Hoe vertel ik mijn dochter dat ze daar niet meer mag spelen?

niet uitleggen

Volgens mij hoef je op die leeftijd niet veel uit te leggen. Gewoon zeggen dat je het niet wil maar dat ze wel bij jullie kunnen afspreken.

Als ze al om uitleg vraagt zou ik het voorbeeld van het zoeken bij het ophalen noemen en zeggen dat jij dat niet prettig vindt.

Mijn dochter ook

Mijn dochter heeft ook een vriendinnetje dat nogal anders wordt opgevoed. Haar ouders zijn ook nooit thuis. Het meisje heeft sinds groep 3 een mobieltje want ouders zijn een keer door school opgebeld toen dochter een lekke band had. Toen bleek dat de ouders niet thuis waren konden ze op het matje komen. Dat vonden ze niet leuk dus heeft dochter nu een mobiele telefoon (ze was toen 6 jaar). Ouders zijn er dus niet. Ze zijn boodschappen aan het doen of de honden aan het uitlaten. Ze vangen honden op en er zitten vaak zo'n 6-7 grote honden in een klein huis.

Maar het is leuk meisje dus ze mag wel altijd bij ons komen en ik vind haar ouders erg aardig maar ze zien het gewoon niet. Ze zien niet in dat je er moet zijn voor je kinderen, thuis zijn vinden ze overdreven (letterlijke woorden). Gevolg is wel dat mijn dochter daar nauwelijks nog komt. Mijn dochter vindt die honden eng en ik ben ook niet zo blij met het idee om alleen in huis te zijn met een stel van die grote honden. Mijn dochter is nu 8 jaar.

Ik zou het meisje wel bij je laten spelen. Ga zelf boven iets doen en loop af en toe de kamer in als je het niet vertrouwt. En als je dochter daar wel speelt dan zou ik mij niet druk maken over snoep en cola die ene keer kan echt geen kwaad. En bij jullie gelden jullie regels en krijgen ze dat niet. Ook niet als je er om vraagt. En zeuren mag niet. Steeds duidelijk blijven aangeven. En ik zou ook stoppen ,et het zoeken van die moeder. Als je je kind ophaalt dan haal je haar op. Als deze ouders zo makkelijk zijn dan zullen ze dat echt geen probleem vinden.

gewoon zeggen

volgens mij moet je daar niet moeilijk over doen. Als je het geen fijn idee vindt dat je dochter daar gaat spelen, dan gebeurt het gewoon niet meer. En je kunt ook gewoon eerlijk zijn tegen je dochter waarom ze niet meer mag spelen bij haar vriendinnetje, de redenen die jij noemt zijn heel plausibel (de porno zou ik wel achterwege laten natuurlijk

Hier wil zoon niet bij een van zijn vriendjes spelen. Die mensen hebben nogal veel katten en zodoende geïmproviseerde kattebakken her en der in huis staan, zoals een afwasteiltje onder een bijzettafeltje. Verder is het er ook niet erg schoon (niet dat het bij zo opgeruimd is overigens). Zoon vindt het daar stinken en gewoon vies dat overal die kattebakken staan met zichtbare poep erin, en dat heeft ie ook een keer tegen het vriendje gezegd. Nu is dat natuurlijk wel nogal direct (maar het zijn kinderen, dus ach ja) maar ik denk dan ook maar weer dat het de ouders van het vriendje tot nadenken zou kunnen stemmen. Anderen mogen soms best weten wat eraan schort, als er echt wat scheelt.

Over zonder toezicht buiten spelen gesproken: ik ben er ook niet meer bij als de kinderen buiten spelen, maar de kinderen moeten wel aangeven waar ze (ongeveer) heen gaan, en op de afgesproken tijd weer terug zijn (mijn oudste kind heeft een horloge). De buurt hier is er ook wel naar om ze lekker te laten spelen, veel groen en geen grote weg. Als mijn zoontje van 5 alleen buiten speelt of met een vriendje doe ik net of ik er niet bij ben, ik leg weg altijd mijn oor te luisteren (ga ik de tuin aan het werk ofzo).

