Hulp gezocht bij 'vage' dochter ;-)
Ja, de titel is al vaag, ik weet het 
Mijn dochter van 10 jaar heeft moeite om... hoe zal ik het zeggen... dingen mee te krijgen die in haar omgeving gebeuren. Het lijkt wel alsof ze met haar gedachten zo ontzettend druk is in haar hoofd, dat ze geen aandacht meer overheeft voor de wereld daarbuiten.
Nu het vakantie is, merk ik het extra goed en ik begrijp daardoor ook dat het op school zoveel minder goed gaat dan eerst. Ze is een vroege leerling en begint nu aan haar laatste basisschooljaar.
Ik vraag me af of er mensen zijn die dit herkennen en vooral of er een manier is om haar meer in contact te brengen met de buitenwereld. Kan ik haar daarbij helpen?
La Mama
Kan van alles zijn
Kinderen missen ook dingen uit de omgeving als ze slecht zien of slecht horen dus dat zou ik in ieder geval laten uitzoeken. Andere redenen kunnen zijn dat iets in haar hoofd haar bezighoudt en voorkomt dat ze nog ruimte of energie over heeft voor haar omgeving. Dat kan een groeispurt zijn maar ook iets wat haar overkomen is en waar ze niet uit komt. Het kan ook een druk hoofd zijn omdat ze veel energie nodig heeft om zich te handhaven. Of ze moet erg nadenken over haar volgende stap. Er kan sprake zijn van autisme of adhd. Maar ik zou bij haar gehoor en zicht beginnen. Verder kun je haar helpen door haar dag voorspelbaar te maken en door in de gaten te houden of ze dingen mist en haar dan bij te praten. Geduldig te zijn of ze het ook echt kan volgen en begrijpt en opvolgt en of het haar lukt. Maar meer rust thuis en in haar programma, eerder opstaan, meer tijd om te eten, kan helpen om haar hoofd rustiger te krijgen.
het kind is een dromer.
het kind heeft abscences.
Huisarts
Volgens mij is dit nu precies een vraag, die je heel goed bij de huisarts kan stellen. Zij kan dan met je meedenken of er iets achter kan zitten. En of het verstandig is om dat nog verder te (laten) onderzoeken.
Juf?
wat vind de juf er van, merkt zij het ook??
ik denk een concentratieprobleem? slecht slapen?
Of het kind is op deze manier bezig zich staande te houden... Ik herken mijn eigen dochter die jonge leerling was. Concentratie was pet, dromerig, van de wereld. Toen ze bleef zitten ging ze ineens met sprongen vooruit. Niet alleen sociaal- emotioneel maar ook cognitief. Ze was getest en alles. Kwam uit dat ze bang en onzeker was maar verder niets mis mee. Eenmaal goed in haar veel werd ze van zeer matige leerling een goede met vwo- advies een paar jaar later. En dat bange en onzekere verdween ook als sneeuw voor de zon.
Inmiddels...
Natuurlijk heb ik jullie reacties gelezen (en mijn dank daarvoor!) en mede naar aanleiding daarvan heb ik mijn verhaal gedaan bij de intern begeleider van school. Die vroeg of ik weleens van ADD had gehoord. Nee dus.
Thuisgekomen ben ik gaan lezen over ADD en het was alsof ik een zeer gedetailleerde omschrijving van mijn dochter las! Vandaag heb ik de verwijzing voor een kinderpsycholoog gekregen van de huisarts.
En nu maken we ons dus op voor een volgende stap: testen. Spannend, en soms twijfel ik, maar testen kan geen kwaad en als er niets uitkomt en 'gewoon' een dromer is, krijgen we hopelijk ook handvatten om daarmee om te gaan.
Hoe dan ook heel erg bedankt voor jullie reacties, ze hebben me het zetje gegeven om een volgende stap te zetten!
LaMama
En dan
Ben je ook goed ingelicht wat er daarna gebeurt als ze dus ADD of ADHD zou hebben? Bij mijn zoon speelt ook hetzelfde, maar ik laat hem dus niet testen omdat ik met het resultaat niet echt verder kan. Ik weet dat er iets speelt in hem, maar ik los dat op door veel aandacht en geduld. Laat je in ieder geval goed inlichten ook over wat school er dan mee doet?
assia
Wat bedoel je daarmee dat je goed ingelicht moet zijn over wat er daarna gebeurt? En waarom kun je met een eventueel resultaat niet verder?
