Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
suus36

suus36

13-09-2010 om 09:54

Jouw moeder is lekker dood

Hallo allemaal,

Beetje rare titel, maar ik zal mijn dilemma uitleggen. Drie dagen in de week hebben wij thuis een oppas voor onze 3 kinderen. Zij heeft zelf een zoontje. Ook past ze op de 2 buurjongetjes. Allemaal in ons huis. Mijn zoontje is dikke vrienden met 1 van de buurjongens en met oppaszoontje. De 3 jongens zijn echte "Pietje Bellen" van 9 jaar.

Gisteravond zitten we te eten. Mijn oudste heeft gespeeld met een meisje in de straat. Van dat meisje is haar moeder 2 maanden geleden overleden. Heel onverwacht aan een hersenbloeding. We hebben het erover. Ik vroeg of dat meisje het er wel eens over heeft. Mijn dochter zegt van niet. Mijn zoontje zegt dat ze het niet meer erg vindt. Want zijn vriendjes riepen vorige week (tijdens oppasdag) dat haar moeder toch lekker dood was en toen hoefde ze niet te huilen.

Ik natuurlijk verder uithoren. Het bleek dat de 3 jongens ruzie met een groep meisjes kregen. Waaronder mijn dochter en dit meisje. Het werd gescheld en uiteindelijk riepen die 2 (wat ik uit het verhaal begreep) dat haar moeder lekker dood was. Mijn dochter (11) vertelde dat ze heel boos was en had gezegd: hoe zou jij het vinden als je moeder dood was". De jongens hadden geroepen dat ze dat helemaal niet erg zouden vinden. En zijn nog even doorgegaan (zelfs dat ze toch een stomme moeder had enz.). Ik was echt geshockeerd. Jemig wat gemeen kunnen kinderen zijn. De rol van mijn zoontje (die geen heilige boon is) was mij niet helemaal duidelijk, maar dochter en zoon beweerde dat hij tijdens dit moment van gescheld zich afzijdig heeft gehouden en is gaan voetballen. Hij heeft het niet voor haar opgenomen en hij heeft haar eerder ook gepest. Geen schoonheidsprijs dus.

Ik vond het nogal harteloos om dit soort teksten te roepen naar een kind waarvan haar moeder is doodgegaan. Ik heb het er met mijn kinderen over gehad en hoop dat ze dit nooit (meer) in hun hersens halen om ooit zoiets te doen.

Nu zit ik ermee dat het is gebeurd tijdens de oppasdag. Zouden jullie dit bespreken met de oppas en buurvrouw? Hun zoontjes zijn er ook bij betrokken geweest. De twijfel die ik heb is dat ze beiden nogal positief over hun zoontjes denken (die doen zoiets niet en zijn hele gevoelige lieve jongetjes). Ik durf het dus niet echt te zeggen, maar vind het aan de andere kant wel heel erg dat dit is gebeurd en ben bang dat het weer gebeurt als die 2 jongens niet aangesproken worden. Mijn zoon is nu wel duidelijk dat dat niet kan, maar die andere 2 kunnen het zo weer doen. Aan de andere kant hoor ik het uit 2e hand en weet dus niet helemaal hoe het is gegaan. Als mijn kinderen niets verteld hadden, had ik het niet geweten. Ik wil me ook niet te veel bemoeien met dingen die op de oppasdag gebeuren. Dan lijkt hem misschien of ik haar niet goed toezicht vind houden ofzo.

Maar goed...wat zouden jullie doen. Erover praten of het onder ons te laten?

Groetjes,
Suus

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
soepstengel

soepstengel

13-09-2010 om 11:01

Bespreken

oei dit is vor het meiske inderdaad een vervelende ervaring, ik zou het wel bespreken. Gewoon kort houden, zeggen dat je het met je zoon ook besproken hebt en of zij dat ook willen doen. Ik zou niet zeggen dat je zoon een minder aandeel had. Gewoon alleen; er is iets gezegd wat neit kan, willen julie het er thuis ook nog even over hebben en oppas, wil je het even extra in de gaten houden?
Dan kunnen ze je toch geen verwijten maken?
Ik zou het als ouder zeker wilen weten en als oppas ook.

Succes!

Absoluut bespreken

Wat kunnen kinderen toch wreed zijn zeg. Ik zou het inderdaad bespreken. En dan niet in de trand van 'mijn zoontje hield zich afzijdig maar die zoon van jou...' maar die details een beetje open houden. Die jongens moeten aangesproken worden op hun gedrag. Want dat dat meisje nog een keer zo aangesproken word moet voorkomen worden, het arme kind heeft het al moeilijk genoeg en moet beschermd worden.

Emmawee

Emmawee

13-09-2010 om 21:43

Hm...

