Is er iets aan de hand met mijn zoontje?

vindt hij het wel leuk op school?

hij is alleen op school niet zindelijk, dat kan een teken van spanning zijn. Misschien voelt hij aan dat juf vindt dat hij niet goed praat en durft hij niet zo goed een verhaaltje te vertellen? Ook dat hij de juf niet aankijkt, kan erop wijzen dat hij bang is voor de juf of dat hij haar niet aardig vindt. Heeft hij trouwens een of twee juffen (en als er twee zijn, gedraagt hij zich bij beide hetzelfde?) Mijn oudste zoon kwam in de eerste week dat hij op school zat naar huis met de mededeling dat hij niet meer wilde en dat de juf niet lief was. Bij navraag bij de juf moest ze lachen en zei ze dat híj degene was die niet helemaal lief was geweest; hij had zich nogal vreemd gedragen en had straf gehad. Dat kenden we helemaal niet van hem! Kinderen kunnen op school heel anders zijn dan thuis wat dat betreft. Heb je ook de indruk dat er wat met hem aan de hand is als hij thuis is? Is hij ook achter met andere dingen dan?

Dat een kind van 4 niet kan/wil vertellen wat hij op school heeft gedaan is op zich niet bijzonder. Onze oudste deed dat ook niet en bij navraag schijnen veel kleuters daar geen zin in te hebben ("dat weet ik niet meer" of "ga ik niet vertellen"). En ik heb geen verstand van spraakachterstanden, maar is dat veel dan, 7 maanden? Bij mijn zoontje in de klas zit een jongen van bijna 6 die nog moeilijk te verstaan is (die heeft ook logopedie), maar daar is verder niets mee aan de hand.

Ha, veel vragen zie ik. Misschien heb je er wat aan.

Niet echt toe aan school?

Misschien is je zoontje nog niet helemaal toe aan school?
Hij is echt niet het enigste kind wat nog geregeld in de broek plast op school, dat is van alle tijden trouwens. Je moet er achter zien te komen waarom hij niet gaat. Weet hij niet goed hoe hij dat moet vragen? Vergeet hij om te gaan, omdat hij druk aan het spelen is?
Wellicht kan de juf hem op vaste tijden naar de wc sturen? Is voor haar minder werk denk ik dan steeds schone spullen voor hem te hoeven pakken.
Gaat hij thuis uit zichzelf naar de wc of stuur je hem er naar toe?

Over het praten. Ook dat komt meer voor bij kleuters en dat komt vaak met logopedie meestal wel goed. School moet juist blij zijn dat jullie er al mee bezig zijn.

Over het vertellen van een verhaaltje. Vragen van "wat heb je op schoo gedaan" kunnen de meeste kinderen helemaal niks mee, veel te vaag. Je kunt beter gerichtere vragen stellen. Ik vroeg bijvoorbeeld of ze in de bouwhoek hadden gespeeld of een werkje hadden gedaan of wat ze vandaag heel leuk hadden gevonden of juist helemaal niet.

Je schrijft dat hij de juf niet durft aan te kijken. Is hij een beetje bang voor de juf? Is hij in het algemeen verlegen in vreemde situaties? Sommige kinderen hebben gewoon meer tijd nodig om op school te wennen. Hoe ging het op de peuterspeelzaal of kinderdagverblijf trouwens?

Verder denk ik dat je zoontje gewoon een beetje laat met alles is. Komt vast allemaal wel weer goed.

drie dingen

Ik zie drie dingen in het verhaal.

1) kind plast regelmatig in zijn broek
2) kind heeft moeite met praten (articuleren)
3) kind kan niet goed vertellen wat het op school heeft gedaan.

Punt 1 en 3 herken ik heel goed van mijn eigen kinderen en zie/zag ik ook regelmatig bij klasgenoten. Van de week ook nog een vriendje (ruim 5) dat in de broek plaste.

Bij het vertellen heb ik mezelf moeten verplichten om niet als ze uit school kwamen te vragen wat ze gedaan hadden. Hoe graag ik dat ook wilde weten. (als mijn partner me zodra ik het huis binnenstap vraagt. Hoe was je dat komt er ook een kort goed/slecht/ topdag/rotdag en geen uitgebreid verhaal)

Een uur of wat later en dan evt wat gerichter werkt bij ons beter. Aan tafel willen we de dat nog wel eens doornemen. Wat wat het leukste, heb je nog met x gespeeld oid. Geen integraal overzicht van de dag.

