Hoe om te gaan met voorgevoelens zoon?

Je versterkt zijn angst

Je zegt dat je niet hebt laten merken dat je schrok toen je hoorde dat het de dag van het schoolreisje was. Ik vermoed dat het wel degelijk merkbaar was voor je zoon, je kunt ongemerkt meer communiceren dat je wilt. Ik hoop dat je weet dat het hebben van voorgevoelens onzin is. Je geeft ook zelf aan dat jullie voorgevoelens soms wel en soms niet uitkomen.
Zorg ervoor dat je duidelijk maakt dat hij zich druk maakt om niks en dat het een hartstikke gezellige dag zal worden. Jij bent de volwassene niet hem de onredelijkheid van voorgevoelens kan laten inzien, ga je eigen angsten alsjeblieft niet op hem projecteren.

Eeh zus

wat geeft jou nu reden te denken dat Lydie toch heeft laten merken dat ze schrok? Op basis van wat ze vertelt is daar geen reden voor en verder kunnen we kunnen dat helemaal niet zien vanaf hier.
Verder lijkt het me noodzaak om vooral niet mee te gaan in zijn angst. Houd, net als Zus zegt, vast dat er geen reden is om bang te zijn voor een datum, welke dan ook. Je weet namelijk niet wat er in de toekomst gebeurt. Zo leer je hem dat hij zich niet laten leiden door dingen die op dat moment niet reeël zijn en zich niet te laten leiden door vage onheilsgevoelens die iedereen wel eens heeft.
Groet,
Dirkje

Hoe uit te leggen?

Zus,Ik heb de datum per mail doorgekregen en mijn zoon was daar niet bij, ik heb dus niet zijn angst versterkt en ik ben ook niet van plan dit te doen. Maar ik wil zijn gevoel wel serieus nemen! Ik vind voorgevoelens geen onzin!

Dirkje, Guinevere en Pelle bedankt voor jullie nuttige tips en inzichten. Ik kan inderdaad de toekomst niet veranderen dus hem die dag in bed houden heeft geen zin (maar ik moet eerlijk toegeven daar wel even over getwijfeld te hebben Hij geeft aan dat hij niet meewil op schoolreis omdat hij bang is dat er iets gebeurt, hij heeft zelf de link gelegd, ik heb me bewust afzijdig gehouden en gezegd dat het vast een hele leuke dag wordt.

Misschien dat het hem een veiliger gevoel geeft als ik meega als begeleider, dus wie weet doe ik dat.

Ik zit er alleen mee hoe ik hem dit soort dingen moet uitleggen. Zoiets als:

Voorgevoelens hebben kan heel vervelend zijn (maar soms ook leuk, bij blijde gebeurtenissen) maar je kunt zelf niets veranderen aan hoe je leven zal verlopen. Daarom kun je maar het beste genieten van iedere dag...

Mijn zoon is hoog begaafd en licht autistisch (daar waar hij gewoonlijk dus nauwelijks gevoel toont, heeft hij wel voorgevoelens. Dat maakt het verhaal zo verwarrend voor mij)

Groetjes!

Sorry lydie

Daar heb ik te snel conclusies getrokken.
Je zegt in je laatste berichtje nu ook dat hij licht autistisch is. Dan vind ik dat je benadering ook wat anders moet zijn dan wat ik eerder zei. Duidelijk zijn lijkt mij wel logisch: je kunt de toekomst niet voorspellen. Misschien kun je hem uitleggen hoe de hersenen werken (ongeveer). Dat koppelen aan het deja-vu gevoel bij wijze van voorbeeld hoe raar je hersenen dingen kunnen maken?

Voorgevoelens

Lastige materie, maar ik heb twee keer (vroeger, in 1992 en in 1994) heel sterke voorgevoelens gehad toen ik een trein moest hebben. Op het moment van instappen overviel me een vage angst, maar zo duidelijk dat ik niet ben ingestapt. Beide keren zou de trein niet veel later botsen, met vele gewonden.
Door die ervaringen heb ik geleerd voorgevoelens wel serieus te nemen.

Maar

Hij heeft nare voorgevoelens betreffende de datum, niet betreffende de schoolreis toch? Zelf zou ik in elk geval niet laten merken dat ik het eng zou vinden. Ook als je het serieus neemt weet je dat die gevoelens net zo goed iets kunnen betreffen wat thuis kan gebeuren, dus ik zou hem wel laten gaan. Ik heb ook wel hele sterke voorgevoelens gehad over nare dingen die uit zijn gekomen, maar later had ik die ook over dingen die helemaal niet gebeurden, daarom laat ik me er niet door leiden in beslissingen, dan gaat het je leven bepalen en dat vind ik persoonlijk geen goede zaak.

Kan het

Kan het zijn dat hij een schoolreis een intimiderende gebeurtenis vindt en het voorgevoel dus de schoolreis zelf betrof, zonder dat daar extra nog niets naars gaat gebeuren?

Naar

Als hij niet meegaat komt het voorgevoel uit, hij zit thuis, klas maakt plezier.

