Knappe dochter onzeker door stomme opmerkingen

tunnelvisie

Nouja, ik probeerde net uit te leggen dat er bij beide kanten een probleem is. Het ligt helemaal niet alleen aan het slachtoffer, maar het ligt ook niet helemaal niet aan het slachtoffer. En daar komt ook nog eens bij: je hoeft jezelf niet jaren en jaren achtereen te laten pesten. Je kunt ook weggaan (als het niet is op te lossen), naar een andere school, andere club of wat dan ook. Waarom zou je blijven? Omdat je niet wilt toegeven aan de pesters, dat ze hun zin krijgen als je je weg laat pesten? Je gunt ze juist het pleziertje door te blijven, en maakt jezelf er niet gelukkig mee. Zo kun je het ook zien.
Stel dat je besluit op voetbal te gaan, maar op de voetbalclub zitten geen mensen die je leuk vindt, dan zoek je toch ook een andere vereniging?

Creabea

Ben je zelf (wel eens) gepest? Zo makkelijk als jij het stelt is het niet.

dus dan ben je als gepeste het slachtoffer en dan moet je nog weg ook?
Je hebt geprobeerd uit te leggen dat er aan twee kanten een probleem ligt schrijf je. Daar maak je toch een behoorlijke fout, dat heb ik al geprobeerd uit te leggen maar wie weet niet duidelijk genoeg.
Niemand heeft het recht te pesten en een ander het leven zuur te maken. Wie dat wel doet krijgt straf, uitleg, een training en goede gesprekken met leraar en ouders.
Niet andersom.
Heeeeel simpel gesteld:
Als jouw Pietje mijn Pietje slaat, krijgt jouw Pietje een correctie en zeg je niet tegen mijn Pietje: loop maar weg Pietje, want mijn Pietje heeft een probleem dat ie zn handjes niet bij zich kan houden. Daar wil ik niks aan doen, dus loop jij dan maar weg.
Jóuw Pietje snapt op dat moment namelijk iets niet helemaal goed en dáár zit het probleem.
Het kan ook gebeuren dat jouw Pietje in de toekomst een heel groot en sterk Pietje tegenkomt en dan is hij ineens zoals mijn Pietje. Ik ben heel benieuwd of je dan dezelfde mening zou hebben.

jawel

Ik ben wel een tijdje gepest op de basisschool; daar was ik overigens niet de enige, er heerste een behoorlijke pestsfeer. Toen ik verhuisde kwam ik op een andere school en kwam ik erachter dat het ook heel anders kon. Eerder dacht ik altijd van mezelf dat ik een kind was dat niet zo leuk gevonden werd door andere kinderen, en dat dat gewoon een gegeven was. Ik had daar ook weer niet superveel last van, ik ging nog wel met plezier naar school (alleen de pauzes waren minder gezellig). Op de middelbare school heb ik een tijdje gehad dat ik er niet echt bij hoorde vanwege mijn kleding. Dat was niet eens zo raar, mijn moeder kocht nl. nog mijn kleding en ik had nog niet echt een eigen smaak ontwikkeld, of ik zat in ieder geval nog zwaar onder de plak van mijn ouders. Toen ik echt zelf mijn kleding ging uitzoeken, mijn eigen smaak (niet de stijl van de dames die grapjes maakten over de foute blouses van mijn moeder) waren de flauwe opmerkingen ook voorbij.

Overigens moet je wel goed lezen Lies, ik zei 'als het niet is op te lossen'. Natuurlijk moet je niet bij het eerste pesterijtje weggaan, natuurlijk moet je aan de bel trekken, maar wáárom zou je je jaren achtereen laten pesten en kleineren? Wat interesseert jou het nu wat die pester ervan vindt dat jij weggaat? Dat zou jou niet moeten interesseren, want jij staat boven die figuur. Jammer dan van de school, jammer van de vriendjes op school. Maar een school die dat niet kan/wil oplossen is geen fijne school en echte vrienden blijven nog wel een tijdje.

Denk ik ook Creabea

Laatst zei een psychologe tegen mij dat ze iemand in behandeling heeft die jaren gepest was op de middelbare school en daarvan nu nog heel veel last had. Zij snapte in dit geval niet dat diegene niet van school was veranderd.

