Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Geen vriendjes

Mijn zoontje van 7 heeft eigenlijk geen vriendjes. Vorig jaar was hij de jongste in de klas en had niet echt aansluiting, dit jaar is de groep gewisseld(Jenaplan) en zitten er veel jongere kinderen in dus dat zou het probleem niet moeten zijn. Het is een extravert jochie maar spelen, compromissen sluiten, ho maar! Als hij speelt doet hij eigenlijk zijn eigen ding, niets echt samen dus.Ik maak me toch wel zorgen, met name omdat ik laatst gelezen heb dat je als kind nog beter slechte vriendjes kunt hebben dan helemaal geen vriendjes. Zo leert hij natuurlijk niet hoe sociale omgang in zijn werk gaat. Maar ja, dwingen afspraakjes te maken helpt ook niet, er taalt echt geen kind naar hem en dat doet mij pijn.
Hij vindt het zelf ook vervelend, ook al kan hij tegenwoordig (noodgedwongen?!) goed alleen spelen. Gelukkig heeft hij nog een zus.

Maar mijn vraag is: kun je spelen leren, hebben jullie tips? Of moet ik er maar geen probleem van maken en hem laten? Ik wil ook niet dat hij het gevoel krijgt dat hij faalt.
O ja, hij zit al op scouting!

Gr, Astrid

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Guinevere

Guinevere

09-09-2009 om 21:48

Speltherapie?

Het klinkt alsof je zoon wat hulp van buitenaf nodig heeft om het gewenste speelgedrag te leren. Wie weet is speltherapie geschikt voor hem? Zelf geen ervaring, maar zeker weten dat er hier mensen zijn die dat wel hebben.

Sientje

Sientje

10-09-2009 om 10:25

Hier ook....

Mijn dochter van 6 is ook extrovert en vrolijk, ook snel afgeleid. Samen spelen doet ze ook niet na school, op school wel schijnt.

bv. gisteren uit school lopen we in onze straat. Zien we buurmeisje (zit op dezelfde school). Zegt dochter ze enthousiast "hoi Fleur". Buurmeisje verteld dat ze nu buitenspeelt en vanmiddag naar ballet gaat. Mijn dochter ziet ondertussen een grote spin en rent er naar toe. Dan roep ik haar terug en zeg dat buurmeisje iets aan haar verteld heeft.
We gingen naar binnen. Ik zeg, ga lekker buiten spelen met buurmeisje. Ooh ja dat is een goed idee. Het is maar een voorbeeld maar ik moet het echt stimuleren anders gebeurd er niets.

Op school schijnt ze volgens de juf lief samen te spelen. Maar uit school wil ze nooit met iemand spelen. Ook vraagt nooit iemand of ze kunnen komen spelen. Ze heeft twee zusjes dus daar speelt ze gelukkig wel mee. Verder ben ik nu begonnen om te stimuleren om met de buurtkinderen te spelen. Als ik zie dat er in haar klas kinderen zitten die echt al beste vrienden zijn vind ik het wel zielig voor haar. Moet wel zeggen dat ze er later bij kwam en het moeilijk is om er ook bij te horen. Ouders zijn al vriendinnen, kinderen spelen dus ook van jongs af aan al samen. Dat hebben wij helaas niet. Scheelt ook wel. Verder heb ik zelf ook sociaal wat minder flair. Dus dat heeft ook zijn invloed.
Jongere dochter van 4 heeft wel al speelafspraakjes met kinderen uit haar klas. Meestal wil oudste dan het vriendinnetje van jongste overnemen. Ik weet verder ook geen oplossing. Ik lees dus met je mee. Ik herken je gevoel wel van bang zijn dat kind het gevoel heeft dat ze faalt.

Astrid

Hoi Astrid,
Wat je eigenlijk niet vertelt is of hij er last van heeft dat hij geen vriendjes heeft? Speelt hij graag alleen en is hij verder een vrolijke ventje? Of merk je dat het hem verdriet doet?
Het pushen van vriendjes kun je natuurlijk niet, maar je zou bijv wat vaker met een vriendin/familie met kinderen in dezelfde leeftijdgroep iets kunnen gaan ondernemen.

Verder is het denk ik belangrijk te zien wat zorgt dat hij geen vriendjes heeft. Kan hij ze niet maken (weet hij niet hoe) of knappen ze af (bijv door bazigheid)? Krijgen ze ruzie? Of heeft hij andere interesses die hij (nog) met niemand kan delen? Is het bijv op scouting beter? Zit hij wel op een sport/bezigheid dat echt zijn belangstelling heeft (en waar hij dus gelijkgestemden kan vinden)?

