leren nee zeggen

lastig

Als eerste kan je thuis best wat veranderen. Dat er een ander kind is dat slecht eet is geen excuus. Ik heb ook een kind dat bijzonder slecht eet, maar hij krijgt geen patat en geen chocomelk. Dat is nl toch jouw keuze om het kind toch maar iets te laten eten, patat is ook voor een dun kind niet gezond. Bedenk hoe je je slechteter met gezonde voeding aan het eten krijgt, dat helpt je dochter en het is een stuk gezelliger om samen te eten.

Je kan je dochter naar de opa's en oma's een lunchboxje meegeven met fruit of andere gezonde snacks, voor 's middags als ze daar is. Zo kan ze makkelijker nee zeggen omdat ze genoeg heeft gegeten. Als ze haar blijven voeren zou ik wel de neiging hebben haar minder vaak ernaartoe te laten gaan. Het is wel enorm vervelend dat ze daar vet wordt gemest, maar het is wel iets wat veel opa's en oma's doen geloof ik.

Naar het vriendinnetje kan een ook een eigen lunchboxje mee. Ik zou haar daar maar toch iets gunnen en bv zeggen dat ze geen limonade maar water mag drinken. En laat dat vriendinnetje wat vaker bij jullie spelen.

Ik vind het heel normaal dat je dochter moeilijk nee kan zeggen als haar van alles wordt aangeboden. Ter stimulans zou je nog kunnen kijken of ze haar 'zuurmomenten'(eet/drinkmomenten) bij kan houden. Want eigenlijk moet je helemaal niet zoveel eetmomenten hebben op een dag, dat is niet goed voor je tanden. Ik zou het gooien op haar gebit en niet zozeer op haar gewicht, anders wordt het een obsessie.

zoon

Is ook aan de stevige kant, helaas heeft hij dat van mij. Man en ik zijn inmiddels 2 maand aan de weight watchers en soon eet ook gewoon mee. Hij is inmiddels 5 kilo lichter! Heel knap natuurlijk, maar ik wil er ook voor waken dat hij doorslaat. Dus best een keer een glaasje cola (ik weiger light producten) maar heb je erge dorst, dan maar een glas water. Taartje bij een feestje is niet erg, maar dan verder geen snoep oid.
Verder proberen we hem te stimuleren om meer te bewegen. Zo gaat hij nu 1x per week mountainbiken met zijn vader en vanavond gaan we samen beginnen met hardlopen (met Evy)

Is het voor jullie geen idee om naar een diëtist te gaan? Daar leert ze zelf ook van en kan dan misschien makkelijker nee zeggen tegen opa/oma/vriendinnetje
Zelf het goede voorbeeld geven natuurlijk.

Succes ermee.

even meedenken

Ten eerste vind ik het ook altijd verbazingwekkend dat het bij mensen zo vaak over eten moet gaan. Iets te eten aanbieden = gastvrij of iets dergelijks. Laatst was ik bij een vriendin en heb ik tot 3 keer toe iets moeten weigeren. Zij: wil je een croissantje? Ik: nee ik heb net gegeten. Zij: Oh, wil je dan koek, of ontbijtkoek? Ik: Nee, ik heb net gegeten, alleen thee is goed. Zij: Of wacht, even kijken ik heb in het keukenkastje nog.... Ik: Nee, ik hoef niets! Dus tja, voor een kind is dat nog een stuk lastiger.

Ik weet nog dat ik vroeger geen snoep in huis had omdat mijn kinderen er net zo lang om bleven vragen tot het op was. Dus op een gegeven moment besloot ik om maar helemaal geen snoep meer te kopen, wat met de mededeling 'het is op' namen ze ook genoegen. Probleem opgelost. (en als ze eens iets lekkers wilden mochten ze een klein stukje fruit of wat drinken)
Een moeder van een allergisch kind wat kwam spelen checkte eens wat voor een snoep ik in huis had, omdat ze niet alles mocht. Ik vertelde, och dat is geen probleem hoor, we hebben geen snoep, alleen fruit of limonade. Toen kwam die moeder een kwartier later met een trommeltje met snoepjes, vond ik zo vreemd. Maar goed dit terzijde.
Ik herken het van oma's ook, altijd maar dat snoep aanbieden, zelf ben ik daar op een gegeven moment vrij bot in geweest. Als ik erbij was zei ik 'een snoepje' en meer niet vandaag, wat natuurlijk een mopperende oma opleverde (wat een onzin) soms zag ik haar dan in de keuken nog wel een extra snoepje toestoppen, maar verder dan dat durfde ze niet te gaan.