Uitleggen is moeilijk

Ik had in het verleden met mijn dochter ook een vriendinnetje waar ik haar liever niet naar toe liet gaan. Grote honden vies huis, geen drinken krijgen op warme dagenIk heb dochter toen wat wijze lessen geleerd over schoon en de voordelen van schoon en voldoende drinken. Als ze toch daar wilde spelen deed ik het alrijd maar kort, half vijf ophalen ivm vroeg eten of zo. na een tijdje ging dochter zelf zien dat het daar minder prettig vertoeven was. Na een paar keer was het over.

ehm

Ik begrijp je verhaal en ik weet niet hoe het precies allemaal zit daar maar ehhhh ik moet ook welwens buiten zoeken hoor. Er zijn drie speelplaatsjes op 50 m afstand links rechts achter of voor. Dus ik heb ze soms ook niet meteen. Maar ik weet wel dat ze er zeker zijn. Als dat bij vrirndin niet zo is en ze gaan echt zwerven dan zou t van mij ook niet mogen.
Verder vd cola ed sja dat hou je niet meer in de hand. Maar sommige ouders hebben hele andere visie. Daar vergeet ik ook naar te vragen. Dochter van 8 mocht mee zwemmen. Leuk zei ik. Totaal in veronderstelling dat ern ouder meeging. Maar nee ze waren alleen!!!! geweest. Ik snap ook niet dat het zwembad ze heeft toegelaten. Dat was meteen de laatste keer.

niet zo schokkend

Ik vind het verhaal over het meisje van bijna 7 niet zo heel schokkend eigenlijk. Alleen dat porno kijken, dat is wel raar. Daar kan je die moeder toch gewoon op aanspreken? "Miepje wil bij jou spelen maar ik wil van jou de garantie dat ze geen dingen bekijkt die niet geschikt zijn voor haar leeftijd".
Alleen buiten spelen doen mijn kinderen ook al vanaf 5 jaar, dat is wel een kwestie van duidelijke afspraken maken waar ze wel en niet mogen komen. Dat deed ik zelf trouwens ook op die leeftijd. Cola drinken ze hier ook af en toe, en wat ze bij anderen drinken, daar bemoei ik me niet mee tenzij het alcohol zou zijn. Een kind dat een ander kind probeert aan te zetten om snoepjes/koekjes te pakken, ook niet zo bijzonder. Daar kan je gewoon op ingrijpen. En "doktertje spelen"? Hoort bij de leeftijd, zolang de kinderen het er beiden mee eens zijn. Jouw dochter zegt dat ze die spelletjes niet doet, bespreek liever met haar dat die spelletjes OK zijn zolang er geen dingen gebeuren die ze niet wil.

oudere broers/zussen?

Grote kans dat dit meisje oudere broers en zussen heeft en daardoor meer mag. Kan het zijn dat het jullie oudste is? Dan scheelt ook.

Kind kwijt

Dat heb ik met jongste ook wel eens gehad toen ze 4 was en van mij nog niet alleen buiten mocht spelen. Dat vriendinnetje mocht wel al door de hele buurt, dus toen ik haar ging ophalen was ze nergens te vinden. Na 3 kwartier vonden we haar bij een van de buren van dat meisje. Ik ben trouwens niet in paniek geraakt want dat meisje is zo streetwise dat ze vast niet in zeven sloten tegelijk zouden lopen
Zelf ben ik oudste (toen 7) met een vriendinnetje wel eens kwijt geweest. Waren de dames naar de kermis gelopen (ongeveer 500 m., drukke straat over). Die moeder kwam om 17.00 uur en rond 18.30 kwamen de kinderen weer eens aanzetten. Heel genant was dat.

Eigen verantwoordelijkheid geven.

Al van vrije jonge leeftijd weten mijn kinderen wat ze wel en niet mogen. Ik heb ze ook geleerd dat ze dat tegen andere ouders mogen zeggen. Ik heb liever dat ze geen cola drinken maar als dat in een ander huis de regel is, ach. Het gezonde sinaasappelsap zorgt bij mijn kinderen juist voor nadelige gezondheids problemen dus mogen ze zelf zeggen liever iets anders te willen.
Vriendje mocht een keer zelf fietsend naar het winkelcentrum om iets te kopen, zoon zei dat hij dat niet mocht en niet durfde. Moeder van vriendje en vriendje zelf zeiden dat het best wel kon. Daar heb ik toen iets van gezegd, dat ze mijn zoon niet moesten dwingen iets te doen dat hij niet durfde. Dat ze de grens die mijn zoon aangaf moest respecteren.
Verder ben ik erg van mijn huis mijn regels, jou huis jouw regels. Behalve als de gezondheid of veiligheid van mijn kinderen in gevaar is. Kinderen weten zelf wat ze mogen en handelen daar naar. Ze zijn 9 en 12 jaar oud.