Ansjo

Ah, maar als mijn Pietje jouw Pietje slaat, zeg jij dan niet ook tegen jouw Pietje dat hij zich best mag (moet) verweren? En stel je voor dat ik er niks aan zou willen doen dat mijn Pietje losse handjes heeft en de school doet er ook niks aan, laat jij jouw Pietje dan verrot slaan? Dat is minstens zo stom, toch? Op een zeker moment haal jij jouw Pietje weg, vóórdat hij helemaal in de kreukels zit, niet waar?

Dat mijn Pietje eventueel later een veel groter Pietje tegenkomt, dat is niet de zorg van jouw Pietje meer. Jouw Pietje heeft momenteel bovendien een probleem omdat hij zich laat slaan. Niet alle Pietjes laten zich slaan.

Ja maar

Jullie hebben het nu over (stelselmatig) pestgedrag. Dat is erg, uiteraard. M.i. gaat het hier om wat flauwe, waarschijnlijk jaloerse, opmerkingen, ook miet leuk, maar iedereen (pubers) moet zoiets wel eens incasseren. Ik praat dat niet goed, maar niemand ontkomt daaraan. M.i., behalve echt pesten, zal elke puber zich moeten zien hand te haven tussen de andere pubers. Voor niemand makkelijk, integendeel, maar zo is wel de realiteit. Nogmaals, ik bedoel hier niet stelselmatig echt pestgedrag/negeren. Echte pesters moeten aangepakt worden (ook niet makkelijk), maar deze of gene die eens een flauwe opmerking maakt, daar kun je echt niet zoveel mee. Hoe zou je dat willen doen? Zeker op die leeftijd. Voor mij hoeft helemaal niemand zich aan te passen, om bij de 'groep' te horen. Maar het is wel zoals het werkt tussen pubers, of je het nu leuk vindt of niet. Je moet sterk in je schoenen staan om helemaal je eigen koers te varen. Zo is het gewoon. T'is een lastige leeftijd en 9 van de 10 keer reageert een ander flauw uit eigen onzekerheid. Niet leuk, maar zo is het. En aan de ouder om dat uit te leggen. En nogmaals, echt pesten is wat mij betreft een heel ander verhaal en moet niet getolereerd worden.
Bibi

onzekere pubers

Het is ook aan ouders, leerkrachten en omstanders om een onzekere puber er op te wijzen dat het niet aangaat om uit onzekerheid anderen onderuit te halen. Lijkt me een hele verstandige les die niet gemist kan worden.

we gingen een beetje ot

nee dat is waar, in het geval van de ts loopt het nog niet zo'n vaart. We gingen een beetje ot

Invalshoek

Ik snap het verwijt dat niet goed dat teveel reacties gericht zijn op wat het gepeste kind zou kunnen doen. Als een moeder een vraag had gesteld over hoe ze haar pestende kind het beste aan kan pakken, was het wel logisch geweest vanuit dat uitgangspunt raad te geven. Ik denk helemaal niet dat het keihard aanpakken en verwijderen van pesters een oplossing is. Volgens mij moet je de verantwoordelijkheid voor veiligheid daar houden waar die thuishoort: bij de volwassenen, op school dus de leerkrachten. Kinderen die pestgedrag vertonen zijn intrinsiek niet slechter dan kinderen die het wel doen. Ze hebben wel wat te leren en daar ligt de taak voor ouders, leerkrachten, voetbalcoach, enz. Kortom, ik ben van mening dat het eerste aanspreekpunt voor pestgedrag de verantwoordelijke volwassene is. Als die vervolgens tekort schiet in het oplossen, ligt daar het probleem.

Creabea

"Ah, maar als mijn Pietje jouw Pietje slaat, zeg jij dan niet ook tegen jouw Pietje dat hij zich best mag (moet) verweren? "

Dat zegt iedere ouder natuurlijk maar dat wil niet zeggen dat onze Pietjes dat ook kúnnen en er is niets ergers voor een kind wat gepest wordt ook nog te moeten toegeven aan zijn of haar ouders dat het blijkbaar door hem of haarzelf komt omdat ze niet terug durft te slaan. Dát is namelijk het gevolg. Het kind denkt dat het makkelijk op te lossen is door maar te slaan en dat durft het niet dus vervolgens denkt het dat het dus aan haar ligt. En bedankt Creabea! Je kunt een beetje pesten wat jij hebt meegemaakt niet vergelijken met jarenlang gekleineerd, geslagen en geweetikveelwat worden, jij weet niet hoe dat voelt, probeer het dan ook niet op te lossen!

