Kind kan erg slecht tegen verlies

herkenning - wat wij deden

vooral veel spelletjes blijven doen, waarbij je zelf natuurlijk ook het goede voorbeeld moet geven als je zelf een keer verliest (ik ben ook een slechte verliezer).
Misschien is het ook leuk om een keer een ander type spel te kiezen. Er zijn nl. ook spellen waarbij je niet tegen elkaar, maar 'tegen het spel' speelt. Zelf hebben wij 'het verboden eiland'. Je moet bij dit spel sterk samenspelen om samen te winnen. Je zit dan dus samen in hetzelfde schuitje, om te voorkomen dat je 'verdrinkt'. Er zijn meer van dat soort spellen, maar daar kan ik je zo niet de namen van geven.

poker

Onze zoon kon ook heel slecht tegen zijn verlies. Bij hem kwam dat ook voort uit onzekerheid. Ik denk dat alle menaen die niet tegen hun verlies kunnen, onzeker zijn.
War hielp:
Helpende gedachten, bijv. ik heb niet gewonnen, maar wel heel goed gespeeld. Het is maar een spel. Het gaat om het meedoen. Ik hoef niet te winnen, maar het zal wel leuk zijn. De ene keer win je, de andere keer verlies je. Niemand wint altijd, dat kan namelijk niet. Het is leuk als het spannend is wie er gaat winnen, het is niet leuk als dat steeds dezelfde is, zelfs al ben ik diegene. Als ik nu verlies, win ik de volgende keer misschien wel weer.
Spelletjes doen met meer dan twee mensen en dan zorgen dat hin i.i.g. de tweede plaats heeft.
Korte spelletjes doen, zoals poker, waarbij je de beste uit vijf speelt. En dan hem langzamerhand steeds minder van die vijf laten winnen.
Asndacht besteden aan de manier waarop hij speelt, dus veel complimenten geven op strategie en slimme moves, waarbij je dus uitstraalt dat het om het proces gaat.
Aandacht besteden aan hoeveel hij al geleerd heeft over het bepaalde spel. ' jeeje, ik merk wel dat je echt steeds beter wordt in dit spel zeg, knap hoor.'

zonnespel

Hier vind heel veel van dat soort spellen voor elke leeftijd:

http://www.zonnespel.nl/

Heel veel plezier van gehad!

of niets

Zoon hier had het heel erg. Wat niet hielp was er tegenin gaan, maar dat komt ook omdat het een erg eigenzinnig kind is dat alles op z'n eigen manier wil/moet doen. Realiseer me opeens dat het de laatste weken plots over/ veel minder is (12!) We spelen weer spelletjes! Wilde hij heel lang niet meer doen. Nu vindt zusje (10) het nog lastig, maar niet zo erg dat het niet leuk is.

blijfen oefenen

Dus vooral heel veel spelletjes blijven doen. Hier is dochter 7, en toevallig vreselijk dol op spelletjes (genetisch bepaald vrees ik haha), maar oooooow dat 'niet tegen d'r verlies kunnen'. in een jaar tijd gaat het nu echt een stuk beter. Veel erover praten, van tevoren (wat kun je doen als), het voorrekenen (we doen nu met z'n 4 en eenspelletje, dan is de kans groter dat je verliest dan dat je wint). Blij zijn als ze wint, en oefenen als ze verliest (dus dan zit ze met een chagrijnig gezicht broertje die gewonnen heeft toch te feliciteren) .

Succes hoor, het kan echt knap lastig zijn.

Sneeuwitje

dank

dank voor al jullie uitgebreide reacties! Er zitten goeie tips tussen!!!

wat hier helpt

is vooral de nadruk op het positieve leggen. Dus wat al genoemd is zeggen dat je kind wel heel goed gespeeld heeft, wat voor een goede zet je kind heeft gedaan, of benadrukken dat kind weliswaar niet heeft gewonnen, maar het spel steeds beter gaat doen. Vooral dat laatste helpt er goed bij onze jongste van 5, die meestal ergens onderaan eindigt bij spelletjes waarbij het gaat om een bepaalde vaardigheid. Hij speelt dus eigenlijk tegen zichzelf, en haalt steeds meer punten/kaarten/wat dan ook.

Zelf het goede voorbeeld geven, dus sportief zijn als je verliest, maar ook een sportieve winnaar zijn! Wij spelen vaak spelletjes en ik vind het toch opvallend hoeveel volwassenen overdreven uitbundig of neerbuigend naar de verliezer hun zege vieren. Je hoeft natuurlijk niet extra te benadrukken hoe hard je iemand hebt ingemaakt, bijvoorbeeld.

