Hoe wordt zoon (11) wat zelfstandiger?
Zoonlief is deze zomervakantie 11 geworden en nog te weining zelfstandig naar mijn (onze)zin. Hij is wat angstig van aard, piekert veel over dingen die eventueel kunnen gebeuren met broertje, zusje, vader, moeder, hemzelf of anderen die hem lief zijn. Of waar dan ook ter wereld. Maakt zich zorgen over het milieu, onweer in de lucht, pestkoppen op school of nu al de middelbare school. Hij slaapt moeilijk in en slaapt het liefst bij ons op de kamer. Hij ging vroeger zonder probleem logeren bij vriendjes of opa en oma maar ook dat lukt steeds minder goed. Schoolkamp gaat hij niet mee omdat hij ons dan moet missen. Hij gaat de laatste tijd wel af en toe alleen de stad in maar vraagt bij veel dingen nog of ik dan wel mee ga. Laatst vroeg hij of ik hem nog wel naar school breng als hij naar de middelbare gaat, haha. Nu fiets ik altijd mee omdat zusje nog niet alleen mag. Broertje van net 9 is al een heel stuk zelfstandiger dan hij. Ik maak me hier soms zorgen om en vraag me af hoe we hem kunnen helpen zelfstandiger te worden. Omdat het hemzelf een hoop vrijheid zou verschaffen. Het feit dat hij een piekeraar is veranderen we niet zomaar, dat zit vooral in de aard van het beestje. Verder is hij vorige 2 jaar regelmatig gepest op school , gelukkig heeft hij ook vriendjes en in onze nabijheid is hij een zeer vrolijke en ondernemende jongen die zeer goed weet wat hij wil en kan.
Heeft iemand een suggestie hoe we hem kunnen helpen? Hij heeft vorig jaar een Rots en Water-training gedaan, vond hij leuk maar heeft geen lange termijn-effect gehad. Hij is bovengemiddeld slim (iq van 122 met verbaal/performaalkloof) en bovenal heel erg lief.Ook al is hij soms zeer eigenwijs en lult hij me regelmatig onder tafel. Ik heb het boek van Elaine Aron gelezen over hoogsensitieve kinderen en daar herkende ik heel veel in.
Dank voor het meedenken,
Coya
Stap voor stap
Allereerst: Stel je verwachtingen bij. Vergelijk hem niet met zijn broer, elk kind is anders. En doet het op zijn/haar eigen tempo. Als ik je goed begrijp, zie je meer een achteruitgang dan vooruitgang in zijn zelfstandig zijn. En spelen zijn angsten wellicht ook een rol hierin. Je meldt het heel terloops, maar hij wordt dus al twee jaar gepest! Er is niks zo fnuikend voor een kind als dat, je hele zelfvertrouwen kan hierdoor hevig ondermijnd worden. Het fiet dat hij buiten school vriendjes heeft, doet daar niks aan af. Ik zou daar als eerste mee aan de slag gaan en ook verlangen van school dat ze actie ondernemen.
Praktische tip
Zo te lezen fiets jij nu met drie kinderen naar school, waaronder je zoon van 11.
Misschien kunnen oudste en middelste wat eerder vertrekken, zodat jij alleen met jongste naar school fiets. Als dat een tijdje goed gaat, zou ik oudste alleen laten fietsen. Alles in stapjes.
Hetzelfde zou je kunnen doen met andere dingen die hij nog eng vindt, zoals misschien een boodschap, zelf naar de bieb, pizza bestellen, iemand opbellen, of wat dan ook.
Je zou een soort lijst kunnen maken, samen met hem, en dan de stapjes gaan indelen die hij kan maken.
Ik ben het eens met Fiorucci dat je school ook moet aanspreken. Juist als hij op het oog met de situatie overweg kan, loop je het risico dat school het niet serieus genoeg neemt. Hij moet wel het gevoel krijgen op school voldoende gesteund te worden. Heeft hij op school vrienden?
Vervolg
Vergeet niet dat je ook naar een andere school kan gaan. Ik heb er achteraf spijt van dat wij dat niet hebben gedaan met oudste (vergelijkbare situatie als jouw zoon). Mijn oudste is erg sterk maar het pesten heeft haar veel energie en zelfvertrouwen gekost.
Achteraf gezien had ze beter begin groep 8 naar een andere school kunnen gaan. Als we het haar gevraagd hadden, had ze waarschijnlijk niet zomaar ingestemd. Maar na wat rondkijken op een andere school, had ze er wel vertrouwen in gehad.
Doe zoiets wel vóór 1 oktober omdat de nieuwe school anders geen financiering meer krijgt voor een leerling in groep 8.
