Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Kaikoura

Kaikoura

13-07-2009 om 15:05

Hoe zoon (9) leren omgaan met verliezen van sportwedstrijden?

Hoi,

Onze zoon van 9 kan aardig tennissen en speelt geregeld wedstrijden. Hij is normaal gesproken een rustig, sportief en redelijk kind, maar op de baan verandert hij zo af en toe in een irritant ettertje als hij verliest of dreigt te gaan verliezen (

Dit uit zich bijvoobeeld in huilen, "neeeeeeee...." tegen zichzelf roepen, heel sjacherijnig en boos gaan kijken of ballen in de hekken slaan. Kortom, voor mij onacceptabel en onsportief gedrag.

Als ik er buiten de wedstrijden rustig met hem over praat en ik hem uitleg dat dit gedrag niet kan is hij het helemaal met me eens en belooft me keer op keer dat het niet meer zal gebeuren. Maar in praktijk......wordt hij op de baan toch weer gegrepen door zijn emoties en gaat het weer mis.

Ik heb hem vanmorgen tijdens de wedstrijd bijna van de baan gehaald toen hij weer zo vervelend ging doen en boos een bal wegsloeg die onbedoeld de tegenstander raakte. Ik wil hem nu ook straffen voor dit gedrag (hij is namelijk na het verliezen ook nog boos van de baan gelopen zonder de tegestander fatsoenlijk te feliciteren), want ik vind het echt onacceptabel.

Maar hoe kan ik hem leren zijn emoties onder controle te krijgen ? Want zoals gezegd, ik vertel het hem wel steeds, en ik geloof ook wel dat hij het er rationeel geheel mee eens is, maar het lukt hem gewoon niet in het heetst van de strijd.

Iemand ervaringen of tips ??

groet,
Kaikoura

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Elisa

Elisa

13-07-2009 om 15:10

Geen ervaring maar mischien

Ik heb hier geen ervaring mee, maar misschien kunt u een beloningssysteem op stellen.
Als hij een paar keer zich zelf onder controle heeft gehouden bij een tennis spel.
Waar hij bijna verliest of heeft verloren.
misschien dat dat werkt?

groetjes Elisa

Laat hem maar eens tegen die van mij tennissen

Hoi,

hier precies hetzelfde, een 10 jarige die leuk kan tennissen, maar we hebben er veel in de regio die dat ook kunnen, hij is zeer negatief en teleurgesteld en speelt dan ook tegen zichzelf. Ik heb hem vaak laten weten dat ik zijn gedrag totaal afkeur, hij staat te mopperen op de baan en alles is fout, baan, ballen, wij aan de kant tot een verkeerde handdoek in zijn tas. Ik heb hem vorige week tijdens een toernooi gezegd dat hij eerst een waarschuwing krijgt, vervolgens ga ik binnen een kop koffie drinken( == waarsch 2), gedraagt hij zich daarna niet, ga ik weg en kom een uur later terug. Een wedstrijd daarna gedroeg hij zich keurig, ik gaf hem een waarcshuwing en stond op met mijn tas in de hand om naar binnen te gaan, hij jammerde sorry en gedroeg zich toen keurig en concentreerde zich weer op het spel. Daarna met zijn vader erbij was het weer hopeloos. Deze week doet hij mee aan een toernooi bij opa en oma, ik heb hem duidelijk verteld dat hij zich moet gedragen, opa en oma snappen toch niet alles van de spelregels en hij zal alles zelf op moeten lossen.

Ben heel benieuwd want hij moest om half drie spelen.

Maar ik snap heel goed wat je bedoelt, ik heb ook veel moeite met zo'n mopperend blaag op de baan.

Hillary

Hillary

13-07-2009 om 17:39

Tips niet, ervaring wel

Mijn kind is nu 11 en dit is het derde seizoen dat hij af en toe een open toernooi speelt. Hij kan zich wel iets beter beheersen dan twee jaar geleden, maar zo'n anderhalve week geleden was het weer helemaal mis. Zo erg dat dat zijn laatste toernooi is geweest dit jaar. Overigens valt het me op dat alle kinderen het hebben. Van sommige valt het minder op, die kinderen die alles winnen zeg maar (die veelal bij de bond tennissen), simpelweg omdat ze nooit verliezen. De laatste keer tenniste mijn zoon tegen zo'n jochie en ondanks dat jochie won maakte hij een paar flinke missers en werd het nog een pittige partij voor jochie. Hij liep ook flink te mopperen en sloeg een keer zijn racket in het net.
Heb wel eens geprobeerd bij de tennisleraar advies te krijgen maar meestal is de reactie dat hij dan juist de juiste mentaliteit heeft, dat hij wil winnen. En ja ga ook maar niet kijken als de tennisleraar een wedstrijd speelt want die zijn meestal geen haar beter. Het boeide mij vroeger totaal niet of ik won of verloor en ik ben nooit echt ver gekomen met sporten. Zoon wordt gelukkig niet boos op zijn tegenstander maar gewoon boos op zichzelf als hij stomme fouten maakt of op de tegenstander als deze oneerlijk speelt wat bij deze open toernooien (en/of K5 toernooien) helaas ook vaak schering en inslag is. Ook een reden dat hij ermee stopt. Hij heeft het een keer mee gemaakt dat tot twee keer toe zijn tegenstander bij zoons matchpoint triomfantelijk riep: "uit" (terwijl het zeer duidelijk in was, nog niet eens een twijfelgeval). Bij de eerste keer kon zoon zich inhouden omdat ik vanaf de kant siste dat hij dat moest doen en een let moest spelen. De tweede keer ging hij volledig uit zijn kanarie, begon tegenstander voor van alles uit te maken, voornamelijk mbt diens gezichtsvermogen. Toen kwam de wedstrijdleiding erbij en kreeg zoon een waarschuwing want schelden is erger dan vals spelen. Aan deze situaties weet ik ook niet goed wat ik eraan moet doen ik kan me best voorstellen dat hij kwaad wordt. Dat was ik ook. Ik zou het nu alleen niet meer laten gebeuren. Je weet nu dat zo'n wedstrijd toch verloren wordt omdat kind volledig van zijn apropos is. Dan maar gelijk van de baan halen en weglopen. Dan hoeft hij hem in ieder geval niet ook nog een handje te geven. Dat is toc wel de ultieme vernedering. Volgens mij moet de KNLTB er gewoon wat aan doen.
Bij competitie of bij dubbelwedstrijden gaat het beter, dus misschien is dat een tip, dan sta je er toch niet helemaal alleen voor. Ik vind het mentaal best zwaar voor een kind een tennispartij, zeker omdat zoon bijna altijd een derde set moet spelen en 2,5 uur voor een wedstrijd geen uitzondering is. Als hij dan verliest is dat gewoon ook heel zwaar. Hij voetbalt ook en dat gaat een stuk beter. Dan is hij wel even teleurgesteld maar hij houdt zich wel in en onder de douche met zijn teamgenootjes heeft hij al weer lol.