"Ik ben er een paar keer op aangesproken dat ik mijn dochter moet loslaten maar dat doe ik als ik daar zelf aan toe ben, wanneer ik een situatie zelf veilig genoeg acht. Dat is toch iets wat elke ouder voor zichzelf beslist?"
"Ja, vreselijk overdreven misschien maar mijn dochter is het belangrijkste in mijn leven en als haar wat overkomt dan is mijn leven voorbij."

ja maar wat bedoel je. Je mag toch best ergens op aangesproken worden? Dat betekent toch ook niet dat je het per se zo moet doen als iemand het dan zegt? Maar kennelijk denk je er wel over na en dat is goed. Want voor jouzelf is de stress zo hoog, dat lijkt me niet gezond. Laat staan voor je kind. En daarbij vind ik kind een half uur moeten zoeken wel wat anders dan cola drinken.
gr Angela

Robin

Ik moest vandaag nog op zoek naar mijn dochter en haar vriendin. Ze zijn 8 jaar. Dames waren niet op tijd terug. Niet heel bijzonder hoor. Dat gebeurt wel vaker. Ik wou ze gaan zoeken maar de vader ging zelf al op pad. Ik wist dat ze of bij speeltuin 1, of speeltuin 2 of het schoolplein waren (of op weg van het de ene naar de andere plek, over het voetpad, fietspad of door de bosjes ). Gelukkig waren ze bij speeltuin 1 en waren ze door de vader zo opgehaald.

Mijn dochter is ook heel belangrijk voor mij.

misschien toch bovengemiddeld bezorgd

Ik zou het ook niet prettig vinden als mijn 5-jarige zoontje door het hele dorp gezocht moest worden, maar bij mij komt niet direct in me op dat hij in een half uurtje tijd ontvoerd, aangereden en vermoord zal zijn. Vooral dat je er dagen niet van hebt kunnen slapen vind ik nogal wat! Wat dat betreft denk ik wel dat je je bovenmatig zorgen maakt. Wel zou ik zelf mijn kind de volgende keer niet bij dat vriendje/vriendinnetje laten spelen als de ouder het daadwerkelijk volstrekt gewoon vindt dat de kinderen overal wel kunnen zijn en ze een half uur gezocht moeten worden.

Ik ben met andermans kinderen wel altijd wat voorzichtiger met buiten spelen (bij de jongste van 5, oudste van 8 mag overal heen in de wijk met vriendjes mits hij op tijd thuis is). Aan mijn eigen kinderen weet ik wel wat ik heb, die kijken goed uit bij het oversteken van ons straatje (rustige woonwijk) en gaan ook niet zomaar ergens heen zonder het te zeggen. Verder zijn ze vrij voorzichtig met anderen en andermans spullen. Jongste mag in zijn eentje wel naar een speeltuintje een blokje verderop, maar met een vriendje erbij niet, omdat ik niet weet wat het vriendje zal doen of hoe de kinderen onderling zijn. Als de oudste meegaat, mag het meestal weer wel. Maar goed, als ik weet dat de andere ouders wat voorzichtiger zijn dan ik op dat punt dan probeer ik altijd wel rekening ermee te houden. Soms is dat ook terecht natuurlijk. Ik ken bijvoorbeeld een heel voorzichtige moeder, die extreem dromerige kinderen heeft die als je even niet oplet zo onder een auto lopen of de weg kwijt zijn, zelf met 7 jaar. Die kinderen zou ik ook niet zonder toezicht buiten laten. Een vriendje van mijn jongste dat erg onvoorzichtig is met spullen mag van mij ook niet alleen naar buiten, ik moet er niet aan denken dat die geparkeerde auto's beschadigt doordat hij er tegenaan botst met een step bijvoorbeeld.

