Jip en Janneke....
Ik vroeg me af hoe jullie hier tegenover staan.
Laatst sprak ik mijn buurvrouw. Zij is een stuk jonger dan ik (eind 30, zoiets) en heeft 2 jonge kinderen van 5 en 7. We stonden even te kletsen over van alles en nog wat en over haar kinderen en school enz. Toen hadden we het ook even over lezen en voorlezen. Zij vertelde toen, behoorlijk verontwaardigd, dat haar moeder haar kinderen voorleest uit Jip en Janneke (die moeder had die boekjes nog van vroeger) en dat de oudste daar bij oma ook zelf wel eens uit leest. Ze was echt best pissig daarover, want ze vond het ouderwets en niet geëmancipeerd en dat haar kinderen hierdoor verkeerde ideeën enzo zouden kunnen krijgen. Ikzelf vond het eigenlijk nogal overdreven, maar heb daar niet echt op gereageerd. Behalve iets in de trant van 'ach, de andere kant is, dat ze de verhaaltjes leuk vinden en zo wellicht plezier in lezen krijgen en dat is ook wat waard'.
Toen ik daar later nog eens over nadacht (in eerste instantie met de gedachte: Zie ik iets over het hoofd, denk ik hier iets te makkelijk over. Vooral omdat zij er zo'n punt van maakte), vond ik het eigenlijk steeds gekker en vooral ook nogal kortzichtig. Het is toch eigenlijk ook een stukje geschiedenis dat ze op die manier mee krijgen. Iets wat je als ouder ook kunt aangrijpen om daar wat verder over te vertellen tijdens het voorlezen. Toen en nu. Als ze vragen wat, bijv., een kolenkachel is, kun je vertellen dat men dat vroeger vaak had, hoe dat, ongeveer, werkte. Dat mensen toen vaak nog helemaal geen centrale verwarming hadden, dus andere manieren had om hun kamer warm te krijgen. Dat we nu weten, dat dat, naast minder efficiënt en minder praktisch, ook nadelen had ivm de vieze lucht die in de kamer komt. Maar dat er toen simpelweg nog geen andere methoden waren, dus je moest wel. En mensen wisten toen niet beter, wisten toen ook minder over vieze lucht enzo.
En wat betreft de emancipatie (moeder was altijd thuis). Toch een mooi moment om te vertellen over toen en nu. Toen: Het huishouden was sowieso veel bewerkelijker, omdat er veel minder apparatuur was en de apparatuur die er was ook minder kon. We eten niet zoveel in allerlei bewerkte vorm konden kopen, ook niet geschild, gesneden enz enz, geen eten konden bestellen, geen kant en klare gerechten, dus veel meer werk. Kun je overigens direct er ook nog even bij vertellen, dat al dat kant en klare en bewerkte eigenlijk ook helemaal niet zo goed is 
. En vooral kun je ook vertellen, dat toentertijd, men vond dat moeders voor thuis waren en dat vaders het geld verdienden. Dat we daar nu heel anders over denken enz.
Kortom: Ik vind het eigenlijk heel kortzichtig en zie juist ook de voordelen van die ouderwetse boekjes. Mooie gelegenheid om te vertellen en dingen uit te leggen. En vooral ook: Als de kinderen die verhaaltjes leuk vinden, wees blij, het stimuleren in leesplezier is juist zo belangrijk.
Hoe kijken jullie daar tegenaan?
bieb1963 schreef op 09-11-2025 om 12:17:
[..]
nou dat klopt idd (Ik ben overigens een zij ☺️).
Ik sta vol de volle 100% achter de emancipatie. En ik begrijp ook heel goed, dat dat nog niet altijd helemaal goed gaat. Maar als het door gaat schieten dat ouderwetse, hele brave, boekjes in de ban moeten, dan vind ik dat we doorschieten en dat dat zeker niet helpend is. En als we het dan ook hier gaan hebben over moeders op het schoolplein, dan blijkt dat ook weer, dat doorslaan. Wat weten we van die moeders? Mss hebben ze wel veel avond en weekend diensten, mss zijn ze stewardess. Mss willen ze zelf graag minder werken. Dat mag hè? Ook dat is vrijheid. Maar hoe dan ook, dat heeft niets met boekjes uit een andere tijd te maken. En denk ook aan mijn verhaal over ‘ouderwetse’ opa’s en oma’s. Wat wil je daar dan mee?Ik merk dat bij veel mensen dit soort dingen weerstand oproept. En dat is, zoals eerder gezegd, verre van helpend.