Hoe erg dit ook is, ik vind dit wel echt iets wat bij kinderen hoort. Uittesten wat je wel en niet mag zeggen, wat echt te erg is en wat niet. Vooral waar het om de dood gaat, is dit best een uitzoekerij. "Haha jij bent dood" is iets wat in het spel vaak geroepen wordt. De dood, de echte versie, maakt het moeilijker om met iemand om te gaan. Volwassenen hebben daar hun 'manieren'voor gevonden, maar ook daar gaat het soms mis. Ik snap dus wel dat kinderen, bravouremannetjes, dit soort dingen roepen. Ik keur het niet goed, hoor, maar ik zou niet zo geshokkeerd zijn, denk ik. Jouw dochter heeft heel adequaat gereageerd. Eigenlijk vind ik het daarmee op kinderniveau goed opgelost. Het meisje heeft kunnen horen dat iemand voor haar opkwam en de jongens hebben in elk geval tegengas gekregen. Ik zou hier zelf niet als volwassene nog eens dunnetjes overheen gaan. Ik geef mijn kinderen liever de kans om zelf dingen op te lossen. Jouw reactie naar je eigen kinderen, die dit verhaal vertellen, vind ik overigens prima hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar met de oppas en buurvrouw gaan nakaarten, zodat de jongens alsnog worden aangesproken... mwah. Daar zou ik niet voor kiezen.
Wel zou ik de komende tijd extra goed opletten of het niet een soort 'gewoonte' wordt om dit meisje te pesten. Want dan moet er uiteraard worden ingegrepen. Ik zou aan de oppas vragen of ze erop wil letten dat de jongens op een aardige manier met dat meisje omgaan, omdat je hebt gehoord dat ze laatst allerlei nare dingen hebben gezegd tegen haar.
Groeten, Maw.

kien

kien

13-09-2010 om 22:40

Niet mee eens emmawee

Jij zou misschien niet zo geshockeerd zijn als je dit zou horen, maar ga er vanuit dat het voor dat meisje wél heel shockerend was om te horen. Inderdaad moeten kinderen gedeeltelijk zelf leren hoever ze kunnen gaan en wat ze wel en niet kunnen zeggen. Maar sommige dingen mag je wat mij betreft niet eens 'uittesten'. En dit soort kwetsende dingen horen daarbij. Je moet dan van een volwassene horen hoe ernstig dit is. Heel goed dat de dochter zo adequaat heeft gereageerd, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat voor de jongens de impact van deze opmerking voor het betreffende meisje duidelijk is geworden. Want ze ging toch niet huilen?!
Bij mijn dochter van 8 gebeurde een paar maanden geleden hetzelfde. Twee jongens uit haar klas maakten hele nare opmerkingen m.b.t. haar broertje dat vorig jaar is gestorven. Op dat moment reageerde ze niet echt maar naderhand was ze ontzettend verdrietig. Ik heb het toen aan hun meester verteld, die het heel goed opgelost heeft door met alledrie de kinderen apart te praten en daarna de jongens, ieder apart, hun excuses te laten aanbieden aan mijn dochter in een één op één gesprekje. Zo werd het de jongens duidelijk dat ze te ver waren gegaan. Ik heb het daarna nog wel aan de moeders van de jongens verteld, gewoon omdat ik bedacht dat ik het zelf zou willen weten als mijn kind iets dergelijks zou zeggen tegen een ander kind.
Dus ik zou wel naar de buurvrouw en de oppas gaan en het, zonder beschuldigend te worden, vertellen. Dan kunnen zij zelf beslissen wat ze ermee willen doen.
Overigens een pluim voor jouw dochter die het voor het meisje opnam. Dat zit wel goed!

Kien

Emmawee

Emmawee

13-09-2010 om 23:23

Kien

Je weet niet of het meisje geshockeerd was. Kinderen zijn vaak eerder gewoon boos, kwaad, of vinden een ander kind gewoon stom, omdat die iets stoms zegt. Of ze worden er verdrietig van. En misschien geshockeerd, als ze van die jongens geen stomme opmerkingen had verwacht. Mogelijk pakt ze die jongens op haar manier nog wel eens terug.
Ik vind jouw voorbeeld een heel ander verhaal en ik vind dat jij en de leerkracht daar heel goed hebben gehandeld. Immers, je reageerde hierbij op de emoties van je eigen dochter.
Ik zou het een ander verhaal vinden bij Suus, als haar zoon of dochter zich heel naar zou voelen bij het voorval, boos zouden zijn op de andere kinderen, of schuldig t.o.v. het meisje. Dan zou ik dat als Suus wel willen oppakken. Maar in de situatie zoals Suus die beschrijft, zou ik me niet geroepen voelen om e.e.a. nog een op te gaan lepelen. Ik zou bijvoorbeeld eerder het meisje zelf benaderen en eens aan haar vragen hoe het met haar gaat. (Sowieso wel aardig, lijkt me, goed voorbeeld ook). Dan kun je ook te weten komen, of ze last heeft van de jongens, of dat ze daar 'boven' staat.
Als Suus werkelijk zou vinden dat kinderen van 9 geen experimenteer-ruimte mogen hebben op dit vlak, dan moet zij / de oppas ze binnen je gehoorafstand houden. Dan kun je op elke overschreden grens direct reageren. Dat kan trouwens in sommige gevallen (tijdelijk) een goede oplossing zijn. Maar meestal komen kinderen een heel eind zonder de bemoeienis van volwassenen. En nee... dan lossen ze het niet op een volwassen manier op. Maar op een kindermanier. Dat wel.
Groeten, Maw.

kien

kien

14-09-2010 om 09:40

Emmawee

Ik denk dat het niet uitmaakt hoe en of het meisje erop heeft gereageerd. Zelfs al staat zij erboven en doet het haar niets: het gaat erom dat kinderen moeten leren dat sommige dingen niet aardig zijn om te zeggen (jij hebt flaporen, je hebt stomme kleren etc.) en dat sommige dingen echt niet kunnen. Voor kinderen is het verschil vaak niet duidelijk, dus daarbij zal je als volwassene moeten helpen.

