Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
mamawordtgek

mamawordtgek

15-11-2009 om 19:41

Niet avondeten wel honger

Zoon van 6 is geen geweldige eter. Brood gaat goed, yoghurt, fruit ook. Snoepen doet hij eigenlijk niet zo veel. Maar het avondeten is een drama. De meeste dingen "lust hij niet". Pasta alleen met kaas of ham, zit er een flintertje saus of groente doorheen dan eet hij het niet. Veel groenten eet hij niet, bijna geen vlees. Een paar keer heb ik hem 's avonds rond 8 uur dan een liga of sultana oid gegeven (omdat er te weinig eten was door mijn schuld, hij wel zijnbord leeg had oid), maar nu komt hij er om vragen. De regel is dan, niet gegeten van het gewone eten, dan ook geen koek.

Nu ligt hij ook weer heel boos en verdrietig met "honger" in bed. En ik heb een schuldgevoel.

Tips?


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

heel herkenbaar: mijn dochter wil liefst geen avondeten. Ik heb echt alles geprobeerd maar mijn dochter gaat liever zonder eten naar bed dan dat ze een hap neemt van iets wat ze niet lekker vindt. Er zijn maar 2 gerechten (naast frietjes enzo) wat ze wel lekker vindt dus heel vaak hebben we een probleem. Bij ons is het ook de regel: niet goed eten dan ook geen toetje. En na het eten krijgen ze niets meer.

Ze is al een dun meisje, niet al te veel reserves en als ze dan een paar keer zonder eten naar bed is gegaan dan voel je je echt niet fijn... dat schuldgevoel he?

we hebben nu een nieuwe regel bedacht: het maakt niet uit hoeveel je eet, je mag altijd fruit eten. Kortom, als ze dan niet gegeten heeft en ze heeft 's avonds nog trek dan mag ze een banaan, appel oid. Dat stilt iig de trek, en het is nog gezond ook.

tsja... je moet wat he? bij ons werkt het gelukkig wel beter dan niets geven, ze gaat iig niet meer met honger in bed.

Gruffalo

Lou

Lou

15-11-2009 om 21:07

Je moet wat

Inderdaad, zoals Gruffalo al zegt: je moet wat hè. Er zijn verschillende methoden, ik ken ze denk ik allemaal Dochter is inmiddels 8,5 en het gaat nu wel iets beter dan toen ze zes was, toen was het vergelijkbaar met jouw zoon: alleen droge pasta met kaas, pizza met kaas, rijst met kaas. Wij waren eerlijk gezegd de wat hardere methoden, zoals niets alternatiefs aanbieden en desnoods zonder eten naar bed, zelf al vrij snel zat, vanwege de ongezelligheid aan tafel. Het schuldgevoel herken ik overigens ook maar al te goed. Ook het toetje kreeg ze na een tijdje maar gewoon weer wel. Uiteindelijk zijn we uitgekomen op de volgende regels:
- elke dag iets van groente eten. Het assortiment groenten dat ze lust bestaat op dit moment uit komkommer, paprika en wortel, alles rauw.
- een hapje van de saus eten.
- als ze het niet lekker vindt, mag ze na het hapje en de rauwkost een boterham met hartig beleg.
- toetje mag altijd.

Wat je ook hanteert als methode, volgens mij is het toch vooral een kwestie van een lange adem. Heb geduld en luister naar je gevoel. Vind je het naar om hem zonder eten naar bed te sturen, doe dat dan niet en geef hem inderdaad een banaan, da's lekker voedzaam. Hij komt er langzamerhand ook zelf wel achter dat het prettiger is om iets meer te lusten dan alleen pasta met kaas, al is het maar omdat hij wellicht af en toe bij iemand anders wil eten en daar de regels niet kent.

Verder is het goed om te weten dat wennen aan een nieuwe smaak echt lang duurt. Je kunt hem dat ook uitleggen, dat het dus daarom verstandig is om vaak hapjes te proeven. Wij eten zo vaak pasta met rode saus dat dochter dat nu ook enigszins weet te waarderen, zelfs door elkaar. Maar goed, ze is dan ook twee jaar ouder dan jouw zoon.

Succes ermee en houd het hoofd koel!

groet,

Lou

Pippin

Pippin

15-11-2009 om 21:13

Zoals bij lou

Onze kinderen eten ook slecht warm. De oudste heeft het beperkste menu. Ze lust welgeteld drie gekookte groentes (broccoli, andijviestamppot, boerenkool en raapstelenstamppot). En ze is dertien.
Bij ons is de regel dat je in ieder geval iets moet eten. Ik zorg er ook voor dat er voor iedereen íets is wat ze lusten. Dus houdt ik de pasta en rijst apart, zodat dochter dat wel kan eten. Als ik stamppot eet (wat zoon weer niet lust) zorg ik dat er voor hem vlees is wat hij wel lust. En verder rauwkost, rauwkost, rauwkost. Ze zijn allemaal gek op rauwe worteltjes, daar staat dus bijna altijd een schaaltje van op tafel.
Voor het slapen mag je fruit als je nog honger hebt, of nog meer worteltjes.

