hoe om te gaan met boos vriendinnetje

in sop gaar laten koken?

de dochter van onze beste vrienden is dochter haar beste vriendin. beide nu 10 jaar. en sorry hoor, maar als 1 van de dames boos is zoekt ze het maar uit. ik zal hoogstens tegen de dame die niet boos is zeggen dat ze de ander maar even met rust moet laten en iets anders moet gaan doen maar verder is het eigenlijk niet mijn probleem.

je zou het niet zeggen misschien

door mijn bericht maar eigenlijk ben ik daar juist heel goed in; in sop gaar laten koken, doorgaans. Maar misschien ligt daar probleem; probleem is dus vaak als moeder erbij is en dat is juist een zwak punt van haar, waardoor zaken escaleren en er vreselijk veel aandacht gaat naar vreselijk boos gedrag van meisje.
Ik kan veel hebben, vind boosheid ook een gezonde emotie, maar het wordt voor mijn eigen dochter wel erg zwaar op deze manier. Eigen dochter leer ik ook zaken oplossen, maar het gaat nu om, imo, futiliteiten steeds.

Angela

Ja, denk dat ik idd met dochter aan de slag moet. Met moeder lukt het niet, probeer dat wel vaker, maar het gaat dan steeds over haar dochter, op de een of andere manier beseft ze de impact op anderen niet. (normaal wel, denk grote blinde vlek bij eigen kind) Wil onze vriendschap ook niet op het spel zetten. Moeder spreekt kind overigens ook wel aan, daar niet van, maar ik zou veel strenger zijn.
Weet niet of dochter durft, maar goede uitdaging. Dochter is zeer assertief normaal, maar zoals gezegd begin ik al bang voor meisje te worden, wil wat zeggen. Dochter zegt tot nu dat ze vriendin niet aan durft te spreken omdat ze dan boos wordt (en de focus op dochter gaat leggen) maar boos is ze toch al.
Eigenlijk mooie les voor dochter, dank, kan er weer wat positiever tegenaan kijken. Alternatief is denk ik dat de vriendschap tussen de twee overgaat, zou ook jammer zijn, maar zoals nu gaat het niet.

ontspan

Maar jij bent er dan bij, als je dochter ruzie krijgt met haar vriendin. Dat lijkt me wel een goed idee om je dochter te helpen. Als zij er tenminste last van heeft. En niet alleen jij

Je zegt dat jij zou strenger zijn, maar streng zijn kan bij sommige kinderen juist averechts werken. Ik weet niet of je hier zo over kan oordelen. Voor die moeder kan het juist genant voelen om zich streng op te stellen waar een ander bij is.

Ik vind het juist heerlijk de ouders erbij, hoef ik lekker niet op te voeden Ontspan dus wat meer en laat het aan die moeder over.

Klaartje

"Ben bang dat ik een keer uitval naar haar. Merk dat ik me in bochten begin te wringen, om het haar naar haar zin te maken, opdat ze maar niet boos wordt. Idioot, herkent iemand dit?"

Ja, ik heb er ook zo een en je 'in bochten wringen', dat is nou net wat je nooit moet doen. Boos worden ook beter niet. Negeren of op rustige toon (laat de toonhoogte van je stem zakken) is de enige goede aanpak IMHO.

Als het moeilijk is voor je dochter moet zij zelf haar grenzen aangeven. Zij mag dan weer wel boos worden, dat scheelt. Als ze het echt vervelend vindt het vriendinnetje maar niet meer uitnodigen tot ze haar gedrag aanpast.

