Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Tango

Tango

08-03-2010 om 12:01

Ggd geweest, was weer gezellig (bleh)

Beetje rare titel, maar zal hem even uitleggen.
Vanmorgen een afspraak met Tangozoon voor de groep 2 controle bij de ggd. Ik begreep meteen weer alle klaagverhalen over CB en dergelijke.
We moesten er om 9.30 u. zijn, op mijn werkdag natuurlijk, kon weer niet anders. Werden om te beginnen pas om 9.45 u. binnen geroepen.
Eerst naar de verpleegkundige. Ging nog redelijk, gehoor was voldoende, enkele tonen hoorde hij niet ondanks zijn buisjes. Daarna heeft ze echt eindeloos lang de ogentest staan doen met hem, zodat volgens mij gewoon zijn concentratie weg was om dan te concluderen dat hij toch niet zo goed ziet als zou moeten. Mijn opmerking dat het wel erg lang was, vond geen reactie.
Daarna moest hij figuren natekenen, lukte niet echt vooral die driehoek en ruit. Tja, het is eenmaal geen motorisch wonder door zijn sensorische integratieprobeem, had ze natuurlijk even kunnen lezen op mijn keurig ingevulde formulier.
Daarna naar de arts, was nog weer erger. Tangozoon volgt keurig de onderste lijn van de groeicurve, maar volgens haar zat hij er toch iets onder (verpleegkundige had net gezegd van niet, maar ja het met je collega eens zijn doe je niet natuurlijk), dus of we over een jaar maar eens terug konden komen daarvoor. Ik gaf aan dat ik dat niet erg zinvol vond en of het niet over 2 jaar mocht. Tot groep 7 wachten vond ik ook wel lang, maar nee het moest over een jaar. Voor de ogentest moesten we over 3 maanden maar weer eens komen. Verder werd vooral benoemd wat hij niet goed kon: op 1 been staan, weer tekenen. Niet benoemd werd dat hij zo geweldig goed hinkelde, vingers aantikte en over een lijn liep. Bah, zo negatief allemaal. Ze vroeg nog of ik bijzonderheden had en ik had helemaal geen zin het daarover te hebben. Heb alleen gezegd dat eraan gewerkt wordt en dat hij logopedie heeft gehad en nu kinderfysio. Toen ik uitlegde waarom (sensorische integratie) zat ze me maar een beetje glazig aan te kijken. Ging er verder niet op in. Ze vroeg of hij goed at en ik had ingevuld ja, dus zei ik ook ja. Hij eet helemaal niet zo geweldig, maar ik heb daar dus weinig problemen mee. Aan het eind vroeg ze of ik nog vragen had, heb nee gezegd, had ik ook niet hoor en zeker niet aan haar.
Ik vind het zoooo waardeloos dit, je moet voor van alles terugkomen en een beetje meeleven dat kunnen ze niet. Alsof we al niet genoeg afspraken hebben voor Tangozoon, die we overigens met liefde nakomen hoor. Maar deze dus niet. En dan dat alleen maar benoemen wat hij niet kan, met het kind erbij nota bene. Zo fout vind ik dat. En vooral niet zeggen dat het erg knap is dat hij twaalf zegt bij het cijfer 12 bij de test voor kleuren zien en ook vijftien terwijl dat helemaal nog niet hoeft.
Beetje lang verhaal, maar ik had het weer helemaal gehad met ze.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Prakje

Prakje

08-03-2010 om 12:11

En dat is de hele reden

dat ik NOOIT naar een schoolarts ga.

Hier is het overigens nog erger, de kinderen (groep 2/3) worden uitgenodigd zonder ouders erbij (?!). Dat gaan we dus echt niet doen.

Ik heb gebeld en nou heb ik in mijn dossier laten opnemen dat ik niet naar de schoolarts toe wil.

Geen probleem, deze afspraken zijn niet verplicht.

Wat een opluchting! Zeker nu ik jouw verhaal weer lees...