Lou

een toevoeging... als mijn dochter wel toetjes zou mogen eten ondanks dat ze niet/nauwelijks avondeten had gehad, dan zou ze het avond eten zeker weten overslaan. toetjes vindt ze heerlijk, waarom zou je dan nog dat vieze warme eten proberen?
vandaar dat dat bij ons zeker niet ging werken :-0

Groetjes
Gruffalo

Lou

Lou

15-11-2009 om 21:56

Gruffalo

Kan ik me alles bij voorstellen hoor. Ik heb daar zelf ook over getwijfeld. Dan at ze helemaal twee schijfjes komkommer en daarna een flinke bak vla of zo. Niet echt ideaal. En nu nog is haar toetje vaak meer dan haar portie gewoon avondeten. Tja, leuk vind ik het niet. Maar ja, je maakt een afweging: niet alles toestaan, niet alles verplichten, het een beetje gezellig houden aan tafel, je kind proberen het een en ander te leren lusten. Wij zijn uiteindelijk op deze mix van regeltjes en niet-regeltjes uitgekomen. Onze dochter vindt het bijvoorbeeld erg feestelijk om ergens anders te eten, en was daardoor op enig moment zelf ook wel overtuigd dat het wel leuk zou zijn om iets meer te lusten. Zo kregen we die hapjes proeven erin zonder het toetje te hoeven laten sneuvelen. Je moet er dan natuurlijk niet een heel grand dessert van maken iedere keer

groet,

Lou

Hoe is zijn gezondheid en gewicht?

Hier ook een dochter ( 10) die weliswaar alles zo ongeveer lust, maar erg weinig eet. Halve aardappel, klein beetje groente, uberhaupt geen toetje. En met de boordmaaltijden ide. 's Ochtends half broodje . 's middags hooguit 1.
Ik heb me er lang druk over gemaakt, maar ik heb me er bij neergelegd. Ze is super sportief, gezond en slank.
Wel moet ze heel regelmatig een muizehapje hebben. Ook daar had ik eerst moeite mee. Maar het past bij haar ritme. Geen drie grote maaltijden, maar om de twee uur een klein beetje.

mamawordtgek

mamawordtgek

16-11-2009 om 08:47

Gewicht

Hij is niet heel groot en is erg slank (onderin de lengte/gewicht curve) dus vandaar dat ik ook vaak blij ben als er eten in gaat, al is het een liga ipv andijvie of vette pastasaus! Maar hij is beresterk en gezond, dus het zal wel meevallen.

Toetje krijgt hij wel altijd (yoghurt met beetje suiker), als het aan mij ligt. Man denkt daar ook weer anders over, wat de gezelligheid aan tafel ook niet ten goede komt )-:

ijsvogeltje

ijsvogeltje

16-11-2009 om 09:16

Ik ben echt wel strenger

Ik ben toch altijd wel een stuk strenger geweest hoor. En weet inmiddels ook dat als ik dat hier opschrijf, het halve forum over mij heen krijg. Want streng zijn op het gebied van eten gaat nu eenmaal tegen het gevoel in. Bovendien hebben we ons ingeprent dat eten vooral 'gezellig moet zijn', en dat je kinderen niet zou mogen dwingen te eten.
Ik heb dus andere ervaringen. Onze kinderen zijn inmiddels zeven en twaalf jaar oud en hebben als peuter/kleuter ook heel moeilijk gegeten. En dan net als wat 'mamawordtgek' beschrijft: aan tafel niets willen eten en en uur later huilend in bed 'want ik heb zo'n honger'. Om gek van te worden. En natuurlijk heeft een kind dan honger; na een lange middag spelen heeft het gewoon eten nodig (hier dus geen kinderen die maar muizehapjes eten, dat lijkt mij een heel ander verhaal).
Wij hebben op den duur één heel duidelijke regel gesteld: het bord gaat gewoon leeg. En als er gemopperd wordt, dan ga je maar op de gang zitten. Maar als je terugkomt, dan staat het bord er nog steeds. Koud. Dus nog minder aantrekkelijk om te eten. En uiteraard pas een toetje als het bord leeg is.
Dit heeft best wel eens drama's opgeleverd aan tafel, makkelijk gaat het echt niet. Huilen, brullen, twaalf keer naar de gang, een uur later nog aan tafel zitten... Maar het werkte bij onze kinderen wel. Ze komen er namelijk achter dat een paar boontjes en een aardappeltje eigenlijk helemaal niet vies zijn, en dat macaroni met saus ook best lekker is. Natuurlijk doe je maar weinig eten op het bord, maar wat er op ligt, moet wel op.
Ik denk dat die duidelijkheid voor kinderen erg belangrijk is. Over sommige dingen valt nu eenmaal niet te discussiëren. Ze moeten ook verplicht tanden poetsen, wachten met oversteken, oma een hand geven, naar school etc. Allemaal zaken die niet altijd van harte gaan, maar gewoon moeten. En als het maar duidelijk is, dan doen (de meeste) kinderen het uiteindelijk ook.
Mijn kinderen vinden het trouwens hierdoor zelf ook volstrekt normaal dat je eet wat de pot schaft, ze verbazen zich geregeld over vriendjes die niets lusten.

