Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Gevoelig en enorm rechtvaardigheidsgevoel

Was benieuwd of anderen ouders dit herkennen en hoe zij daarmee omgaan.
Mijn zoontje (4,5) is een gevoellig mannetje. Hij voelt stemmingen, sferen, geluiden, stemvolumes enz. sterk aan en reageert daar ook altijd op.

Tegelijkertijd heeft hij een enorm rechtvaardigheidsgevoel. Als peuter al vertelde hij andere kindjes dat iets niet mocht als ze zich niet aan de regels/afspraken hielden, iets afpakten of als er een keer een mep of duw werd uitgedeeld. Ik noemde hem altijd al gekscherend het Morele Geweten van Nederland. Dat is nooit meer overgegaan. Nog altijd heeft een enorm rechtsvaardigheidsgevoel en is erg bezig met goed en slecht, eerlijk en oneerlijk, aardig en onaaardig, samen delen samen spelen, afspraak is afspaak enz.
Manlief en ik zijn ook wel van eerlijk en straight maar ik heb het idee dat zoonlief de dubbele dosis heeft gekregen van ons beide.

Op zich prima, maar de morele lat waar hij anderen aan meet wordt uiteraard niet - tot grote teleurstelling- door alle andere kinderen of volwassenen nageleefd. Met gevolg dat als iets net niet helemaal gebeurd zoals hij vindt dat het hoort, of als een kind iets afpakt, of als een vriendje snauwt of wat kattig doet, of als een volwassene een keer een plagerig grapje maakt dat hij dan volledig op de kast gaat: boos, weglopen, huilen en verontwaardigd. De ander moet dan sorry zeggen en als dat niet gebeurt blijft hij lang boos. En niet iedere kleuter wil/kan al sorry zeggen en niet iedere volwassenen biedt zn verontschuldigingen aan aan een kleuter voor een in zijn/haar ogen onbeduidend grapje.

Het lastige is, en daarom post ik hier: op zich heeft hij ook vaak wel gelijk. Hij legt naadloos de vinger op een situatie waarin iets niet helemaal loepzuiver verloopt. Maar tegelijkertijd zitten zijn emoties hem dan zo in de weg dat ik de situatie probeer te relativeren. En daar wordt hij dan weer boos om omdat hij ook vindt dat hij gelijk heeft en dat het onzin is om daar dan overheen te stappen. En daar heb ik dan niet zoveel tegen in te brengen want hij heeft ook eigenlijk het bij het rechte eind; ik zeg dan vaak maar dat het niet zo kwaad bedoeld is, of dat het andere kindje dat niet express doet, of dat het maar een grapje is, maar soms raak ik ook geiiriteerd omdat hij om het minst of geringste voorval in de flip schiet waarin hij op zich wel gelijk heeft maar moet hij leren om daar wat minder zwaar aan te tillen als hij dat gelijk niet krijgt. Maar hoe leg je dat uit?

Kortom: hij zal later denk ik een prima Strafrechter worden, maar tot die tijd zijn tips of ervaringen van andere ouders van harte welkom!

ps: verder is het overigens een heel vrolijk en lief jongetje dat makkelijk contact maakt en lekker draait op school....

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Linda99

Linda99

20-12-2009 om 21:18

Benoemen

Wij hebben ook zo'n kind En wat het beste werkt: benoem zijn gevoel en probeer daarna een beetje te relativeren. Dus niet goedpraten, maar meer eromheen praten.

Guinevere

Guinevere

21-12-2009 om 10:29

Oh, wat leuk

Wat grappig, ik noemde onze oudste toen hij kleuter was ook "Het geweten van Nederland". Alles moet inderdaad volledig eerlijk verlopen, in theorie dan. In de praktijk valt het allemaal reuze mee, maar hij kan nog steeds flink nijdig worden om bepaalde situaties. Strafrechter zal hij wel niet worden maar het hart zit in elk geval op de juiste plaats.

Maartje

Maartje

27-12-2009 om 19:44

Hier

Mijn zoontje 3,5 ben illegaal hier heeft een hoog rechtvaardigheidsgehaalte, als ik tegen hem aan stoot of zijn broertje dan krijgen we de wind van voren "mama jij mag mij niet slaan!"
Als mijn man hem een beetje plaagt neemt hij het letterlijk en word dan boos.
Hij wil dat andere kindje sorry zeggen als ze iets in zijn ogen verkeerd hebben gezegd.
En als hij iets grappigs heeft gedaan (in mijn ogen) en ik moet lachen dan word hij ook boos, want jij mag mij niet uitlachen ach best sneu vind ik.

Ik probeer zoveel mogelijk uit te leggen dat ik hem dan juist lief vind..en dat papa soms een beetje gek kan doen..en dat iemand je zomaar aanraakt, en het doet geen pijn niet gelijk sorry hoeft te zeggen..

Maar soms "straft hij zijn broertje door terug te slaan,waardoor broetje weer gaat huilen en ik weer boos word op de oudste zucht...

jopi

jopi

03-01-2010 om 20:38 Topicstarter

Grappig

grappig om te lezen dat er meer mannetjes (toeval?) rondlopen waarbij het moraal hoog in het vaandel staat.
Maartje, jouw zoontje zou het broertje van die van mij kunnen zijn, je beschrijving is zo herkenbaar!

Merk dat met de vakantie en dus met minder vermoeidheid de scherpe randjes er een beetje vanaf zijn. Maar ik neem alle tips ter harte!

Ilva

Ilva

05-01-2010 om 10:32

Hier ook

Mijn oudste (nu 9) heeft het ook. Gelukkig nu iets minder dan als kleuter. Hij heeft een keer gevochten in de klas omdat een jongetje het knijpertje dat de dag aangaf alvast op de juiste dag zette, maar dat doet de juf altijd. Mijn zoon werd woedend. En het jongetje wilde het niet terug zetten. Toen begon mijn zoon gewoon te vechten (en het is echt geen vechter hoor). Ik wist niet wat ik zag. En zo gaat het wel vaker (niet met vechten hoor, hij begreep gelukkig wel dat dat toch echt te ver ging). Maar als hij echt woedend wordt heeft hij eigenlijk altijd gelijk. Het komt nu gelukkig wel minder vaak vind maar hij is nog wel erg bijdehand
(tot op het genante toe soms).

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.