Maar toch denk ik dat je dochter gewoon moet leren zeggen, 'nee, ik wil dit niet', 'nee, ik heb geen honger' enz. Zeker omdat ze al een meesteraanpasser is zal dat op meerdere vlakken denk ik positief zijn. Is het voor haar moeilijk om nee te zeggen, omdat ze hetgeen wat aangeboden wordt eigenlijk wel graag zou willen eten, of is het meer dat ze geen zin heeft in het commentaar van, 'hee, waarom niet" of 'wil je anders een koek' of 'wil je anders een bakje vla' enz enz

Verder zou ik inderdaad voor thuis met de slechte eter dat niet oplossen met patat en chocomelk, maar meer met gezondere dingen die je dochter ook mag hebben, alleen waarschijnlijk minder vaak en minder veel.

het is even wennen

Hier heb ik ook dingen die de een wel eet en de ander niet. Het is handig om dat dan ook apart te houden of er een naam op te zetten.
Zo kun je voor het kind dat gezonder moet gaan eten lekker fruit naar keuze apart klaar leggen wat ze altijd kan nemen of iets ander gezonds wat ze lekker vind. Zoon hier is gek op olijven met paprika. Dochter op bananen.
Maar als vriendje van dochter komt wil ze chocoladekoekjes met hem eten of tarwekoekjes. Die leg ik dan even apart tot hij komt.

Alergisch?

Vroeger zagen wij als kind vaak klanten van het bedrijf van mijn ouders. Dan gingen de tasjes gelijk open om ons een snoepje te geven. Mijn vader is toen gaan zeggen dat we allergisch waren. Werkte perfect......

Ik vind het idee van een eigen bakje met wat lekkers een goed idee. Kan ook goed werken bij vriendinnetje. Je dochter kan makkelijker nee zeggen want ze heeft haar eigen bakje. Met drinken zou ze over kunnen op thee zonder suiker.

ah, pardon.

ik zie een foutje in mijn tekst. Ik bedoelde ergens dat er op de dag ná een dag met feestje niet wordt gesnaaid.

mag niet

Misschien kan ze zeggen: 'Ik mag niet snoepen van mijn moeder.' (of van de dokter, dat kan ook helpen)

Dat werkt hier heel goed, als er problemen zijn met assertiviteit. (opgedrongen speelafspraakjes of logeerpartijen. 'Geef mij maar de schuld', zeg ik altijd dan.

En eerlijk gezegd vind ik die opa's en oma's echt heel erg irritant. Ik heb een schoonmoeder met een eetstoornis, die ook mijn kinderen veel te vaak snoep en chips geeft, maar als ik zeg dat ze dat niet moet doen, dan houdt ze wel op.

onderdeel strategie

Nee zeggen kan moeilijk zijn, nee horen ook. Sommige mensen willen geen nee horen en dan heb je een andere strategie nodig. Bijvoorbeeld dat het niet mag van je ouders maar er zijn ook andere strategieën. Die kan ze ook inzetten als ze die beheerst. Een 'nee' is dan slechts 1 van de (vele) strategieën om goed voor zichzelf te zorgen. Uiteindelijk is nee niet alleen een woord maar vooral lichaamstaal. Dat is leuk om te oefenen (toneelstukjes). Misschien kan je haar daar ook mee helpen.

Sterkte, lijkt me lastig.

zelf beslissen

Het lijkt me handiger als een kind zelf bepaalt wat het wel en niet aanneemt. Als je zegt dat je niet mag snoepen van je moeder gaat die regel ook tegen je werken.
Want ze mogen heus weleens wat hebben.
Het is even oefenen maar je dochter lijkt goed gemotiveerd en inderdaad geef ze iets mee wat wel kan. En verder kan ze zeggen dat ze zichzelf wat beperkt met snoep en koek maar wel graag wat gezonds wil eten. En dan gewoon even aanhoren met de oren dicht wat een volwassene dan tegenwerpt en dan herhalen: ik beperk me met snoep en koek maar ik wil wel graag wat gezonds eten of drinken. En anders heb ik zelf wat bij me.
Anders worden er misschien ijsjes of taart uitgedeeld op een verjaardag en dan grijpt ze er mooi naast.