Grappig is het wel dat ik een vriendin heb van wie de kinderen bij zichzelf niet alleen mogen buiten spelen, vanwege de weg voorthuis waar 'ze rijden als gekken'. Bij ons laat ze kinderen met een gerust hart buiten spelen, terwijl er bij ons eigenlijk veel meer verkeer langskomt. Waar het nu aan ligt dat ze zich bij ons er niet druk om maakt, geen idee. Diezelfde vriendin heeft er ook moeite mee haar kinderen uit het oog te verliezen in een grote speeltuin, zij is altijd bang voor ontvoering.

van tevoren melden

Wij wonen in een buurt waar zelfstandig buitenspelen niet mogelijk was tussen 4 en 8 jaar.
Als kind ergens ging spelen, meldde ik gelijk dat kind niet gewend was om zelfstandig buiten te spelen. Niet dat kind dan niets mocht, maar ik vond het prettig als ouder daar rekening mee hield. Dat is altijd prima gegaan op één keer na. Toen had vriendje kind meegenomen in de wijk, vriendje was kind kwijt geraakt en kind wist niet meer waar hij nou precies op bezoek was. Dat voorbeeld heb ik daarna gebruikt naar ouders van vriendjes. Nooit meer gebeurd.
Een kind moeten zoeken in de naburige speeltuin zou ik geen probleem vinden. Een kind van 5 dat zelfstandig naar het centrum van het dorp gaat, heb ik wel moeite mee. Maar dat kun je zelf voorkomen door grenzen te stellen, ook aan de andere ouder. Hetzelfde geldt voor het zwembad.

Goed

dat je zelf weet dat je overbezorgd bent. Dan kan je jezelf ook in de gaten houden.

Bij mijn dochter in de klas (groep 8) zit een meisje met een overbezorgde moeder die hier echt in doorgeslagen is. Dat meisje wordt nog steeds gehaald en gebracht, mag nooit bij iemand spelen. Naar de speeltuin om de hoek mag ze niet, ter compensatie heeft ze een speeltuin in haar tuin. Met duikelrek en al. Als ze op een kinderfeestje was stond moeder de hele tijd in de straat te wachten ( echt zelf gezien, want ze stond 2 uur achter een stroomhuisje hier in de straat) Ze mag niet mee naar schoolkamp, deed niet mee met het fietsexamen en volgend jaar gaat haar moeder haar ook elke dag halen en brengen naar het vo. Dat kind zit nu al in een isolement.
Ik vind het jammer voor het kind en als ik haar moeder ter bewaking rond zie hangen rond de school tijdens schooltijd vraag ik me steeds weer af hoe het kan komen dat iemand zo doorslaat. Daar moet toch haast wel een trauma van de moeder achterzitten.

robin

Je zal het wel niet zo bedoelen, maar het klinkt een beetje of je denkt dat anderen mensen hun kinderen minder 'kostbaar en belangrijk' vinden dan jij. Dat is natuurlijk onzin.
Als ouder is het je taak om je kinderen zelfstandigheid bij te brengen. Daar hoort ook loslaten bij. Een kind moet het vertrouwen krijgen dat het dingen ook zelf kan, en dat het niet altijd voor alles afhankelijk is van de ouder of een andere volwassene. Het moment waarop je bepaalde stappen zet in dit proces is afhankelijk van de aard van je kind èn de aard van de ouder.
Over het algemeen is mijn ervaring (4 kinderen) dat kinderen steeds al aan meer zelfstandigheid toe zijn dan je als ouder denkt. En dat je er dus steeds een beetje achter aan hobbelt. Daarom is het goed om hier en op andere plaatsten daarover met andere ouders van gedachten te wisselen. Dat helpt om een beeld te krijgen wat 'normaal' is bij welke leeftijd.
Als je als ouder niet in staat bent, of steeds veel te laat bent met loslaten, is dat niet goed voor je kind. Dus, als jij het beste wilt voor dat bijzondere en meest kostbare in je leven, dan zul je toch iets moeten met je overbezorgdheid. Jij zegt: liever tè oplettend, maar ik zou juist zeggen: liever niet.
Realiseer je ook dat het sowieso een illusie is om te denken dat je alle 'leed' kunt voorkomen door maar extra oplettend te zijn. Het meeste heb je gewoonweg niet in de hand.

bewust

En je moet je er goed bewust van zijn dat overbezorgdheid er niet voor zorgt dat er niets met je dochter gebeurt. Integendeel, daar kan zij angstig of onzeker van worden en dat kan juist weer gevaarlijk zijn. En idd ze kan niet meedoen met de andere kinderen en raakt geisoleerd.
Ik vind het een beetje onzin dat jij zoveel houdt van je kind dat je daarom overbezorgd bent. Alsof ouders die wat 'losser'zijn niet van evenveel hun kind houden.

