Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Hoe zorgen jullie dat het niet uit de hand loopt?

Hallo allemaal,

Mijn oudste zoon is nu 5 1/2 jaar oud. Een lief gevoelig mannetje, maar uiteraard super eigenwijs.

De laatste tijd loopt het soms uit de hand als wij hem terecht willen wijzen. Even een (lang) voorbeeld om zo'n situatie te schetsen:

Hij doet bijvoorbeeld iets wat niet mag, of niet aardig is en willen hem daar op een rustige manier op aanspreken. Maar zodra mijn man of ik dan aanstalten maakt om hem bij je te nemen of naar hem toe te lopen, begint hij al te gillen als een speenvarken, weg te rennen (alsof je weet ik niet wat met hem wilt doen), kortom hij wil niet luisteren. Als je hem dan toch bij je neemt (uitleggend dat je hem gewoon even iets wil vertellen) moet je hem dus vasthouden omdat hij anders wegloopt. Vervolgens bergint hij te krijsen dat je hem pijn doet, of gaat brutaal doen ("Jaha!" schreeuwen of zegt 'sukkel'). Op dit soort momenten is het zo moeilijk je geduld te bewaren. Op de trap zetten maakt het alleen maar erger (hij verzet zich hevig of laat zich juist als een slappe dweil hangen, waardoor het hem altijd pijn doet als je hem op de trap of naar zijn kamer draagt). Op zo'n moment verliezen mijn man en ik natuurlijk wel eens ons geduld en dan wordt het soms woedend terug schreeuwen. Maar dat wil ik helemaal niet! Ik wil die geduldige rustige moeder zijn en het goede voorbeeld geven (Oke, is misschien niet altijd helemaal realistisch).

Nu vroeg ik mij af: Herkennen jullie dit? En wat doen jullie om te voorkomen dat dergelijke situaties zo uit de hand lopen? Het begint met iets heel kleins en eindigt in een groot drama, waardoor iedereen de halve dag van slag is. Graag tips! Wat werkt bij jullie kinderen?

Groeten, kaatjecato

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Stelle

Stelle

05-02-2009 om 12:00

Herkenbaar

Yep, herkenbaar, helaas. Ik zie nog zo de taferelen voor me waarbij ik aan de ene en hij aan de andere kant van de deurklink hangend hem probeerde in zijn kamer te houden als hij weer eens door 't lint ging (mezelf intussen hevig afvrgend waar ik in godsnaam mee bezig was).
De reacties van onze inmiddels 6-jarige zaten een beetje tussen twee uitersten: ofwel 0,0 reactie (waardoor wij alleen maar bozer werden) ofwel een compleet drama zoals jij beschrijft (waardoor we ook bozer werden, want het huis hoeft niet afgebroken te worden). Inmiddels zijn we erachter dat onze (ook milde ) boosheid juist zo hard bij hem aankomt dat hij zich ervoor gaat afsluiten. Hij 'vergroot' onze emoties en raakt echt overstuur, het lijkt of er iets blokkeert in zijn hoofd. Kan dat bij juow zoon ook het geval zijn? Hem rustig vasthouden (aan zijn handen) om hem tot luisteren te dwingen werkte hier ook averechts.
De enige tip die ik kan geven heeft een hoge duhh-factor: probeer toch zoveel mogelijk je emoties uit te schakelen. Heel diep ademhalen, probeer te realiseren dat hij eigeniljk nog maar heel klein is en dat een boze volwassene behoorlijk bedreigend kan overkomen. Hier helpt het ook om hem op zijn kamer te zetten en er letterlijk bij te zeggen dta het niet voor straf is, maar dat het voor ons beíden even nodig is dat we even afkoelen. Na 10 minuten (of zo) doen we allebei weer normaal. Helpt vaak, maar niet altijd moet ik toegeven...

Jolies

Jolies

05-02-2009 om 12:17

Ook herkenning

Hallo Kaatjecato,

Ik heb niet de gouden tip voor je, maar wel heel veel herkenning. Hier een dochter van bijna 5,5 die af en toe exact hetzelfde gedrag vertoont. Van niets (in onze ogen dan in ieder geval) een enorm drama maken. Ikzelf heb wel de indruk dit soort buien vooral voorkomen als ze erg moe is. Probleem is wel dat dochter nogal vaak moe is, dus dat dit soort buien ook regelmatig voorkomen (vermoeidheid is een gevolg van de ziekte van Pfeiffer die ze heeft gehad).

Hoe wij er op reageren? Proberen rustig te blijven en als het kan zoveel mogelijk negeren. Maar ik moet je eerlijk bekennen dat dat ook niet altijd lukt. Zeker als ik zelf ook moe ben, wil ik nog wel eens uit m’n slof schieten en sta ik terug te mopperen/schreeuwen tegen dochter. Achteraf voel ik me daar altijd heel rot over.
Ben wel benieuwd naar andere reacties.

