Kleding afdwingen of niet?
Graag jullie advies: mogen jullie kinderen aantrekken wat ze willen of niet? Gisteren een hele strijd gehad met jongste: hij wilde t shirt korte mouw aan zonder hemd. Dat vond ik prima want er kan altijd nog een vestje over en ik vind het de strijd niet waard. Vervolgens trok hij ook een korte broek aan. Echt kort kort, geen kniebroek. Dit vind ik voor deze tijd van het jaar echt veel te koud en van mij moest hij een spijkerbroek aan.
Laten jullie het zo, of wil je dat je kind aantrekt wat je warm (of koel) genoeg lijkt?
Mamba
Jade (training)
mijn zoon (10) heeft maandagavond nog in korte broek getraind (en er ook naartoe op de fiets in korte broek). Als het aan hem gelegen had dan had hij dat vanavond weer gedaan, maar dat heb ik dus niet geaccepteerd. Het eerste wat hij zei toen hij om 8 uur weer thuiskwam was 'mam wel goed dat ik geen korte broek aan mocht, het was best wel koud tussen de oefeningen en op de fiets'. Hij doet dan wel tijdens de training zijn jack uit (en op de fiets nog een bodywarmer over zijn trainingsjack).
Marjoleine
Twinkel
Ik vind dat je helemaal gelijk hebt. Het is echt heel typerend voor personen met autisme om bepaalde eisen te stellen aan kleding. Dat is niet te vergelijken met de aanpak van kleding bij een 'gewoon' kind. Daar ga je dus ook gewoon anders mee om.
Jammer.
Kweenie
Ik weet het niet, ik was niet verbaasd dat het draadje verplaatst is. En in het eerste bericht stond ook niet vermeld dat er sprake is van autisme. Kinderen met ADHD, autisme of SI-stoornissen kunnen wel gevoeliger zijn voor allerlei kledingstukken natuurlijk. Maar het "afdwingen of niet" komt volgens mij bij alle kinderen voor.
Geen overhemdjes, snik
Mijn jongste zoon (3,8) staan overhemdjes zooooo leuk, juist omdat hij zo'n guitig en ondeugend prethoofd heeft. Maar hij weigert al sinds hij 1,5 is pertinent overhemden 
. Jammer, maar die strijd ging ik duidelijk niet winnen 
. Inmiddels laat ik hem zijn kleding ook zelf kiezen, dat voorkomt drama's bij het aankleden omdat hij iets 'niet mooi' vindt (en ik maar denken dat jongens geen smaak hebben haha).
Mijn oudste dochter 
was ook al jong nogal uitgesproken over haar kledingvoorkeur. Na een desastreus tochtje in een dun zomerrokje en met open schoenen bij min vijf en een snijdende wind, gelooft ze me nu wel als ik zeg dat het heel koud is. Meestal dan . Eerlijk gezegd schat ik het zelf ook wel eens verkeerd in (mam, zie je nou wel dat het helemaal niet koud is vandaag?).
Als we kleding kopen, let ik al op dat de kleuren bij elkaar passen. Dat scheelt hoofdpijn . Verder mogen ze zelf wel kiezen wat ze aan willen, behalve als het echt te koud of te warm is (alhoewel een vest in je tas ook wel kan als compromis). Over kleding die alsnog niet bevalt, tja daar probeer ik me niet meer druk over te maken. Dat gaat in de kledingcontainer.
Mathilde
Guinevere afdwingen
Hihi: 'afdwingen of niet' komt bij alle kinderen voor.
Offuh... komt bij alle ouders voor. 
Ik zelf voel best wel eens teleurstelling als ik iets in gedachten had. Ik zag mijn dochter al helemaal voor me in die stoere spijkerbroek. Ik heb ook echt geprobeerd af te dwingen.
Niet meer doen hier. Gewoon waar zij zich prettig in voelt. 
Trouwens... uit het eerste berichtje haalde ik het ook niet hoor, van autisme. Maar waarschijnlijk ook niet voor niets in zorgenkinderen geplaatst.
Klopt
Zoon zit in de onderzoeken, we weten nog niet helemaal wat er aan de hand is. Mijn dochter kan miepen over haar kleding en dan met name de combinatie. Maar dat is echt, echt héél anders dan bij zoon. En omdat dit zo anders is heb ik het bij Zorgenkinderen geplaatst. Hoever ga je, wat is haalbaar, wat kun je afdwingen, hoeveel woedebuien en vernielde spullen accepteer je?
Voorbeeldje: Vandaag is hij op blote voeten (boos dus geen schoenen of sokken) mee gaan varen, heeft uit pure woede uit de boot gehangen (dus spijkerbroek nat) en is uiteindelijk in boxershort en t shirt (lange mouw, dat dan weer wel) weer thuis gekomen.
Mamba
