Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
08-04-2013 om 23:39
Onze dochter moet over 4 weken op kamp met gr 8. Ze ziet hier al zolang ze van het bestaan afweet tegenop. Ze heeft heimwee, wil nooit logeren, niet bij familie of vriendinnen. Vorig jaar heeft ze voor het eerst een slaapfeestje gedaan. Ze sliepen op de camping hier vlakbij en ik ben s'avonds heengegaan en gewacht tot ze in bed lag. Ze vond het feestje leuk maar dat slapen vond ze vreselijk. Nu gaan ze dus over 4 weken op kamp. Ze is nog nooit twee nachten alleen van huis geweest en ze ziet er zo tegenop! Ze moet er heen van zichzelf, heb de leerkracht gesproken en hij heeft haar telefoon zodat ze even mag bellen. Desnoods haal ik haar s'avonds op en breng haar weer bij het ontbijt terug. Maar het allerergste is dat ze na de zomervakantie in de brugklas weer moet. Dan is het niet in de buurt en gaan ze ook nog op survivalkamp. Mijn dochter speelt prachtig harp maar is absoluut a-sportief. Een dubbele hel voor haar dus. Wie heeft ervaringen op dit gebied? Dit jaar neemt ze afscheid, de groep kent haar dus als ze weggaat maakt het minder uit. Maar wat gebeurt er in de brugklas als ze niet gaat, of juist wel en ze voelt zich vreselijk, staat ze dan open voor vriendschappen of lukt dit omdat ze zich onprettig voelt juist niet? Ik vind het zo sneu voor haar! Ik heb er zelf buikpijn van. Ze is zo bang en boos op zichzelf dat ze niet durft. Wie heeft er ervaringen/ tips?
Alvast bedankt! Madelief
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
24-04-2013 om 19:59
Het had mijn tekst kunnen zijn
Het had mijn tekst kunnen zijn. Irritant die jankerds. Daarbij is toch echt wat in de opvoeding fout gegaan.
Ja, serieus. Onze oudste zoon: was altijd een keurig kindje, netjes, vriendelijk, stabiel, at altijd bordje leeg. Dat was vast een beetje aanleg, maar was vooral te danken aan onze goede opvoeding.
Dachten wij.
Totdat wij een tweede kind kregen. Die kreeg dezelfde fabelachtig goede opvoeding als zijn grote broer. En toen merkten we dat een kind helemaal niet zo 'maakbaar' is als wij dachten. Dat je als ouder zo hard je best kan doen, maar dat dat niet automatisch voorbeeldige kindertjes oplevert. Zoals Rodebeuk ooit zo mooi beschreef: je kind is geen kleiwerkje. Ik oordeel niet meer zo snel over 'vreemd' gedrag. Ik hoop dat anderen ook niet over mijn kind oordelen.