Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Hou help ik mijn dochter haar gevoelens te uiten.

Ik hoop dat jullie met mij kunnen denken.
Onze oudste is 4 1/2 en zit in groep 1. Ze is een pienter kind dat vrolijk, en lief is. Alleen kan ze heel moeilijk haar gevoel uiten. Als ze iets mee maakt (leuk of niet leuk) praat ze daar eigenlijk niet over. Vaak heeft ze dan s'nachts nachtmerrie's en komt het er alsnog uit. Ze heeft bijvoorbeeld van de week op haar kop gekregen van haar juf (ze had haar tong uitgestoken naar de juf)toen de juf dit maar haar besprak reageerde ze daar totaal niet op. Ze kwam volgens juf heel onverschillig over. Maar dan s'nachts is het dramma.
Een tijdje geleden mocht er een vriendinnetje blijven logeren en heeft ze een heel leuk weekend gehad. alleen is het 3 nachten achter elkaar drama geweest. Wij herkennen dit wel van toen ze baby was. als ze dan een iets te drukke dag had gehad ging ze over de rooien zodra ze in bed lag. Wij hebben hier altijd rekening mee gehouden door niet te veel op een dag te plannen enz. alleen dat wordt na mate ze ouder wordt steets moeilijker. Wij proberen natuurlijk wel met haar te praten over haar gevoel (als we zien dat ze niet lekker in haar vel zit) maar naar ons toe is ze hierin ook niet erg open. Of als ik vraag aan haar of er iets gebeurd is op school zegt ze om er maar van af te zijn dat ze gevallen is. Terwijl wij dan al van de juf gehoord hebben dat ze op haar kop heeft gehad.
Ook vragen wij aan alle twee onze kinderen iedere avond wat het leukste moment van de dag was en wat het minst leuke moment van de dag was. Maar ook dit helpt haar niet om open te zijn.

Mischien hebben jullie nog wel tips voor ons. Wij zien dat ze er zelf erg veel last van heeft. Maar wij weten niet meer zo goed hoe we haar kunnen helpen hierin

gr Aapie

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Mijn dochter anders

Mijn dochter heeft het op een nadere manier. Zij laat soms het tegenovergestelde gedrag zien. Bijvoorbeeld de laatste ochtend voor de zomervakantie is een goed voorbeeld.
Dochter vond het niet leuk dat ze haar juf en klas zolang moest gaan missen, ze kon het ook niet overzien. de hele ochtend op school is ze vreselijk geweest: andere kinderen plagen, niet doen wat de juf zegt.

Thuis speelde ze met haar pop en kwam het eruit: ze projecteerde alles op de pop hoe zij zich voelde: "Je hoeft niet bang te zijn, na de vakantie zie je de kinderen en de juf weer."
wij hebben gemerkt dat een pop super werkt voor mijn pop en de juf op school heeft gemerkt dat Amber hele gesprekken met de klassepop Pompom kan houden en hem veel toe vertrouwd.

Misschien helpt zoiets bij jou dochter?

Sterkte ermee,
Pham

angel3

angel3

26-10-2009 om 10:14

2 dingen

herkenbaar. Bij onze zoon gaat het wel beter nu hij wat ouder is maar toen hij in groep 1 begon droomde hij ook erg veel. De juf adviseerde hem grote tekeningen te laten maken. Dus een heel groot vel papier opplakken en dan met krijt of verf grote binnendraaiende en buitendraaide bewegingen schilderen. Zeg maar alsof je een uitspattende vulkaan tekent, met beide handen tegelijk. Het schijnt therapeutisch te werken, via tekenen (liefst dus grote bewegingen) de emoties eruit. Wat wij ook deden is elke avond even de dag doorspreken. Wat was er leuk vandaag? wat was er niet leuk? was er iets waar je verdrietig van werd? moet er nog even gehuild worden?
Ik vroeg mijn zoon nooit om echt de situatie perse te bespreken. Soms wilde hij dat echt niet, maar het feit dat ik even iets aanraakte door ernaar te vragen maakte wel dat ik soms een bibberlipje zag. Dan pakte ik hem lekker vast en dan zei ik: nou dan moet je er misschien lekker even over huilen. Dat mag.
Soms kwam dan alsnog het verhaal, soms ook niet. Soms was er wellicht niet echt een concrete situatie maar moest er gewoon even gehuild worden. Dit werkt echt helend merk ik. Wat is er nou fijner dan een opluchtende huilbui? Sterkte

lukke

lukke

05-11-2009 om 00:46

Voorleven

Leven jullie het voor? Wij praten iedere avond aan tafel over ons werk. Dit was leuk, dat was moeilijk enz.

Wat bij mijn dochter ook helpt is samen iets gaan doen (dus niet echt in een opgelegde praatsituatie zijn) en dan zo heel terloops over iets beginnen te praten. Niet teveel pushen, stiltes laten vallen en dan komt het soms ineens.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.