Sterkte ermee, want ik weet hoe vervelend en vermoeiend het is.

Groet,
Jolies

Oh ja

mijn dochter wordt bijna 6 jaar en kan heel slecht tegen kritiek. Als we iets willen uitleggen waarom iets niet mag huilt ze tegenwoordig heel hard "niet boos worden" terwijl we dan helemaal niet boos zijn. Ze liegt ook wel eens tegenwoordig, laatst had ze stiekem koekjes gepakt en ontkende dat, ik snap totaal niet waarom ze daarover moet liegen ze krijgt mi vaak genoeg wat lekkers.

Het is ook wel sneu ze zei vorige week "maar mama ik doe mijn uiter best altijd hoor, jij doet soms ook wel eens heel stom". Uiterste best bedoelde ze dus, arm kind.

Dus hoge verwachtingen, niet eens zo zeer van ons denk ik (alhoewel ik daar nu over aan het piekeren ben). Ach het is weer een fase en ik hoop dat ze er goed en gelukkig door heen komt.

Mijn zoontje

van 4,5 vind het ook erg moeilijk om met kritiek om te gaan. dit zeiden ze op het kdv al. Inmiddels denken we de goede oplossing te hebben gevonden ( zelfs de juf op school vindt het werken). Hij heeft ook hoge verwachtingen van zichzelf en daarbij erg faalangstig. Als hij iets doet dat niet mag vragen we nu eerst rustig: Wat ben je aan het doen? Soms blijkt dat hij hele andere gedachten heeft bij zijn bezigheid dan wij. Hij mag dan zijn uitleg geven, en dan vertel ik waarom ik vind dat dit niet kan of mag, óf ik begrijp zijn bedoeling en zie in dat het niet verkeerd is wat hij doet. Hè, dit is wel ingewikkeld uit te leggen, klinkt vast heel soft! En als hij echt hondsbrutaal is ofzo, dan moet hij naar zijn kamer ( wat me wel mijn rug kost).
Sinds we op deze manier met hem omgaan geen gegil en gekrijs meer Daar varen we allebei wel bij.

Hier ook wel eens

Dan zeg ik verbaasd wat doe je raar? Kom nou dat doen we neit en hup op de gang. Wil je liggen daar, doe je dat toch. Dus zijn probleem laten worden. Als je klaar bent mag je weer binnen komen. En dan even er over hebben wat deed je nou gek? Ik zie alleen dat ik dat niet wilde. Daar hoef je helemaal niet zo boos over te worden.
Verder niet te veel aandacht aan schenken. Des te meer lading krijgt het geheel.

Mayte*

Mayte*

05-02-2009 om 15:45

Brutaal doen

Hoi Kaatjecato,

Even een reactie op een deel van je probleem; het brutaal zijn. Mijn dochtertje (5 jaar, 7mnd) heeft een tijdje terug zo'n periode gehad dat ze regelmatig ontzettend brutaal reageerde. Dingen als: 'stomkop, hou je bek'. Daar ben ik heel hard tegenin gegaan. Ik zeg altijd 'dit soort dingen zeggen we hier niet tegen elkaar'. Blijft het doorgaan, dan gaat ze naar haar kamer. En aangezien ik bijna nooit echt boos word en ook bijna nooit straf, maakt dat dan veel indruk. Het is hier weer net zo abrupt opgehouden als het begonnen was.

Is het met betrekking tot het drama als er kritiek komt niet een idee om dit gedrag eens met je zoontje te bespreken op een rustig moment? Waarbij je kan uitleggen wat jij op zo'n moment bedoelt en hij kan verwoorden hoe hij het ervaart.

kaatjecato

kaatjecato

05-02-2009 om 16:19 Topicstarter

Gelukkig...

herkennen jullie het ook

Het klopt wel dat mijn zoontje erg gevoelig is voor kritiek en boos worden bij hem juist averechts werkt. Hij schaamt zich vaak al als je hem ergens op wijst en dat voelt al bedreigend genoeg, waardoor hij boos wordt, zelfs als wij het gewoon rustig aankaarten.
Ik zal dus inderdaad eens proberen om minder veroordelend over te komen als ik het ergens met hem over wil hebben.

Bij brutaal gedrag zeg ik ook altijd duidelijk dat wij dat niet willen hebben. Aan de ene kant wil ik daar ook wel een duidelijke daad tegenover stellen (bijv. op de trap), maar dat werkt zo averechts. Ik heb wel eens geprobeerd de time-out in te stellen (dus even afkoelen op je kamer), maar het effect is hetzelfde (hysterisch gedoe waarbij ik hem de trap op moet dragen).

