Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Lou

Lou

22-01-2011 om 14:50

Ik snap niets van kinderen

Voorgeschiedenis: mijn dochter (9, groep 6) heeft het behoorlijk zwaar gehad op school met buitengesloten en genegeerd worden. Om het nog erger te maken werd ze in november door drie jongens belaagd op de bso. Ze is er depressief van geworden en volgt nu speltherapie om haar zelfvertrouwen weer een beetje op te krikken. Het gaat beter met haar, zowel in de klas als op de bso, de jongens hebben uitgebreid excuses aangeboden en zijn gestraft. Prima, zand erover. Een van de bso-pestkoppen, D., staat op school trouwens ook enigszins bekend als brutale herrieschopper. Mijn dochter is kwetsbaar, gevoelig en verlegen.

Maar nu! Nu heeft ze verkering en wel met D. Ze is nu bij hem spelen. Los van het feit dat ik blij ben voor haar en D. dat ze elkaar aardig vinden en ze dus in elk geval één pestkop minder heeft om bang voor te zijn (ze was tot vorige week als de dood voor die jongen) begrijp ik dus he-le-maal niets van deze plotselinge liefde. Ik vraag me af of jullie ook wel eens helemaal niets begrijpen van het gedrag of het gevoel van je kind?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Meisjes plagen

kusjes vragen. Ik hoor van mijn dochter voornamelijk de negatieve verhalen over anderen en dan ben ik dus verrast als ze de week erop opeens die kinderen uitnodigt. En als ik er dan naar vraag dan zijn die negatieve dingen weer opgelost. Ik zou verder het contact met die ouders wat aanhalen door wat te praten op het schoolplein, even gezamenlijk een lijn trekken werkt hier onderling wel goed, beetje bijsturen hier en daar en verder afwachten dan maar tot het volgende verhaal

Hebben jullie dan geen contact

of overleg met de andere ouders ? Nu sta ik niet zo heel vaak op het schoolplein (2x bij het ophalen) maar als ik dan een andere ouder zie dan maak ik wel even een praatje als dat een noodzaak heeft.

Kobalt

Kobalt

22-01-2011 om 16:07

Boek

Het boek kattenoog van Margaret Atwood gaat over vriendschappen tussen kinderen die gebaseerd zijn op angst. Ken je dat boek Lidwientje? Ik vond het een heel erg mooi boek, maar het is al lang geleden dat ik het gelezen heb. Ik zal het weer eens gaan halen.
Het gebeurd in ieder geval wel vaker. Dat kinderen vrienden worden uit angst voor die ander. Een vriendin van mij heeft vanuit zo'n angst jarenlang een relatie met een dominante man gehad, waar ze maar niet los van kon komen.
Ik wil overigens niet zeggen dat het bij de dochter van Lou ook zo werkt. Misschien vindt zij die jongen echt wel aardig. Misschien is het eigenlijk wel een schatje. Ik zou wel een paar controlerende vragen stellen. Ik zou ze ook samen eens flink observeren. Kijken of hij echt wel leuk en aardig is voor haar.

Lou

Lou

22-01-2011 om 16:56

Hmm

Dank voor de snelle reacties. Het was eigenlijk iets luchtiger bedoeld, zo van: "haha, schiet mij maar lek, ik snap er niets meer van, hebben jullie dat nou ook wel eens". Maar het is eigenlijk toch wel fijn dat er zo serieus op gereageerd wordt. Lidwientjes verhaal is een zware waarschuwing, die ik zeker ter harte neem. Het was al wel door mijn hoofd geschoten dat deze "verkering" wel eens een enorme pesterij zou kunnen zijn van D. Het lijkt er echter op dat het toch een vrolijker verhaal is. Ik ken zijn ouders vrij goed en ook al jarenlang, ze hebben heel goed en snel gereageerd toen bleek dat hun zoon mijn dochter pijn had gedaan. De zoon ken ik niet goed, op school leven de jongens en de meisjes min of meer langs elkaar heen, ze zitten niet bij elkaar in de klas en hij is ook vroeger nooit bij ons over de vloer geweest (zijn broertje wel, vandaar dat ik de ouders ken).

De controlerende vragen vind ik wel een goed idee. Wat zou een goede, onschuldig klinkende controlevraag kunnen zijn? Dochter weet van leuke en nare geheimen, en dat ze de nare geheimen altijd moet vertellen, ook een vooral als dat "niet mag".