Mijn advies: bel ze op en zeg dat je vanaf nu NOOIT meer een oproep wenst te ontvangen. Is een stuk beter voor je eigen bloeddruk en het welbevinden van je kind!

vlinder72

vlinder72

08-03-2010 om 13:12

Zucht

Wij krijgen vast ook binnenkort wel weer een oproep. Maar ik heb gehoord dat ook bij ons op school de kinderen gaan zonder ouders. Lekker zinvol. Mijn kinderen zijn verlegen. Bovendien praat mijn zoon niet zo goed (krijgt al logopedie) en hij is ontzettend klein dus ik weet nu al dat ik dan alsnog een oproep krijg om naar de schoolarts te gaan. Dan ga ik liever gelijk. Dan krijg je niet eerst een overzicht van al de gebreken van je kind maar kan je alles direct toelichten. Verder vraag ik mij wel eens af waarom altijd de negatieve aspecten zo benadrukt moeten worden. Of het nou om een 10 minuten gesprek gaat of het CB. Ik word er soms echt depri van. Dan denk ik dat mijn kind echt alles fout doet.

Aanwezigheid

Ik heb het net weer in een draadje bij zwangerschap aangehaald: maar ze zeggen idd dingen waar het kind gewoon bij zit dat je denkt "dat zég je toch niet?".

Dat ie niet zo lang zou worden. Nee.. ouders zijn 170 en 175. Dus wat wil je dan. Ik was zo pissig (kind stond er wat beteuterd bij) dat ik meteen zei dat voetballers altijd nog een stuk beter verdienen dan basketballers..
Pfff...

Tango

Tango

08-03-2010 om 14:39

Twijfel

Ja, Prakje, dat zou ik ook wel willen, maar ik word altijd zo aan het twijfelen gebracht door dit soort bezoeken en je wilt natuurlijk zekerheid dat je kind echt goed ziet en dat hij niet heel klein blijft, dus geef ik dan toch maar weer toe. Erg zwak van mezelf, vind ik.

vlinder72

vlinder72

08-03-2010 om 16:34

Tango

Dat lijkt mij toch heel normaal. Ik merk dat ik zelf echt van slag ben als iemand onverwacht commentaar heeft op mijn kind. Dus mijn baby die niet goed groeit. Mijn zoon die zo raar zwom (huh?), mijn dochter die niet zo netjes sprak (ze is net vier jaar). Dan loop ik daarna echt een poos te twijfelen. Waarom zie ik dat niet en is het echt zo erg etc. etc. Ik denk dat wij allemaal toch het liefste willen dat ons kind aan de "norm" voldoet. Maar ja, mijn kinderen zijn allemaal heel erg klein en ook nog eens behoorlijk verlegen. En mijn oudste heeft ook nog eens een hekel aan onverwachte dingen. En wat is dan de norm. Ik weet ook wel dat mijn kinderen heel normaal zijn en het prima doen maar toch trek ik mij kritiek erg persoonlijk aan. Maar mocht je toch volgend jaar je zoon laten meten bij het GGD. Ik heb dat met de oudste ook gedaan. Ik vond dat toch wel prettig. Het jaar ervoor kreeg ik alleen te horen dat hij nogal klein was en daarom volgend jaar terug moest komen. Het jaar erop controleerde ze zijn lengte en gewicht en daarna had ik met de arts van het GGD een gesprek over zijn lengte met uitleg waarom ik terug moest komen. Uitleg over de grafieken. Wat de verwachting voor mijn zoon is en hoe lang hij zou kunnen worden als hij later in de pubertijd zou komen. En ook waarom wij ons geen zorgen hoefde te maken. Die tweede afspraak vond ik achteraf wel erg prettig. Tja, en dat gezeur over zijn ogen. Als je zeker weet dat hij goed kan zien dan zou ik dat gewoon achterwege laten. Ik ben nog nooit teruggegaan naar het CB of GGD voor een hoor- of ogentest.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