Zelfvertrouwen
Mijn zoon (10,5) lijkt in veel dingen op de jouwe. Hij heeft ADHD maar is ook hoogbegaafd, hoogsensitief en een piekeraar met een aantal rationele en minder rationele angsten waardoor hij altijd slecht heeft geslapen.
Gelukkig is hij nooit gepest en in dat opzicht staat hij zijn mannetje wel en is assertief genoeg.
Ik ben het eens met de voorgaande adviezen maar ik wil nog wel toevoegen dat je best wat hulp van buitenaf zou kunnen inschakelen voor dat piekeren. Zeker als dat hem belemmert in het normale functioneren en zeker bij dat slapen.
Een kind van die leeftijd hoeft niet gebukt te gaan onder het leed van de wereld en hij moet nu echt leren dat hij niet altijd onder de hoede van zijn ouders kan zijn. Leren loslaten dus en vertrouwen op zijn eigen kunnen en zelfstandigheid en vooral op het kunnen van degene van wie hij zo houdt. Het is een soort verlatingsangst; mijn zoon heeft daar een aantal jaar hulp voor gehad van therapeuten en daar veel van opgestoken. Je kan dan denken aan een kinderpsycholoog of een integratieve kindertherapeut. Of iemand die werkt met toneel/spel om bepaalde zaken aan te pakken.
Een Kanjertraining of een Sterkamp (zie http://www.sterkamp.nl/sterkamp/) kan waardevol zijn bij het vormen van zijn zelfvertrouwen en assertiviteit.
Ik zou niet al te lang met deze dingen wachten want als hij naar het VO gaat is een goede basis een must en wordt het nog veel lastiger om bepaalde zaken aan- danwel af te leren.
Succes!
Herkenbaar
Onze jongste lijkt in veel op wat jij beschrijft. Hij is nu bijna 12 en zit in de brugklas, naar volle tevredenheid. Ook hij is regelmatig gepest op de BS (en veranderen was geen optie, omdat we dan het dorp uit zouden moeten). Bovengemiddeld slim (nooit getest, CITO 549). Hoogsensitief (nooit getest, maar ik herken veel uit het boek van Elaine Aron bij hem). Hij moet altijd alles waar hij mee zit van zich af praten voordat hij kan inslapen, wat hem slaapuren kost (en mij rust in de avond die toch al te kort is). Hij heeft ook veel last gehad van heimwee, zelfs logeren bij opa en oma samen met zijn 2 jaar oudere broer was een probleem toen hij 9 was. Daar is hij inmiddels ruimschoots overheen gegroeid, en gaat nu trots overal mee op kamp. Hij heeft nooit iets van kanjertraining gedaan, we hebben hem wel voorgesteld om naar Sterkamp te gaan (oudere broer is bij Ster- en Maankamp geweest, en heeft in de brugklas rots en water gedaan, super) maar hij wilde niet.
Ik heb niet echt tips om hem zelfstandiger te maken, anders dan hem te stimuleren om dingen alleen te doen. Hoe ver moet hij fietsen naar school? Misschien kan je hem alleen vooruit laten rijden, terwijl hij weet dat jij erachter aan komt? Is er geen vriendje uit de buurt waar hij mee samen kan fietsen? Kan hij alleen naar sport, of is dat te ver? Hier fietsen alle kinderen vanaf 7-8 jaar bijna alles in het dorp zelf, maar dat is klein en overzichtelijk en als je de 'rondweg' mijdt ook meestal rustig. Voor het VO moeten ze echter minimaal 10 km ver (de onze 17 km), dus dat is wel even wennen...
Tenslotte: het komt goed, ze kunnen zomaar ineens klaar zijn voor de brugklas.
Narjoleine
Zelfstandig leren..
Dat van het uit logeren kan gewoon iets in je karakter zijn. Ik heb nog steeds moeite met uit logeren gaan, en ben al 10 jaar moeder nu..haha. Dus ja of dat iets wat je echt kan afleren. Dat is heimwee waar ik gewoon niet vanaf kom.
Mijn oudste heb ik ook geleerd om naar school te fietsen, eerst steeds mee fietsen en dezelfde weg mag zij nu fietsen, de schol is 3km van ons huis. Ik heb haar meer dingen geleerd, als boodschapjes doen met gepast geld en nu met ongepast geld. Ze heeft nu in 3 jaar steeds meer geleerd en dat gaat goed. Ze heeft steeds meer zelfvertrouwen daarin gekregen.
Misschien is er iets wat hij leuk vind wat hij kan gaan doen, een leuke cursus beeldhouwen/schilderen/toneel of judo. Zodat ie lol krijgt en zijn energie kwijt kan.
Sterkte met het zoeken
groetjes van LuNa