Kien

Emmawee

Emmawee

14-09-2010 om 23:02

Helemaal mee eens

"het gaat erom dat kinderen moeten leren dat sommige dingen niet aardig zijn om te zeggen (jij hebt flaporen, je hebt stomme kleren etc.) en dat sommige dingen echt niet kunnen. Voor kinderen is het verschil vaak niet duidelijk, dus daarbij zal je als volwassene moeten helpen."
Daar ben ik het mee eens Kien. Als je er als volwassene bij staat, kun je, _moet_ je direct op dit soort opmerkingen reageren. Als kinderen een voorval bij jou als volwassene neerleggen óók. Als je denkt dat er sprake is van structureel pestgedrag óók.
Maar ik vind dat je kinderen niet moet onderschatten in hun vermogen om dit soort dingen op hun manier op te lossen. Sterker nog, als je daar niet op vertrouwt moet je ze niet zonder direct toezicht laten buitenspelen. Volwassenen moeten hun eigen probleemoplossend vermogen niet zo overschatten. Ik vind het veel nuttiger om zelf het goede voorbeeld te geven dan met kinderen nakaarten over iets wat je toevallig te weten bent gekomen. Wel zou ik gealarmeerd zijn en het toezicht verscherpen.
Groeten, Maw.

Kiki

Kiki

15-09-2010 om 08:01

Dat is jouw vader niet, jij hebt geen vader

Ik hoor het ze nog zeggen. Pestkoppen bij mij op school.
Mijn moeder was furieus, want mijn vader is bij de geboorte van mijn oudste broertje overleden. Mijn broer was 3 maanden en ik 2 jaar.
Ik wist het eigenlijk initieel niet eens zo, ik vertelde het thuis.
Toen is mijn (stief)vader naar school gegaan en heeft daar een ernstig gesprek met die jongens gevoerd. Wel in overleg met de ouders van die kinderen hoor, die minstens net zo geshockeerd waren.
Hij heeft ze daar heel simpel verteld dat ik wel een vader had, dat ik zelfs twee vaders had. Een was een ster en keek op mij neer en de ander was hijzelf.
Ik weet het niet precies meer.

Die jongens hebben sorry gezegd en volgens mij maakte het gewoon zo veel indruk dat er niemand echt boos op ze was, maar dat er gewoon iemand een 'volwassen' gesprek met ze voerde.
Ik heb het nooit meer gehoord en ze hebben het nooit meer gezegd.

suus36

suus36

15-09-2010 om 10:20

Heb het toch besproken

Hoi,

Ik heb het toch maar tegen de oppas gezegd. Idd niet beschuldigend en zonder mijn kind de hand boven het hoofd te houden. Ze zou het bespreken de eerstvolgende oppaskeer. Dat is gisteren gebeurd. VOlgens mij heeft ze het wel goed gedaan. Meer een algemeen gesprekje. Dat dat dus heel gemeen is. Hopelijk werkt het.

Ik vond het wel shockerend alhoewel als ik Emmawee zo lees, relativeert dat wel een beetje. Ik weet dat ik zelf één keer een kind op de basisschool heel erg gepest heb. Haar ouders waren gescheiden (toen een unicum) en ik weet niet wat ik gezegd heb, maar ik voelde wel aan dat ik héééél gemeen was. Ik heb het daarna niet meer gezegd. Soort van interne rem, want er is geen volwassene die mij daarop gecorrigeerd heeft. Maar toch voelde ik aan dat ik fout zat. Dat had mijn zoontje ook en daar ben ik dan maar weer blij om. Ik hoop dat andere jongens ook (en zeker na het gesprek). Ok, je hebt één keer heel gemeen gedaan en dat voelde hopelijk niet goed.......!! Dus niet meer doen.

Groetjes,
Suus

Goed

goed dat dat gesprek plaats heeft gevonden. Ik neem aan dat die jongens er nu eventjes goed over na hebben gedacht en daar gaat het om.
Ik heb trouwens nog een idee hierover: is het misschien een goed plan om even met de vader van dit meisje te praten over dit voorval? Gewoon even aanbellen en vertellen wat er is gebeurd en dat de jongens erop aangesproken zijn. En even vragen hoe het met hem en zijn dochter gaat. Misschien heeft vader het verhaal half om half gehoord en is hij hierdoor ook geraakt. Een beetje aandacht voor een rouwend medemens doet vaak veel goed.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.