Hoe help ik zoon boos te worden zonder huilen
Zoon (8) vindt het moeilijk zijn grenzen aan te geven. Is heel gevoelig en invoelend en vredelievend en wil graag dat het harmonieus is en dat er met het spelen met elkaar uitgekomen wordt. Wat er vaak gebeurd is dat hij dan 'om de vrede te bewaren' concessies doet. Tot zover nog geen probleem dat is zijn ding op zich. aar bijv met voetballen spreken ze af: om de beurt keeper. Er zijn dan altijd kinderen die na 1 minuut eruit lopen en zeggen: nu moet weer iemand anders.
Hij vindt dat oneerlijk wordt boos en gaat huilen.
Zijn 'probleem' is eigenlijk dat hij het lang laat gaan, dan loopt het emmertje over, en is tegelijk teleurgesteld en verdrietig en boos en gaat dan huilen. Maar nu met 8 jaar is dat toch minder geaccepteerd aan het worden 
. Er zit niet zoveel tussen. Ik ging laatst al met hem oefenen om: stop! te zeggen met een boze stem. Maar of hij zegt het geduldig en lief, waardoor kinderen over hem heen walsen OF hij gaat huilen.
Wie herkent dit? en wat deed je?
Variatie
Voorkomen moet worden dat je zoontje gaat huilen denk ik. Hij moet zich dan ook wel machteloos voelen.
Ik kreeg mijn zoon op die leeftijd ook niet zover om stevig op te treden. Maar wel was hij zo'n goede keeper dat kinderen melden dat ze hem niet meer zouden pesten omdat hij zo'n goede keeper was.
Mischien kun je het keepen met hem oefenen?
En verder zou het natuurlijk handig zijn als hier wat volwassenen konden sturen, iedereen om debeurt maar dat schijnt toch niet de gewoonte te zijn.
Ik heb zelf ook niet zoveel met slecht gedrag. Ik heug me een werkkring waar de leiding zo slecht omging met de medewerkers dat ik het gevoel had tussen straatvechters te zitten. Daar kun je je ook beter aan onttrekken. Dan probeer je het eerst op een nette manier maar helpt dat niet dan houdt het op.
Ik voel me toch te goed om zelf een straatvechter te worden hoe handig dat ook zou zijn!
Mischien is het handiger voor zoon om in zo'n geval een liever kindje te zoeken om mee te spelen.