Wat er verder gebeurt als er ADHD geconstateerd wordt bepaal je helemaal zelf. Je bent vziw eigenaar van het dossier en de diagnose, je kunt zelf bepalen of je deze deelt met bijvoorbeeld kinderarts (voor eventuele medicatie), school (ondersteuning) of anderen. Zeker wanneer je het traject zelf uitzet en bv niet via school laat lopen. School zou dan niet eens hoeven weten dat je laat testen, laat staan dat je ze een eventuele diagnose hoeft te vertellen.
Of dat verstandig zou zijn vraag ik me af. Een kind is er in principe bij gebaat dat een leerkracht op de hoogte is van een stoornis/handicap. Behalve als je kind er geen problemen op school door heeft. Maar als het wel problemen geeft (gedragsmatig of wat betreft leerprestaties of allebei) kan er namelijk op een betere manier worden ingespeeld op de behoeften van een kind. Tenzij je school/specifieke leerkracht niet vertrouwt natuurlijk, maar dan heb je volgens mij weer een heel ander probleem....
Aagje
Assia en Aagje
Ik zit op dezelfde lijn als Aagje: ik bepaal in mijn ogen wat er daarna gaat gebeuren. We hebben nu de eerste intake achter de rug en horen volgende week wat zij adviseren als plan van aanpak. Ik hoop dat ze haar testen op ADD en IQ en dat daar wat duidelijkheid uitkomt.
Stel dat ze ADD zou hebben, dan zijn er dus ook oplossingen. Misschien met medicatie en sowieso met meer handvatten dan we nu hebben. Het zou ook zorgen voor heel veel begrip. Vanuit ons, maar ook vanuit school.
Gaandeweg heeft haar vader sterk het vermoeden dat hij ook ADD trekjes heeft en ik ben stomverbaasd door de herkenning die ik heb (over mijzelf) in de ADHD lijstjes. Mijn hoofd is er nu zeker nog niet rustiger door maar ik merk nu al dat ik, door te begrijpen hoe mijn hoofd wellicht werkt, ik nu al wat beter snap waar ik steeds weer misga en ik ben heel benieuwd wat een middel als Ritalin met mijn hoofd zou doen. En dat van mijn dochter.
Wellicht denk ik wat makkelijk over medicatie, maar mijn moeder (die fobisch is) heeft 20 jaar praattherapie achter de rug, maar werd uiteindelijk geholpen door het aanvullen van de neurotransmitter die ze mist. En toen was het probleem echt voorbij. Ik ga mijn dochter niet 20 jaar laten aanmodderen als een medicijn het probleem op kan lossen. Als!
We doen dit traject stap voor stap, maar niet testen is in mijn ogen struisvogelpolitiek. Ieder moet doen waar hij of zij het gelukkigst van wordt, maar ik denk dat een kind er niet bij gebaat is om niet te weten wat er aan de hand is. Je kunt daarna toch kiezen of je dat label aan de buitenwereld wilt tonen of niet?
LaMama
Adhd hoe leef ik er mee
In je reactie gaf je al aan dat adhd jouw dochter gedetailleerd beschreef. Kan het zijn dat je zelf misschien ook adhd hebt? Ik kwam ook thuis na een gesprek op school dat onze oudste dochter add kon hebben. Mijn eerste gedachte was "ga eens gewoon lesgeven voordat je de problemen bij de kinderen gaat zoeken" Toen ik me er wat meer in verdiepte was het "een feest van herkenning" Ik ben zelf ook getest en heb een cursis gedaan. Daardoor wist ik al voordat mijn dochters getest zijn hoe de medicijnen werkte en hoe dat voelde omdat ik ze zelf ook gebruikte. Het maakt een wereld van verschil. Mijn oudste was getest op leerweg ondersteunend onderwijs en doet nu 2 mavo. Voor de diagnose hebben we haar een jaar laten zitten omdat we haar wilde helpen. Het hielp 1 jaar (het gedoubleerde jaar) het jaar daarna was weer een probleem. Nu nemen de meiden de laagste dosis en alleen als ze naar school gaan. Soms als ze een creatief vak hebben zoals gym of knutselen dan niet. adhd hersens werken anders. Daardoor kunnen we meer en zijn we heel goed in andere dingen. Problemen oplossen of b.v. prachtig schilderen. Dan heb je de remming van retalin niet nodig.