Onwetendheid

Ik denk dat (zeker jonge kinderen) vooral ook niet beseffen wat ze een ander aan kunnen doen, en veel wordt natuurlijk toch ook bepaald door hoe het gepeste kind ermee om gaat. Zelf heb ik als kind ook heus wel (meer dan) eens lullige opmerkingen gegeven aan andere kinderen, of buitensporig gereageerd op iets wat een 'stom' kind deed. Als dat andere kind vaker gepest werd, kan het best zijn dat mijn acties keihard aan kwamen terwijl het voor mij een klein dingetje was.
De leerkracht van mijn oudste heeft wel eens tegen me gezegd dat ze wat eelt op haar ziel moest kweken, en eigenlijk was ik dat best met hem eens. Maar ja, dat is dus niet zomaar gebeurd en in de tussentijd wil ik wel dat hij ervoor zorgt dat ze zich veilig voelt in de klas.
Zelf ben ik pas vanaf de brugklas gepest, en achteraf bezien weet ik helemaal waardoor dat kwam (ik was 'anders', niet zo leuk gekleed, niet zo mondig en kwam als hark in een klas met sportieve kinderen). Helaas hebben die drie jaar pesten wel een deuk in mijn zelfbeeld veroorzaakt, daarna een foute partnerkeuze, en heb ik dus na mijn 40e nog steeds wel eens last van de gevolgen van dat pesten (chronische onzekerheid).

Aanpassen? Neuh, en wel hierom.

Ben van mijn zevende tot mijn veertiende gepest op school. Niet zozeer door rotopmerkingen, wel werd ik vaak buitengesloten. Hoewel ik inmiddels een stuk weerbaarder ben (mag ook wel op je vijftigste) lijd ik ook aan de chronische onzekerheid die iemand noemt, al weet ik deze goed te verbloemen. Wat het aanpassen betreft: het helpt niet, integendeel. Ik kreeg pas een echt sociaal leven toen ik me in de punk- en krakerswereld stortte. Ook die had zijn regels maar op de een of andere manier werd ik sindsdien op school met meer respect behandeld. Ik denk dat ik vanaf toen voor de kakkers en disco's uitstraalde dat ik me niets meer van hun mening aantrok. Als je dochter het leuk vindt zich een beetje op te tutten dan moet ze dat vooral doen. Ik hield altijd mijn mond maar een arsenaal antwoorden was denk ik gunstig geweest. Denk niet dat men je leuker vindt als je maar altijd lief en aardig doet. Sinds ik van me afbijt, word ik juist meer gewaardeerd, heb ik het idee.

Interview met socioloog Mieke van Stigt over pesten

http://www.jmouders.nl/Themas/Opvoeding/Opvoeden/Interview-met-socioloog-Mieke-van-Stigt-over-pesten.htm?utm_content=buffer8f20c&utm_medium=social&utm_source=twitter.com
"Als een docent zegt “laat ze maar lullen, ik vind je geweldig”, dan is de impact daarvan enorm, zelfs als het pesten niet opgelost wordt. Andersom geldt hetzelfde. Als een docent zegt “je gedraagt je ook wel erg vreemd”, dan klapt de grond onder je voeten weg.’"