08-03-2010 om 16:55

Tango

Laat ik voorop stellen dat ik best snap dat je het een beetje hebt gehad met de GGD (ik ga er ook niet meer naar toe). Maar als ik jouw posting goed lees, dan vraag ik mij wel af waarom je nu precies zo geïrriteerd bent. Waarom trek je het jezelf zo aan?
"We moesten er om 9.30 u. zijn, op mijn werkdag natuurlijk, kon weer niet anders."
Tja, dat is toch ook een keuze van jou. Je gaat of wel, of je gaat niet.
"Tja, het is eenmaal geen motorisch wonder door zijn sensorische integratieprobeem, had ze natuurlijk even kunnen lezen op mijn keurig ingevulde formulier."
Maar wat is nu je probleem? Dat ze hem tóch iets laat tekenen, of omdat iets wordt geconstateerd wat je al weet?
"Tangozoon volgt keurig de onderste lijn van de groeicurve, maar volgens haar zat hij er toch iets onder"
Maar mag ze dat dan niet zeggen vind je? Ik bedoel: je weet dat je kind wordt gemeten en gewogen. Dan is het toch logisch dat ze even kijken naar de curve en daar ook nog iets over zeggen? Of hadden ze er het zwijgen toe moeten doen? (waarschijnlijk had je ze dat ook niet in dank afgenomen).
"dus of we over een jaar maar eens terug konden komen daarvoor"
Ik vind dit toch echt geen rare opmerking van een instelling die er speciaal is om de ontwikkeling van kinderen te volgen.
"Voor de ogentest moesten we over 3 maanden maar weer eens komen."
Idem.
"Niet benoemd werd dat hij zo geweldig goed hinkelde, vingers aantikte en over een lijn liep."
Maar daarvoor ga je toch ook niet naar een controle/onderzoek? Vraagt je man 's avonds hoe het was. 'Nou, ze vinden dat hij heel goed kan hinkelen!'
"Bah, zo negatief allemaal."
Tja, ik weet natuurlijk niet hoe de sfeer was, maar ik denk dat het ook erg te maken heeft met hoe je hier zelf in staat. De voorbeelden die ik lees in jouw bericht, vind ik namelijk helemaal niet negatief. Kan het zijn dat je er al met tegenzin naar toeging, en je je tegenzin bevestigd ziet?
Ik wil je als tip geven om er wat zakelijker mee om te gaan. Je laat ze hun dingen zeggen, en je neemt het mee naar huis. Daar overdenk je eens rustig met welke dingen je wel of niet iets wilt doen. Het is jouw kind, jij hebt de regie, jij bepaalt wanneer je op controles gaat, welke onderzoeken je wilt. Als je geen nieuwe ogentest wilt, dan ga je dus niet. Heb je zelf ook twijfel over zijn ogen, dan ga je wel (maar dan hoef je je er ook niet aan ergeren dat ze je dat zelf voorstellen).
En verder laat je alles van je afglijden. Het is het niet toch helemaal niet waard om je humeur hier door te laten verpesten?

ijsvogeltje

ijsvogeltje

08-03-2010 om 16:58

Vlinder

"Ik merk dat ik zelf echt van slag ben als iemand onverwacht commentaar heeft op mijn kind. Dus mijn baby die niet goed groeit."
Maar dat ligt toch echt bij jezelf. Het is namelijk geen kritiek! Je gaat het toch niet als kritiek beschouwen als een arts constateert dat je baby wat achter blijft in groei?!

Prakje

Prakje

08-03-2010 om 16:58

Zonder ouders naar arts, hoe leg je dat uit?

Wij hebben onze kinderen uitgelegd dat er niemand is die zomaar aan ze mag zitten, als dat toch moet gebeuren zijn wij aanwezig.

Dan kan ik het dus ook niet goed vinden dat mijn kind door een wildvreemde uit de klas wordt gehaald. Die dan ook nog overal aan gaat zitten en vragen gaat stellen... als mijn kind zijn dag niet heeft, komen daar vast heel bijzondere antwoorden uit.

