels weet ik beter...soms is het echt een doorsnee jongen...als hij maar thuis is in zijn veilige omgeving en bij ons..Enja ik zal hem zeker niet vergeten te prijzen voor hetgeen wat hij wel doet...maar soms..heel soms..breekt me dat op..ik behandel hem met zijde handschoentjes ..heel erg bedankt voor je reactie..groet parasol

parasolletje

parasolletje

11-09-2009 om 15:19

Balpen

oef..de eerste regels van je tekst zo goed omschreven..zo is het gevoel helemaal bij mij...en inderdaad ..hij heeft er meer last van als/dan mij ! maar soms dan trek ik het niet om eeuwig rustig te blijven...een pedagoog hebben we al gehad..die kan er haar vinger niet op leggen en vermoed een lichte vorm van pdd nos..maarrr met een grote R..zij weet het niet en mag dat niet uitspreken dus als we verder zouden willen kijken wat er aan de hand is dan moeten we contact opnemen met een kinderpsycholoog..ik heb dat dus afgehouden ..puur omdat ik het erg VOND om mijn kind bestempeld te zien worden..maar nu..ben ik inmiddels zo ver dat ik verder ga kijken met hem..ik heb na een tip van iemand hier op het draadje een speltherapeut benadert en wacht op het eerste gesprek.
Je schrijft dat jou zoontje een stoornis had..is hij nu weer de oude ? hoe lang ben je met hem in therapie geweest? en hoe oud was je zoontje dat je begon te merken dat het niet meer ging?
bedankt voor je reactie..groet parasol

Balpen

Balpen

11-09-2009 om 20:23

Parasol

Het gaat nu weer erg goed met onze zoon. Hij heeft echt weer plezier in het leven en in school. Hij kijkt nu zelfs uit naar het schoolreisje. Dat was vorig jaar wel anders.
Het belangrijkste is dat wij hem nu beter begrijpen en beter op hem reageren. Daardoor zie je hem weer opveren. Het gaat alleen wel langzaam. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard, zeggen ze wel eens. Dat geldt voor dit geval ook.
Het is een geduld kwestie, maar niets doen is ook geen optie.
Achteraf gezien is onze zoon al heel lang somber geweest. Vanaf dat hij naar de basisschool gaat eigenlijk. Dat was echter ook met goede periodes er tussen. Maar het ging echt niet meer anderhalf jaar geleden. Toen was hij negen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.