Als hij wel meegaat komt het misschien niet uit. Hij heeft plezier en hij vergeet daarna dat gevoel. Ach, was toch niets.
Of er gebeurt wel wat. Maar dat kan ook zonder een voorgevoel gebeuren.

Het blijft lastig. Wat je ook doet. Je zal er geen rust in vinden.

Lydie

Heeft hij dit al vaker gehad en hoe ging het toen? Ik heb zelf wel voorgevoelens gehad die uitkwamen (of heb ik alleen die onthouden, kan ook). Maar ik zou niet weten wat je hiermee moest.

MR

Oh ik zie het al

Hij heeft ze vaker. Kan je dan niet wat uit die ervaringen halen wat je keuzes hierin kan bepalen?

MR

Nou tirza g.

Wat een flauwe reactie Tirza G. .... Ik heb om raad gevraagd en gelukkig ook van veel mensen gekregen maar met jouw rare opmerkingen kan ik helemaal niets.

Voor de anderen die gereageerd hebben ; Heel erg bedankt, ik ga zeker iets met jullie reacties doen!

Voorgevoelens

Ik geloof er zelf ook niet in. Maar het gaat er hier om hoe Lydie met deze situatie moet omgaan. Het rottige gevoel is er nu eenmaal. En er kan altijd en overal van alles gebeuren. Dus de vraag is, hoe zij haar zoon met een goed gevoel op schoolreis kan laten meegaan.
Enerzijds moet je natuurlijk de logica erbij halen, maar anderzijds zou ik het gevoel niet willen negeren. Dat gaat toch aan je vreten. Helemaal als zo'n jongen door de zenuwen op die specifieke dag struikelt en bv. zijn pols breekt, zal je net zien.

Mensen zijn heel goed in patroonherkenning

Alleen kunnen ze het niet altijd onder woorden brengen en is het vaak niet bewust. Dat is wat ik destijds bij mijn biologie-opleiding geleerd heb. Als ik een niet-pluis gevoel heb, neem ik het dus behoorlijk serieus, maar vaar ik er niet blind op. Ik sluit overigens niet uit dat er voorgevoelens zijn die niet op patroonherkenning gebaseerd zijn, misschien is er meer tussen hemel en aarde, dat weet ik niet. Maar als ik mijn niet-pluis gevoelens analyseer, vind ik vaak (soms pas achteraf) een reden, een stukje van het patroon wat ik blijkbaar al onderbewust herkend heb.

Hoe om te gaan met voorgevoelens zoon

Goed, de vraag was hoe met die voorgevoelens om te gaan. Nou, hoe je er mee omgaat baseer je volgens mij op de waarde die je er aan hecht. Ik vind, dat voorgevoelens geen voorspellende waarde hebben. Een opmerking als: ik krijg een eng gevoel bij die datum - kan ik dan ook alleen maar verklaren vanuit díe basisgedachte. Schat, je kunt best een eng gevoel hebben bij een datum, zolang je je met je verstand maar realiseert dat dat onzin is. Het gevoel van een kind is wat het is: een gevoel. En ook gevoelens moet je leren interpreteren en plaatsen.

Tirza

Hoe staat je zoon daar nu tegenover?

Wat ik me afvroeg en niet teruglees in jouw posting: hoe staat je zoon er nu zelf tegenover? Hij heeft vorig jaar aangegeven dat hij een naar gevoel had bij die datum. Kwam hij nu thuis met 'oh jee, we gaan precies op die dag op schoolreis', of herinner jij je die datum en heb jij er nu zelf een angstig gevoel bij?
Ik vind voorgevoelens zeker niet onzinnig, maar wel heel moeilijk te interpreteren (en gelukkig maar). Ik ben wel met anderen eens dat het geen zin heeft om het uit de weg te gaan. Nu de schoolreis op die dag plaatsheeft lijkt het logisch om dat te koppelen aan het voorgevoel, maar het kan ook zomaar zijn dat er die dag iets heel anders gebeurt. In jullie woonplaats of in de familie. Of zomaar ergens in Nederland.
Van belang voor het ermee omgaan lijkt mij dat je zoon er die dag zelf niet onder gebukt gaat. Is hij er echt helemaal akelig van en wil hij niet mee, dan zou ik dat accepteren. Zoals Kaatje die niet in de trein stapte die later bleek te botsen. Heeft hij een naar gevoel voor die dag, maar koppelt hij dat niet aan de schoolreis, dan moet je hem gewoon lekker mee laten gaan.
Heb je er dan zelf totaal geen goed gevoel meer over, omdat je het voorgevoel van je zoon optelt bij de schoolreis (= buiten bereik) dan kun je er misschien voor kiezen mee te gaan? Daarmee kun je onheil niet voorzijn, maar het neemt de onrust mogelijk weg?
Verder kun je het nog relativeren. Een slecht gevoel over die datum hoeft niet te betekenen dat er dit jaar op die datum iets gebeurt. Misschien is het wel zijn sterfdag over 80 jaar. Misschien gebeurt er volgende jaar februari iets.
Succes, het lijkt me moeilijk om je kind hierin te begeleiden.