Rembrand

Rembrand

16-11-2009 om 09:47

Kind zelf op laten scheppen.

Het valt mij op dat sommigen van jullie zeggen dat het bord leeg moet, en dat jullie zelf opscheppen.
Ik heb daar toch wel moeite mee. In de periode dat mijn kinderen slecht aten liet ik ze zelf opscheppen. Als ik dan mijn poot stijf hield dat het op moest vond ik dat een stuk rechtvaardiger dan dat jij bepaald hoeveel je kind moet eten.
Tegenwoordig vind ik dat er in ieder geval een bepaalde hoeveelheid groenten moet worden gegeten, en de rest mogen ze zelf weten.
M.

Eens met rembrand

Dwingen je kind door te laten eten tot het bord leeg is, daar krijg ik echt koude rillingen van. Ik zie mezelf ook nog zitten achter een koud bord andijvie. Wat een ellende.

Je hebt als ouder een enorme macht. Jij bent de baas en je kind heeft zich maar te schikken. In mijn ogen is 'bord móet leeg' echt misbruik maken van die macht. Als je ze zelf laat opscheppen, geef je ze in ieder geval grip op de situatie.

In het geval van IJsvogeltje heeft het goed uitgepakt, want haar kinderen eten nu blijkbaar alles en hebben er geen trauma's aan overgehouden, maar ik geloof er niks van dat deze tactiek voor iedereen werkt. Als ze ouder worden, komt het eten vanzelf. Of niet. Sommige kinderen hebben gewoon niet zoveel met eten.

Chris

ijsvogeltje

ijsvogeltje

16-11-2009 om 10:34

Chris

Chris, als je goed hebt gelezen, heb je gezien dat ik heb geschreven dat er maar héél weinig op het bord ging. Een paar boontjes en een klein aardappeltje is echt niet te veel voor een kind in de groei, dat al zeker vier uur niets heeft gegeten (en - als je het brood zou geven - zo drie of vier boterhammen weg zou werken).
En nee, ik zie dit niet als 'misbruik maken van mijn macht'. Ik vind dat zwaar overdreven en gedramatiseerd. En natuurlijk hebben mijn kinderen geen trauma, toe zeg!
Maar goed, ik schreef al, dit soort reacties heb ik hier vaker gehad. Het is blijkbaar een zeer gevoelig onderwerp....
Maar het zijn voor mijn gevoel dit soort reacties waardoor veel ouders maar een beetje blijven aanmodderen en überhaupt niet streng (ook niet een beetje) DURVEN te zijn.

Kleine correctie

"In mijn ogen is 'bord móet leeg' echt misbruik maken van die macht."

Ik bedoel: 'bord móet leeg' voelt voor mij persoonlijk als misbruik maken van mijn macht. Ik wil niet suggereren dat ouders die het anders doen allemaal machtswellustelingen zijn

Chris

Ijsvogeltje

We hebben tegelijk gepost. Bij het teruglezen van mijn bericht zag ik dat ik erg kort door bocht had geformuleerd.

En inderdaad het is een gevoelig onderwerp. Het nuanceverschil zit 'm voor mij in je kind nog een keuze geven en je gezag dwingend opleggen. Ik snap ook dat je gek (en bezorgd) wordt van een kind dat zo ontzettend weinig eet en dan vervolgens 's nachts wakker wordt van de honger. "Eet dan toch gewoon 's avonds aan tafel!" Het is voor mij heel herkenbaar.

Inmiddels eet onze zoon langzaam en met veel aanmoediging toch meestal het grootste deel van zijn bord leeg. Als kinderen wat ouder worden, gaat het vaak beter wil ik eigenlijk als hoop meegeven.