Dat was ik, over die moeders op het schoolplein. Ik had het over voorleven in plaats van voorlezen. Die moeders hadden geen avond- of weekenddiensten, het waren moeders die twee ochtendjes een dienstbaar beroep uitoefenden en ongelofelijk neerkeken op alleenstaande, fulltime werkende moeders zoals ik. Want zij hadden het fijn voor elkaar, met hun mannie, die die twee ochtendjes werken voor vrouwlief wel genoeg vond. Sommige van die moeders wilden zelfs niet dat mijn kind daar kwam spelen. En al helemaal niet als hun man thuis was als ik mijn kind kwam halen, want zo'n alleenstaande moeder was vast op jacht naar een nieuwe man. "Dat mag he? Ook dat is vrijheid," zeg je. Tuurlijk, maar dat wekt bij mij dan weer weerstand op. Dat zelfgenoegzame van die vrouwen. En solidariteit was ver te zoeken.
Voor een deel van die vrouwen kwam onvermijdelijk de dag dat hun fijne man toch meer in zijn wulpse secretaresse zag dan in zijn huisvrouw en vertrok. En dan konden ze nog geen spijker in de muur slaan, maar wel heel fijn cupcakes bakken. En vaak bleek dat manlief goed voor zichzelf had gezorgd in de huwelijkse voorwaarden en dat het geld in allerlei BV's zat. Dan kwam al snel de bijstand in zicht, want die twee ochtendjes leverden alleen maar geld 'voor leuke dingen' op, geen inkomen om kinderen mee op te voeden. En die bijstand, die betalen we met alle werkende mensen. Dus dan is de vrijheid die ze zo zelfgenoegzaam hadden, ineens het probleem van ons allemaal geworden.
En grappig genoeg was ik toen wél ineens goed genoeg om tips aan te vragen, want ik woonde met dochter van mijn salaris in een prima huis en er was ook geld voor clubjes. Hoe deed ik dat toch?
Mijn dochter heeft het dus allebei geleerd: klussen en bakken. En ze heeft zeker het voorbeeld meegekregen dat ze als vrouw haar eigen broek moet kunnen ophouden. Verstandig in een tijd dat partneralimentatie niet meer vanzelfsprekend is. Zij is arts, werkt fulltime, volgt een specialisatie en is onlangs getrouwd met een leuke knul die het ook allemaal heeft geleerd van zijn werkende ouders. Het is echt een gelijkwaardige relatie, om jaloers op te worden. Van mij mag ze haar toekomstige kinderen Jip en Janneke voorlezen. Die kinderen krijgen vanzelf mee dat papa en mama gelijk zijn. Mochten dochter en haar man ooit uit elkaar gaan, dan kan ze vertrouwen op haar eigen inkomen en vaardigheden.
watertoren schreef op 09-11-2025 om 10:42:
Mijn man en ik lazen zoon om en om voor voordat hij ging slapen vroeger. Toen had ik een boek gekocht met elke dag en wat er dan speelde. Mijn man was aan zet en kwam naar beneden met de vraag of ik wist wat St Maarten was. Nee, zei ik nooit van gehoord . Voor ons is 11-11 het begin van het Carnavalsseizoen. Ik ken het liedjes gezongen door kinderen uit mijn eigen jeugd en een stukje daarna. Ik denk dat ze in Brabant niet meer aan zulk geschooi doen
Dus je leest iets over een feest wat je niet kent en je vertaald het vervolgens naar geschooi....bizar dit! Verdiep je er dan in.
Vrienden van ons wonen overigens in Brabant en daar wordt altijd Sint Maarten gevierd in hun dorp.
kenfan schreef op 09-11-2025 om 14:01:
[..]
Die boeken zijn geschreven in de tijd van de verzuiling. Veel kinderboeken van van der Hulst spelen zich af in protestants christelijke gezinnen (en nee, dat is breder en minder zwaar dan de SGP) Er wordt in gebeden aan tafel, voor het naar bed gaan. Voor die tijd - jaren 20. 30. zijn ze niet overdreven stichtelijk en opvoedkundig redelijk modern. Nu zwaar achterhaald, maar dat neemt niet weg dat de man heel sfeervol kon schrijven. Mijn moeder had ze uit haar jeugd, en ik vond ze prachtig als kind. Maar mijn eigen kinderen heb ik dat niet meer voorgelezen.