nouja

Lastig om de situatie van ts zo te kunnen beoordelen, gaat het echt om pesten of gewoon om meidengedoe. Meiden zijn natuurlijk wel snoeihard op deze leeftijd, en nog erg onhandig en onzeker. Als dochter (ook 11 en wel weerbaar, maar onzeker) hier wel eens klaagt dan negeer ik het feit dat ze zelf ook enorm kan katten en leg ik de nadruk op feit dat vriendin nog eea te leren heeft. Vriendinnen afschrijven op deze (piepjonge!) leeftijd suggereer ik nooit. Misschien wel als ik het echt gemeen zou vinden, dat weet ik niet. Maar mijn uitgangspunt is toch wel dat de hele bubs nog heel veel te leren heeft. (zelfs volwassenen iid als je ziet hoe ze soms met elkaar omgaan, en dan zou je zo'n kuikentjes al afschrijven? Volgens mij verhard je de zaken en emoties dan alleen maar, terwijl relativeren een groot leerpunt op deze leeftijd is.
Bibi heeft een punt denk ik. Kinderen moeten leren dat gedrag, uiterlijk communicatie is. Ik mag best in gala naar de supermarkt, daar heb ik een keuze in. Maar miepen over de gevolgen is zo jammer van je tijd.
Leer haar (subtiel) dat ze haar eigen keuzes moet/mag/ kan maken, en dat ze daar de gevolgen van moet accepteren. Uiteraard geen pesten, pesten moet nooit getolereerd. Maar afwijken vd norm ligt gevoelig op deze leeftijd. Veel meisjes worstelen met hun uiterlijk, net op dat randje van pubertijd. Binnen de vriendengroep van mijn dochter is het ook absoluut not done om teveel aandacht aan uiterlijk te besteden, wordt gezien als aanstellerij. Niet alleen je dochter moet haar plekje zien te vinden, ook de meiden om haar heen. Daar past ook bij je afzetten tegen wat je niet wilt, of wat je nog eng vindt, of bedreigend. Zou fijn zijn als de dames daar wat begeleiding in krijgen, en iig grenzen van anderen. Maar volgens mij kunnen ze dat onderling ook heel goed doorgaans. Het is alleen vaak een pijnlijk proces. Als er echt gepest wordt is het een ander verhaal, maar ik denk dat als het even kan het goed kan zijn eea niet te snel te bestempelen als pesten.
(Zoon van me voelde zich in groep 2 erg gepest door een meisje. Zijn oplossing: meisje uitnodigen op zijn verjaardag, zijn leuke vriendjes geworden!)

Ardenna

"Mijn dochtertje is altijd verzorgd, douched elke dag, haren gekamt, kleren zijn heel en passen. Ze is lief, aardig sociaal en slim. Er is geen enkele reden om dat kind te pesten, en toch gebeurt het."

Schiet mij maar lek want jij kent blijkbaar een heleboel redenen waarom je een kind wel mag pesten?
.

NEE!!! Pesten is nooit goed! Dat leer ik mijn dochter ook. Ik wilde het voorkomen door alle dingen waardoor ik vroeger gepest werd bij haar anders te doen. Dus is zij wel verzorgd, waar ik het zelf vroeger absoluut niet was. Vroeger toen ik op school zat werd je gepest omdat je lelijke kleren aanhad, omdat je niet verzorgd was, stonk, bril, beugel, lelijk haar, luizen etc. Daar ging mijn opmerking over, het was alleen om aan te duiden, dat er geen aanwijsbare reden is om haar te pesten. Dat is er nooit, dat weet ik, maar ik heb zelf vroeger ervaren dat sommige factoren je eerder het mikpunt maakte, en volgens mij is dat nu nog steeds zo. Dat jij er van maakt dat ik vind dat andere kinderen om die redenen dan wel gepest mogen worden, dat is hoe jij het hebt gelezen, niet hoe ik het heb geschreven of bedoeld.

Maar brazella

Ik zie geen enkele 'reden' waarom een kind gepest wordt behalve het niet weerbaar zijn. Volgens mij kan een kind nog zo onverzorgd op school komen, als het enorm weerbaar is wordt het niet gepest en een kind weerbaar maken is één van de lastigste dingen die er zijn in de opvoeding, je kunt nu eenmaal karakter niet veranderen. Als jouw dochtertje niet weerbaar zou zijn en in een klas zou zitten waar dat een issue is door een verstoring van de samenhang of wat dan ook zal ze worden gepest ongeacht wat jij allemaal doet en die kans is groter aangezien jij ook gepest werd vroeger (genen en karakter).

Ik denk het niet hoor

Ik denk dat dat niet helemaal opgaat.

