Niet luisteren

Vraagjes

Je bent een alleenstaande moeder en je hebt een vriend die commentaar levert.

Vraag 1: zijn je kinderen slechter gaan luisteren sinds je vriend in beeld is?

Zo nee: vraag 2: dacht je dat er misschien een probleem was voordat je vriend commentaar gaf?

Zo nee, dan is mijn kort-door-de-bochtredenering dat je niet een probleem hebt met niet-luisterende dochters, maar met een niet-luisterende vriend

Als je kinderen gewoonlijk doen wat je wilt als je het de tweede keer vraagt vind ik nog niet zo beroerd. Dat hoop ik ook nog eens te bereiken. Ik moet het meestal al meer keren vragen voordat zoon het überhaupt hoort. Voordat hij luistert zijn we nog minstens een herhaling verder

Groeten,

Temet

'officieel gesprek'

Wat bij mijn kinderen wel indruk maakte was een 'officieel gesprek' aangaan. Dus met de kinderen om de tafel gaan zitten en vertellen wat je merkt, dat ze niet goed luisteren, geef voorbeeldjes en vraag wat zij hiervan vinden. Klopt dit? Waarom doen ze dit? Hoe kunnen we dit verbeteren? Kan mama nog iets verbeteren? (soms krijg je echt leuke dingen terug, bijv. dat jij wellicht ook niet altijd luistert (heb ik n.l. als ik aan de computer bezig ben)

Hier ook

Mijn dochter luistert ook slecht. Ik denk dat dat mijn eigen schuld is; als ik toch alles drie keer zeg, waarom zou ze dan de eerst keer in actie komen?
Best een goed idee om daar een 'serieus gesprek' aan te wijden eigenlijk ...

Dichtbij genoeg?

Ben je dichtbij genoeg, als je aan je dochters iets zegt of vraagt? Ik merk dat mijn kinderen slecht luisteren als ik door de kamer heen iets aan ze vraag. Als ik er dan even heen loop, hun aandacht trek door ze aan te raken en het dan vraag, komt het beter binnen.

Ik doe het zelf ook

Ik luister zelf ook slecht, vooral als ik ergens anders over nadenk of aan het computeren ben of op mijn mobiel zit of een boek lees. Mijn kinderen hebben het dus niet van een vreemde. Hier is de toon wel bepalend. Dochter hoort aan mijn toon of ze moet luisteren (soms even terugspoelen, zeg maar) of dat ze nog wel even naar Dora kan blijven kijken .
En ik ga ervanuit dat het na een enorme terugval in de puberteit beter wordt OF dat ze straks even slecht luisterende kinderen krijgen. Ha!
O ja, eens met Temet, Merel en anderen. Ergert je vriend zich vooral of vond je het zelf al de spuigaten uitlopen voor hij zich erin mengde?

Tja

Hier 3 kinderen die in wisselende vormen nog wel eens niet in één keer luisteren. Er is wel een verschil tussen niet luisteren en niet luisteren vind ik .
Jongste (8) vindt het nog wel eens moeilijk. Met zijn vader heeft hij de afspraak, dat als vader wat zegt, dat hij dan herhaalt wat vader gezegd heeft. Dat werkt wel goed moet ik zeggen hoor. Bij mij moest hij dat ook een keer toen ik me afvroeg of hij me wel begrepen had en toen zei hij: "Ja zeg, dat moet bij Papa hoor, niet bij jou!"

Goh

Heeft jouw vriend zelf ook kinderen? Het is namelijk heel normaal dat kinderen niet in een keer luisteren. Heel irritant, maar wel normaal Opvoeden is dingen 50 keer herhalen en dan hopen dat het kwartje valt. Wat ook nog kan is dat jouw vriend grote kinderen heeft en alle strijdmomenten is vergeten, of dat hij van het type drill sergeant is en daar krijg je ook volgzame kinderen van.
Als jij zelf tevreden ben over je opvoeding, en je niet bovenmatig ergert aan het gedrag van je kinderen, ben je prima bezig. Dat kun je ook aan je vriend vertellen, en dan kan hij kiezen of delen.

Hondjes

Ik ben er al een tijdje achter dat het niet echt hondjes zijn. Rondcommanderen lukt dus niet zo.