Chris

Ook hier moet het bord leeg

Ook hier moét het bord leeg. Ik schep echt maar een heel ieniemiene beetje op als ik weet dat ze iets echt niet lusten. Door de jaren heen hebben we van alles uitgeprobeerd, maar uiteindelijk is dit onze oplossing gebleken. Wat ik opschep, moet op. Wordt het niet opgegeten? Geen probleem, maar dan géén toetje en 's avonds ook geen lekkers (eventueel wel wat fruit). Sinds we die regel hebben, hebben we het gezellig aan tafel én... de borden worden vrijwel altijd leeggegeten. Er is slechts één uitzondering en dat is boerenkool: dat weigert één van mijn kinderen absoluut te eten. Ze accepteert dat er dan geen toetje in zit. Oudste is op een gegeven moment gewoon alles gaan eten; de andere twee eten vrijwel alles maar vinden zeker niet alles lekker. Dat hebben ze ook niet van een vreemde. Vroeger moest mijn bord ook altijd leeg, maar als je zag wat míjn moeder altijd opschepte: dat is meer dan wat ik nu eet. Kokhalzend zat ik dan aan tafel, of in de gang of met een blik op de klok want om 18.00 uur moest m'n bord leeg zijn want anders... Wat er dan zou gebeuren, is me nog steeds een raadsel want uiteindelijk was m'n bord altijd leeg. Ik ben er geen betere eter van geworden, heb er wel een klein "traumaatje" aan over gehouden en wilde mijn kinderen dat op die manier in ieder geval niet aandoen.

Hier bord dat bijna leeg moet....

In ieder geval de groente dan. Over aardappels en vlees en droge pasta doen we nooit moeilijk, want dat is ook vaak het probleem niet hier.

En ik schep inderdaad voor haar op, want als ze het zelf doet moet je met een vergrootglas kijken om te zien waar de groente ligt . Ieder kind is anders en zij kan die vrijheid gewoon niet aan, helaas.

Overigens schep ik ook niet al te veel op en we onderhandelen altijd over het aantal hapjes groente (of pastasaus) dat ze moet eten. Er blijft dus altijd wel wat liggen op haar bord, maar dat vind ik niet erg. Want dan heeft zij het gevoel dat ze goed weggekomen is omdat ze niet alles hoefde op te eten en zijn wij blij met die vier happen die er wel ingegaan zijn.

Sinds we het zo aanpakken, zijn er eigenlijk nooit grote drama's meer aan tafel. Het is gewoon duidelijk en dat is heel belangrijk voor haar. En ze mag de smaak wegspoelen met drinken, met vlees of met wat dan ook, als ze maar een hapje neemt.
Soms heeft ze wel moeite met beginnen en zoekt ze allerhande uitvluchten (drinken, wc, heeeeeeel veeeel praten, etc.) om maar niet te eten en heel, heel af en toe komt het dan weleens zo ver dat ze daarvoor op de trap moet, maar dat is dus uitzonderlijk. Meestal gaat het dus wel goed hier.

Ze mag trouwens altijd wel een boterham of wat fruit na het eten.

Tango

Tango

16-11-2009 om 14:35

Lijkt die van mij wel

"Soms heeft ze wel moeite met beginnen en zoekt ze allerhande uitvluchten (drinken, wc, heeeeeeel veeeel praten, etc.)"
Precies mijn dochter, die begint ook pas met eten als wij ons bord al half leeg hebben.
Overigens hier twee slechtetende kinderen met bovendien elk een verschillende smaak, de een lust graag macaroni, de ander weer juist niet.
Ze moeten in ieder geval altijd wel een aantal happen nemen van wat er op tafel komt (uitzondering bij Tangozoon, hij mag als we pasta eten een boterham met hartig beleg, want hij gaat echt kokhalzen bij macaroni e.d.). Zo eten ze nagenoeg alle groenten wel. Bij groenten die ze echt niet lusten geef ik een alternatief (blikje boontjes of wortelen).
Als wij klaar zijn met eten, zeggen we meestal dat ze nog een bepaald aantal hapjes moeten eten en dan ruimen we af. Meestal gaat dit goed. De borden gaan nagenoeg nooit leeg, behalve bij iets dat ze erg lekker vinden.
Toetjes hebben we meestal niet, hebben ze niet eens behoefte aan. Wel in de zomer vaak een ijsje.
Met Tangodochter zijn we nu begonnen haar zelf op te laten scheppen en dat wat ze opschept moet ze ook opeten. Dit gaat best goed, ze schept ook niet te weinig op.
Bij de zuurkool gisteravond lukte het echt niet. Dit aten ze voor het eerst (Tangoman is er ook niet gek op) en eigenlijk op verzoek van Tangodochter. Zij had op school met de kinderboekenweek zuurkool geproefd (puur) en vond dit lekker. Als stamppot vond ze het maar niets, kreeg er een zuur gezicht van, zei ze. Ondanks de ananas en rozijnen die ik er nog doorheen had gedaan.
Omdat ze allebei ondanks dat ze het niet lekker vonden toch een paar happen hadden genomen kregen ze van mij een groot compliment.