En verder nooit toelaten dat er vals gespeeld wordt, of kind een groot voordeel geven tijdens het spel om de goede vrede te bewaren. Dat zag ik een keer bij iemand anders thuis, waar een kind dat dreigde niet meer mee te willen doen (omdat de beurt slecht ging) zomaar een extra kans kreeg. Uiteindelijk verloor het kind toch en het werd me toch een enorme scène.

samen en expres valsspelen

Wij spelen ook regelmatig spelletjes en hebben de regel ingebracht dat we af en toe vals mogen spelen. Maar dan moet het wel van te voren afgesproken zijn en als je betrapt wordt, volgt er een (kleine) straf. Bijvoorbeeld 3 stappen terugdoen. Ik ben er zo achtergekomen dat 1 van mijn dochters erg goed is in valsspelen. Heb het bij haar bijna nooit in de gaten. Terwijl ze mij bijna altijd betrappen .

Jons

Maar wat is het doel van dat 'mogen valsspelen'? Wat leer je je kinderen hiermee? Hoe doen ze dat bij anderen?

expres valsspelen

Dat deden mijn broer en ik ook wel eens. Het liep dan steeds meer uit de hand, tot de speelkaarten overal vandaan bleken te komen en wij echt zaten te gieren van het lachen. Was ik bijna vergeten, moeten wij hier ook eens proberen!

Wat je ze leert? Dat je ook wel eens taboes mag overtreden, mits daar niemand mwee geschaad wordt. En gewoon lol hebben.

oh ok

Ja ik lees ook dat het goed van tevoren wordt afgesproken, ach zolang je ook spelletjes zonder die regel speelt snap ik de lol ook heus nog wel hoor!

valsspelen

Juist wel hier. Hoe meer we star vasthouden aan alle regels hoe moeilijker het is voor zoon. We hebben regelmatig juist hem hierin gevolgd, hij hield er bijv van zijn eigen regels te maken. Niet altijd leuk voor ons en soms erg vermoeiend, maar ik ben ervan overtuigd dat het zoon goed deed, hem meer controle gaf en dat hij zo een beetje leerde spelen met alle aspecten van het spel. Juist thuis moet dat kunnen. Moet wel zeggen dat zoon ook wel erg veel moeite had hoor met verliezen.
En hoe gaat dat elders, ach, dan was zoon superbraaf en hield hij zich heel erg aan regels. Hij heeft een haat-liefde verhouding met regels

ja, de lol

het haalt het 'serieuze' een beetje uit het spel, waar mijn zoon dan zoveel moeite mee had en zo boos werd als hij een regel niet goed had begrepen. Jongste - dus minder bijdehand als de rest - en met het lachen rond dat valsspelen haalde dat de angel er een beetje uit... Was verliezen opeens ook minder erg. Soms bedachten we zelfs dat de verliezer de winnaar werd

Lol ja

Dat vind ik wel heel herkenbaar. Inderdaad, door ket de spelregels en vals spelen te experimenteren, wordt het allemaal minder zwaar. Geen zaak van leven of dood als je verliest. Onze zoon leek dat eerst echt wel een beetje zo te ervaren. Hij hing zijn ziel en zaligheid aan het spel op.

Altijd laten winnen

Mijn oudste heeft hier ook veel last van gehad. Daarmee zijn we veel spelletjes gaan doen waarbij we hem altijd lieten winnen. Dus schaken met extra koningen, mens erger je niet met minder pionnen, monopoly met onbeperkt geld voor hem enz.

Op een bepaald moment had hij zoiets, ja maar het is flauw zo win ik altijd. Daarna heeft hij een tijd de keus gehad, wil je winnen of echt spelen.

Heeft hier goed gewerkt.

fijn

Bij opa en oma 'mochten' de kinderen ook vaker winnen, er is een hele periode geweest dat de kinderen veel liever met hen speelden..

niet scherp spelen

maar dat is toch niet zo gek, om een jong kind af en toe te laten winnen? Als je helemaal nooit eens wint zul je weinig plezier aan spelletjes beleven. Met de jongste (5) speel ik ook niet op mijn scherpst zodat hij ook eens kan winnen, dat deden we ook toen de oudste (nu 8) zo oud was. Als we met het hele gezin een spelletje doen dan maakt de jongste meestal niet zoveel kans want de oudste heeft nog niet zoveel sportief besef dat hij zijn broertje wel eens laat winnen, dat wil hij vooral nog zelf doen

De oudste is al wel zover dat hij zijn broertje niet inmaakt als hij de kans krijgt, dat is op zich wel goed! Maar de jongste speelt toch het liefst een spelletje met mama of papa.

