Kind van 5 momenteel erg vervelend
Onze zoon van 5 jaar vertoont momenteel veel gedragsproblemen. Dit varieert van niet luisteren, toch nog even iets doen als wij hebben gezegd dat hij iets beter niet kan doen.
Heel dramatisch reageren als we hem iets verbieden zoals tv kijken of op de ipad.
Gekke bekken trekken, ons 'uitschelden'. Hij kent gelukkig geen scheldwoorden maar zegt wel dingen uit kwaadheid en dat vinden wij ook niet oke.
In de afgelopen maanden zijn er veel dingen gebeurd, mijn oma is in maart overleden en daar is hij in die tijd veel bij betrokken geweest omdat mijn man hem dat stukje van het leven ook wilde leren. 1,5 week daarna ben ik bevallen van ons dochtertje. We hebben hem veel betrokken bij de zwangerschap en bevalling, zo mocht hij als eerste naar binnen na de bevalling, heeft hij met zijn vader de navelstreng doorgeknipt en mocht hij haar naam vertellen. Hij is ook een aantal dagen blijven slapen in het kraamhotel. Gelukkig is hij voor zn zusje erg lief en we denken ook niet dat hij jaloers is.
Maar zijn gedrag begint ons ook op te breken, het begint 's ochtends al. Hij wordt erg vroeg wakker en als ik hem weer terug stuur naar zn kamer om nog even te slapen begint hij al keihard te gillen en huilen.
Ik heb er geen geduld meer voor en reageer ook niet altijd zoals het zou moeten. Ik probeer het te negeren, bij mezelf te rade te gaan of het nu echt zo erg is wat hij doet, we waarschuwen hem, leggen uit wat de consequenties zijn van een bepaalde actie.
Ik probeer altijd met hem te praten en hem uit te leggen dat zijn gedrag niet oké is en dat wij niet boos op hem willen zijn, dat we het leuk willen hebben met elkaar en dat zijn zusje ook schrikt van zijn gedrag.
Het is soms zo erg dat hij met dingen gaat gooien, dit is een keer gebeurd terwijl mijn ouders op beide kindjes aan het oppassen waren. Mijn moeder is met mijn dochter naar een andere kamer gegaan omdat hij van alles door de kamer gooide.
Op school gaat het ook niet altijd goed, ik heb hem altijd geleerd dat als een kind hem slaat dat hij terug mag slaan. Op school mag dit niet. Ze moeten het met woorden oplossen en als dit niet lukt, de juf erbij halen. Hij doet dit niet en als een kindje hem een aantal keer wat heeft gedaan, slaat of duwt hij terug. En aangezien hij sterker is dan zijn leeftijdsgenootjes wordt alleen zijn 'actie' gezien. Hij heeft al een paar keer gezegd dat hij de schuld krijgt zonder dat hij begint.
Ik denk oprecht dat hij ook niet zo wilt zijn en dat er iets in hem 'zit' waardoor hij opeens zo boos wordt maar ik kom er niet achter wat dat is.
Ik zou graag wat handvatten willen om dit op te kunnen lossen. Het huilen staat me elke dag nader dan het lachen.
vervelend zeg!
en dat terwijl je zelf nog hebt moeten herstellen van een bevalling, nachtvoedingen etc.
Als ik het zo lees denk ik dat hij inderdaad wat veel heeft meegemaakt de laatste tijd, en je zoontje is ook nog maar klein. Achteraf gezien misschien niet zo'n goed idee om hem zoveel bij die gebeurtenissen te betrekken (alhoewel het een mooi idee is), maar daar heb je nu niets meer aan.
Voor de rest: heel veel positieve aandacht geven. Je zoontje is misschien niet jaloers op zijn zusje, maar moet wel enorm wennen aan de aandacht die hij nu moet delen, hij is tenslotte 5 jaar enig kind geweest. Probeer als je dochtertje slaapt even wat leuks met hem te doen, of kijk of je je dochtertje een keer een paar uurtjes bij oma/buurvrouw/vriendin kunt brengen, en geef hem volledig de aandacht. Let niet alleen op de negatieve dingen maar ook op als hij iets wel goed doet, of lief is, geef hem dan een extra complimentje, knuffel, wat dan ook. Ik weet niet op welke manier je hem vertelt dat hij 's ochtends nog niet zo vroeg mag opstaan, maar misschien kan dat wel wat positiever. Doe zo'n lampje op zijn kamer dat gaat branden/uitgaat als hij van bed mag komen, en misschien kan hij wel een boekje gaan lezen als hij voor die tijd al echt heel erg wakker is. Of neem hem desnoods nog een uurtje bij jezelf in bed als jullie dan nog verder kunnen slapen. Betrek hem verder bij dingen in het dagelijks leven, het verzorgen van zijn zusje, laat hem ook eens kiezen wat jullie gaan eten, geef hem het gevoel dat hij er echt toe doet en net zo belangrijk is als de baby.
Succes!
wennen
Ik denk ook dat dit een fase is. Hij vindt het wel leuk zo'n babyzusje, maar het is wel even wennen, dit nieuwe leven voor hem.
En zij mag natuurlijk wel 's ochtends bij jullie op de kamer en krijgt nergens straf voor en iedereen vindt haar lief 
Nu in de zomer worden veel kinderen sowieso erg vroeg wakker, zo'n lampje wat creabea beschrijft valt te proberen, net als lichtdichte gordijnen.
