Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Even zonder naam

Even zonder naam

08-06-2010 om 10:08

Kind van 9 speelt als baby

Ik weet niet of ik mijn vraag duidelijk kan omschrijven, ik vind het erg lastig. Kan op internet niet zo snel iets vinden en hoop hier op tips/aanknopingspunten.

Mijn dochter van 9 is een gevoelig meisje. Ze is op en af stoer en zelfverzekerd of juist onzeker en faalangstig (thuis het eerste, buiten het tweede). Ze heeft al jaren dat ze gefascineerd is door haar babytijd. Vindt het heerlijk om tegen mijn borsten te liggen en te bedenken dat ze daar uit dronk, vraagt me vaak verhalen uit die tijd te vertellen etc. Op zich prima maar..
De laatste tijd valt het steeds meer op dat ze baby speelt. In spelletjes met vriendinnen of met haar jongere zus (van 7 jaar). Dan praten ze met babystemmetjes, kruipen, praten babytaaltje etc. Haar vriendinnen zijn er intussen steeds meer mee klaar. Niet zozeer met haar maar wel met die spelletjes. Ze speelt ook steeds minder met hen (initiatief vanuit vriendinnen wordt midner) Ze speelt veel met haar zusje en dit weekend kregen ze een soort ruzie omdat jongste wilde spelen dat ze een meisje van 15 was en oudste wilde een kind van 3 zijn. Jongste heeft het er ook steeds meer mee gehad. Die wil vooruit maar oudste blijft het maar zoeken in dat peuter- en babygedoe. Gisteren vroeg ze me waar haar speen was. "Die heb je nooit gehad schat"... {zucht}..

Het gaat te ver om hier alles te beschrijven maar neem even van me aan dat het opvallend is. Ik zou het fijn vinden als jullie in evt posting daar vanuit willen gaan.

Ik maak me er zorgen om. Ik erger me er ook steeds meer aan en heb haar laatst ook verboden om met een bepaald vriendinnetje baby te spelen. Het is een of andere vorm van (regressief?) gedrag waar ze zich kennelijk veilig bij voelt dus ik denk dat ik met verbieden niet echt iets opschiet. Juist het tegenovergestelde bereik (inc "afwijzing").

Ze is een heel gevoelig en kwetsbaar meisje en de stap naar de basisschool is heel groot en spannend geweest voor haar. Net voor ze 4 werd zijn vader en ik uit elkaar gegaan, twee verhuizingen net na elkaar. Dus er ligt in die tijd wel eea wat invloed heeft gehad. Verder heeft ze leerproblemen en kost het haar veel om aan te haken op school. Ik kan me dus ook voorstellen dat ze voorheen niets hoefde en dat ze daar naar terugverlangd (zoals ik naar toen ik 18 was)

Dochter wordt volop en liefdevol bekrachtigd om haar zelfvertrouwen te vergroten etc. Maar hoe nu met dit babygedrag? Het gaat steeds meer opvallen en haar beperken. En ik vind het zelf steeds irritanter worden (vooral vanuit angst dat ze zich er mee buiten de groep plaatst).

Herkent iemand dit? Gewoon laten? Er met haar over praten? Er met iemand over gaan praten? Ik hoop op tips of termen waar ik op kan googelen.

Dank voor het lezen alvast.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Yta Chalne

Yta Chalne

08-06-2010 om 10:38

Twee dingen

Ten eerste, ik denk dat je kind veel te verwerken heeft gehad. Dat verwerken is haar niet helemaal gelukt, en jij bent niet de aangewezen persoon om dat te doen (no offense, het staat gewoon niet in je taakomschrijving na eens scheiding). Zoek dus goede hulp. Een kinderpsycholoog bijvoorbeeld.
Ten tweede, je dochter heeft schreeuwende behoefte om weer even baby te zijn. Ze heeft het gevoel dat die fase spanningsloos is. Ik zou zeggen, doe er aan mee (serieus). Koop een drinkflesje en neem elke dag een uurtje de tijd om haar even baby te laten zijn. Niet met vriendinnetjes maar gewoon thuis bij jou op de bank. Flesje, verhaaltje lezen, over haar hoofdje aaien. Wat geeft het? Waarschijnlijk gaat de behoefte dan net zo snel over als 'ie gekomen is.

Eens met yta

precies, een beetje regressief getut mag best, even doen alsof en daarna is het weer snel klaar.

Ik heb een dochter van 7 en eentje van 11 maanden, ik had laatst de nieuwe grote slaapzak van de baby binnen en ik heb voor de lol de oudste erin laten stappen, vond ze enig, even aaien, papa moest ook komen kijken, vertellen hoe schattig ze vroeger ook was net als haar zusje en daarna was het weer klaar.

bertje1

bertje1

08-06-2010 om 13:48

Helemaal niet mee eens

ik ben het er eigenlijk niet mee eens: ze heeft last van regressieverschijnselen (wel door een oorzaak), maar volgens mij moet je er niet op in gaan. Ik denk het gedrag negeren en als ze zich gewoon gedraagd, positief stimuleren. Weet niet wat er verder is gebeurt met haar, misschien is het een fase. Misschien ook activiteiten doen voor haar leeftijd?
anders hulp zoeken?