Hmmm

Knurf, laat je je kinderen wel eerst proeven? Het lastige van jouw standpunt is namelijk dat kinderen anders ook niet leren sommige dingen te waarderen. Bij veel kinderen ontwikkelt de smaak zich vooral door er vaker mee in aanraking te komen.

In tegenstellling tot mijn jongste van 1 die alles probeert en ook alles lekker lijkt te vinden, is de oudste een vreselijk zeikerd met eten. Omdat hij ziet dat de 'baby' wel grote-menseneten eet (zijn eigen woorden), begint hij nu wel vaker dingen te proberen. Hij zegt dan meestal dat hij het 'best lekker' vindt, daar blijft het dan bij, maar goed het is een begin.

Als hij het heeft geproefd en echt niet wil, ga ik het net als jij ook niet opleggen.

Chris

Precies

"Knurf, laat je je kinderen wel eerst proeven? Het lastige van jouw standpunt is namelijk dat kinderen anders ook niet leren sommige dingen te waarderen. Bij veel kinderen ontwikkelt de smaak zich vooral door er vaker mee in aanraking te komen"
Dat denk ik ook ja.

En bovendien lust onze dochter per definitie niets wat groen of oranje is en dan vallen dus al heel veel groenten af. Als we haar alleen maar zouden laten eten wat ze lekker vind, zou het maar een karig menu worden.

Overigens mag ze dingen die ze echt niet lekker vind ook laten staan, maar dat is iets anders dan haar standaarhouding: "ik vind groente niet lekker....."

Maylise

Maylise

16-11-2009 om 20:52

Ijsvogeltje

Ik snap dat je op een gegeven moment wat strenger wordt maar soms helpt dat ook niet. De methode die jij beschrijft zou bij mijn slecht etende dochter wel werken. Met een beetje dwang en/of omkopen kan ik haar wel zover krijgen dat ze in elk geval een paar hapjes proeft. Echter niet bij alle kinderen werkt dit. Bij mijn zoon die ook zijn slechte eet momenten heeft absoluut niet. Toen hij een jaar of 4 was ontwikkelde hij zich tot slechte eter. Daarvoor was het al geen groots eter maar toen helemaal niet meer. Niks hielp. Belonen, streng zijn, negeren... Hij at gewoon niet.

Jouw methode zou ook niet werken. Hij zou dan een uur later nog aan tafel zitten en nog een uur later nog. Desnoods de hele nacht door maar hij zou het echt niet eten. Juist hoe meer ik er op zou staan hoe koppiger hij zou worden. Dus wat moet je dan? dwangvoeren? Kan, maar dat gaat mij vele grenzen te ver. Dan maar niet of nauwelijks eten.

Uit jouw posting krijg ik het idee dat alle niet dwingende ouders maar slap zijn en dat je met dwingen kinderen wel zover kan krijgen om te eten. Inderdaad zal dat bij de meeste kinderen met een beetje dwang wel lukken. Ik denk echter dat juist bij hele notoire slecht eters ook dwang niet werkt. Die eten gewoon niet. Desnoods de hele avond niet en pas de volgende dag weer of dan snaaien ze op school wel wat extra's bij elkaar.

Bij mijn zoon is het beter gegaan toen hij ouder werd. Hij is nu 10 en eet beter maar nog steeds niet geweldig. De lijst met dingen die hij niet lust is langer dan met dingen die hij wel lust. Het is echter stukken beter dan 4 jaar geleden. Zonder dwang van mijn kant.

Maylise

Hmm. ik word echt oud volgens mij,

of in elk geval conservatief, of tegendraads.

Over eten: mijn jongste is nu 8, en de oudste 12. Ik heb heel wat jaren aangemodderd met de 'niks hoeft, en het komt vanzelf goed' methode. Maar op een gegeven moment (jaar of 6 terug schat ik zo) was ik het echt zat. van die pielrige eters die zoveel niet bliefden. Voor wie sliertjes funest waren, en pastasaus, en alle groente behalve worteltjes en broccoli. Bah.

Ik weet dat het not done is om dingen over arme kindertjes tegen je eigen kroost te roepen, maar zo als ouders onder elkaar mag ik toch wel hardop zeggen dat ik het eigenlijk ontzettend verwend geneuzel vind, dat niks lusten? Dat we toch blij moeten zijn dat we in een land leven waar je iedere dag smakelijk, gezond en gevarieerd te eten krijgt? Waar de vitaminen, vezels en mineralen voor iedereen betaalbaar en beschikbaar zijn?