weet ik

Me in bochten wringen, voor mij is dat een teken dat het echt niet goed gaat. Ik houd er niet van en weet dat het niet goed is. Moeder wringt zich zeker in bochten, en ik zie het veel kinderen doen bij haar. Mijn dochter steeds meer, en dat vind ik jammer.
Kan best dat streng zijn niet werkt bij haar, maar zoals het nu gaat werkt het ook niet. Moeder lost het meestal op, maar sfeer is toch wel verpest eigenlijk. (dochter krijgt eigenlijk de kans niet het met haar op te lossen omdat moeder er snel tussen springt) Dochter doet dan verder beleefd en leuk maar ik kan wel merken dat de lol voor haar dan eraf is. Het is dan opgelost in de zin van dat vriendin zich toch weer gehoord voelt en de driftbui over is (drift richt zich ook vaak naar haar moeder, niet alleen naar dochter) maar de spanning zit vervolgens bij anderen. Misschien meer bij mij dan bij dochter hoor, dat kan. Maar merk wel dat grens van dochter flink genaderd wordt.
Wrs is er ook teveel contact en moet dat helaas drastisch teruggebracht. Ik heb echt al heel veel aan drift enz meegemaakt en doorgaans kan ik er goed mee overweg, bij dit meisje niet. (er zijn al heel veel kinderen hier over de vloer gekomen) Het gaat ook om gezamenlijke uitjes die op die manier niet echt leuk verlopen en oppasuitwisselingen etc.

euhm

Ik heb snel een snel boos wordende zoon. Wat hier helpt:
Zelf rustig blijven, langzaam praten met een donkere stem.
Ik begin altijd met: 'Ik zie aan je dat je boos bent, wat is er aan de hand?'

Als er gescholden wordt, dan gaat hij apart: 'Je bent aan het schelden, dat doen we hier niet, ga maar rustig worden op de gang.' (nu is hij vijftien, maar dat was toen hij twaalf was)

Duidelijke ik-boodschappen geven. 'Ik vind het niet leuk dat je boos doet'.

Heel belangrijk hier, is om pro-actief te zijn. Dus niet wachten op de boosheid, maar al ingrijpen als je merkt dat er irritatie ontstaat. 'Ik zie dat je gefrustreerd bent, wat is er aan de hand?'

Van veel dingen kan ik voorspellen dat zoon daar boos om wordt. Die dingen los ik vanzelf al op, bij de eerste tekenen van irritatie. Dat is bijvoorbeeld een druk spelend zusje op 1 meter achter hem. Als andere mensen boos worden op hem. Als iemand iets van hem vies of kapot maakt. Als hij ergens van geschrokken is, als hij heel moe is, als hij pijn heeft, dan is zijn lontje enorm kort. Als hij zich lekker voelt, kan hij veel meer hebben.

Het is hier dus echt heel schadelijk om zoon 'in zijn sop klaar te laten stomen.' Als er een trigger is en wij negeren het, dan loopt het altijd uit de hand. (ten minste, vroeger, inmiddels kan hij zichzelf beter reguleren). Dus wij reageren dus op ieder wissewasje. Niet met uitgebreide toestanden, maar wel een reactie. (bijv.: zusje zit met een lepel op haar bord te tikken, gedachteloos. Wij zien dat zoon zijn schouders omhoog gaan en dat hij zucht. We lopen zonder woorden naar zusje toe en halen het lepeltje uit haar hand. 'doe maar niet, het is een beetje irritant') Snap je? Als je erbij zou zitten, zou je het misschien niet eens merken. Het gaat bij mij inmiddels zonder nadenken. Maar het is wel van belang.

Weet jij van dat vriendinnetje een paar voorbeelden, waar ze boos om wordt? Is dat voorspelbaar? Je kunt met je dochter gaan kijken naar triggers en helpende zaken. Daar kunnen jullie mee uitproberen of het werkt.

Bij onze zoon is dus een spelend zusje in zijn persoonlijke ruimte een voorbeeld van een trigger. Iets eten helpt, of naar buiten gaan, grapjes, computeren, iets drinken, de frustratie benoemen, iets met zijn handen doen, lichamelijk contact. Ik heb dus een heel arsenaal van dingetjes, die ik kan toepassen, als ik merk dat er irritatie oploopt. Tegenwoordig past hij dat trouwens zelf al toe, maar dat kon hij nog niet toen hij twaalf was.

