Geobsedeerd door wapens
Mijn zoon van 9 is heel veel bezig met wapens. In ieder takje ziet hij een 'gun', korrels hagelslag zijn een granaat of een magazijn van een AK47 etc. Verder verzint hij de hele dag door allerlei effectieve wapens en mogelijkheden om dingen te laten exploderen.
Deze interesse/obsessie (?) heeft hij al een paar jaar. Wij dachten dat hij er wel overheen zou groeien, maar het lijkt de laatste maanden wel toe te nemen. Van ons krijgt hij geen wapentuig, maar als hij zelf guns in elkaar knutselt vinden we dat goed.
Ik vraag me af of er meer aan de hand is dan alleen spelen en fantasie. Hij is van het zwijgzame type dat de schooldag samenvat met het woordje 'goed'. Voelt hij zich onveilig? Thuis, op school?
Verder is hij een vrolijk, zingend, speelgraag en geïnteresseerd kind. Heeft vriendjes, ligt goed in de groep.
Wie kan hier iets zinnigs over zeggen?
herkenbaar
Hier ook zo'n ventje. Inmiddels is hij 12. Maar de liefheid zelve. Een rustige jongen, sociaal, behulpzaam. Maar een fascinatie voor wapens. Ik denk dat het nu iets minder is dan toen hij iets jonger was. Toen hij 8 of 9 was tekende hij alleen maar tanks, wapens, granaten. Hij kende allerlei wapens. Sja zijn vader heeft dit ook. Het is gewoon interesse. Hij speelt geen oorlogsgames (call of duty bijv komt er hier niet in!) . Hij speelt ook nog steeds heel veel met nerfs. En anders desnoods met zijn vingers pief paf poef.
Zo lang hij niet agressief is en gewoon vrolijk en sociaal vind ik het allemaal best. Het is nu wel iets minder dan toen hij 8 a 9 was....
Klopt,
9 jaar is echt de tijd dat ze daarmee bezig zijn. En hun vriendjes ook, dus ze moeten haast wel meedoen. Het wordt heus minder bij de meesten!
Hier nauwelijks
Zoon hier is ook 9. Hij vindt wapens op zich wel interessant. Koopt ook graag zo'n nerf-achtig pistool van zijn eigen geld, om er vervolgens niets mee te doen. Ik merk ook niet echt dat andere kinderen van zijn leeftijd er erg mee bezig zijn.
Eenzijdige interesse herken ik echter wel. Zoon is volledig geobsedeerd door voetbal. Nou is dat op dit moment niet echt een probleem tijdens het WK. Maar hij is het ook al enkele jaren en het wordt alleen maar meer. Kent alle clubs en spelers van de Eredivisie en houdt alle voetbaluitslagen bij. Soms is het lastig, want hij wil met ons ook alleen maar voetballen en over voetbal praten. Maar over het algemeen maak ik me er niet echt zorgen over. Het heeft ook zijn voordelen, want het stimuleert hem wel tot dingen te lezen en dat heeft hij hard nodig omdat hij dyslexie heeft. En verder maakt hij met voetbal wel contact met anderen, waar hij verder nogal moeite mee heeft.
Als jouw kind verder graag met anderen speelt en ook nog wel iets anders dan met wapens, zou ik me niet direct zorgen maken. Verder ligt de grens hier altijd, als er met wapens gespeeld wordt, bij roepen dat je iemand dood gaat maken. Dat wil ik dus echt niet horen. Maar dat kan natuurlijk voor iedereen anders zijn.
jongensdingetje
denk ik. Hier zoon van 8 die van lego de meest grote kanonnen en andere schietdingen bouwt, en veel fantaseert over vechtstrategieën. Verder ook een lief ventje hoor. Als het spel al te gek wordt (mag tegen anderen niet zeggen "ik maak je af" bijvoorbeeld) dan herinneren we hem eraan dat oorlog geen spelletje is en dat je er geen grapjes over maakt.
ook hier, maar dan jonger
Hoi,
Mijn jongste is bijna vier en ook daar hebben we deze vraag (zie forum t/m 4 jaar). Daar komen ook wel wat interessante reacties, ook toepasbaar bij 9 jarige.
Oorlog is geen spelletje idd creabea, maar je kan in je spel wel schietspelletjes doen, als je dit met elkaar afspreekt. Dit principe gaf zowel bij ons als bij zoon veel opluchting, het een van het ander te scheiden.
Succes. Lunamaya
Emigreren?
Ik woon tussen de Amerikanen...daar wordt dit heel gewoon gevonden!
leeftijd
mijn zoon had dit ook heel sterk op die leeftijd. Aangezien hij nu veel ouder is (18) kan ik je met een gerust hart verzekeren dat het over gaat. Bij hem in elk geval wel, en ook bij zijn toenmalige vriendjes (klein dorp, zie ze nog regelmatig).