Dat heb ik toen de kinderen op hun niveau ook maar eens een keer uitgelegd. Zonder al te veel nadruk op de arme kindertjes, maar wel met de gedachte dat al te pielig doen met eten verwend en onaanvaardbaar gedrag is. Dat eten een combinatie is van gezelligheid en genieten, en het binnenkrijgen van nuttige en noodzakelijke voedingsstoffen. Dat ik als hun ouder (samen met vader natuurlijk) verantwoordelijk ben dat ze gezond groot worden, en dat goed en gevarieerd eten daarbij hoort. Dat er dingen zijn die je 'moet leren eten'. Dat je best iets niet mag lusten, maar dat de verhoudingen wel een beetje ok moeten blijven. Geen champignons=prima (dan vis je ze er maar voorzichtig tussen uit zonder overdreven gegruwel) maar slechts patat, worteltjes en fijngemalen vlees lusten = niet ok. Dat je het aan je ouders mag overlaten om een aardige mix te vinden tussen iederen tevreden stellen qua smaak, mogelijkheden zoeken om eens iets nieuws uit te proberen (met verplicht proeven, jawel!), en tegelijkertijd te zorgen dat er een gezond aanbod van eten is.

Werkt prima. Nog steeds moet ik af en toe roepen dat de broccoli op moet. En dat gaat ie dan ook. En met de ooit hier opgepikte mantra 'je hoeft het niet te lusten, je kunt het toch ook gewoon opeten' voorkomen we heel wat geneuzel over eten. En guess what? Al die dingen die ze vroeger afgrijselijk leken blijken toch best OK te smaken. En al dat gemekker over 'sliertjes in de soep of saus' was over binnen 2 weken nadat ik de staafmixer had afgeschaft.

Ingrid

ijsvogeltje

ijsvogeltje

16-11-2009 om 21:27

Maylise

"Uit jouw posting krijg ik het idee dat alle niet dwingende ouders maar slap zijn en dat je met dwingen kinderen wel zover kan krijgen om te eten."

Nee hoor, dat bedoel ik niet zo stellig. Ik schrijf er ook bij dat de strengere aanpak voor MIJN kinderen werkte, maar er zijn vast kinderen waarbij het niet werkt. Maar ik denk wel - en dat schrijf jij ook - dat voor veel kinderen een wat strengere aanpak wel goed zou zijn. Mijn indruk - op dit forum, maar ook in mijn directe omgeving - dat streng zijn op het gebied van eten 'not done' is. Een strenge aanpak wordt gewoonweg niet geprobeerd (of vooruit: één dag dan). Want 'het werkt toch niet', kinderen houden er een trauma van over, het is respectloos, kinderen leren niet naar hun eigen lichaam luisteren, 'manlief lust ook niets', kind is nooit ziek (dus kan eigenlijk best zonder warme hap door het leven), de maaltijd moet vooral gezellig zijn etc. etc.
De zeldzame moeder/vader die op dit forum laat weten goede ervaringen heeft met een strenge aanpak, wordt al snel weg gezet als onverantwoord of als geluksvogel (want het eetprobleem was vast geen echt probleem).
Dat blijft mij eigenlijk nog steeds verbazen.

ijsvogeltje

ijsvogeltje

16-11-2009 om 21:31

Ingrid

"En met de ooit hier opgepikte mantra 'je hoeft het niet te lusten, je kunt het toch ook gewoon opeten' voorkomen we heel wat geneuzel over eten."

Ha ha, herkenbaar. 'Dat is vies' wil ik hier niet aan tafel horen. Vieze dingen liggen in de kliko, zeg ik altijd. Natuurlijk mogen ze best zeggen dat ze iets niet zo lekker vinden. Prima, het hoeft ook niet altijd super lekker te zijn. Maar je kunt het wél gewoon opeten.

Oh, en nog een tip voor topic startster....

in de tijden dat ik een kind thuis had dat slecht at had ik altijd een hele simpele remedie. de volgende dag 9of dagen, al naar gelang hoe lang eea duurde) waren dan snoep/chips/ranja en koekloos. Niet dat we hier nou overmatig veel snoep en koek weghakken, maar in het kader van 'eerst de gezonde calorieen erin en daarna pas de loze-luxe dingen' deden we de extraatjes even in de ban. Dan maakt het dus ook helemaal niet meer uit of een kind eet bij de maaltijd, want tussendoor mocht er altijd een glas melk worden genuttigd, of water, of een stuk fruit, een tomaat, een stevige bruine boterham (zonder beleg als het tussendoor was) of net zoveel rauwe worteltjes als je maar wilde.

Was de druk van de ketel op maaltijdmomenten, en kon kind zelf bepalen of en wanneer ie weer eieren voor zijn geld koos (normaal eten op maaltijdmomenten = ook weer eens een koekje en een glaasje ranja na school ipv een paar rauwe wortels en een beker melk. Zijn keus.)

Met in je achterhoofd de gedachte die ik hierboven beschreef dat JIJ als ouder verantwoordelijk bent voor de voeding van je kind is dit toch een prima manier? Goed uit te leggen aan een kind van bijna elke leeftijd, en lang niet zo hardvochtig als ze tot 9 uur 's avonds achter een vol bord koude stamppot andijvie laten zitten. Want dat is idd hardvochtig. Als een kind niet zo mager is dat het gezondheidsproblemen oplevert lijkt het me beter om te focussen op wat je aanbiedt, dan hoeveel er precies ingaat.