Wat helpt is duidelijkheid en routines. Dus niet opeens iets vragen en dan verwachten dat ze opspringen om je te gehoorzamen. Ik zeg ook altijd "naam, over 5 minuten moet je..." en die 5 minuten helpen enorm, zodat ze zich psychisch kunnen voorbereiden, en nog even kunnen afronden waar ze mee bezig zijn. Verder zijn er een aantal routines, en daar hoef ik dan minder energie aan te besteden. Het is er al zo ingesleten dat ze elke avond hun kamer moeten opruimen, dat ik het maar 1 keer hoef te zeggen.

Ja maar

Hebben we het hier nou over niet luisteren of over niet horen? Ik heb het idee dat Natalie het vooral over niet luisteren heeft en jullie het over niet horen.

Ik moet hier ook wel een aantal keren roepen voordat ik bereik heb. En dat is dan maar zo. Maar als ze me eenmaal gehoord hebben dan verwacht ik ook dat ze luisteren. Dan moet ik het echt niet nog 2 keer gaan vragen want dan krijgen ze mot met me.

Met kinderen die doen of ze me niet horen, of die wat ik zeg gewoon aan laars lappen heb ik dus moeite. En dat gedrag zou voor mij dus ook niet acceptabel zijn.

Ik waarschuw dan een keer, en voeg er meteen de consequentie van niet luisteren aan toe. En dat helpt heel erg. Ik denk dat je tegen niet horen niet meer kunt doen dan zorgen dat je de aandacht hebt en dat je tegen niet luisteren consequent moet optreden. Je niet laten ringeloren dus. Of je dat alleen kunt of dat je dat met professionele hulp moet doen? Tja, ach, probeer het eerst eens zelf zou ik dan zeggen.

Ginny

Je zal de kreet "pick your battles" hier al vaker hebben zien langskomen. Ik snap wat je bedoelt, maar ikzelf ben er dus te lui voor. Ik kan mij waanzinnig gaan inspannen om mijn kinderen ervan te doordringen dat ze Altijd Meteen moeten luisteren (als ze me horen, er is inderdaad een verschil), maar daar ben ik dus te labbekakkerig voor. Als het echt menens is laat ik dat dan wel weer blijken [X! Haal die banaan uit je oor! Computer uit! NU!] en dan gaat het wel.

De indruk die je krijgt uit de openingsposting is dat Natalie eigenlijk zelf geen problemen heeft met het gedrag van haar kinderen maar dat haar vriend er problemen mee heeft. Tja. Het zijn haar kinderen, zij voedt ze op haar manier op, al enige tijd vermoed ik, en dan, zo krijg je de indruk, komt vriend ineens op het toneel en die vindt dat die kinderen zo slecht luisteren. Ofwel omdat hij kinderen gewend is die volgens de methode Ginny zijn opgevoed, ofwel omdat hij geen kinderen (meer) gewend is. Meer zijn probleem dan Nathalies probleem, ben ik dan geneigd te denken.

Groeten,

Temet

Ginny

Uit jouw berichtje maak ik op dat jij een beetje van het type drill sergeant bent. Luisteren graag, en in 1 keer. Eerlijk gezegd heb ik dat soort problemen niet, omdat ik (door schade en schande wijs geworden) mijn kinderen zo weinig mogelijk rechtstreekse opdrachten geef. Ik zeg bijvoorbeeld wel dat ik wil dat het speelgoed is opgeruimd voordat kind naar bed gaat. Dat zeg ik dan voor het eten, zodat kind zelf kan besluiten wanneer ze gaat opruimen. Er komt ook wel eens wat gemopper of voorstellen over hoe het anders kan ('mag de speeltuin blijven staan, want daar heb ik een uur aan gebouwd, en dan schuif ik het wel aan de kant').
Bij oudste wordt het allemaal wat lastiger (puber, ja leuk) omdat die bijna standaard de kont tegen de krib gooit. Dan moet ik ook wel eens op mijn strepen staan, 'jammerdebammer, je doet het nu gelijk maar anders gaat je laptop achter slot en grendel'.

Nee helemaal niet

Ik drill niet, ik ben gewoon duidelijk. En dit is dus een van de battles die ik "gepickt" heb.

En verder hoeven ze niet meteen te luisteren. Ik accepteer het gewoon niet als ze me aan hun laars lappen.