Tot overmaat van ramp zijn die artsen er blijkbaar een kei in om alleen de negatieve zaken te benoemen waar een kind bij is... en daar staat je kind dan heel alleen te zijn met al zijn 'gebreken'... echt hartverscheurend. Ik snap werkelijk niet waarom ouders het goed vinden dat hun kinderen alleen naar een schoolarts gaan.

@Tango, je kunt natuurlijk gewoon altijd een afspraak met je huisarts maken... en bij twijfel kan die je doorsturen naar oogarts, fysio etc.

Onzeker wordt je volgens mij alleen maar van die arts van de GGD... niet van je eigen boerenverstand

ijsvogeltje

ijsvogeltje

08-03-2010 om 22:45

Prakje

Mijn zoon moest 1 x alleen naar de schoolarts, en dat was in groep 7. We hadden van te voren een brief gekregen dat het alleen maar om wegen en meten zou gaan, voor de rest was geen tijd oid (geld?). We hebben hem gewoon laten gaan en dat ging prima.
Even los van de wenselijkheid om kinderen alleen naar des schoolarts te laten gaan: maak het niet te groot. Natuurlijk kun jij als ouder precies aan je kind uitleggen dat het op enig moment naar een arts gaat en wat het kan verwachten. Maak het allemaal nou niet zo groot en beladen.
"Tot overmaat van ramp zijn die artsen er blijkbaar een kei in om alleen de negatieve zaken te benoemen waar een kind bij is..."
Dat bedoel ik dus.
"en daar staat je kind dan heel alleen te zijn met al zijn \'gebreken\'... echt hartverscheurend."
Sorry, ik denk dat je schromelijk overdrijft. Begrijp mij goed, zoals ik al eerder schreef ben ik ook geen GGD-fan, maar je moet wel realistisch blijven. Nog even en we denken hier allemaal dat daar allemaal zielige kleutertjes staan, zonder papa en mama, in hun onderbroekje, die een uitgebreid medisch onderzoek krijgen, een pittig gesprek met de arts hebben, op hun kop krijgen dat ze te weinig zijn gegroeid, niet netjes kunnen tekenen en niet genoeg piepjes horen. O ja, natuurlijk ook nog worden doorgezaagd of mama wel eens boos is en papa wel eens slaat, hoe vaak ze patat eten en of papa wel eens vreemd gaat.

Annet

Annet

08-03-2010 om 22:48

Andere instelling

Tango, ik denk dat je met een andere instelling naar dit soort gesprekken moet gaan (als je nog wilt gaan). Je zegt zelf dat je gevraagd hebt of het vroeg genoeg was om over 2 jaar te komen? Dat geeft ruimte voor beperking. Meldt gewoon dat je op z'n vroegst over 2 jaar weer komt (als je dat wilt). Maar je hebt echt geen arts nodig om je zoon te meten en tegen de gemiddelde curve aan te leggen. Daar zijn hele mooie programmaatjes voor.
Mijn kinderen zijn allebei altijd tegen ondergewicht aan. Ook hier zeurde de schoolarts bij oudste over een te laag gewicht. Maar als je dan zegt dat het bij de curve en haar postuur paste, dan was het in een keer weer in orde. Het lijken wel proefbalonnetjes van die artsen. Als jij het wegwuift, is er niets aan de hand.
Wij gaan alleen nog naar schoolarts voor medische zaken (met controle op dat gebied is niets mis wat ons betreft, juist omdat onze kinderen op dat gebied geen problemen hebben). Wij geven van tevoren al aan dat wij niet willen praten over opvoeding, voeding, bedplassen of wat dan ook. Wel over oren, ogen, motorische ontwikkeling. In het gesprek op school wordt dit soms toch geprobeerd maar dat houd ik dat heel effectief af.
In jouw geval zou ik ook niet praten over motorische ontwikkeling. Daar heb je al een specialist voor. Die is per definitie meer gespecialieerd dan de schoolarts.
In groep 7 mocht oudste inderdaad alleen zonder ouder. Wij hebben haar gelijk afgemeld voor het onderzoek. De mogelijkheid voor een ouder aanwezig was er niet. Dat vind ik voor een 10-jarige niet correct.
School had haar al een vragenlijst laten invullen over haarzelf maar die heb ik teruggehaald. (de volgorde is eerst toestemming, dan onderzoek). Dat is goed verlopen.