Ingrid

Lou

Lou

16-11-2009 om 21:58

Ingrid

Natuurlijk is het voor een deel verwend gedrag. Als ze niets anders te eten kregen dan groente, zouden ze elke dag blij zijn met een berg broccoli. En ik moet zeggen dat ik dat ook wel een lastig aspect vind. Bijt ook wel eens op mijn tong om niet te beginnen over de arme kindertjes in Afrika. Heb wel van alles uitgelegd over vitaminen en gezond groot worden, en daar is ze ook wle enigszins van doordrongen nu. Maar het verwende is maar een deel van het probleem. Een ander deel is het echt niet lusten, en ik ken dat van vroeger. Ik lustte ook haast niets, en mijn man ook niet trouwens. Dat maakt dat ik er wel enig begrip voor kan opbrengen, en toch liever doorga met de één-hapje-proeven methode, die vast langer duurt dan de wat strengere lijn. Maar ja, het moet ook bij je kind en bij jezelf passen, toch? Ik werd juist meer chagrijnig van die drama's aan tafel dan van het niet-etende kind. Dan kies ik inderdaad liever voor de wat zachtere, gezelligere aanpak. Die hapjes proeven zijn soms al moeilijk genoeg.

Verder ben ik vast niet jonger dan jij, maar dat terzijde

groet,

Lou

Guinevere

Guinevere

16-11-2009 om 22:08

Het is niet moeilijk

Het gaat volgens mij om een paar zaken: 1. Dat het gezellig is aan tafel; 2. Dat het kind gezonde dingen binnenkrijgt en ook genoeg; 3. Dat het kind nieuwe smaken leert kennen.
Hier hoeft zoon (7) géén dingen te eten die hij niet lust. Dat kan dus betekenen dat hij 2 dagen achter elkaar macaroni met ketchup en geraspte kaas krijgt, aangevuld met sla of doperwten en evt. een appel. Of alleen een bord vol gekookte aardappelen. En dan eten wij lekker mosselen of champignons of iets anders waar wij zelf van smullen en hij van gruwt. Wel moet hij dan verplicht een ienimini hapje proeven van wat wij eten. Want anders leert hij die smaak ook nooit kennen natuurlijk.
Andere dagen zit hij weer vrolijk mee te smullen van wat de pot schaft trouwens, want hij eet veel dingen geweldig goed. Vanavond nog boerenkoolstamppot, wat hij 2 weken geleden niet lekker vond: "Wat een lekkere sla zit er door die stamppot! Wat is dat?".

Lou...

ik moet zeggen dat ik met mijn methode zeldenchagerijnige hoofden had en heb aan tafel. De kinderen wisten en weten dat ik natuurlijk heus wel zorgde dat er regelmatig worteltjes met een stukje vis op tafel stonden ipv mosselen of paddestoelenquiche (om maar eens een zijstraat te noemen). Als we iets aten waarvan ik wist dat ze het echt vies vonden zorgde ik dat er voor hun in elk geval wat rauw-knaagkost op tafel stond en wat aardappelpuree of zo.. Wat ze overigens niet van de proef-plicht onthief. In de simpele wetenschap dat er geen ongezonde calorie naar binnenging in slechte eetperiodes hoefden we ook aan tafel geen drama's te maken over wat er daar al dan niet gegeten werd. Was voor iedereen duidelijk. Overigens heb ik die snoep en koekloze dagen maar zeer spaarzaam daadwerkelijk hoeven te gebruiken. Ze snapten allemaal meer dan goed genoeg waar het ons als ouders om ging. dat we echt het beste met ze voor hadden. We legden ze het ook op uiterst vriendelijke wijze uit, dat 'lekkere/ongezonde tussendoortjes' alleen te verantwoorden waren als er genoeg 'gezond' (maar misschien evengoed lekker) eten naar binnen ging. Dus geen stress of gechagerijn aan tafel.

Overigens denk ik echt nog steeds dat bij veel van die kinderen die 'echt niks lusten' niet veel meer speelt dan langzame gewenning aan een uiterst eentonig menu. Er zullen heus altijd uitzonderingen zijn, vast, maar dat zijn er heus niet zoveel. En net zogoed als je kinderen kunt laten wennen aan bijna niks lusten, zo kun je ze ook weer laten wennen aan 'bijna alles lusten'

Hoe ben jij uiteindelijk van je 'lust bijna niks' afgekomen? En wanneer? Had dat niet ook op je 8e of 10e gekund ipv op je 18e of 20e? Ik heb een schoonzus die als 15 jarige bij ons thuis over de vloer kwam. ze lustte alleen maar sla en boontjes. Qua groente. Dat maakte haar moeder braaf elke dag voor haar. Dat vind ik nou toch een knullig gebrekje aan de opvoeding hoor! Zo'n pubermeid met het eetgedrag van een kleuter. Overigens at ze, na een jaar bij ons over de vloer te zijn geweest, zo goed als alles. En vond het nog lekker ook. (qua AGV dan, mijn moeder was ook niet zo'n avontuurlijke kok.)