Ook al laat je niks merken, het is onoverkomelijk dat ze er wat van meekrijgt.Ik dacht dat ik best overbezorgd was totdat ik moeders tegenkwam die zelfs een 8 jarige niet uit logeren durft te laten gaan. En een die zelfs kind niet voor een boodschap aan het einde van de straat durft te sturen (zonder dat het de weg hoeft over te steken). Dan krijgen die kinderen toch onbewust de boodschap mee: buiten is het gevaarlijk.

Ik heb nu ook ook een vriendje van mijn zoon waarbij ik nu liever heb dat ze hier spelen. Er is te weinig toezicht en dat jongetje ontploft regelmatig. Mijn zoontje kan hier wel goed mee omgaan, maar moet thuis ook al op zijn tenen lopen ivm zijn broertje met gebruiksaanwijzing. Dus ik ben er liever bij om te helpen.

Guera, zwemmen met 8

met 8 hebben de meesten toch hun zwem ABC, wij gaan sinds ze dat hebben niet meer mee naar het zwembad. We brengen ze en dan gaan ze zelf hun gang. En na afloop komen we ze wel weer op halen. Willen ze eerder weg vragen ze bij de balie om ons even te bellen.
Telefoon nrs voor geval van nood zitten in de tas.

Amk

Toen mijn dochter 8 was ging ze nog niet zonder toezicht van ons zwemmen. Nou ja, we zaten er niet meer bovenop natuurlijk, maar we waren wel in de buurt.
Niet omdat we dochters zwemkunsten niet vertrouwden, maar meer omdat er een hoop lastposten in het zwembad rondhangen en ze daar toen nog niet goed mee om kon gaan. Met name bij de glijbaan wordt nogal eens geklierd en daar was/is het toezicht niet optimaal.

Ik ken echt geen 8-jarigen die alleen in een zwembad vertoeven eerlijk gezegt. Een zwemdiploma is in mijn ogen niet het sein dat je je kind zomaar in een zwembad los kan laten .

Niet toegestaan AMK

In de zwembaden die ik ken is het niet toegestaan om kinderen van 8 jaar zonder begeleidende ouders toe te laten.
Bijvoorbeeld het De Mirandabad: "Kinderen tot 10-jaar met of zonder een zwemdiploma worden alleen tot het zwembad toegelaten wanneer zij worden begeleid door een persoon van 18-jaar of ouder in badkleding. Ter controle van de leeftijd kan aan de kassa om legitimatie worden gevraagd."
Ook moet je de situatie beoordelen en het kind beoordelen. Mijn kind had op die leeftijd al zwemdiploma's maar als het golfslagbad aanging in het diepe kon ze zich niet redden en niet zelfstandig de kant bereiken.

8 jaar alleen in zwembad zou ik niet doen

Tenminste niet dat ik de kinderen afzet bij het zwembad en ze later een keer kom ophalen. Wel vrij zwemmen met jezelf ergens in de buurt natuurlijk. Op die leeftijd zijn ze nog een beetje jong om akkefietjes helemaal zelf op te lossen lijkt me. Als er wat is met vervelende grote jongens, of ze glijden hard uit bij het zwembad ofzo is het wel fijn als je zelf ergens op het terras/ligweide van het zwembad geparkeerd bent.

Je laat de kinderen op die leeftijd ook nog niet alleen naar bijvoorbeeld een pretpark of dierentuin gaan lijkt me.

Hangt ook af van het kind

Mijn oudste zoon is wat angstiger. Hij durft niet alleen thuis te blijven hoewel dat nu beter gaat. Wil graag nog overal opgehaald worden maar hij is nu bijna 12 dus ik kom omdat hij dat graag wil en hij negeert mij dan omdat hij met een vriendje meefietst. Dus het komt wel. Hij gaat volgende week een dag naar zijn nieuwe Middelbare school en dan gaat hij ook helemaal zelf. Vorige keer moest ik met hem meefietsen tot de hoek van de straat waar de school lag.

