Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Madge

Madge

26-05-2009 om 12:04

Mijn dochter (10) begint te puberen/piekeren... tips?

De titel zegt het al; ze krijgt borstjes en wil ineens van alles over groter worden weten etc etc. Nu heb ik al het puberboek voor haar aangeschaft (goed boek) maar ze blijft er zo mee bezig; ze piekert steeds. Ze kan maar moeilijk relativeren (' ik peuter soms stiekem in m'n neus en dan schaam ik me zo!' huilt ze dan). Een erg gevoelig tiepje, ik weet soms niet zo goed hoe ik haar weerbaarder kan maken. Ze heeft ook niet echt 1 of 2 goeie vriendinnen, maar ze is zelf ook graag een einzelganger. Ik zoek tips, voor mezelf, maar misschien is er ook een website voor haar met forum bijvoorbeeld?
Madge

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
mar-ank

mar-ank

26-05-2009 om 17:16

Ik weet het niet

Helaas kan ik je niet verder helpen, maar ik ben erg benieuwd naar de reacties. Ik heb zelf ook een dochter van tien die er tegenaan hangt, en die net zo'n type is als jouw dochter zo te horen!

Madge

Madge

02-06-2009 om 09:28

Kan niemand mij (en mar ank) helpen??? ((

Ik heb al een week een huilend kind in bed elke avond. Ze wil van alles weten over groter worden en sexualiteit etc etc en dan kan ze het niet meer loslaten en piekert teveel. Oftewel, ze is er mee bezig maar nog niet aan toe? Wat moet ik er nou mee? Ze is steeds zo verdrietig en in de war. En ze blijft er in 'hangen'. Wie oh wie heeft hetzelfde meegemaakt en heeft tips? Veel ouders toch hoop ik?
Madge

Er in blijven hangen

In onderwerpen/gebeurtenissen blijven hangen ken ik wel van mijn zoon. Alleen de oplossing die wij hiervoor hebben is niet voor iedereen bruikbaar denk ik. Wij kappen het namelijk keihard af, wordt minimaal een week niet meer over gesproken en daarna kan/mag het wel weer besproken worden maar zonder doorslaan/drammen/huilen etc. en anders wordt het onderwerp weer van tafel geschoven. Als je er niet op een normale manier over praten kan met je kind dan is hij/zij duidelijk nog niet toe aan het onderwerp. Teveel meehangen bevestigd je kind in zijn emoties denk ik, hoewel er met begrip tonen natuurlijk niets mis is. Sterkte ermee.

Tirza G.

Tirza G.

02-06-2009 om 14:01

Precies

Zoiets als Maggietel. Ik vind het ontzettend sneu dat je er zo mee zit en er zo over moet huilen, maar NU houden we er over op. Klaar. Bewust iets anders laten doen voor ze naar bed gaat en boekjes etc. verwijderen.

Tirza

bobbit

bobbit

02-06-2009 om 19:06

Herkenbaar

en zoals Tirza en Maggietel aangeven je kind heeft dan veel aan een volwassene die dit begrenst. Aan de ene kant wel ruimte geven om die gevoelens te bespreken, maar ook de opdracht om het te stoppen. Dit gaat natuurlijk niet altijd zo makkelijk ,wij hebben dit ook keer op keer besproken met mijn zoon op een rustig moment. Aangegeven dat gevoelens hebben o.k. is, ze uiten,erover praten ook, maar dat hij de machinist is van de gevoelens. Hij kan ze op hol sturen, maar ook zelf de rem erop zetten.En dat wij hem willen helpem met die rem als wij vinden dat het te ver gaat.Bij hem was ook de timing aan de orde .Overdag prima, maar alleen in bed....dus ook aandacht krijgen van ons op een verkeerd moment. Dus ook daarin uiteindelijk aangegeven dat het niet o.k. was om sávonds er mee aan de loop te gaan. Morgen was hij de eerste om te bepsreken wat hem dwars zat. Dit laatste is even voor mij ook moeilijk geweest. Ik zat met een schuldgevoel beneden. Maar na een paar weken had hij geen inslaapproblemen meer . Was daardoor fitter, de problemen minder geladen en op dit moment zitten we weer in rustiger vaarwater. En ik zie hem ook op dit gebied weer een stukje groter geworden.
ook dit is een stukje loslaten, zo voelt het.

Tirza G.

Tirza G.

02-06-2009 om 19:26

Mooi bobbit

Die machinist. Ik pik hem meteen van je

Tirza (met ook wel eens een piekerende zoon)

Madge

Madge

02-06-2009 om 21:15

Toevallig, deze methode...

