Gillende dochter

Roze_Hommel schreef op 15-09-2022 om 13:24:

[..]

Ik weet eigenlijk niet wat ze er zelf van vindt. Ik heb haar wel vaker op een rustig moment gevraagd om het niet te doen en dan geeft ze wel aan dat ze het niet expres doet en gilt voordat ze erover na kan denken. Ik weet nog niet of ik het aandurf om haar die eigen verantwoordelijkheid te geven. Ze heeft ook nog een oudere zus en ze gaan samen met de bus naar school. Oudere zus vertrekt zeker weten niet zonder haar zusje, dus dan zit ik met twee kinderen in de stress. Ik moet eens nadenken of ik dat durf te proberen.. Haren doen kan ze inderdaad prima zelf, maar bijvoorbeeld vanmorgen vroeg ze me om het te vlechten.

Ik zou dan bij de aanpak ook je oudste betrekken. Die moet gewoon haar eigen pad volgen en als zij wel op tijd klaar is, gaat zij dus wel met de bus naar school.

Hoe je jongste dan op school komt is vers 2, want dat is wel lastig als 9-jarige denk ik? Zou je haar alleen durven laten gaan?

Ik heb een buurmeisje dat jouw dochter had kunnen zijn. Gillen of dreinen, dat gaat ook door merg en been. Zeker in de zomer geen pretje voor ons buren. Nu hebben de buren aan de andere kant 2 zoons die elkaar te tent uit vechten en de jongste trekt dan ook zijn brulboei open, dus aan die kant veel begrip. Ik en vooral mijn licht autistische man en zoon kunnen helemaal overprikkeld raken van die buurgeluiden... Ik weet ook niet wat je eraan kunt doen. Maar ik zou zelf denk ik kiezen voor een goed gesprek waarin je dochter ook vraagt om oplossingen te bedenken. Hoe kan ze zelf dit gedrag afleren? Ik duimde tot mijn 12e, dat heb ik afgeleerd door van dat vieze spul en het vooruitzicht op een nieuwe fiets. In ieder geval is een lik-op-stuk beleid belangrijk. Dus een consequentie zodra ze het doet, om het af te leren, en een beloning als het gedrag echt verbeterd is.

Ik zou haar vooral lekker laten gillen en echt geen aandacht geven. Gillen is jij die wegloopt. Wil je je tanden niet poetsen? Prima, dan niet. Wil je je haar in een vlecht? Dat kun je normaal vragen of je hebt geen vlecht. Wil je je niet aankleden? Prima, hup naar buiten in je nachtkleding etc. Want ze weet nu heel goed dat gillen loont, ze krijgt immers haar aandacht daardoor en je doet zelfs de dingen die ze vraagt om er zo snel
mogelijk van af te zijn.

Wel zou ik gaan werken met een beloningssysteem, bij niet gillen bij een handeling een sticker. 10 stickers is een heel klein kadootje. Bij wel gillen geen stickers afpakken, ze heeft de sticker immers al verdiend door niet te gillen. Als ze bijv een week lang helemaal niet gegild heeft kun je hier een iets grotere beloning tegenover zetten.

Ellori schreef op 15-09-2022 om 13:40:

Ik zou haar vooral lekker laten gillen en echt geen aandacht geven. Gillen is jij die wegloopt. Wil je je tanden niet poetsen? Prima, dan niet. Wil je je haar in een vlecht? Dat kun je normaal vragen of je hebt geen vlecht. Wil je je niet aankleden? Prima, hup naar buiten in je nachtkleding etc. Want ze weet nu heel goed dat gillen loont, ze krijgt immers haar aandacht daardoor en je doet zelfs de dingen die ze vraagt om er zo snel
mogelijk van af te zijn.

Wel zou ik gaan werken met een beloningssysteem, bij niet gillen bij een handeling een sticker. 10 stickers is een heel klein kadootje. Bij wel gillen geen stickers afpakken, ze heeft de sticker immers al verdiend door niet te gillen. Als ze bijv een week lang helemaal niet gegild heeft kun je hier een iets grotere beloning tegenover zetten.

Van dit soort beloningsmethoden ben ik zelf geen fan. 

Omdat dochter slecht gedrag vertoont kan ze een beloning verdienen, wat laat dat zien aan dochter 2 die het wel altijd goed heeft gedaan?

Ik vond die beloning voor iets aan- of afleren als kind zo stom. Zusje beet nagels en zou geld krijgen per nagel als die niet meer afgebeten waren. Ik geloof zelfs dat het om een gulden per nagel ging,60 jaar geleden. En ik vond dat zo oneerlijk. Zij kreeg geld voor iets wat voor mij heel normaal was, niet nagelbijten. (vraag me af of zus het zich nog herinnert, vast niet)

Ellori schreef op 15-09-2022 om 13:49:

[..]

Wat je laat zien is dat mensen verschillend zijn en dus een verschillende aanpak nodig hebben. Ik en mijn zussen zijn alle 3 op een andere manier opgevoed omdat de ene benadering wel bij de een werkte en de andere beter was voor de andere.

Dan hebben wij andere ervaringen. Ik was de grote zus van een kind dat negatieve aandacht opeiste en ik voelde me volledig ongezien. Hij kreeg de aandacht bij slecht gedrag, ik kreeg straf. Hij kreeg beloningen bij goed gedrag, bij mij werd het als normaal gezien.