Als moeder van een explosieve zoon, ben ik wel blij voor dit meisje dat ze bij je kan komen. Ze kan het alleen maar leren, als ze de gelegenheid krijgt om te leren. Als ze in isolement thuis zit, leert ze niets. Daarop hoop ik dat jij en je dochter het nog wel een kans willen blijven geven.

Maar als de hele speelsituatie hierdoor verpest wordt en je dochter dus ook niet meer wil afspreken, is het denk ik wijs om dat te benoemen tegen dit meisje: 'Je mag wel komen spelen, maar we vinden het echt niet leuk als jij boos wordt om ..... Wat kunnen we afspreken om te zorgen dat je niet boos hoeft te worden?

En je kunt ook nog overwegen om het wel te blijven proberen, maar met een boze bui een einde aan het bezoek te maken. 'Je mag hier zijn, dat vinden we gezellig, maar als je boos wordt, ga je maar naar huis. Dan kom je weer terug als je weer rustig bent.'

Dat zou ik dan ook van te voren aankondigen.

Maar ik vind dat jij en je dochter niet de dupe van dit emotionele gedrag zouden moeten worden.

Karmijn

dank voor je zinnige posting.
Vreemd, maar bij eigen (ander) kind ervaar ik het niet als een probleem, ook nodig veel pro actief op te treden. Er spelen meerdere dingen mee denk ik, meisje is mijn type al niet, en moeder (die me dierbaar is) reageert op een manier waar ik weer niets mee kan. Zou meisje graag afgrenzen hetgeen door moeder mi te weinig gebeurt. (anderzijds heb ik het gevoel dat moeder te weinig pro actief optreedt en soms teveel eisen onbewust stelt)
Vrees dat dochter een en al trigger is. Bij mijn andere kind overigens ook wel, maar dat voelt voor mij anders, die kunnen niet om elkaar heen. Bij vriendinnen voelt het voor mij een beetje graag of niet, wil ook niet dat dochter zich 'verkeerd' voelt. Dochter is enorm snel met alles, dat is haar tempo nu eenmaal (al past ze zich wel degelijk aan ) vriendin is weer enorm langsaam met alles. Is erg perfectionistisch nauwkeurig en detailgericht. Dochter is echt vd vaart, ongeduldig, slordig, chaotisch, doelgericht.
Verder botst het zoals het nu eenmaal vaak botst tussen jonge meisjes, (dochter kan er ook wat van) maar meisje reageert gelijk zo explosief.
Zal er eens wat beter op gaan letten, of ik zaken in een eerder stadium kan beinvloeden.

hoe zijn ze vriendinnen geworden?

Was je eerst al bevriend met de moeder en kregen jullie kinderen (en zijn jullie dochters 'gedwongen' vriendinnen), of zijn de meisjes uit zichzelf vriendinnen geworden? Of misschien kennen de meisjes elkaar al heel lang en is de vriendschap tussen een beetje op zijn eind? De puberteit maakt wel vaak een einde aan kindervriendschappen doordat kinderen uit elkaar groeien, zou dat hier ook het geval kunnen zijn? Dat vriendinnetje er eigenlijk genoeg van heeft en dat uit met boze buien, i.p.v. dat ze niet meer afspreekt.

Maar lastig blijft het wel, als vrienden op een andere manier opvoeden dan jezelf. Ik vrees dat je er weinig aan kunt doen.

