Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Kleuter slaat peuter als ik niet kijk

Sinds een paar maanden kan mijn zoon van 4 mijn dochter van 2,5 hard slaan.
Meestal gebeurd dit als ik niet kijk.
Zijn ze bijvoorbeeld even samen heel zoet aan het spelen dan hoor ik ineens een klap en een huilende dochter.
Daarna zegt mijn zoontje meteen 'sorry,sorry sorry' ga maar daar mee spelen'. Als ik hem corrigeer zegt hij; ik heb toch al sorry gezegd? Ik start dan een zeer korte preek dat niemand mag slaan, kijk hem er streng bij aan en blijf op zijn hoogte. Hij wordt dan boos op zichzelf, slaat zichzelf of gaat met dingen gooien.

Mijn zoon heeft altijd hele eigen plannen, bijvoorbeeld om iets te bouwen, of autootjes in een bepaalde volgorde te zetten. mijn dochter heeft uiteraard vaak een ander plan en mijn zoon kan daar nog moeilijk mee omgaan. Het slaan komt waarschijnlijk voort uit "het sociaal nog niet sterk genoeg zijn om aan te geven dat iemand anders je plan verstoord".
Ook op school zien ze dat hij sociaal nog niet zo sterk is, terwijl hij wel intelligent is. Het lijkt wel onmacht, want hij snapt prima dat slaan niet mag.

Hoe kan ik hem helpen met dit proces en hoe voorkom ik dar hij zijn zus slaat?

Donsje

Donsje

01-04-2014 om 21:20 Topicstarter

Aanvulling

Overigens besteed ik ook altijd even aandacht aan dochterlief, want die weet steeds beter bewust dingen te verstoren en is daar dus soms bewust aan het uitlokken. Dat is echter lastig te peilen, want het gebeurd dus vaak als ik niet kijk...

Angela67

Angela67

01-04-2014 om 21:43

niet samen laten spelen

twee jongens met 3.5 jr verschil hier, we hebben van vrienden een erg handig systeem in de woonkamer gehad (hekjes) waarmee ze allebei hun eigen deel hadden. Dat is natuurlijk niet lang nodig geweest maar gaf wel beiden de ruimte die ze nodig hadden zonder elkaar in de weg te zitten. dit wil overigens niet zeggen dat het daarna altijd goed ging, maar het was een periode lang handig om met een hekje op te lossen totdat er een leeftijd was waarop 'met elkaar leren omgaan' wel voortgang maakte.
gr Angela

Druif

Druif

01-04-2014 om 21:57

yep

hier was het toverwoord: persoonlijke ruimte.
Ieder eigen speelgoed. Ieder in een eigen hoekje.

Samen spelen leerden ze, door dat ik er dan op de grond bij ging zitten. Dan speelden we met z'n drieen. En dan jezelf langzamerhand steeds meer terug trekken.

Maar het lijkt erop dat deze jongen gewoon teveel op de lip wordt gezeten door zijn zusje.

En gelukkig heb je zelf al door, dat kleine zusjes vaak al haarfijn weten, op welk knopje ze moeten drukken zodat grote broers straf zullen krijgen.

Verder zou je nog aan belonen kunnen denken. Als jullie een kwartier samen kunnen spelen zonder ruzie, dan gaan we.... En dan dat langzamerhand uitbreiden naar een half uur, een uur, etc. Met een kookwekker erbij.

sanne

sanne

02-04-2014 om 06:53

Belonen

Gezien de leeftijd van de kinderen moet je er rekening mee houden dat samen spelen zonder ruzie veel meer zal vergen van je zoon dan van zijn zusje. De andere optie, apart spelen en samen spelen opbouwen door mee te spelen (kun je ook zusje leren dat zij niet aan andermans 'bouwsels' mag komen) zal voor beide kinderen leerzaam zijn (afblijven van elkaars bouwsels en van elkaar!).
En je zou ook je zoon kunnen leren dat je hem steunt: zusje moet nog leren zijn spel niet te verstoren, als hij samen speelt moet hij er rekening mee houden dat het kan gebeuren. Hij kan dus beter wat minder belangrijke 'bouwsels' maken als hij met zijn zusje speelt (maar haar helpen bijvoorbeeld). Als het toch gebeurt mag hij jou roepen, jij zult dan zusje uitleggen dat dit niet de bedoeling is.

Beide een eigen plekje

en in het midden gezamelijk spelen.
Zus mag niet op zoons plekje komen en andersom ook niet.
Plak er maar met tape een zichtbare scheidingslijn op de grond.
Of geef ze een eigen sleepkleedje.
Van elkaar en elkaars speelgoed en terrein afblijven.
Ga er de eerste tijd maar lekker tussenin zitten om het beide kinderen te leren.

eeste re: stond bij je andere, en verder..