Dit bewaar ik.

Sinds een paar dagen dit forum ontdekt en hier en daar aan het lezen geweest. Toen ik gisteravond dit topic las wilde ik reageren maar op de tablet een account aanmaken wilde niet lukken (halverwege was de batterij leeg). Nu een account aangemaakt en wil mijn ervaringen met nee zeggen met jullie delen. Is er hier trouwens een topic waar nieuwe leden zich kunnen voorstellen?

Nu over de vraag hoe een kind zonder anderen voor het hoofd te stoten nee kan zeggen.
Mijn schoonmoeder nam ook altijd veel te snoepen mee voor mijn kinderen en van begin af aan heb ik dat proberen te minderen. Dat deed ik, omdat ik al die zoetigheid niet goed vond voor de tanden van mijn kinderen, ze waren en zijn veel te mager dus konden het "wel hebben" volgens oma.
Mijn dochter was nog geen 2 toen oma binnenkwam met een kilo baal spekjes die het kleintje in handen kreeg. (Ze kon het nauwelijks dragen) Ik heb de baal van haar overgenomen er 2 spekkies uitgehaald en de rest in de kast gelegd. Na 2 van dit soort acties van oma ben ik begonnen oma op te voeden. Vertellen dat ma ook een zak kon kopen met per stuk verpakte snoepjes en daarvan dan 1 of 2 dingetjes meenemen als ze op bezoek kwam. Na 5 of 6 keer uitleggen was het kwartje gevallen en had oma een pak king-size marsen gekocht en nam er daar dan voor ieder kind 1 van mee.
Ook die heb ik afgepakt en in stukjes gesneden, een kind van 7 en een van 4 hebben echt veel te veel aan een king-size mars.
Nu zijn mijn kinderen bijna 12 en 9 en leggen wat oma mee brengt zelf geheel of gedeeltelijk in de kast. Ik hoef ze er niet aan te herinneren, ze weten zelf hoeveel ze op kunnen/mogen en zullen zich nooit overeten.
Het scheelt wel dat beide kinderen zich al op jonge leeftijd bewust waren van de gevolgen die te veel/te vet/te gekruid eten voor hen heeft. Dochter was reflux kindje en heeft nog steeds snel last van brandend maagzuur. Zoon heeft diverse problemen gehad in zijn peutertijd die van tijdelijke aard waren maar hij is nog steeds bang van buikpijn.
Als advies voor de dochter van de vraagsteller: Je dochter zou kunnen zeggen dat ze het aangebodene niet (helemaal) opeet maar (gedeeltelijk) bewaart voor thuis. Dat moet je als moeder ondersteunen en goed uitleggen aan je kind. Je kind moet dat ook leren, lang niet alle oma's worden blij van een mondig kleinkind dat voor haar eigen gezondheid op komt.

Mijn dochter probeert nu als we bij oma zijn zelf oma te overtuigen dat 1 koekje genoeg is en dat ze niet en taart en koek en chocolade en chips wil hebben, omdat ze daar zo'n akelig nare maag van krijgt.
Helaas wil het maar niet blijven hangen bij oma, oma blijft maar proberen de kinderen van alles op te dringen.