Even zonder naam

Helaas heb ik geen tips voor je, maar het is wel heel herkenbaar.
Ik heb een nichtje van 12 en dat nichtje heeft een vriendinnetje van 14, en deze 2 meisjes spelen ook nog elke dag baby, poesje en hondje.
Ze praten dan babytaal, doen wafwaf en miauw miauw, kruipen de hele tijd onder stoelen en tafels door.
Echt ik vind het geen gezicht, ze komen allebei uit stabiele gezinnen, en hebben dus geen nare dingen of wat dan ook meegemaakt.
Maar wanneer dit bij hun ooit over zal gaan..............
groetjes Melanie

Hier ook gehad

Hier speelden dochter en vriendinnetje, toen 9-10 ,ook regelmatig babytje met zo'n vreselijk kinderachtig stemmetje en infantiel gedrag. Ik kon het niet uitstaan! Niet zo aardig waarschijnlijk, maar ik heb toen gezegd dat ik het niet wilde hebben en dat ze een luier aan zouden krijgen als ze ermee doorgingen... het hielp wel..

Overigens

Hier geen stress,verhuizingen of scheiding, dus of het daar aan ligt bij jouw kind is maar de vraag.Waarschijnlijk is het weer zo'n fase die sommige kinderen doormaken.

*bella*

*bella*

09-06-2010 om 09:28

Helemaal eens met yta

Baby gedrag kan iid heel irritant zijn, en heel normaal. Nu bemoei ik me sowieso praktisch niet met het spelen van kinderen, in hun spel mag wat mij betreft alles. Daarom is het ook spel!
Maar de behoefte lijkt bij dit meisje sterker te liggen, en dieper. Zo sterk, dat ze niet meer oppikt dat de ander niet mee wil doen. Die behoefte kun je negeren, of verbieden, maar dat helpt haar niet verder. Ik zou er dus wel in mee gaan. (doe ik thuis trouwens ook wel, al is het hier incidenteel) Bescherm haar door er een moment van jullie beiden van te maken, dan is er misschien weer meer ruimte bij haar om met anderen ander spel te spelen. Als het je erg irriteert, kun je het na verloop van tijd ombuigen van echt baby spel in iets dat erop lijkt, iets waarin iig haar behoeften tot uiting kunnen komen. (iets dat bij haar past, ik noem maar wat, lang samen in bed liggen bijv en dan samen fantaseren)
En ik zou een goede psycholoog voor haar zoeken. Eentje iig die goed naar haar wil kijken en niet gelijk wil gaan labelen.
Verder weet ik niet in hoeverre het nuttig kan zijn om eens beter naar haar leerproblemen te (laten) kijken, is je duidelijk wat er precies speelt? Krijgt ze de juiste hulp?

Nou

ja ik kan mij die ergernis wel voorstellen hoor maar wat maakt het nou uit ? Zo wordt het iets wat niet mag/niet gewenst is en wat moet ze dan met dat verlangen naar dat gedrag, dan wordt het een frustratie.

Nee lekker mee gaan af en toe erin, wat maakt dat nou uit. Ik ken iemand wiens zoontje het leuk vindt om zich te verkleden, dan loopt dat ventje in een prinsessenjurkje rond en dat kan ze niet aanzien en dan moet hij van haar zijn ridderpak aan doen, ik snap dat werkelijk niet, laat hem toch gewoon denk ik dan.

Christientje

Christientje

09-06-2010 om 22:45

Hulp zoeken!

Er lijkt mij een duidelijke reden te zijn voor haar gedrag. Hier een dochter van toen 7 jaar oud op het moment dat babybroertje werd geboren. Vanaf dat moment wilde ze weer een speentje, aandacht van mama, overdreven kinderlijk gedrag, veel willen weten over de eigen babytijd, etc. Ik heb eraan toegegeven, en het heeft een half jaar geduurd en toen was de lol ervan af en ging ze weer 'verder'. In jouw situatie lijkt er echter meer mee te spelen, en ik zou als eerste eens naar de huisarts stappen, wellicht dat hij je verder kan helpen.
Christientje

Even zonder naam

Even zonder naam

10-06-2010 om 10:35

Dankjulliewel

Dank jullie voor de reacties.
Nav een incidentje over spel met poppen hebben we het erover gehad. Vraag wat het is dat ze graag baby wil spelen. Antwoord was dat ze dat gewoon fijn vindt. En wat is er fijn voor baby's om baby te zijn? Antwoord was veelzeggend: dan hoef je niets...

Zoals gezegd moet ze er hard aan trekken op school en daarnaast remedial teaching inclusief huiswerk. Ja ze is uitgebreid onderzocht, we weten wat er speelt en ze krijgt de juiste hulp. Jongere zus fietst overal fluitend doorheen en dat is soms ook confronterend voor haar. Maar ja, zo is het.

Ik kan er wel wat mee om deels in haar gedrag mee te gaan. Wat betreft het tutten en het niets hoeven te doen. Ik denk dat ik het richting iets prive's wil gaan zoeken, afgebakend tot thuis oid. Terwijl ik er ook iets mee kan dat ze uit mag dragen wat ze wil (gelijk het jongetje in de jurk, lekker laten zou ik zeggen). Ik kreeg het idee dat het nu alleen wat door aan het slaan was. Even aankijken en evt met een pro kortsluiten.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.