Zo zou ik het aanpakken om het slaan te af te leren

Even apart zetten op een plek waar hij geen speelgoed kan gooien, en ook even uit zijn spel halen.
Zodat hij leert dat zijn gedrag ontoelaatbaar is.
4 jaar = 4 minuten time-out, tijd om even na te denken over zijn eigen gedrag, zeg je erbij.
deze 4 minuten gaan steeds op nieuw weer in als hij niet blijft zitten.
En daarna mag hij gemeend sorry zeggen tegen zijn zusje.
Een sorry wat er bijtend/boos uit komt afkeuren en opnieuw vragen tot hij het zegt op een nomale manier.
Zelf vooral rustig blijven, je stem laag maken, en langzaam praten, niet laten voelen/slaan wat hij bij zijn zusje doet, kinderen kopiëren gedrag.
Jou reactie moet het tegenovergestelde zijn op die van hem.
En niet beginnen te "neuzelen" tegen je zoon. (op je hurken van alles uitleggen)

Ik zou

Geen straf, preek of time out geven, maar zeggen wat hij wel moet doen.

Je zegt namelijk dat hij weet dat hij het niet mag en dat hij sociaal wat onmachtig is. Dat betekend dat jij moet zeggen wat hij WEL moet doen ipv wat niet mag.

Dus na het sla incident geen preek geven, maar een gesprekje aangaan: Dus wat deed zusje? Wat kan jij dan doen als je zusje dat doet? En als hij dat zelf niet kan bedenken de vraag voor hem beantwoorden en eventueel voordoen. Zo kan hij nieuw gewenst gedrag aanleren. Het slaan negeer je dan of zeg je heel kort wat van, hij weet toch al dat het niet goed is.

Als je hem dan het gewenste hoort doen, bijvoorbeeld zeggen tegen zusje blijf af, beloon je hem en ondersteun je hem en corrigeer je zusje dat zij moet luisteren naar haar broer als hij zegt blijf af.

Jaina

Jaina

02-04-2014 om 14:02

Eigen plekje en wat van zeggen

Ik zou ze inderdaad allebei een eigen plekje geven met hun eigen spullen. Het is belangrijk voor je zoon dat hij ook ongestoord kan spelen. Het is voor hem niet leuk natuurlijk dat zijn bouwwerkje bijvoorbeeld kapot wordt gemaakt. Dus allebei een eigen plekje waar ze zich kunnen terug trekken is fijn.

Verder is slaan niet ok. Dat mag gewoon niet. Daar zou ik veel strenger mee omgaan dan alleen zeggen dat het niet mag. Ik zou bij slaan dus wel straf geven (in de hoek of zo) en dan daarna je zoon zijn excuses laten aanbieden aan dochter. Je hoeft er ook geen enorm drama van te maken maar de boodschap dat slaan niet ok is moet wel duidelijk overkomen. Andersom als je dochter iets doet wat niet mag dan uiteraard ook. Zij is ook op een leeftijd dat je wel een time out kan geven als ze stout is.

En geef je zoon inderdaad de ruimte om zelf alleen te spelen zodat hij niet het gevoel heeft dat hij zijn spel en spullen constant moet verdedigen tegenover zijn zusje. Praktische maatregelen voorkomen dit soort situaties al voor een deel.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

02-04-2014 om 14:08

Een grote plank

Midden in de kamer hadden wij. Zoon aan de ene kant en dochter aan de andere kant. Rust.

Verder zou ik zoon ook niet straffen, maar helpen. Hij onmachtig, straf gaat hem dan niet helpen. Hij weet namelijk wel dat het niet mag wat hij doet, maar hij weet niet wat hij dan moet doen. Hij raakt gefrustreerd en heeft geen uitlaatklep voor die gevoelens. Bespreken, voordoen en samen doen dus. Itt Jasam zeg ik: wel neuzelen.....

Donsje

Donsje

06-04-2014 om 16:45 Topicstarter

dank

Dank voor de reacties. Het is in ieder geval geen onbekend fenomeen zie ik wel.

Het gaat inderdaad al wel een stuk beter. Een kleine preek hou ik er wel in, want negeren hielp eerder ook al niet en ik vind dat ik wel duidelijk moet zeggen: slaan mag niet, door niemand. Maar uit elkaar laten spelen (ook de een op zijn kamer en de ander beneden) gaat ook prima, of allebei een eigen helft. En samen nadenken hoe hij het op moet lossen, maar vooral; hoe hij haar kan helpen vindt hij erg interessant. Hij heeft door dat hij haar 'in kan zetten om te helpen'. Leuk proces, want dat duurt natuurlijk niet lang voordat dochter het door heeft

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.