Volgens mij gaat het bij pesten om hierarchie en angst. Er is een haantje de voorste die iets niet aanstaat, die stookt de rest op, die zijn bang voor diegene dus ze gaan meedoen omdat ze anders ook gepest worden. Dat ene of die twee kinderen waar de rest bang voor is bepalen wat de "reden" is dat iemand gepest wordt. Kan je kind nog zo mondig zijn, nog zo zelfverzekerd en nog zo weerbaar, na een tijdje breken ze dat wel af. Mijn dochtertje is niet zoals ik, ze was niet onzeker of stil toen zij naar school ging. Ze was een vrolijke meid die haar mondje wel klaar had. Maar in 2 jaar tijd is dat door 1 bepaald kind, waarvan de rest het voorbeeld volgen totaal afgebroken. En dan al die mensen hier die nog durven te beweren dat dat aan het kind dat gepest word ligt omdat die op een bepaalde manier reageert, en dat is leuk. Het zijn die krengen, jaloerse krengen die haar zo hebben gemaakt. Iedereen denkt maar dat ze in een perfecte wereld leven, maar de wereld is lelijk, die mensen ook, en sommige kinderen ook. Jaloersie is wel degelijk een drijfveer om te pesten, en als ik het dan niet zo aan mijn dochter mag uitleggen, omdat ik dan te veel de nadruk leg op haar uiterlijk, zeg jij mij dan maar wat ik tegen haar moet zeggen als ze weer huilend thuiskomt. Dat het aan haar ligt? Nou, ga weg hoor, pesten ligt bij de pesters, niet bij het kind dat gepest wordt. Welke "reden" dan ook, de pester ziet is in de ander wat hem niet aanstaat, en besluit dat hij daar een ander mee mag kleineren. En dan gaan wij als volwassenen nog zeggen dat dat komt omdat de ander op een bepaalde manier reageert. Nou vertellen jullie dat maar lekker tegen jullie eigen kids. Ik zeg het tegen de mijne gewoon zoals het is: Jaloersie, punt.

reden

Mee eens, pesters kunnen altijd wel een reden vinden. Met iemand pesten voelen de pesters zichzelf sterker, die doen dat meestal uit e eigen onzekerheid/frustratie.
Maar hoe de gepeste reageert kan wel invloed hebben erop, ook al kan je daarmee kan je het pesten niet altijd stoppen. Soms kan je het er als gepeste voor jezelf wel dragelijker maken, door anders te gaan reageren.
Uiteindelijk moet er van hogerhand met die meiden gepraat worden en soms kan een andere school met een betere sfeer enorm helpen. Op sommige scholen zitten veel minder kutkinderen, of wordt er veel beter mee omgegaan door de leraren.

Veiligheid

Hier een kind dat 2 dagen per week graag naar school ging omdat dat juf A dan voor de klas stond. Juf A veroordeelde niet, juf A negeerde pesten niet. Bij juf A wisten de pesters dat ze op hun nummer werden gezet wat ze niet leuk vonden. Dit bood veiligheid voor degenen die achterbaks gepest werden, bij haar was er geen opstaken om dit te melden.

Maar Juf B daarentegen was het tegenpool; zij hield die slimme meiden het hand boven het hoofd. De tijd nemen om het verdriet van een kind uit te zoeken, was haar vreemd. Zij bood geen veiligheid, bij haar kon je niet terecht als klasgenoten je een streek leverden. Dat hadden die pesters ook in de gaten. Die dagen ging kind niet graag naar school. De directeur was goede maatjes met juf B.

Veiligheid ervaren is bepalend voor het ophouden van pesten. Vaak hoor je dat een juf zegt; ik heb niets gemerkt en kind heeft niets gezegd. Een kind durft pas iets te zeggen, als het weet dat het zin heeft.

De dochter van TS had ipv naar huis, ook naar een juf kunnen gaan. Als de juf haar dan serieus nam, had het meisje zich veilig gevoeld en kunnen genieten van een leuk feest.

Mijn kind ziet pesters als ZIEKE kinderen. Ziek van jaloezie als een ander betere cijfers haalt of een mooiere fiets heeft. Of het gewoon fijn vinden op school populair te zijn en aandacht te krijgen, een vorm van compensatie aan hun innerlijke ontevredenheid. Door pesters te zien als ziek, beschermt een kind zichzelf tegen de emoties bij pesten.

mag het iets beschaafder?

En laten we geen termen als kutkinderen gebruiken a.u.b. (mijntje).

Mijn kind ziet pestende kinderen ook als mensen waar iets mee is. Kinderen die het niet leuk hebben thuis (met gescheiden ouders bijvoorbeeld) of kinderen die slechte cijfers halen op school en dan maar anderen gaan plagen om zichzelf beter te voelen, zulke dingen. Ik denk dat dat grotendeels waar is, en dat zo denken wel een goede strategie is om je er minder van aan te trekken.