Annet

Annet

08-03-2010 om 22:51

Ijsvogeltje?

vind jij dit normaal dan?
" ja, natuurlijk ook nog worden doorgezaagd of mama wel eens boos is en papa wel eens slaat, hoe vaak ze patat eten en of papa wel eens vreemd gaat. "

Vind jij echt dat dit normale vragen zijn aan kinderen van 10-11 jaar?
Ik dus helemaal niet. Dus ik werk aan dit soort vragen niet mee.

Prakje

Prakje

09-03-2010 om 09:24

Pelle...

Tango had het over afspraken onder werktijd Mij maakt dat dus niet uit, ik kan altijd wel schuiven met mijn uren.

Mij gaat het vooral om het zonder ouder naar een arts en de vreselijke houding van de (meeste) GGD/CB artsen naar ouders/kind.

Daarom heb ik al bij de geboorte van jongste (is de 3e) besloten dat ik alleen voor de entingen naar het buro ga. Alle andere oproepen zeg ik af.

De jaren daarvoor liep ik mezelf dus nog op te vreten voor en na elk bezoek aan het CB.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

09-03-2010 om 10:25

Annet

Het is precies zoals Pelle zegt: je haalt dit stukje tekst enorm uit zijn verband. Volgende keer zal ik erbij schrijven dat ik iets cynisch bedoel. En nee, dat was dus niet letterlijk bedoeld. En nee, ik ga er dus vanuit dat het absoluut niet zo gaat. En daarmee bedoel ik dus niet dat het allemaal perfect zal verlopen, maar wel dat ik denk dat je schromelijk overdrijft.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

09-03-2010 om 10:48

Pelle en parkje

`Ik vind het belangrijker dat mijn kind vertrouwen heeft in medisch opgeleide personen dan mijn kind te leren dat er een ienieminiekans is dat die dokter een enge pedofiel is!`
Pelle, ik ben het helemaal met je eens! Ik ben echt verbaasd hoor, door de enorm wantrouwende houding die sommige ouders hebben.
`Ik wil niet dat mijn kind door een wildvreemde uit de klas wordt gehaald!`
Tjonge jonge, alsof we het over een ontvoering op klaarlichte dag hebben zeg! 's Ochtends vertelt de juf dat ieder half uur de schooldokter iemand even komt ophalen voor een onderzoekje. Dat weten de kinderen om wie het gaat ook al via hun ouders. De mevrouw of meneer stelt zich even voor in de klas en komt ieder half uur een kindje terugbrengen en ophalen.
Nogmaals: dit staat los van de wenselijkheid of kinderen zonder ouders naar de schoolarts zouden moeten gaan. Maar vind je zelf ook niet dat je wat krampachtig reageert?

jow

jow

09-03-2010 om 12:01

Vader mee

Ik ben met beide zoons een keer in groep 2 naar de schoolarts geweest, na twee keer wist ik het wel, ik ga nooit weer mee. Wat een gezeur, en ik maak me er veel te druk om geloof ik Sindsdien gaat mijn man, die is nuchter en lekker zakelijk. Toen de schoolarts het dossier van een van mijn zoons niet kon vinden zei mijn man alleen 'oh?', verder niets. Ik weet zeker dat ik gezegt zou hebben, dat dossier hebben jullie niet! Wat waarschijnlijk weer ruimte gegeven zou hebben voor discussie. Als mijn man niet zou kunnen, zou ik mijn vader wel sturen oid, iemand die zich niet de kast op laat jagen.