dank

voor jullie reacties, zal alles eens overdenken.
Het is puur dat ze geen nee kan zeggen, omdat ze aanvoelt dat het niet gewaardeerd wordt als ze weigert (voor veel mensen is lekkers geven zorgen voor/ liefde geven) en omdat ze zo'n aanpasser is en graag deelt/doet wat de ander doet. (bewust dus, het is niet dat ze geen eigen mening heeft of smaak, integendeel, maar heeft het altijd leuk gevonden iets gezamenlijks met anderen te hebben, samen snoepen is dan heel gezellig en sociaal) Daarbij is ze enorm in de fase dat ze zich overal voor schaamt. Ik heb laatst weer iets tegen mijn ouders erover gezegd omdat ze bleven aandringen bij haar (kort weer aangegeven dat ze let op haar eten) en achteraf gaf ze aan dat vréselijk te hebben gevonden. (dat ik dat zei dus) Een eigen trommeltje zou ze nooit doen, zeggen dat het van mij niet mag zou nog veel erger zijn
Ik weet het dus nog niet, ben zelf ook niet zo'n beperker in contacten. En om dat nu te gaan doen, nu ze juist haar vleugels meer uit aan het slaan is, mwao. Ze is heel graag thuis maar ook heel graag uithuizig, bij vriendinnen. (niet elke vriendin eet ongezond gelukkig) Maar misschien zit daar toch even de oplossing momenteel. In ieder geval minder bij oma en opa.
Liesk, als opa en oma hier met lekkers aankomen vind ik dat geen enkel probleem. Dan gaat het uiteraard zo als jij zegt, er wordt iets van genomen (of niet) en de rest weggelegd. Dochter kan ook heel goed afblijven van wat hier in huis ligt. (snoep moet soms zelfs weggegooid) Het is puur als ze bij anderen zijn. Weet je wel, opa heeft zelf gebakken dus dat kún je al niet afslaan, er komen twee glazen sap bij zonder dat je het vraagt en een half uur later word je een ijsje in je handen geduwd terwijl de bak chips op tafel staat. Zoiets. En tuurlijk neemt ze niet alles aan en let ze zelf al jaren op (zou ze nooit nee zeggen tegen opa en oma dan kon ik haar rollen nu) maar het aanbod is zo groot en ze blijft overgewicht hebben dus er moet iets gebeuren. Ze weegt zelf af waar ze wel of niet ja tegen zegt maar neemt daarbij de gevoelens van de ander ook mee. Heel sociaal en begrijpelijk maar zo kan ze nooit afvallen.

argumenten

maar argumenten als gezondheid, buikpijn, tanden-gaatjes etc. ze kan toch die excuses gebruiken? Daar zou je haar bij kunnen helpen, om dat te oefenen. Natuurlijk zijn het leugentjes om bestwil maar je helpt haar door dat proces ook te leren.
gr Angela

allergie

Ik vond de tip van allergie van tante Tiny nog wel de beste. Als jouw dochter pukkels krijgt van chocola en hyper wordt van suiker (en zich daardoor minder goed kan concentreren op school), dan zal ze vast minder aanbod krijgen en kan ze makkelijker weigeren.

Tip voor ma en pa

Zeg dat je begrijpt dat oma de kinderen graag verwend met snoepgoed,
maar dat je je zorgen maakt over het gewicht en de gezondheidswaarde van snoepgoed.

Vraag aan ze of ze het snoepgoed voortaan in een reformzaak willen kopen.

tandarts

Het "excuus" (nota bene: de waarheid) van de tandarts en een beperkt aantal eetmomenten per dag vind ik een hele goede.

Ik kreeg op een gegeven moment veel gaatjes. Met tandarts besproken en bedacht dat het wel eens het gevolg kon zijn van teveel eetmomenten.

Dus dat teruggebracht tot: ontbijt, tussendoortje, lunch, tussendoortje, avondeten, toetje/lekkers (1 koekje).

Dat zijn mijn momenten dat ik eet. Verder niet.

Ik heb dat een tijd gedaan en hoewel ik niet zwaar ben (geen overgewicht) en niet aan de lijn deed (alleen op de eetmomenten lette, dus bijv. een koekje meteen na de lunch als ik zin had, of pas weer bij het tussendoormoment) ben ik 2 kilo afgevallen. Enkel van minder vaak toch eventjes, niet zoveel, snoepen.

Misschien dus dat je dochter dat kan zeggen: ik mag/wil niet tussendoor steeds snoepen. Ik neem aan dat ze alleen tussen lunch en avondeten bij opa en oma en vriendinnetjes is. Dus daar mag ze op 1 moment iets snoepen. En als er 10 minuten verstreken zijn en ze komen weer met iets, dan kan ze nee zeggen, het eetmoment is voorbij, ze mag/wil pas weer met avondeten. En verder aangeven dat ze het heel lief en aardig vindt, maar nu dus verder niets eet. Om te voorkomen dat ze een slecht gebit/gaatjes krijgt.

En vanzelfsprekend: nooit fris of vruchtensappen (ook heel slecht!) drinken, maar alleen water en thee zonder suiker.

Ik herken het trouwens van mijn dochter (al wat ouder). Die kon moeilijk nee zeggen, misschien trouwens meer omdat ze een lekkerbekkie is. Maar met het ouder worden wordt het uiterlijk ook belangrijker en daarmee de wil om toch iets af te vallen (zonder streng dieet, maar door gezond te eten en te bewegen) en dat is inmiddels dan ook beter.