Ik sluit me aan bij de tips van creabea: veel positieve aandacht, vaker 1 op 1 met hem. Het is nu ook vakantie, zijn er vriendjes thuis om speelafspraakjes mee te maken?
en....
heel belangrijk in roerige tijden: structuur!
Het is namelijk nog vakantie ook en daardoor zit er geen structuur meer in de dag wat heel veel veel kinderen drukker maakt.
maak dus een dagindeling en zorg dat hij van te voren weet wat er allemaal gaat gebeuren. Koop een peuterwekker die met een lichtje aangeeft wanneer hij uit bed of kamer mag komen. Zorg dat hij op vaste tijden drinkt, eet naar bed gaat en eruit komt.En zorg dat je duidelijke afspraken hebt: op die en die tijd moet je jezelf vermaken; op die tijd gaan wij iets leuks met jou doen.
Als je dit opschrijft of zelfs met plaatjes in een schema zet is het voor hem nog duidelijker.
Wat je kunt doen als je het op kan brengen is dat je een dagindeling maakt en zorgt dat hij een klein soort beloning krijgt in de vorm van een stickertje of stempel die uiteindelijk leiden tot een kadootje.
Wat betreft het terugslaan: ik zou hem vertellen dat je een grote vergissing hebt gemaakt door hem te vertellen dat hij terug mag slaan. Vertel hem dat het eigenlijk erg naar is als mensen elkaar pijn doen. En dat hij nu zo groot is dat hij het anders op kan lossen, namelijk door te zeggen dat hij dat niet wilt en door een volwassene in te schakelen als dat niet helpt.
veel succes!
tips
Hallo allemaal,
Bedankt voor jullie reacties. Veel van deze dingen zoals, complimenteren en belonen voor goed gedrag doe ik. Juist omdat ik niet alleen maar boos wil zijn.
En over het betrekken bij mijn oma's overlijden, daar twijfelde ik toen ook over omdat het te laat is wanneer je merkt dat het teveel is geweest. Hij heeft er nog wel eens vragen over maar op een normale manier. Hij is toen wel erg bang geweest omdat ik zei dat oma heel erg oud was en daarom is overleden maar in zijn hoofd is hij groot en dus oud......ik heb geprobeerd uit te leggen dmv mn handen aan te tonen hoe oud 89 jaar is (heel veel handjes 
en dat 5 jaar maar 1 handje is en dat oma ziek was geworden.
Ik zal de andere tips, belonen met stickers zeker gaan proberen.
Nogmaals bedankt.......
paar daagjes logeren?
Het is vakantie. Zijn jullie ook op vakantie geweest?
Zo nee, dan is 6 weken thuis wellicht gewoon te lang?
Kan hij niet een paar daagjes ergens logeren? Grootouders, neefje? Of samen met neef(je) bij opa en oma?
Dan is hij er ook even "uit" en krijgt hij even speciale aandacht en kan iedereen even tot rust komen.
Van dat slaan begrijp ik ook niet zo goed. Hoe ga je dat straks doen als zusje eens een keertje slaat?
wat ik lees
Is dat je erg je best doet. Misschien zelfs iets té.
Ook ik had hem minder in die grote gebeurtenissen betrokken, maar zoals gezegd, daar doe je nu niets meer aan.
Ook al genoemd is structuur bieden.
Enorm voorspelbaar zijn en neutraal.
Dingen uitleggen, maar niet tot het oneindige.
Complimentjes geven, maar niet over de top.
Gesprekje is prima, maar niet teveel woorden gebruiken en niet te lang.
Stout gedrag: max 3 keer per dag iets van zeggen, de rest doe je of je het niet ziet of probeer je hem snel uit een situatie te halen en af te leiden. Hij moet namelijk niet mismoedig worden om zichzelf en voor jou is het ook niet leuk steeds agentje te moeten spelen.
Ik ging, toen de kinderen nog jong waren erg veel met ze naar buiten.
Daar kan namelijk veel minder fout gaan, zijn ze afgeleid, raken ze energie kwijt. Zusje slaapt (hopelijk) vast wel in de wandelwagen.
Laat hem helpen, geef hem kleine verantwoordelijkheden, complimenteer hem daar kort over en niet te overdreven.
Er is een soort regel: het aantal jaren dat hij oud is, is de afstand waarin hij weet dat jouw wetten gelden en waarin hij zal luisteren en waarbinnen jouw stem werkelijk bij hem binnenkomt.
Als je wilt dat hij luistert, zorg dan dat je binnen die afstand blijft en oogcontact maakt. Als jij daarna bv naar boven gaat en hij doet het weer: je bent dan buiten die afstand, dat is te ver. Wordt dan niet boos, maar maak oogcontact en leg het nogmaals kort uit. Kinderen begrijpen ook niet altijd wat we ze duidelijk proberen te maken, ook al denken wij van wel. Wees daarom eenvoudig en geef niet teveel opdrachten in 1 zin.
Misschien kan de juf op school eens aandacht besteden aan wat je wel en niet mag doen. Gewoon een kringgesprekje levert soms al heel wat op.
Lees verder, als je dat wilt, eens over wat een 5-jarige "moet" kunnen, nog niet kan. Soms is het een opluchting om te lezen dat je kleuter een heel normale kleuter is en dat hij reageert zoals dat op zijn leeftijd hoort te zijn. (uiteraard alle uitzonderingen daargelaten)