Ik ben begin 30 dus die boekjes waren in mijn kindertijd al achterhaald, maar wat heb ik genoten van de Rozemarijntje omnibus♥️
Gingergirl schreef op 09-11-2025 om 14:24:
[..]
Dus je leest iets over een feest wat je niet kent en je vertaald het vervolgens naar geschooi....bizar dit! Verdiep je er dan in.
Vrienden van ons wonen overigens in Brabant en daar wordt altijd Sint Maarten gevierd in hun dorp.
Als mijn ouders vroeger iets voorlazen wat ze niet kenden dan was het moeilijk achterhalen wat het betekende. Voor sommige dingen kon je bij vrienden terecht en voor andere dingen kon je in de bibliotheek opzoeken wat het was. Best veel werk in die tijd.
Nu hebben we al 30 jaar internet en kan je alles opzoeken wat je niet kent en daar dan goed geïnformeerd een etiket op plakken. Dat je St Maarten een leuk feest vindt of juist niet.
Gingergirl schreef op 09-11-2025 om 14:24:
[..]
Dus je leest iets over een feest wat je niet kent en je vertaald het vervolgens naar geschooi....bizar dit! Verdiep je er dan in.
Vrienden van ons wonen overigens in Brabant en daar wordt altijd Sint Maarten gevierd in hun dorp.
Watertoren uit graag elk jaar haar ongenoegen over het “geschooi” van St Maarten. Een jaarlijks terugkerend fenomeen hier op het forum.
Vind het best knap trouwens in een topic over Jip en Janneke..
Aviendha schreef op 09-11-2025 om 14:33:
[..]
Ik ben begin 30 dus die boekjes waren in mijn kindertijd al achterhaald, maar wat heb ik genoten van de Rozemarijntje omnibus♥️
Oe, ik ook. Gekregen van oma. Feministische moeder minder blij maar ik vond het heerlijk!
Bakblik schreef op 09-11-2025 om 14:35:
[..]
Als mijn ouders vroeger iets voorlazen wat ze niet kenden dan was het moeilijk achterhalen wat het betekende. Voor sommige dingen kon je bij vrienden terecht en voor andere dingen kon je in de bibliotheek opzoeken wat het was. Best veel werk in die tijd.
Nu hebben we al 30 jaar internet en kan je alles opzoeken wat je niet kent en daar dan goed geïnformeerd een etiket op plakken. Dat je St Maarten een leuk feest vindt of juist niet.
Dat was is een andere tijd bakblik van jouw ouders. De zoon van deze forummer is begin 30, ten tijde van voorlezen was er al internet en werd er op tv ook uitleg over gegeven bv bij schooltv. Of je het een leuk feest vindt is uiteraard persoonlijk maar verkeerd vertalen is iets anders.
Gingergirl schreef op 09-11-2025 om 14:50:
[..]
Dat was is een andere tijd bakblik van jouw ouders. De zoon van deze forummer is begin 30, ten tijde van voorlezen was er al internet en werd er op tv ook uitleg over gegeven bv bij schooltv. Of je het een leuk feest vindt is uiteraard persoonlijk maar verkeerd vertalen is iets anders.
Ik wilde aangeven (maar dat is niet helemaal goed gelukt zie ik nu) dat je alles kan opzoeken, tegenwoordig zit de wereld in je binnenzak. Ik heb ouders die niet meer geleerd hebben dan lts en lhno. Er waren best veel dingen waar ze geen weet van hadden en soms toch op onze vragen op onderzoek uitgingen met de middelen van die tijd. Ze hadden zelfs een papieren encyclopedie aangeschaft als naslagwerk voor onze vragen.
Nu kan je in een paar minuten de wereld in huis halen en hoef je er niet zo'n stigma op te plakken dat je het geschooi vindt. Je kan echt vinden waar het voor staat en het waarheidsgetrouw uitleggen aan je kind.
Bakblik schreef op 09-11-2025 om 15:01:
[..]
Ik wilde aangeven (maar dat is niet helemaal goed gelukt zie ik nu) dat je alles kan opzoeken, tegenwoordig zit de wereld in je binnenzak. Ik heb ouders die niet meer geleerd hebben dan lts en lhno. Er waren best veel dingen waar ze geen weet van hadden en soms toch op onze vragen op onderzoek uitgingen met de middelen van die tijd. Ze hadden zelfs een papieren encyclopedie aangeschaft als naslagwerk voor onze vragen.
Nu kan je in een paar minuten de wereld in huis halen en hoef je er niet zo'n stigma op te plakken dat je het geschooi vindt. Je kan echt vinden waar het voor staat en het waarheidsgetrouw uitleggen aan je kind.