Sterkte.

tip

Hier een dochter die niet moet afvallen, maar ook niet moet aankomen. We houden het in de gaten, maar ze heeft mijn aanleg dus we zijn een beetje alert. Wat echt hielp is suikervrije ranja. Ik had niet in de gaten dat een glas ranja zoveel calorieën bevat. Sinds ze stevia gezoete ranja drinkt is ze echt beduidend slanker. Daarnaast hebben we een space scooter gekocht en "moet/mag" ze daarop naar school, vriendinnetjes enz. Dat is een grote hit en zorgt voor veel beweging.

Lastig......

Ik heb zelf nog moeite met nee zeggen. Ga gezellig naar vrienden: ze schenken een glas wijn in. Bieden een tweede aan: ik zeg nee dankje, ik moet morgen vroeg op. Glas wordt toch gevuld. Ik voel me rot om het te laten staan en drink het toch maar op. De volgende dag voel ik me heel moe want ik kan niet goed tegen alcohol. Mijn oplossing . Ga voortaan met de auto. Bieden ze nog een glas aan. Kan niet want ik moet nog rijden. Ha,ha dan durven ze echt mijn glas niet meer te vullen. Dus voor iemand die moeilijk nee kan zeggen is dit echt moeilijk. Want degene die het geeft wil gastvrij zijn en ik voel me dan ongezellig en saai. Voor je dochter is dit dus ook heel moeilijk.

Wat oma's en opa's betreft heb ik het opgegeven. Ze blijven mijn kinderen volproppen met troep. Voor mij een reden om ze niet 3x per week te laten gaan 1x per week. Dan krijgen ze chocomel, chips, snoep, taart, hotdogs, avondeten (wel gezond) maar ze eten er niet van, want zitten vol. Toetje ijs met chocolade saus eten ze wel weer. Daarna naar huis en de jongste heeft vaak buikpijn daar. Ze kregen als snoep altijd lollys. Dat was ik op een gegeven moment zo zat dat ik heb gezegd dat ze geen lollys meer mogen. Anders zitten ze 2 uur lang een film te kijken met de hele tijd een lolly in de mond. Grrrrr slecht voor hun tanden.

Nee zeggen is heel knap

Het wordt niet opgedrongen bij mij, en ik ben volwassen genoeg om mezelf meestal in de hand te houden, maar soms... Afgelopen week twee keer een vergadering gehad rond lunchtijd/na vier uur waarbij enorme koeken op een schaal voor mijn neus lagen, formaat Koekiemonster-de-luxe. Ik werd er echt door afgeleid. Nou waren de vergaderingen grotendeels niet al te boeiend en dan dwaalt mijn blik naar de klok, naar die koeken...
Laat staan dat je eten zo'n beetje in handen wordt geduwd met als argument "Ach, dat ene keertje" of "Doe gezellig mee".
Als iemand nog een tip heeft om snoep, koek e.d. te negeren, plaats hier de tip dan ook voor mij.

ze heeft excuus genoeg

(Medische redenen) Maar daar trekt niemand zich iets van aan. Blijft lastig want het is niet zo dat ze GEEN lekkers mag.En vooral als ik haar iets geef in gezelschap, dan zie ik iedereen weer denken oh ziejewel, het mag wel en iedereen gaat weer los.Fijn om hier herkenning te vinden iig.
Gisteren sloeg ze lekkers af in een winkel en ik was zo trots op haar! Maar dat is makkelijker, minder persoonlijk, hoewel ik kon zien dat ze het moeilijk vond.(ik zag ook de gekwetstheid en ongeloof bij winkelmeisje)
Ach,met het afvallen gaat het wel lukken, ze is super gemotiveerd en al bijna een kilo kwijt, nog dik 1,5 kg en ze zit op gezond gewicht. Het is meer het nee zeggen waarvan ik me afvroeg hoe ik haar hierin het best kan ondersteunen. Is gewoon lastig, in feite walsen sommige mensen dus eigenlijk over haar heen, maar het zijn wel mensen die emotioneel belangrijk voor haar zijn.