Mijn tweede zoon is juist heel zelfstandig. Die vond dat toen hij 8 jaar was, hij best alleen naar de stad kon fietsen voor muziekles (vonden wij een minder goed idee, wij gaan nu nog mee en hij is nu 10 jaar). Onze derde is ook zelfstandig en kan overal zelf wel naar toe maar soms vinden wij de weg nog niet veilig genoeg voor haar (zij is 8 jaar).

Onze jongste vindt zelf dat hij best alleen naar school kan gaan (hij is vijf jaar). Helaas voor hem vinden wij dat niet dus wij gaan met hem mee en brengen hem de school in. De grapjas.

Zelfstandigheid hangt ook best nog wel af van het kind. Mijn oudste is veel paniekeriger. Die kan 6 sms'jes in een minuut sturen om te vragen waar ik ben. Nummer twee boeit het helemaal niet. Nummer drie denkt wel even Mama is er niet maar daarna bedenkt ze zelf waar ik ben. Nummer vier laat ik nog niet alleen.

En ik hou ook heel veel van mijn kinderen. Ze zijn heel belangrijk maar ik geloof niet dat ze door een auto geschept worden, ontvoerd worden, verdrinken in de vijver of een pedofiel tegenkomen als ze zelf ergens naar toe fietsen.

Tja

Maar is het gewoon dat ze zich uitkleden of spelen ze dan ook doktertje ofzo?
Mijn zoon is 5 en loopt nog steeds het liefst in zijn blootje. En het gebeurt hier echt regelmatig dat kinderen weer moeten worden aangekleed als ze worden opgehaald (al probeer ik wel altijd de kinderen ophaalklaar te hebben). En dit is ook als ik zoon ergens anders ophaal.

We hebben hier trouwens nu ook het zwembad opstaan en daar liggen toch ook regelmatig blote kleutertjes in. Dus ik schrik niet zo van bloot en het zou voor mij ook geen reden zijn om dat te verbieden.

Maar jouw wil is natuurlijk wel wet. Als jij er een slecht gevoel bij hebt moet je het niet goed vinden. Je zou iig aan de moeder kunnen zeggen dat je niet wil dat je dochter haar kleren uittrekt. Dat de porno voor het grijpen ligt is erg onwaarschijnlijk

hier ook (over)bezorgd

Mijn dochter heeft veel adhd kenmerken. Dus ik moet altijd net iets meer op haar letten dan de gemiddelde ouder op een 7 jarige zou letten. Buiten spelen voor de deur? Natuurlijk moet kunnen. Helaas kan mijn dochter zelfs van simpel voor de deur spelen al iets gevaarlijks maken. Ze is super stunter en klimt gewoon langs de balkons omhoog. Grrrrrr......om gek van te worden. In de speeltuin om de hoek spelen. Waarom niet???? Nou, als er andere grote jongens zijn. Gaat dochter ze uitdagen en gekke dingen roepen. Vervolgens zeggen ze tegen dochter: " jij durft je broek niet uit te trekken. Natuurlijk durft dochter dit en doet dit ook gewoon. Een vriendinnetje van school wil dat dochter mee gaat naar het strand. Ik zeg ja maar niet zonder een verhaal van let goed op dochter durft alles en kent geen gevaar bla,bla bla. Vervolgens komt de ouder dochter thuis brengen om 18 uur. Ze is uit zee gered door de reddingsbrigade. Ouder: "ik wist niet dat ze zo ver de zee in durfde..... Grrrrr.... vind je het gek dat ik hier overbezorgd van wordt. Logeren, nee dat mag ze niet. Zelfs niet bij oma en opa want daar heeft ze de hond in de wasmachine gedaan en nu gromt en hapt hij altijd naar dochter. Voor mij heel moeilijk om zo'n durfal als dochter te hebben. Toch zal ik haar 1 dag los moeten laten..... Natuurlijk mag ze wel bij vrienden spelen en op de fiets naar school. etc etc... Ik hoop altijd maar dat die ouders af en toe gaan kijken wat ze uitspookt en de lucifer opbergen etc......