Barvaux

Ik zeg niet dat het eigen schuld is als je gepest wordt maar ik weet wel zeker dat als je een bepaald karakter hebt je een veel en veel kleinere kans loopt om gepest te worden. Even een klap uitdelen om te laten zien dat je iets niet pikt kan al genoeg zijn om niet van een plagerijtje over te gaan in pesten. Even een grote mond opzetten ook. Gaan huilen zal het tegendeel als effect hebben.

Nogmaals: daar kan een kind niets aan doen en de fout ligt nog steeds bij de pester, of meer nog bij de volwassene die verantwoordelijk is maar ik geloof niet dat een mondig kind wat durft te slaan en nooit gaat huilen wordt gepest. Als dat wel gebeurt is er iets anders (onnatuurlijks) aan de hand in de groep.

Slaan?

En wie krijgt er op haar kop als ze gaat slaan denk je? Want de juf ziet natuurlijk alleen dat zij dan geslagen heeft, en niet wat er van te voren is gezegd. Ik leer mijn kind niet om te slaan, nooit, tenzij zij zelf geslagen wordt.

voorbeeld

Brazella, natuurlijk moet je dochter niet zelf beginnen met slaan. Slaan lijkt me ook wel een uiterste maatregel.

Ik heb een voorbeeld van wat hier laatst in de buurt gebeurde (ik hoorde van het voorvalletje op een feestje, ik was er niet bij). Een groepje buurjongetjes (rond de 7 jaar) was laatst aan het belletje trekken. Bij één adres hadden ze wel heel veel succes: felle reacties, een heel erg boze mevrouw, dus daar hadden ze blijkbaar wel 5x aangebeld. Het hield pas op toen 1 van de kinderen een schoen verloor en die in beslag werd genomen door de mevrouw. Pas toen er excuses waren gemaakt kwam de schoen terug. Nu bleek, maar dat wisten die jongetjes niet, dat ze hadden aangebeld bij een gezin waarvan het kind enorm wordt gepest op school. Ik denk dat die moeder daarom zo heftig reageerde op het belletje trekken; waarschijnlijk voelde ze zich aangevallen en getreiterd, maar het plagerijtje was helemaal niet persoonlijk bedoeld, ze belden overal aan.

Hier dus een aantal dingen:

- De daders belden bij iedereen aan, voor de lol. Niet om gericht bepaalde personen te kwetsen.
- De daders gingen te lang door met hun plagerijen; dat is helemaal niet goed te keuren maar gezien hun leeftijd en gebrek aan levenservaring konden ze niet weten wat voor impact dat zou kunnen hebben.
- Het slachtoffer voelt zich onnodig erg te grazen genomen. Het was immers niet persoonlijk bedoeld.
- Het slachtoffer heeft verkeerd gereageerd; door erg boos te worden werd het des te leuker om door te gaan met het belletje trekken. Als de reactie anders was geweest was het waarschijnlijk bij 1 of 2x gebleven.
- Het plagen/pestem hield pas op toen het slachtoffer iets kon terugdoen, nl. de schoen afpakken.

Wat er zou moeten gebeuren is de jongetjes van 7 bewust maken van wat ze eigenlijk doen, hoe verkeerd dat kan worden opgevat. Van mij zouden ze ook nog eens mogen worden gestraft, net als wanneer ze iets stuk zouden maken. Het slachtoffer (het hele gezin) zou moeten leren anders tegen dit soort acties aan te kijken, minder gevoelig te worden. Ze staan 'te gevoelig afgesteld' zodat veel al gauw geïnterpreteerd wordt als pesten.

vanaf welke leeftijd pesten?

Nog beter zou zijn om na te gaan vanaf welke leeftijd mensen beginnen met anderen plagen/pesten misschien. Op welke leeftijd gaan kinderen eigenlijk plezier beleven aan andermans leed, en dat bewust veroorzaken (om daar plezier aan te beleven)? Is dat in de kleuterleeftijd, of misschien al eerder, met 2-3 jaar?