Was niet bepaald prettig 

Roze_Hommel schreef op 15-09-2022 om 13:52:

[..]

Dochter 2 kan ook wel wat verbeteren, wat beter luisteren bijvoorbeeld. Dus kunnen we er een leerproces van ons allemaal van maken..

Als je het breed trekt zou het wellicht kunnen werken als je consequent bent

Ik vind negen jaar wel echt oud voor gillen en zeker zoveel. Dat is meer iets voor peuters en kleuters en zelfs dan is het nog niet oké. Ik heb mijn kind vanaf dat ze kan praten altijd gezegd 'je kunt praten, dus als je iets wil of niet leuk vindt kun je dat gewoon zeggen'.
Gillen en krijsen zijn voor situaties van extreme pijn. Er is een verschil tussen geen zin om je tanden te poetsen en hete thee over je been krijgen zeg maar. 
Ik ben sowieso voor de verantwoordelijkheid zoveel mogelijk bij kinderen zelf neer te leggen. Zij moet naar school. Zij wil daar iets eten in de pauze. Dus moet zij zorgen dat ze op tijd op staat en brood maakt voor op school. Als je iets wil, zoals een vlecht in je haar, dan kun je dat vragen. Maar bij gillen doe ik helemaal niks. 
Ik vind het belonen van 'normaal' gedrag niet wenselijk. Zeker niet meer op deze leeftijd. Als je het algeheel doorvoert in je gezin met voor iedereen een verbeterpunt zou het wel nog de overweging waard zijn. 

Mijn kind en ik zijn beide geen ochtendmensen. Als we ruzie hebben, is dat bijna altijd in de ochtend. Maar we hebben wel een soort vast ritme met ruim op tijd opstaan, nog even samen knuffelen in bed, royaal de tijd voor aankleden, haren doen, eten, lunch maken, tas inpakken, tanden poetsen etc. Onder haast en tijdsdruk worden we allebei, en vooral ik zelf, geen leukere mensen. 
Je mag je kind best bewust maken van de impact van haar gedrag op andere mensen. Buren hebben er last van (onze buurman werkt in ploegendiensten en slaapt dus ook wel eens overdag), jij hebt er last van. Blijkbaar helpt het haar nu om dingen voor elkaar te krijgen. Dat patroon moet je zien te doorbreken. Dat gillen enkel nog negatieve consequenties heeft.

Mijn zoon had er ook een handje van om om het minst of geringste te gaan schreeuwen. "Ik hoor je niet, er schreeuwt iemand doorheen." werd toen mijn standaard reactie terwijl ik gewoon verder ging met wat ik aan het doen was. En ook "Dat schreeuwen is in dit geval nergens voor nodig, dat kan ook met een normale stem." of "Ik luister pas als je met een gewone stem praat."
En als hij ging drammen (om aandacht/hulp) terwijl ik zijn lunch aan het voorbereiden was dan was het "Ik ben nu je lunch aan het maken dus ik heb even geen tijd, anders krijg je geen lunch mee naar school." 
En zo lang mijn man zich nergens mee bemoeit gaat het heel gemoedelijk in de ochtend omdat we allebei weten wat we moeten doen.

Wat is precies de reden dat ze zo gaat gillen? Is ze ergens bang voor? Ziet ze op tegen het naar school gaan? Speelt daar iets waar ze mee zit?
Je zegt dat ze geen ochtendmens is (ik ook niet). Dan zou het misschien kunnen helpen als ze op eigen tempo (wel met duidelijke eindtijden zoals hierboven al is aangegeven) haar eigen 'taken' kan uitvoeren en verder met rust gelaten wordt.
Bij ons werd het ook een stuk beter als er geen beeldschermen aan gingen in de ochtend.

Is het een idee om je dochter iets eerder wakker te maken.
Doen we hier met onze zoon, hij heeft dan een kwartier om rustig wakker te worden (5 minuten in zijn eigen bed en dan nog 10 minuten op de bank beneden)
Trekt hij beter en na die 15 minuten doet hij wat er gedaan moet worden 
We hebben op een whiteboard geschreven wat hij om welke tijd moet doen

Jippox schreef op 15-09-2022 om 13:23:

Als ze standaard in de ochtend haar bed niet uit kan komen, dan moet ze 's avonds vroeger naar bed. Althans, dit zou je eraan kunnen koppelen (dat ze dus eerder naar bed moet als ze zo moeilijk blijft doen 's ochtends).
En misschien gaat ze ook wel te laat en is ze gewoon echt nog moe?

Dat hebben wij ook gedaan met stiefzoon. Onlangs hebben we zijn bedtijd met een halfuur verlaat, maar daarover wel met hem afgesproken dat dit enkel blijft zolang er 's morgens geen drama is en eigenlijk werkt dit goed.

Van gillen en enorm huilen heeft hij ook een handje weg (gelukkig wordt het steeds minder). Wat bij ons helpt is zeer kordaat en droog reageren en je zeker niet laten meeslepen in emoties, daarna is het troosten (hij kan er niet tegen als iemand kwaad wordt op hem) en praten over wat er nu eigenlijk gebeurd is. 
Kost wat energie, maar hier werkt dit.