En verder zou het natuurlijk kunnen dat Temet gelijk heeft.

Nadeel van deze battle niet picken is overigens, merk ik bij andere kinderen, dat kinderen dan ook in andere situaties (school, overblijf, club) genegen zijn om lekker te doen wat ze zelf willen. Zal wel een allergie dingetje van mij zijn, maar daar kan ik dus niet zo goed tegen. Zou natuurlijk kunnen dat dat voor de vriend van Natalie ook geldt.

Ginny

Je hebt dus eigenlijk alle battles gepickt? Overigens ken ik die 'ik ben gewoon duidelijk' wel. Dan wil je dus dat de dingen op jouw manier gaan op het tijdstip dat jij het wilt (direct). Dat mag hoor, maar dat classificeer ik als drill sergeant Zeg maar de tegenhanger van 'lamaarwaaien' of het Gordonachtige onderhandelingsmodel.

Geen drillsergeant

Mwah, ik vind nogal een wereld van verschil zitten tussen Gordon en drillsergeanten.
Hier heb ik ook een strijd uitgevochten rondom niet luisteren. En dan bedoel ik gewoon écht niet luisteren, tenslotte, waarom zou je de eerste keer gehoor geven aan een normale opdracht/vraag ("Wil je even de tafel dekken", "Haal je voeten van het hoofd van je broertje") als je moeder pas bij de 6e keer uit haar vel springt? Zulke taferelen hadden wij inmiddels bereikt met de kinderen (5 en 10). Mijn grenzen waren inmiddels ver overschreden en ik was het equivalent van een gestresste atoombom. Dit dus dagelijks, en dan best vaak. De hele sfeer in het gezin had er onder te lijden dat de kinderen gewoon hun eigen pad gingen ipv medewerking te verlenen aan normale verzoeken. Dus als er hier niet geluisterd wordt: ik waarschuw dan één keer, en dan verdwijnt een klein deel van het zakgeld. Nog geen reactie? Hup, weer minder zakgeld.
Ja, het klinkt misschien toch wel drillerig. Maar om precies te zijn heeft het mijn oudste 2,20 gekost en jongste 1,60. De sfeer in huis is nu oneindig verbeterd, aangezien ik mijn energie niet meer in het politieagentschap hoef te investeren. De kinderen zijn het daar ook mee eens (en reken maar dat we al heel wat pogingen gedaan hebben om ze in één keer te laten luisteren). Nu ze van de negeerstand zijn kunnen we gezellig gaan Gordonnen en Ross Greenen. Heb het idee dat wij daar wat in doorgeslagen waren en dat de onderlinge verhoudingen helemaal niet meer klopten.

Hangt ook van jezelf af

Het hangt ook van jezelf af of je inderdaad verwacht dat kinderen toch wel zo'n beetje met een minuut in de houding springen of dat je je realiseert dat er met wat voorkoken toch heel wat te bereiken is. Hier is routine ook alles en royaal tijdig aankondigen. Hier hebben de kinderen vanmiddag de weekboodschappen gedaan en wat oude bedden en matrassen naar de stort gebracht. Hapjes gebakken en geserveerd, de kattebak verschoond en de vloer geveegd. Dalijk stort ik me nog even op de afwas en dan zijn we weer klaar. Ik ben daar ook redelijk relaxed in. Doen ze het niet direct, dan wacht ik tot een beter moment of pak het toch zelf even op als ik het dan zo belangrijk vind en het moet snel. Ik ben nu al wel weer aan het inspreken voor het bedden verschonen, a.s. woensdag. Dat ze het maar vast weten. En daarnet hebben ze de laatste kleding in de wasmand gedaan. Kan ik dat morgen en overmorgen 's avonds even wassen.
Het zijn nu pubers maar toen ze kleiner waren deden we veel samen en zette ik de actie in gang.
Ik zou me toch niet laten opjagen. Als je er een stress van maakt en een strijd komt er denk ik minder van terecht. En inderdaad, alleen kinderlozen komen denk ik op het idee om je opvoedondersteuning aan te praten als je kinderen geen hondjes blijken te zijn.

Nee hoor vic

Alleen deze en nog een paar anderen.

Maar het gaat hier eigenlijk niet over mij. Dus ik wou het er maar even bij laten zo.