Ondertussen is dochter weer thuis en ik moet zeggen, ze straalt. Het was supergezellig geweest en ze willen graag volgende week logeren. Daar moet ik dan wel weer even over nadenken hoor.

Puck

Puck

22-01-2011 om 17:16

Precies hetzelfde lou

"schiet mij maar lek, ik snap er niets meer van". Diezelfde opmerking heb ik van de week tegen Puckman gemaakt. Puckoudste wordt op school momenteel ook gepest (wordt hard aan gewerkt, komt goed) en van de week komt hij doodleuk thuis dat hij met Pietje (één van de pestkoppen) naar huis is gefietst. Tja, dat snap ik dus ook niet, maar oke, ik vind het prima. Overigens weet ik zeker dat dit geen "angstvriendschap" is, zo dramatisch is het pesten hier gelukkig niet en daarvoor ken ik mijn kind én het pestkopje te goed voor.

Moek

Moek

22-01-2011 om 22:06

Hier ook

Zoon ging spelen bij de pestkop van vorig jaar. Een paar stevige juffen hebben resoluut een einde gemaakt aan dat gepest en nu wilde zoon er opeens heen! Zoon heeft nauwelijks zelfinzicht, laat staan inzicht in anderen, dus hield ik het af. Maar uiteindelijk gebeurde het toch. Niet alleen hebben ze het heel leuk gehad, maar mijn zoon heeft de ellende van vorig jaar mooi kunnen afschudden en vioelt zich nu veel sterker.

Lou

Lou

23-01-2011 om 11:34

Het kan dus wel

Leuk dat zoiets vaker gebeurt. Ik hoop ook dat dit voor dochter een mooie manier is om alle ellende achter zich te laten, zoals bij Moek. In elk geval is ze sinds gisteren tien centimeter gegroeid, lijkt het wel. En vandaag hebben we ineens een meisje uit de klas te spelen hier, die haar pas nog met een boze krabbel had gewist uit haar Hyves-vriendenlijst. Dochters geluk kan niet op. Alsof iedereen die vorig jaar had besloten dat dochter saai & stom was, nu eens vindt dat ze leuk & gezellig is. Nou ja, het zijn er twee in elk geval. Ik ben voorzichtig optimistisch, het lijkt ineens echt de goede kant op te gaan.

Lidwientje, excuses zijn volledig overbodig hoor, ik kan me heel goed voorstellen dat mijn verhaal je direct aan jouw geschiedenis deed denken, en ook dat je daar een traumaatje aan over hebt gehouden. Het was een bijzonder zinvolle reactie en ik blijf ook zeker de komende tijd nog enigszins op mijn hoede met deze jongen.

koentje

koentje

23-01-2011 om 14:26

Maar

wat ook mee speelt dat pesten vaak alleen bedoeld is om indruk te maken op anderen. Het is vaak een groepsgebeuren.
Dus als ze met zijn 2 tjes zijn en het gaat goed dan bevestigd dat vooral dat het pesten erom ging voor de pester om bij die andere groep te horen.
Het kan ook zijn dat het uit de hand loopt en de pester echte spijt heeft en vaN DAARUIT GEVOELENS ontwikkelt voor het slachtoffer.
Maar het is herkenbaar dat het zo over kan zijn als het groepsverband is opgeheven.

Polly Shearman

Polly Shearman

23-01-2011 om 17:20

Kinderen kunnen veranderen

Ik neem mijn zoon als voorbeeld.
Vorig jaar rond deze tijd en alle jaren daarvoor, was zoon altijd betrokken bij alle dingen die gebeurde, alle pesterijen, alle ruzie's overal, zowel als dader, als als slachtoffer, of als mee-doener. ALtijd zat hij ertussen.
Nauwelijks vrienden in de klas, iedereen vond hem irritant en vervelend.
Zoon bleek adhd te hebben, en ging in april medicijnen slikken.
Hij werd eindelijk zichzelf. Is niet niet meerbetrokken bij allerlei rottigheid, heeft vrienden en vriendinnen gemaakt, heeft zelfs nu ook verkering. Hoort volgens de juf bij een van de meest polulaire kinderen, iedereen wil met hem samen werken, ( hij blijkt nl ook nog eens inteligent te zijn) echt als een blad aan een boom omgeslagen.
misschien is dat bij D ook gebeurd.

groet, polly

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.