Hillary

Hillary

13-07-2009 om 17:40

Aanvulling

Ik schreef dat het zijn laatste toernooi is geweest. Daarmee bedoel ik niet dat hij geschorst is ofzo hoor, zo lijkt het nu net. Het is zo dat wij er zelf klaar mee zijn.

Hou op, schei uit....

Veel herkenning. Gelukkig is zoon inmiddels 16, maar toen hij zo klein was ging het precies zo als bij jou. Eerst hebben we het inderdaad opgelost door te praten met hem achteraf, maar in de hitte van de strijd ging het toch weer mis. Toen afgesproken dat hij direct van de baan gehaald zou worden bij de eerste uitbarsting en (dat was achteraf een briljante vondst) dat hij het inschrijfgeld van zijn zakgeld moest terug betalen. Dit is één keer gebeurd en daarna nooit meer.
Een ander punt is het bijna routinematige vals spelen. Daar heb ik wat principes bij laten varen. Zoon mag nooit de eerste zijn, maar bij een vals spelende tegenstander mag hij "terugpakken". Zo laat hij zien dat hij ook deze kant van het spelletje doorheeft aan de tegenstander (en de ouders die erbij horen, pfffffff). En voor het gaat escaleren de wedstrijdleiding erbij roepen om even mee te kijken, daar zijn ze voor.
Dit werkte bij mijn zoon, maar ieder kind is natuurlijk anders.

Hij voetbalt ook, dat is een stuk relaxter
Sterkte ermee!

Monique D*

Monique D*

13-07-2009 om 23:08

Ook bij voetbal!

"Hij voetbalt ook, dat is een stuk relaxter"
Tenzij je een zoon hebt die niet tegen zijn verlies kan.. als zijn elftal heeft verloren dan heeft iedereen verkeerde passes gemaakt, de voorzetten waren niet goed gegeven, er is tegen de lat geschoten i.p.v. erin, de keeper heeft niet zijn best gedaan, de verdediging liet alle ballen door, de overtreding van de tegenpartij wordt niet gezien door de scheids: "Wij hadden een PENALTY of VRJE TRAP moeten hebben!, de scheidsrechter is partijdig.. en als er een wedstrijd of training niet doorging was meneer helemaal niet te genieten!
Dat was een paar jaar geleden. Gelukkig is hij nu wat milder als zijn partij heeft verloren. Ik blij toe. Het is maar een spelletje..

Talia

Talia

14-07-2009 om 17:32

Misschien...

... wel onderscheid maken tussen boosheid die hemzelf treft (maar wat jij niet leuk vindt om te zien) en boosheid die zich op anderen richt. Dat laatste is natuurlijk niet acceptabel en daar kun je misschien inderdaad een beloningssysteem voor bedenken? Verloren, maar sportief naar de ander gereageerd is samen een ijsje eten, ik zeg maar wat.
Wat vindt zijn trainer ervan? Die draagt natuurlijk ook een boodschap uit over dat gedrag.

Groet, Talia

Kaikoura

Kaikoura

16-07-2009 om 10:01

Thnx!

Dank voor al jullie reacties en herkenning, ben blij dat ik niet de enige ben

Heb goed gesprek met zoon gehad, en wat me erg goed deed was dat dit gesprek op zijn initiatief begon en dat hij als eerste zei dat hij zich zo schaamde voor hoe stom hij zich gedragen had....
Zoals ik in mijn eerste posting al schreef ziet hij dat buiten de baan gelukkig dus in ieder geval wel in

Gisteren ging het goed, maar dat waren 2 partijen die hij gemakkelijk won, dus niet echt een kunst. Vanmiddag staat hij in de kwartfinale tegen een weer wat sterker jongetje, dus ben heel benieuwd hoe dat gaat.

Heb met hem afgesproken dat ik hem 1 waarschuwing geef als ik zie dat het mis dreigt te gaan, en hem daarna direct van de baan haal en er dan voorlopig geen toernooitjes meer worden gespeeld. Hoop dat het goed gaat !

groetjes,
Kaikoura

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.