... hebben wij gister ook zelf al bedacht. Feest van herkenning nu even! Fijn. Ik zei gister tegen mijn man; ik ga de rem erop zetten. Want ze 'praat' zichzelf nog meer over de zeik, en idd op de verkeerde momenten; in bed, en dan slaapt ze dus te laat, en dan is ze weer moet etc etc vicieuze cirkel.
Je hebt gelijk, een volwassene moet de grenzen bewaken. Doordat ik het zo sneu vond ging ik er maar steeds in mee en ik vond het zo hard van mezelf dat ik haar op een bep moment afkapte maar het werkt wel. Het is net als met een enge film waar ze van dromen; op een bep moment is het weer over.
We worstelen vrolijk verder...
dank voor alle tips en ruggensteun. Fijn zo'n forum.
Madge

Bellefleur

Bellefleur

04-06-2009 om 10:14

Bobbit,

Wat een mooie uitleg, die machinist. Ik ga hem ook gebruiken bij mijn dochter van 10 die ook zo kan zwelgen en piekeren.
Ook ik heb in het verleden wel eens dramatische gesprekken afgekapt, en gezegd dat een bed een fijne plek is, en dat piekergedachten daar niet thuis horen. Ze heeft toen een dagboek gekregen, om daar haar gepieker in op te schrijven. Maar ik geloof dat het feit dat je zelf kan besluiten om niet verder te piekeren al helpt.

Madge

Madge

04-06-2009 om 12:59

Maar...

..ik blijf het lastig vinden. Ze wil nu de hele dag praten over wat haar dwars zit en er komen dingen voorbij zoals; toen vriendinnetje en ik drie waren hebben we elkaar in ons blootje bekeken, is dat erg etc etc en dat de jongens in haar klas het over sex hebben en al die woorden die dan voorbij komen etc etc. Ik word er tureluurs van (heb al bijna scooter onder auto gekregen omdat ik nu zelf zo over haar loop te piekeren!). Wat is handig? Ze mag er 1x per week over praten? Of???

Madge

Pippin

Pippin

05-06-2009 om 09:04

Inderdaad

Madge, ik zou het inderdaad zo doen. Aan haar uitleggen dat ze nu te veel over dit onderwerp praat en piekert. Jij als ouder gaat dat voor haar inperken want dit is niet goed zo.
Misschien is het leuk om een keer in de week een avondwandeling met haar te maken. Dan kan ze op dat moment al haar vragen kwijt.

dijota

dijota

08-06-2009 om 00:46

Puberen e.d

hey Madge,

Anderhalf jaar terug zat ik ook met het punt mijn dochter veranderd. Zij heeft een vorm van autisme en ik dacht hoe ga ik dit oplossen/uitleggen.
Toen ze 10 jaar was veranderde haar lichaam zo snel dat ik haar heb uitgelegd wat er met haar lijf ging gebeuren, dit heb ik getekend en dmv picto's uitgelegd.

Na een half jaar werd ze ongesteld. Je begrijpt dat ik dus blij was dat ik haar heb uitgelegd wat er met haar lijf zou gebeuren.
Ik heb het sexuele gedeelte toen achter gelaten omdat ze daar helemaal niet aan toe was.
Inmiddels is ze 11,5 jaar en begint nu een beetje de aandacht van jongens te trekken.
Het wordt nu dus weer tijd haar te vertellen hoe dat zit.
Je schrijft dat je boeken hebt gehaald, maar heb je met haar zelf gepraat, uitgelegd en haar vragen tot een zekere hoogte kunnen beantwoorden?
Ook omdat hun lijf verandert zijn ze onzeker en kunnen idd huilerig reageren. Het is weer een fase waar ze met maar ook zonder jouw doorheen moeten.
Het piekeren en tijd proberen te rekken bij het slapen gaan hoort er ook bij helaas. Maar al gauw zul je deze als ouder inbinden omdat je weet wat ze doen en willen.
In iedergeval niet in discussie gaan voor het slapen.
Als ze het echt wil weten dan kan dat overdag.
Weerbaar maken, dat zou via een dramatherapeut kunnen.
Dat klinkt drama, hihi, maar schijnt erg leuk te zijn.
Veel sterkte

Madge

Madge

08-06-2009 om 11:32

Ja, dijota, we hebben..

.. zelfs heel veel (te veel?) met haar gepraat. Het was zo erg dat ze de hele dag ermee bezig was. Gelukkig is de storm een beetje gaan liggen. Ze hadden vorige week ook schoolreis en daarna was de spanning ook een beetje weg. Misschien had dat er ook mee te maken. Ik heb vorige week woe nog een heel lang en goed gesprek met d'r gehad en daarna was het veel minder. En ze heeft een heel goed weekend gehad, lekker rustig en pyjamadagjes etc etc. Dus ik ben wel blij. We worstelen vrolijk verder!
Kinderen, het dierbaarste blok aan je been...
Madge

Marmar

Marmar

09-06-2009 om 21:47

Angst voor het onbekende?

Hier kwam het onderwerp 'sexuele voorlichting' kort geleden aan bod. Dochter (11jr) had een brief mee van school waarin stond dat er binnenkort aandacht aan zou worden besteed in de groep. Ze zei dat ze het geen leuke brief vond en helemaal geen 'sexuele voorlichting' wilde.....
Ik toonde me erg verbaasd, want ze wist toch alles al? Dochter weer verbaasd: wat zou ze dan al weten? Toen heb ik haar uitgelegd wat het woord 'sexuele voorlichting' betekende. 'Oh, dat,' vond ze, en gelijk helemaal geen weerstand meer. Bleek dus dat ik al die jaren, dat ik haar met stukje en beetje (waar ze aan toe was) heb 'voorgelicht' toch iets heb vergeten. Namelijk dit 'sexuele voorlichting' te noemen. Wat een blunder.... ;-(

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.