Punt 2 is misschien 'afwijkend' maar daar worden de hulptroepen al bij ingezet en die zien geen alarmsignalen. Lijkt mij dus geen probleem.

Gewoon geduld hebben zou ik zeggen.

als aanvulling op de vorige post

van Hanne, die ik heel helder vind.

1. Je kunt best afspraken maken met school en je kind. onze dochter (nu 6) heeft regelmatig op school in de broek geplast, nu gaat het weer even redelijk. Wat wij deden: verschoning standaard op school klaarleggen (in de tas in de luizenzak). We maakten er geen drama van, als ze plaste kon ze zich omkleden en vaak was het ook dat wij het zagen als ze uit school kwam, nou dan gewoon thuis omkleden. Klaar. Kan goed met stress samenhangen, of met alle nieuwigheid van school. Dat duurt soms even. Soms is er wat anders aan de hand (zoals bij dochter), maar dat kost tijd om er achter te komen. Oh ja, we hadden ook in gr 1 en 2 de afspraak dat juf haar in elk geval 's morgens en 's middags nog een keer stuurde naar de wc en nu in groep 3 mag ze in principe gaan als ze moet (omdat ze ook wel eens niet mocht, bijv. bij instructie of bij zelfstandig werken of zo).

2. geen aanvulling op hanne, ik denk dat heel waar is wat ze schrijft.

3. het ene kind kan beter vertellen dan een ander kind. Soms hebben ze geen zin, of zijn ze moe uit school. Ik vraag het altijd wel, maar als er niks uit komt, dan niet. Concrete vragen stellen helpt ook.

hoe vindt hij het verder op school, speelt hij wel met andere kinderen?

Sneeuwitje

Vertrouwen

Hoi Wendy

Ik begrijp dat je je een beetje zorgen maakt. Het is natuurlijk al super dat je zoontje al op logopedie zit om zijn spraak te verbeteren. Echter, soms zitten de woorden wel in iemands hoofd, maar heeft hij er geen vertrouwen in dat het er goed uitkomt. Mijn tips zijn: uiteraard veel voorlezen en naar plaatjes kijken, stiltes laten vallen en hem de kans geven om iets te zeggen. Op ooghoogte bij je zoon zitten en hem aankijken en hem laten praten. Daarbij open vragen stellen (iemand schreef het al). Waarschijnlijk doe je al veel en het is zeker niet als kritiek bedoeld.
En geef hem vertrouwen dat het allemaal goed komt. De juf laat duidelijk haar ergernis merken, kinderen voelen dat haarfijn aan. Dus sta achter je zoon en geef hem vertrouwen dat het wel goed komt. Straal dat ook uit.
Ieder kind is anders en er zijn maar weinig kinderen die in het perfecte plaatje passen, zeg maar geen!
Mijn oudste zoon was ook laat met praten en ik kon er geen touw aan vastknopen.hij zong ook geen liedjes, maar toen ineens begon hij te zingen en bleek hij alles wèl te kennen. Hij durfde gewoon niet. Vorig jaar hoorde ik in groep 7 nog dat hij soms onduidelijk praatte. Blijkt toch een kwestie van vertrouwen geweest te zijn, hij voelde zich niet veilig op die school en nu is hij open en praat hartstikke goed. Hij ging dus mompelen als hij onzeker werd.
Succes met je zoontje. Het komt goed, echt!

volgens mij niet zo veel aan de hand

Het moeilijk verhalen vertellen, och, dat heeft mijn zoon van 9 nog steeds (heeft er ook moeite mee), vertellen wat op school gebeurt is altijd erg moeilijk. Probeer het praten op een andere manier te stimuleren, bijvoorbeeld door bij het voorlezen te vragen wat er op het plaatje gebeurt.
Wat betreft broekplassen: ik denk dat hij het spannend vindt en/of vergeet te gaan plassen. Volgens mij moet je je niet te veel zorgen maken.