Snap het wel

Ik snap Tango wel. Als je kind afwijkt van de norm en al in een medisch traject zit, je daar zorgen over maakt en je al vaak met artsen of deskundigen de ontwikkeling van je kind bespreekt dan kan de soms ietwat onverschillige, niet goed ingelezen of onvoorbereidde arts/verpleegster van het CB soms onbedoeld op je tenen gaan staan. Omdat ze/hij niet de moeite, ervaring of proffesionaliteit heeft om naar je kind te kijken zoals het is, maar zoals het had moeten zijn. Omdat hij of zij voorbij gaat aan wat allemaal al bereikt is, maar wat bereikt had moeten zijn.
En dat dat allemaal doodleuk wordt uitgesproken alsof het de gewoonste zaak van de wereld is terwijl je als moeder heel erg verdrietig of baalt van het feit dat je kind anders is en de heren dames van het CB daar zonder in de gaten hebben aan voorbijgaan of sterker: nog even fijntjes inwrijven waar je kind bijzit.

Dus ja, als je een heel normaal ontwikkelend kind hebt, dat keurig in de curve groeit en volgens het boekje gaat maakt dat plompverloren uiten van oordelen van het CB niet zoveel uit en zou je het allemaal niet zo moeten aantrekken.
Maar als dat niet het geval is, ligt dat een stuk lastiger.

Tango

Tango

09-03-2010 om 22:05

Annet

Maar wanneer geef je dat dan aan dat je niet over bedplassen, motoriek, opvoeding e.d. wilt praten. Hier krijg je gewoon een brief met afspraak en vragenlijst toegestuurd die je mee neemt naar de afspraak. Naar de vragenlijst wordt dus nauwelijks gekeken, zoals ik gemerkt heb. Verder hebben we dus geen telefonisch contact met de GGD. Geef jij het dan gewoon aan het begin van de afspraak aan?
En een gesprek op school hebben we hier ook niet. Volgens mij geven ze vanuit de GGD wel info door aan school, zal mij benieuwen wat. Ach, school weet toch alles al dus daar heb ik weinig zorgen over.
En inderdaad Jopi, bij Tangodochter liep altijd alles precies volgens het boekje, ik had toen ook geen problemen met GGD-afspraken. Bij Tangozoon komt er gewoon steeds weer iets nieuws uit, nu dus weer die ogentest. Snap ik ook weer niets van, want als er een kind is dat alles ziet is hij het wel.
Iemand sprak nog over kinderen die stil zijn, Tangozoon was dit ook daar. Vraagt de verpleegkundige: wat zeg je weinig, ben je thuis ook zo stil? Wat is dat nou voor vraag aan een kind? Ik heb maar gezegd dat hij thuis heel gezellig aanwezig is. Ze concludeerde toen dat hij het spannend vond, wat ook zo was. Ik vind het echter ook helemaal geen slechte eigenschap dat hij stil is bij zo'n bezoek, liever dan dat hij de boel bij elkaar schreeuwt ofzo.
En ik zal best een verkeerde instelling hebben, hoor. Ik ging er al een beetje naar toe met het idee van wat zullen we nu weer te horen krijgen. Maar ik blijf erbij dat ik het allemaal heel negatief vond en dat ik het juist heel leuk zou vinden als ze zeggen dat hij zo goed kan hinkelen.

Prakje

Prakje

10-03-2010 om 06:52

Pelle

De dagelijkse werkelijkheid ligt uiteraard genuanceerder dan je in een berichtje kunt typen . Als er eerste hulp nodig is, dan gaat dat voor alles (met of zonder ouders).

Zoals je zelf al aangeeft is er dan - over het algemeen - bijv een leerkracht/ib-er/coach etc bij. Dat is toch anders dan helemaal alleen.

En ik/wij vinden de GGD-artsen echt een wassenneus, dus gaan onze kinderen daar bij voorkeur niet naartoe, en zeker niet als we ons daarvoor in bochten moeten wringen of dat ze alleen moeten.