waar je wel op moet letten

is dat het wel goed is om te zeggen we vinden het niet leuk als jij zo boos doet; maar niet dat ze niet boos mag worden. Wat je het beste kan proberen is om het posiitief te labelen, dus: wat kan ze doen om te voorkomen dat zij boos wordt? Kun je bij haar iets aan zien komen of weet je wat de trigger is, speel daar dan op in en probeer samen met haar heel concreet te kijken wat ze wel kan doen. En/of spreek met haar af wat ze zij kan doen als ze voelt dat ze boos wordt. Een bepaalde plek waar ze heen kan gaan, of iets doen wat rustig maakt.
Iets verbieden heeft geen zin als je er geen alternatief voor aangeeft.
\
En Karmijn, ik weet niet of je er al lang mee bezig bent misschien, maar zoals ik jouw verhaal lees, los je veel op voor je zoon voordat het escaleert. Je zou ook kunnen proberen hem dit zelf te laten oplossen. Door bijv. hem aan te leren zelf rustig aan zusje te vragen uit de weg te gaan of te stoppen met getik e.d. Zo leert hij het zelf oplossen en is hij minder aFhankelijk.

bulletje

Je hebt gelijk hoor en dat doet hij inmiddels ook steeds meer. Maar dat is wel een leerproces van jaren. :S
Hij wordt er steeds vaardiger in.
Eerst namen we het helemaal over, toen gingen we het benoemen wat we deden :'ik merk dat je last hebt van ... ik zal haar vragen...' toen gingen we hem vragen of hij het wilde: 'heb je last van... zal ik haar vragen om...' en op een gegeven moment ging hij het zelf doen.

tsja

Kinderen zijn vriendinnen en moeders ook, beetje van alletwee en door elkaar heen. Kan best dat de vriendschap beetje ten einde loopt, maar meisje is niet alleen bij dochter boos. Eigenlijk kan ik er weinig mee omdat moeder er vaak bij is (meisje laat zich veel meer gaan waar moeder bij is) en ik niets wil doen waar moeder bij is. Merk dat moeder meisje gaat paaien vaak dan en soms doe ik uit beleefdheid hier wat in mee, maar dat wil ik niet meer. Tuurlijk geef ik op die momenten ook wel wat feedback voorzichtig, maar echt afgrenzen kan ik meisje niet voor mijn gevoel omdat ik die ruimte bij moeder niet voel (kan wel over moeder heen gaan walsen maar past me niet en wil ik niet)
Komt er vaak op neer dat meisje gepaaid wordt of haar zin toch krijgt en dan ebt de boosheid weg.
Merk dat dochter er genoeg van krijgt, benoemt naar mij toe ook vaak dat ze meisje verwend vindt etc. (Zegt wat, dochter gedraagt zich zelf ook graag verwend!) Zo praat ze doorgaans nooit over vriendinnen. Dochter is wel vrij laconiek maar kan slecht omgaan met boosheid. Ik probeer dan gedrag van meisje beetje te relativeren en te plaatsen maar gaat me zelf best lastig af. Punt is dat ik best de onvermogens zie vh meisje, en ook omstandigheden die maken dat ik begrijp dat ze zich wat onveilig en onzeker voelt, en dat controle voor haar dus erg belangrijk is. Tegelijkertijd heb ik zelf ook het gevoel dat ze zich verwend en stampvoetend gedraagt, en misschien zelfs ronduit manipulerend. Meisje heeft overigens vriendinnen zat. Maar merk wel dat meer kinderen moeite hebben/krijgen met haar gedrag, dus vraag me af of dat zo blijft.
Vind het dus best lastig. Heb wel vaker kinderen over de vloer gehad die niet bepaald makkelijk waren, en daar 'heb' ik vaak juist wel iets mee. Kon met de meest moeilijke best goed overweg. Maar misschien lukt het me zo slecht nu omdat ik echt niets met meisje heb. Ze wordt over het algemeen juist als zeer schattig en beleefd etc gezien, maar ik heb daar niet zoveel mee. Ze kan wel heel lief zijn hoor, maar soms komt dat op mij onecht over, niet altijd.
Verder probeer ik meestal als ik vriendinnen niet zo favoriet vind afstand te nemen, ze komen sowieso niet voor mij natuurlijk maar dit meisje zoekt nogal contact met volwassenen op, en als moeder erbij is lukt dat dus nogal.