Lolbroek

Mijn jongste heeft in groep 1 moeten leren dat niet alle kinderen haar grapjes leuk vinden. Ze heeft wel eens stoeltjes verstopt van andere kinderen, of (de slimmerd) verstopte haar eigen stoeltje en ging dan op de stoel van een ander zitten. Die ander zocht zich dan suf naar zijn stoel. Verder plaagde ze ook kinderen door in hun zij te prikken of in hun nek te kriebelen. Gevoelige kinderen, die misschien van anderen ook wel zulke plagerijen moeten doorstaan, kunnen daar natuurlijk echt door van slag raken.
Dat is natuurlijk niet te vergelijken met het gedrag van draken op de middelbare school. Die pesten moedwillig en bewust en ik kan me niet voorstellen dat zij dat op een of andere manier voor zichzelf kunnen goedpraten. Overigens ben ik er jaren na dato nog achter gekomen waarom een van mijn klasgenoten mij pestte in klas 1 t/m 3 en later volstrekt negeerde. Schijnbaar heb ik (als 6-jarige) eens met haar moeder in een lift gestaan die bleef hangen, ik heb vervolgens heel grappig gedaan (springen en roepen dat we neer zouden storten), waardoor die moeder jarenlang problemen heeft gehouden.

nee hoor

Crea nu leg je weer de verantwoordelijkheid bij de slachtoffers.
Allemaal mooi en waar wat je allemaal als slachtoffer zou kunnen doen maar het eerste is dat iemand die jongetjes daar weg haalt.
Mijn zoon was op de basisschool betrokken door klasgenootjes bij het pesten van een oudere mevrouw in een scootmobiel. Ze gooiden eikels en steentjes tegen haar ramen en noemden haar 'heks'.
Ze kwam haar huis uit en scheurde achter de jongens aan. Zoon was met een vriendje zijn opvang binnengerend, zij er achter aan.
Dus ik werd door de opvang gebeld om zoon te komen halen.
Ik heb zoon gesproken wat er aan de hand was en zoon kon duidelijk vertellen dat het fout gedrag was van die jongetjes.
Ik liet zoon kiezen: of een excuusbrief in de bus of ik zou een dag later met hem naar die mevrouw gaan om persoonlijk excuus te maken.
Dat werd een brief, de volgende ochtend op weg naar school in de bus.
Klasgenoten deden niets. Tot de politie op school kwam om ze toe te spreken omdat ze maar aan de gang bleven.
Ik zou die mevrouw toch niet aanraden om maar niet scheldend in haar scootmobiel achter ze aan te gaan en maar liever haar ramen te laten ingooien.
Het is maar goed dat die overgevoelige mevrouw in dat voorbeeld op die jongetjes reageert. Als iedereen zijn schouders er over ophaalt blijven ze zich slecht gedragen. Nu zien ze in elk geval dat je er schade mee aanricht bij mensen. Je zou wensen dat volwassenen om die jongens heen dat oppakken en niet het slachtoffer nog eens haar overgevoeligheid verwijten. Dat maakt mij nou weer een beetje misselijk.

het gaat ver

Mijn dochter werd achterover de trap op geslagen door een klap in haar gezicht. Resultaat een wondje in haar achterhoofd en een tand door haar lip.
Ik ben niet door school gebeld die dag en dochter heeft mij het pas bij thuiskomst verteld.
Daarop heb ik zelf met school en ouders gebeld.
Ouders reageerden: ach ja, zulke dingen komen voor onder jongeren, ik laat het ze liever zelf oplossen.
Mentor reageerde: vervelend, slaan mag niet, ik zal met de jongen praten.
Mijn vraag of de jongen gestraft zou worden werd beantwoord met: ach hij is wel genoeg geschrokken.
Hij? En mijn dochter dan?
Ik heb school een email gestuurd, waarna ik mocht teruglezen dat de mentor geschrokken was van mijn toon. Nergens ingaand op de situatie zelf. Arme geschrokken mentor, arm jongetje van 14 met losse handjes, arme ouders die zomaar werden opgebeld.
Hoe kan mijn dochter op tegen het geweld van een jongen van 14? Waarom moet mijn dochter zich dan weerbaar maken en hoe ziet men dat voor zich? Ik krijg overgeefneigingen van zulke gebeurtenissen.
Maarja....ze zal het wel over zich afgeroepen hebben toen ze het waagde naar beneden te lopen toen de jongen naar boven ging? Natuurlijk.

En mijn andere weerbare dochter die haar gejatte schoolspullen uit een jongen zijn kastje wilde pakken; haar arm werd vastgehouden en bewerkt met een passer, omdat ze het waagde haar eigen spullen die hij net daarvoor had gejat weer terug te pakken.
Ja weerbaar worden heeft zin.