Precies, vooral dat laatste is belangrijk: weet je iets niet dan zoek je het uit, ipv dat mama's negatieve mening over een kinderfeest als waarheid wordt gebracht naar een kind toe.
CharlieB schreef op 09-11-2025 om 14:11:
[..]
Ik snap best dat het je verbaast maar wil je dan alleen maar even tieren hier? Is dat het? Op iemand die haar kant probeert uit te leggen ga je niet eens inhoudelijk in maar roep je dat diegene doorslaat. En het is nou ook niet zo dat jij die weerzin van je buurvrouw zo lekker aan het relativeren bent.
Ik zou me best kunnen voorstellen dat je even op de barricade springt als onze nieuwe premier als eerste zegt dat hij Jip en Janneke gaat verbieden, maar je buurvrouw die haar eigen kinderen niet wil voorlezen uit Jip en Janneke.... En het kan zeker een leuke aanleiding zijn voor een topicgesprek hoor, absoluut, maar je slaat elke vorm van gesprek dood met 'doorslaan'.
En wie zijn toch die 'moeders op het schoolplein'?
Nou nou, als ik niet meer mag zeggen dat ik vind dat iemand doorslaat in een discussie, wat mag dan wel? En waar ga ik niet op in inhoudelijk? Volgens mij heb ik heel uitgebreid uitgelegd dat het juist een mooi moment om je kind te vertellen over toen en nu enz. Wat moet ik er nog meer van maken?
En iemand begon hierover dat er nog steeds zoveel moeders op het schoolplein staan. Dus daar ging ik op in.
bieb1963 schreef op 09-11-2025 om 16:09:
[..]
Nou nou, als ik niet meer mag zeggen dat ik vind dat iemand doorslaat in een discussie, wat mag dan wel? En waar ga ik niet op in inhoudelijk? Volgens mij heb ik heel uitgebreid uitgelegd dat het juist een mooi moment om je kind te vertellen over toen en nu enz. Wat moet ik er nog meer van maken?
En iemand begon hierover dat er nog steeds zoveel moeders op het schoolplein staan. Dus daar ging ik op in.
Tuurlijk, je mag het zeggen. Maar het nodigt niet echt uit tot een gesprek. Renmuis geeft een grotendeels genuanceerde inhoudelijke mening en het enige wat je zegt is 'dat bedoel ik nou met doorgeslagen'. Dan valt er toch ook gewoon helemaal niets meer te zeggen? Vervolgens krijgt zij persoonlijk het schoolpleinmoeder verwijt van jou, terwijl dat volgens mij niet van haar komt (ik kan het verkeerd hebben). Maar dat loslaten doe je niet.
Maar prima, je buurvrouw is compleet doorgeslagen en ik vertrek hier voordat ik ook doorsla (of misschien is dat al iets wel te laat).
Zilver_gray schreef op 09-11-2025 om 14:36:
[..]
Watertoren uit graag elk jaar haar ongenoegen over het “geschooi” van St Maarten. Een jaarlijks terugkerend fenomeen hier op het forum.
Ja bah
Zo kinderachtig en flauw !
Diezijnvanmij schreef op 09-11-2025 om 13:10:
Jip en Janneke zijn ouderwets en niet geëmancipeerd. Ik snap dat je buurvrouw iets anders pakt. Ik zat er laatst uit voor te lezen en stuitte op "Kop op Jip, jongetjes huilen niet" (zoiets was het). Dat zijn voor mij redenen om het niet meer voor te lezen, omdat dat niet de boodschap is die ik mijn zoon mee wil geven. Als er versies anno 2025 uitgebracht worden met wat meer inhoud van nu, zou ik wel weer interesse hebben. Weet niet of het geupdatet wordt?
De verhaaltjes zijn wat ouderwets maar er zijn er ook heel veel die gewoon nog kunnen en gewoon leuk zijn voor kinderen. Er kan met gemak een nieuw boekje worden samengesteld wat je ook nu kunt voorlezen zonder je druk te maken over emancipatie of racistische woorden.
Maar je kunt ook voor meer hedendaags boeken kiezen want die zijn er meer dan genoeg. Sommige mensen kijken waarschijnlijk met jeugdsentiment terug naar de verhalen van Jip en Janneke en schieten dan in de houding van er mag tegenwoordig ook niks meer.