Astrid15

Astrid15

14-09-2009 om 16:52 Topicstarter

Bizzyb

Bedankt voor je reactie. Soms vindt-ie het wel jammer maar in het algemeen zit hij er niet zo mee dat hij niemand te spelen heeft. Ik vind het voor zijn sociale vorming wel belangrijk dat hij met anderen speelt. Het is ook alleen met leeftijdgenootjes dat hij soms vreemd doet, in het gezin gaat alles prima eigenlijk. Ook de relatie met zijn zus is verder normaal te noemen.

Het probleem is vnl dat hij volstrekt zijn eigen gang gaat en niet bereid is compromissen te sluiten. Tot echt ruzie komt het niet.
Afspraakjes maken vindt hij eng, papa of ik moeten mee om het te vragen. Hij wordt nooit gevraagd, maar gelukkig ook niet gepest!
Ook bij scouting heeft hij geen gelijkgestemden gevonden. Er zijn geen neefjes/nichtjes in de familie maar ik onderneem wel regelmatig wat met een vriendin maar die heeft meiden. Eigenlijk lijkt het soms wel of het daar beter mee gaat

Verder zit-ie op zwemmen, is niet echt iets om vriendjes te maken. Ik vond dat je goede vragen stelde maar kom er toch niet verder mee voor mijn gevoel.

Ik heb binnenkort een gesprek met de juf, dat ook hierover gaat. Ik heb haar ook gevraagd of ze onder schooltijd wil letten of en met wie hij speelt. Als er aanleiding toe is ga ik toch misschien wel een kinderpsycholoog raadplegen.

Groetjes, Astrid

A

A

14-09-2009 om 21:40

Hier hetzelfde

Hoi Astrid,

Lijkt wel of ik mijn eigen verhaal lees; Hier ook Jenaplan, zeven jaar en dit jaar naar nieuwe groep. Had ook geen aansluiting bij de vorige groep... Zie dat het nu wel beter gaat, komt vrolijker thuis en zo. Krijg ook van de juf te horen dat het in de groep goed gaat.
Maar afspreken; zegt dat hij er gewoon geen zin in heeft; dan MOET ik spelen mama, dat wil ik niet...

Gaat nu sinds kort ook naar speltherapie, denk dat hij daar wel zal leren om een beter inlevingsvermogen te krijgen, dat hij beter leert omgaan met situaties waarin kinderen iets anders willen spelen als hij. (vindt het nogal moeilijk om dan ook eens een ander de zin te geven).

Ze zijn nog maar zeven, komt wel goed...

Succes.
A

Ook hier herkenning!

Hoi Astrid,
Mijn zoon lijkt erg op die van jou, zeker als ik kijk naar je tweede mail! Ik herken ook je bezorgdheid om sociale vaardigheden. Hier ook geen neefjes of nichtjes, of zelfs maar broertjes of zusjes. Dat maakt het toch lastig voor een kind om te leren ruzie maken enzo, want vriendjes zijn vrijblijvender en kun je echt verliezen, familie in dat opzicht (en op die leeftijd) niet.

Jouw zoon komt op mij eigenlijk niet echt over als iemand die geen sociale vaardigheden zou hebben. Ik zou het bijv. zorgelijker vinden als hij dolgraag vrienden zou willen zijn met kinderen die niets van hem moeten. Zoals je zelf aangeeft: hij vindt geen gelijkgestemden. Hij zou dus het beste op een activiteit kunnen gaan die aansluit bij zijn interesse. Dan heeft hij de meeste kans gelijkgestemden te treffen. Was de scouting bijv zijn eigen idee, of die van jullie als ouders?

Wat ik trouwens wel doe is dat ik vaker naar hem terugkoppel hoe hij doet en wat dat doet met anderen, in de hoop dat hij dat oppikt. Ook praat ik veel met hem over vriendschappen en wat hij wil/wie hij aardig vindt en wie niet. Misschien kun je hier iets mee?

Astrid15

Astrid15

16-09-2009 om 13:39 Topicstarter

Gesprekje met juf

Fijn hoor, die herkenning.
Ik heb net een gesprekje met de juf gehad en die gaf aan dat hij eigenlijk bij zijn eigen klas, de 4e jaars, geen aansluiting heeft. Veel te speels, andere interesses etc. Hij zit in een 3/4 combinatiegroep (Jenaplan). Maar hij is echt nog zoekende dit schooljaar, en richt zich vooral op de 3e jaars. Dat zou op zich een goede en ook plausibele verklaring zijn, dus we kijken het even aan. Heb over 4 weken evaluatie.

Groetjes, Astrid

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.