Agatha

Dat andere volwassen over haar heen walsen is inderdaad moeilijk, zeker als het dan ook nog mensen zijn die emotioneel belangrijk zijn voor haar.
Bijvoorbeeld een oma die maar blijft herhalen dat 1 koekje (formaat gevulde koek van Stoepje bakkerijen) toch niet erg is. Dat een ijsje (formaat grote Magnum) lekker is op z'n tijd.
Daar hebben wij al jaren mee te dealen, "gelukkig" worden mijn kinderen echt goed beroerd bij te veel eten en laten ze zich niet alles meer opdringen maar daar is wel hard aan gewerkt door ons als gezin. Mijn kinderen staan gelukkig sterk in hun schoenen voelen zich door ons gesteund als oma weer doordraaft met uitdelen. Wij zijn er altijd bij als ze opa en oma zien, omdat ze te ver wonen om er zelf naar toe te gaan. Als oma dichterbij zou wonen en ze er zelf heen zouden gaan was het wellicht moeilijke geweest.

Agatha

Wat moeilijk voor je dochter, ik heb echt met haar te doen, en wat ontzettend vervelend dat de omgeving hier onvoldoende rekening mee houdt. Ik vind het werkelijk niet eerlijk dat een kind van 10 nu alle verantwoordelijkheid op zich moet nemen omdat de volwassenen zich kennelijk niet kunnen beheersen.

Wat ze ook nog kan proberen is om iets wel aan te nemen, maar het niet helemaal op te eten. Of te drinken. Je schreef ergens iets over 2 glazen sap, als ze nou dat eerste glas maar half leeg drinkt, dan wordt het niet bijgevuld en heeft ze 1,5 glas uitgespaard. Het is wel erg lastig als ze eigenlijk best trek heeft in de aangeboden dingen, want eraan beginnen en dan maar half opeten vereist nog meer wilskracht dan weigeren (bij mij tenminste wel).

Het niet-opeten leerde ik mezelf aan bij mijn Turkse overburen, die altijd als ik daar langskwam met eten kwamen aanzetten. Ze vroegen altijd of ik gegeten had, maar het antwoord maakte in het geheel niet uit, eten moest ik toch . Nu ben ik geneigd op te scheppen wat ik denk te willen, en dat dan geheel op te eten. Fout, dan bleef men aandringen. De truc was een deel op mijn bord te laten liggen, dan drong men niet meer aan. Misschien werkt die truc bij oma's ook wel. En misschien krijgt je dochter op een gegeven moment de reputatie dat ze zo'n kleine eter is en gaat men vanzelf minder aanbieden (je kan blijven hopen...)

Groeten,

Temet

ineens

ik had een idee toen ik jouw berichtje las, ik weet niet of je dochter dat grappig/handig vindt om een soort visite e maken. Een kaartje waarop staat dat zij gezond probeert te eten en wat zij haar kunnen aanbieden wat zij wel lekker vindt en toch gezond voor haar is. Misschien met een leuk plaatje erbij of zo. Dat is misschien minder moeilijk voor haar zo hoeft zij niets uit te leggen het meer indruk maakt op anderen waardoor zij dit steeds minder hoeft af te slaan omdat ze haar uit zichzelf minder en /of gezondere dingen aanbieden?

en ik bedoel dus

een soort visitekaartje....

leuk!

Wat een leuke berichten en goede ideeen!
Hoewel het probleem deels *vanzelf* is opgelost (zie je wel, posten helpt altijd, gaat vaak zo toch?) kan ik een hoop meenemen!
Dochter lijkt zo gemotiveerd nu om af te vallen dat ze nu wel nee zegt, behalve als ze er echt moeilijk onderuit komt, en dan kan ik jullie tips en trucs met haar doornemen.
Alleen oppassen dat ze niet gaat doorschieten, en niet te snel gaat afvallen, ze is weer een halve kilo kwijt. Maar absurd eigenlijk als je er zo op gaat letten hoe vaak je nee moet zeggen! En wat een verbazing als een kind nee zegt tegen lekkers! We proberen er samen om te lachen, dat helpt.
Ik spreek nu alles goed met haar door, heeft bijv. deze week een feestje, even doorspreken dat ze dan de rest vd week goed oplet etc. Het blijft een overweldigend aanbod van alle kanten, maar dat blijft natuurlijl en zeker als je er gevoelig voor bent kun je maar beter jong leren ermee om te gaan.
Dank!