Faalangst - hoe er mee om te gaan?
Zoon loopt op bepaalde gebieden erg voor (zie draadje hieronder over lezen) , heeft het enorm naar zijn zin op school, maar heeft het afgelopen jaar ook wel een soort van faalangstig iets gekregen dat hij daarvoor niet had.
Dingen die hij lastig vindt wil hij NIET doen, niet proberen ook. Denk aan zonder zijwieltjes fietsen, sokken aantrekken, maar ook antwoord geven over vragen die hij niet zeker weet. Niet aan de testjuf die zijn iq probeerde te meten, niet aan de oogarts als hij niet 100% zeker weet dat hij het goed ziet.
Hoe krijgen we hem zover dat de "van proberen kun je leren" en "niet geschoten altijd mis" kwartjes gaan vallen? Hij kan heel koppig zijn en gewoon niet doen.
Geen idee
Onze dochter ( nu 11, gaat volgend schooljaar naar het VWO) heeft ook faalangst ontwikkeld. Zelfs zo erg dat een juf in groep 5 opperde dat ze misschien beter naar het SBO kon. Dat was natuurlijk onzin, maar laat wel zien hoe erg dochter onderuit was gegaan. Dochter heeft een faalangstreductie-training gedaan en is behoorlijk opgekrabbelt, al durf ik niet te zeggen dat dat aan die training heeft gelegen.
Ik heb me, zeker in de periode dat het zo rot met haar ging, vaak afgevraagt of ik het had kunnen voorkomen. Wat doe je met een slimme kleuter die verder nog erg jong is? Moet je ze pushen of juist niet? Dochter liep vooral vast op haar jonge leeftijd in de klas, maar om die reden blijven zitten was ook onzin.
Haar broertje zit nu in groep 1, is ook slim en jong. Hij is van december en kleutert extra, omdat hij in gedrag echt nog heel klein is. Zijn vriendjes zijn ook allemaal jong. Hij zit op een andere school dan zijn zus. Een "witte" school waar de leerkrachten erg alert zijn op zijn ontwikkeling en ze hebben de kennis en materialen om hem meer aan te kunnen bieden als dat nodig is. Maar ook zij zeggen dat het vooral afwachten is hoe hij zich gaat ontwikkelen.
oh aanvulling
Ik vergat te melden dat zoon ook faalangstig is. Alles wat hij niet direct kan doet hij niet meer.