Misschien is het inderdaad handig om dit op een rustig moment gewoon eens met het te bespreken en hem te laten weten hoe we het voortaan gaan doen. Bijv. uitleggen dat hij niet meer voor straf op de trap hoeft, maar dat hij soms wel even mag afkoelen op de trap om te voorkomen dat we lelijk tegen elkaar gaan doen? Daar valt schelden of brutaal doen dan natuurlijk ook onder. Laten jullie je kind dan zelf bepalen of het voldoende is afgekoeld, of moet hij/zij wachten tot jij hem/haar weer komt halen?

Hier speelt vermoeidheid trouwens ook een grote rol hoor, maar dan bij de ouders
Soms lukt het mij om heel kalm te blijven en is het vooral zijn drama, maar als mijn man en ik erg moe zijn (zoals nu door slaapgebrek) dan is dat juist zo moeilijk.

groeten, Kaatjecato

Moe

Ja, moe ben je vaak en van zo'n drama's word je ook niet fitter. Hier werkte de time out wel vrij goed (die vond dan plaats op de gang en aantal minuten naar leeftijd). Ook hier had ik soms spierpijn aan het einde van de dag van de hele tijd een boos kind op en neer slepen. En die keer dat ze in een overvolle winkel riep tegen meneer Clo die haar bij de arm meenam: "Help, papa sleurt mij mee". Eh, tja...

Herkenning - heerlijk

Dag Kaatjecato,

Wat een herkenning. Mijn beide kabouters zijn momenteel zo (4,5), maar bij mijn zoontje vind ik het problematischer. Mijn dochtertje heeft van die typische kuren, en die gaan wel weer over (even 15 minuten kiezen op elkaar). Maar bij mijn zoontje moddert dat de hele dag door.

Op alles wat ik zegt reageert hij kwaad, verontwaardigd of brutaal. En ik wil ook zo graag een geduldige moeder zijn, maar inmiddels ontplof ik ook direct. En zo lopen we de hele dag tegen elkaar te snauwen. Niet leuk. Maar niets schijnt te helpen: streng zijn, boos worden, begripvol vragen, negeren. Op positieve aandacht reageert hij ook al boos.

Nu is hij onstemd dat oma er is, want oma 'lacht hem altijd uit". Zucht wat moet je met zo'n boos ventje?

Kortom, herkenning maar geen tips.

Het klopt, als ik moe ben (heb momenteel zware bloedarmoede), dan kan ik totaal niet geduldig zijn. Met al het wederzijdse gesnauw tot gevolg.

Wie zei ook al weer "even je gevoel uitschakelen"? Hmmm, ik begrijp wat je bedoelt, want ik trek het me soms erg persoonlijk aan. Bij mijn dochtertje kan ik het wel; en die buien gaan dus ook over en dan gaan we gezellig verder. Maar mijn zoontje blijft maar door gaan.

Grrrrrr.

Gewoon maar veel je hart luchten op OO denk ik.

Groetjes allen!
Linda

kaatjecato

kaatjecato

09-02-2009 om 20:34 Topicstarter

Update

Nogmaals bedankt voor al jullie reacties!

Mijn man en ik hebben samen besproken dat we niet meer zo willen schreeuwen tegen de kinderen, ook al halen ze het bloed onder onze nagels vandaan
We zijn dus samen bewust nog rustiger gaan reageren, hebben 'ons gevoel uitgeschakeld', en veel afleidingstactieken gebruikt om dit soort buien om te buigen. EN HET HELPT!
De kinderen zijn veel beter te genieten. Tuurlijk beginnen ze af en toe wel weer, maar doordat wij niet meteen met de vinger wijzen, het algemeen houden, ze afleiden met een vooruitzicht van wat we bijvoorbeeld straks gaan doen weten we het in de kiem te smoren. Op brutaal gedrag worden ze gewoon aangesproken, maar ik dreig niet meer met straf, tel niet meer tot drie als ze moeten luisteren, etc.

Gek toch, he! Ik weet dat je als ouders zo'n grote rol kan spelen in het gedrag van de kinderen, en toch ben ik elke keer weer verbaasd van het effect op de kinderen als WIJ ons gedrag aanpassen.

Groetjes, Kaatjecato

Mathilde

Mathilde

16-02-2009 om 13:13

Niet verbaal

Fijn om te lezen dat jullie op de goede weg zitten . Ik heb nog een kleine aanvulling op alle tips. Mijn dochter is ook nogal gevoelig voor kritiek. Soms grijp ik daarom in zonder woorden. Zit ze bijvoorbeeld heel irritant met haar vork op tafel te tikken, dan leg ik mijn hand over haar hand zonder haar aan te kijken of te stoppen met mijn verhaal. Of ik zeg heel lief en zacht: ga maar even goed zitten, als ze weer half van haar stoel hangt. Zo voorkom ik veel confrontaties. Maar je moet er wel de rust voor hebben . Mij lukt het ook lang niet altijd. Ik oefen momenteel op niet dreigen maar doen .
Mathilde

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.