Hanna

"Daarmee zijn we veel spelletjes gaan doen waarbij we hem altijd lieten winnen. Dus schaken met extra koningen, mens erger je niet met minder pionnen, monopoly met onbeperkt geld voor hem enz. Op een bepaald moment had hij zoiets, ja maar het is flauw zo win ik altijd. Daarna heeft hij een tijd de keus gehad, wil je winnen of echt spelen."

Hoe lang duurde dat ongeveer? Ik zou dat nooit kunnen, dan maar liever geen spelletjes doen maar goed dat zit in de familie, mijn moeder en oma (heb ik helaas nooit gekend) waren precies zo. Kinderen laat je winnen om het spelletje uit te leggen maar daarna is het afgelopen

geluksspel

Je kan ook een spel doen dat alleen van geluk afhankelijk is, dan wint het jonge kind net zo vaak als een ander. Ik ben niet voor speciale behandelingen, maar wel voor zorgen dat het leuk blijft. Dus inderdaad expres valsspelen om de zwaarte eraf te halen, maar dan door iedereen, of een coöperatief spel.

Overigens zou iemand laten winnen bij ons niet geholpen hebben. Wij hadden er een die ook ging huilen als een ander verloor, want dat vond ze dan zielig. Een gevoelig tiepje.

Niet negatief!

Hoi

Ik vraag me af Waarom 'niet tegen je verlies kunnen' altijd negatief wordt gezien?
Heel Nederland is oranje voor het NLelftal als ze spelen. Denken jullie dat er van die 20 spelers iemand is die op 6 jarige leeftijd wel tegen z'n verlies kon?
Het heeft ook niets met onzekerheid te maken. Jullie raden het ook al: ik ben er ook zo eentje! En helemaal niet onzeker hoor. Ik ben gewoon dol op het spelletje met de bal. En wil graag een prestatie neerzetten met mijn team. Waarbij we ons allemaal naar vermogen inzetten. Oeh, en t rotgevoel blijft, bij verlies. Ook al ben ik 40.
Maar ik heb ermee leren omgaan. Mezelf leren beheersen en mijn gevoel geaccepteerd. En ik heb t als kind alleen kunnen leren omdat ik van mijn ouders de kans kreeg om mijn neus lekker vaak te stoten. Dus.... Blijf vooral spelletjes doen want ze zijn ook gewoon leuk en gezellig. Dat hebben ze mij laten zien.
En mijn gedrevenheid met de bal, die heb ik ook in mijn werk. Geef me een uitdaging en ik ga ervoor.
Dus, t komt goed!

Mams

Goed punt van die voetballers maar als ik een talentvol voetballertje heb wil ik nog steeds niet dat het spelbord en alle pionnen door de kamer vliegen als zijn jongere broertje een keer wint. Daar ligt voor mij wel een grens, voetballer of niet! Ook accepteer ik het niet dat hij dan op het veld de tegenstander niet bedankt, niet normaal reageert en zijn voetbalschoenen door de kleedkamer gooit, daar ligt ook ergens een grens.

Mee eens

Hoi barvaux

Ik ben het met je eens dat je grenzen moet stellen, en als ze doe grenzen ergens snel leren, dan is t wel op n voetbalveld!

mwoahh

Niet als de trainer nog steeds niet tegen zijn verlies kan...

Samen en afwisselen

Wij hebben ook veel spellen van Earthgames (zonnespellen)waarbij je samen speelt en dus samen wint of verliest. Met name dat laatste kan je heerlijk overdrijven en dramatisch bij doen (aaahhhh, het gaat niet goed, oh nee, we gaan verliezen, ik durf niet te gooien, ik durf niet meer te kijken, dit gaat helemaal verkeerd!!!) waardoor verliezen heel grappig kan worden.
Met andere spellen (met name moeilijker zoals dammen) wissel ik verliezen en winnen af. Dit is vaak te beïnvloeden, maar niet altijd (de geluksspelletjes). Ook daar veel grapjes (mama heeft heel veel zin om te winnen, volgens mij ben ik aan de beurt om te winnen of werkt het niet zo, oh nee mama gaat verliezen et cetera, maar ook mama gaat winnen of ik moet vijf gooien om te winnen en dit hardop wensen en juichen als het lukt.
Succes

Barvaux

Dat is dan geen volwassen trainer dan.

Mams

Mijn ervaring is dat de helft van de voetbaltrainers niet 'volwassen' zijn geworden in die zin. Winnen is het enige wat telt lijkt het wel.

Barvaux

Mijn man is voetbaltrainer en heel volwassen hoor!