Ingrid

Bastet

Bastet

17-11-2009 om 07:07

Eens met cobi

Als kind lustte ik weinig,en als er iemand gevarieerd kookte en mij alles liet proeven,was het wel mijn moeder.Daarbij kookt ze ook nog eens heel erg goed!Maar ik werd groot op spaghetti,bruine bonen met appelmoes,en wat AVG,en niet veel meer dan dat.Kieskeurigheid ligt niet altijd aan de opvoeding.
Was het maar zo simpel!
Bastet

emma43

emma43

17-11-2009 om 08:54

Hoeft niet aan opvoeding te liggen,hoor!

Hier een dochter van 14,heeft altijd alles gegeten.Als we uit gingen eten, werd zelfs de kok weleens uit de keuken gehaald,om te kijken hoe dochter in kinderstoel,dus nog erg jong,heerlijk zat te peuzelen van een 'groot gerecht'Nooit geen frietjes met appelmoes gegeten,lustte ze zelfs niet.Eet nu ook alles,behalve spruitjes vindt ze niet lekker,maar eet ze wel mee.
Zoon,9 jaar, is moeilijke eter,hij eet het liefst geprakt ,zacht eten,dus bloemkool,spinazie,rode kool,ragout,lasagna,pasta zondr groente.
Dat eten we dan een aantal dagen per week en da andere dagen krijgt hij groente uit een potje ,wat hij lust.
Nu hij 9 is,gaan we wel leren om hem andere dingen te laten eten,boontjes eet hij al,door de pasta doe ik al champignons en wortel.rijst is ee ngroot probleem,die korreltjes in zijn mond daar kan hij echt iet tegen.Maar dat krijgt hij nu met ragout of kip madras,lekker veel saus erbij.Soep kreeg hij altijd enkel het vocht,maar nu doe ik er steeds een paar stukjes groente bij.en zo langzaam aan,wil ik hem toch leren om meer te eten.Wat hier goed gaat ,is dat als hij er echt moeite mee heeft,dat hij de helft of 5 hapjes mag eten en dan flink belonen,dat het wel heel flink isdat hij het geprobeerd heeft.
Wij moesten vroeger ook bijven zitten tot ons bord leeg was,wat niet wil zeggen dat ik nu alles lekker vind.Ik leg zoon oo kduidelijk uit dat ikb.v bloemkool echt niet lekker vind,maar dat ik het wel eet en dat hij het ook moet leren.
Toen zoon nog jonger was ging ik toch wel voor de gezelligheid aan tafel.

emma43

emma43

17-11-2009 om 09:05

Mamawordtgek

Hoi,

doe net als Guinevere,laat je zoontje eten wat hij lust,al is het 2 dagen achter elkaar hetzelfde,laat hem een hapje proeven wat jullie eten.
Als hij echt niet wil,een boterham met vlees en een stuk komkommer of een appel.
Maar laat die koek 's avonds geen gewoonte worden.
Mijn zontje heeft dat ook een poosje gedaan.Niet eten en dan later roepen dat hij honger had.Ik ben een paar keer hard geweest...eten doen we aan tafel als we allemaal eten en anders niet.
Als hij nu na een paar happen zegt dat hij genoeg heeft dan waarschuw i khem,okee,maar de rest van de avond niet om eten,koek of snoep vragen.Dat is wel voldoende o hem iets meer te laten eten.

Caillic

Caillic

17-11-2009 om 10:40

Ach ja eet-opvoeding

Als er iets is wat je niet kan projecteren op andermans kinderen is je eetopvoeding. Was het maar zo simpel. Dan waren de eetproblemen allang de wereld uit.
Ingrids methode was ook de methode van mijn moeder. Met als gevolg dat ik nog steeds 'niks' lust, in ieder geval geen gekookte groente, en zeker geen gekookte aardappelen.
En toen het hier ooit dreigde te ontsporen, paste ik ook iets toe uit de Ingrid-methode: geen koek, snoep, limonade, etc. bij slecht eten. Geweldig effect: niemand was gelukkiger dan mijn kind. Eindelijk mocht wat hij altijd al wilde: leven op water en droog brood.
Hmz, ik volg nu maar mijn eigen methode: het vertrouwen hebben dat het goed is en goed komt, wat er ook gegeten wordt, en wat er ook níet gegeten wordt.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.