Ik begrijp dus best als iemand niet meer enthousiast is over die verhalen en een andere keuze maakt. Gelukkig zijn er zat leuke boeken om uit te kiezen en kunnen we blijven voorlezen en onze kinderen stimuleren om te lezen.
Zelf heb ik mijn nu volwassen kinderen wel voorgelezen uit J en J. Mocht ik ooit kleinkinderen krijgen zou ik alleen maar selectief J en J voorlezen of niet als dat de wens van de ouders is. Bij mijn eigen kinderen heb ik de favoriete serie van mijn man (Bob Evers) in de ban gedaan, heel erg racistisch namelijk, soms neem je als ouder een beslissing die bij jou past.
Dymo schreef op 09-11-2025 om 14:15:
[..]
Dat was ik, over die moeders op het schoolplein. Ik had het over voorleven in plaats van voorlezen. Die moeders hadden geen avond- of weekenddiensten, het waren moeders die twee ochtendjes een dienstbaar beroep uitoefenden en ongelofelijk neerkeken op alleenstaande, fulltime werkende moeders zoals ik. Want zij hadden het fijn voor elkaar, met hun mannie, die die twee ochtendjes werken voor vrouwlief wel genoeg vond. Sommige van die moeders wilden zelfs niet dat mijn kind daar kwam spelen. En al helemaal niet als hun man thuis was als ik mijn kind kwam halen, want zo'n alleenstaande moeder was vast op jacht naar een nieuwe man. "Dat mag he? Ook dat is vrijheid," zeg je. Tuurlijk, maar dat wekt bij mij dan weer weerstand op. Dat zelfgenoegzame van die vrouwen. En solidariteit was ver te zoeken.
Voor een deel van die vrouwen kwam onvermijdelijk de dag dat hun fijne man toch meer in zijn wulpse secretaresse zag dan in zijn huisvrouw en vertrok. En dan konden ze nog geen spijker in de muur slaan, maar wel heel fijn cupcakes bakken. En vaak bleek dat manlief goed voor zichzelf had gezorgd in de huwelijkse voorwaarden en dat het geld in allerlei BV's zat. Dan kwam al snel de bijstand in zicht, want die twee ochtendjes leverden alleen maar geld 'voor leuke dingen' op, geen inkomen om kinderen mee op te voeden. En die bijstand, die betalen we met alle werkende mensen. Dus dan is de vrijheid die ze zo zelfgenoegzaam hadden, ineens het probleem van ons allemaal geworden.
En grappig genoeg was ik toen wél ineens goed genoeg om tips aan te vragen, want ik woonde met dochter van mijn salaris in een prima huis en er was ook geld voor clubjes. Hoe deed ik dat toch?Mijn dochter heeft het dus allebei geleerd: klussen en bakken. En ze heeft zeker het voorbeeld meegekregen dat ze als vrouw haar eigen broek moet kunnen ophouden. Verstandig in een tijd dat partneralimentatie niet meer vanzelfsprekend is. Zij is arts, werkt fulltime, volgt een specialisatie en is onlangs getrouwd met een leuke knul die het ook allemaal heeft geleerd van zijn werkende ouders. Het is echt een gelijkwaardige relatie, om jaloers op te worden. Van mij mag ze haar toekomstige kinderen Jip en Janneke voorlezen. Die kinderen krijgen vanzelf mee dat papa en mama gelijk zijn. Mochten dochter en haar man ooit uit elkaar gaan, dan kan ze vertrouwen op haar eigen inkomen en vaardigheden.
Sodeknetter....Over zelfgenoegzaam gesproken. Weet je dat zeker, dat die andere moeders zo op jou neerkeken? Of is het een gevalletje projectie en frustatie deze rant? Ik ben jaren huismoeder geweest,een hoop gescheiden vriendinnen, maar gelukkig is niets wat jij zegt ooit in me opgekomen. Wat een modderspuit deze post.
Aviendha schreef op 09-11-2025 om 14:33:
[..]
Ik ben begin 30 dus die boekjes waren in mijn kindertijd al achterhaald, maar wat heb ik genoten van de Rozemarijntje omnibus♥️
Haha, serieus. Wat grappig. Mijn kinderen zijn van jouw leeftijd, en die heb ik ze niet voorgelezen. Gemiste kans
, want ik had boekjes van Rozemarijntje staan.Die boekjes waren van mijn moeder geweest, en die was van 1937.
Dochter heeft nog wel als puber "Het karretje"van WG gelezen. We hadden een weddenschap of ze haar ogen droog zou houden. Ik won!