Dirkje

Dirkje

10-03-2010 om 14:10

Ik herken het wel

Hier is het groep 7 onderzoek bij de schoolverpleegkundige. En ik heb meteen besloten dat ik dat bij de volgende kinderen niet meer ga doen. Eigenlijk wilde ik nu al niet gaan, nadat ik de vragenlijst gelezen had. Ging vrijwel alleen over sociaal-emotionele dingen en nauwelijks over lichamelijk medische zaken. Maar goed, we hadden niet afgezegd , dus ik voelde me wel verplicht om te gaan. Er waren een aantal dingen die me opvielen, niet alleen vanuit mijn eigen ervaring, maar ook wat ik van andere ouders terughoorde.
Om te beginnen: de afspraak kon alleen doorgaan als de ouders erbij waren. Vond ik prima. Ik had hier op OO gelezen dat dit ook heel anders kon zijn. Als dat niet zo was, hadden we iig afgezegd. Behalve in spoedsituaties gaan onze kinderen op deze leeftijd niet niet zonder ons naar de dokter, ziekenhuis oid.
Daarna viel het me weer op dat het onderzoek vooral sociaal was. Gezinssamenstelling en eventuele grote veranderingen daarin, hoe vaak kind per week ontbijt, sociale instelling, plek in de groep (zowel thuis als op school), of het ongewenste ervaringen meegemaakt heeft en zo meer.
Lichamelijke dingen waren alleen alleen aan de orde met betrekking tot lengte, gewicht en puberteitskenmerken. Zaken als chronische ziekten en medicatie kwamen nauwelijks aan bod.
Klap op de vuurpijl was dat onze tien/soms net elf jarigen aan het einde van het onderzoek nog even moesten kijken naar twee foto's van hersenen. Een foto van een 15-jarige die nog nooit alcohol had gedronken en een van een andere 15-jarige die vroeg begonnen was met alcohol en vaak en veel dronk. Hersenbeschadigingen bij de eerste waren aangegeven. De boodschap was dat de kinderen er toch vooral aan moesten denken tot hun 24e geen druppel alcohol te drinken. Achter die boodschap kan ik wel staan (al denk ik dat de gemiddelde jongere echt niet gaat wachten tot die leeftijd), maar ja, er is natuurlijk geen kind dat over een aantal jaar, als het van plan is alcohol te gaan drinken denkt: ik heb die foto's gezien, laat ik het maar niet doen....
Maar goed, bij dit soort dingen krijg ik steeds weer het gevoel dat het niet voor ons bestemd is. Wij houden onze kinderen goed in de gaten, zowel sociaal-emotioneel als lichamelijk/medisch en als er iets is waar ik me zorgen over maak, weet ik de huisarts en via hem/haar de hulpverlening echt wel te vinden. Ik ga dus niet meer met de andere kinderen.
Groet,
Dirkje

Drikje

Drikje

10-03-2010 om 16:06

even niet goed in de gaten gehouden dat dit draadje natuurlijk allereerst gaat over het ggd-onderzoek in groep 2. Daar kwam ik aan met mijn groep 7 ervaring. Maar goed, ligt wel in het verlende van een bemoeizuchtige ggd.
Groet,
Dirkje

Wendy"s

Wendy"s

14-03-2010 om 08:53

Ggd

Beste Tango,

Ik ben r helemaal niet naar toe gegaan. Nadat de GGD het drie keer had verzet ( en ik maar vrij nemen) heb ik ze opgebeld en om uitleg gevraagd. Die kreeg ik niet. Daarop heb ik gezegd dat het voor mijn ondoenlijk is om met mijn zoon langs te komen omdat zij een puinhoop van hun administratie maken.
Gevolg is nu wel dat mijn zoon niet gecontrleerd is. Nou heb ik geen reden om me zorgen te maken hoor. Maar het is toch fijn om te weten of hij goed groeit enzo. Al maak ik uit jouw verhaal op dat het allemaal niet erg proffesioneel overkomt.

Groetjes Wendy's

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.