Nog een keer dochter en vriendinnetjes maken

Uitnodigen

Ik zou ook niet zo graag voor een kind uit groep 6 nog speelafspraakjes gaan regelen. Maar wat wel kan, is een kind uit de klas uitnodigen voor een middagje speeltuin, bioscoop, gourmetten. Dus als het een iets grotere activiteit is, dan is het wel heel normaal dat de moeders zich ermee bemoeien. En als je dan iets kiest wat de meeste kinderen wel leuk vinden, is het voor dat kind dan ook aantrekkelijk om met jullie mee te gaan.

Ja dat zou ik ook doen

naar bv middagje bos/duinen etc meevragen.
Gewoon op school: hee...,we gaan naar.... vind je het leuk om mee te gaan? Of vor een dag of wat later, zodat ze het thuis kunnen vragen.
Is het nu vakantie bij jullie? Dan zou ze/je kunnen bellen voor een middagje?

Al geprobeerd

Dochter heeft al een paar keer geprobeerd via hyves iemand te vragen maar durft daar dan zelf weer niet op terug te komen en de andere kinderen vergeten dat dan weer, overigens tot verbazing van dochter zelf. Zij zou dat niet vergeten maar ik heb haar uitgelegd dat veel kinderen dat dus wel doen en dat ze daar niks achter moet zoeken.
Verder iemand meevragen naar de film ofzo, vraag je dan een meisje waar ze nog nooit mee heeft gespeeld zomaar mee, is dat niet raar dan? Ik vind dat ook weer zo opgelegd. Heb dat vroeger wel eens gedaan iemand meevragen naar de speeltuin enzo maar heeft ook niks opgeleverd. Er moet natuurlijk wel een klik zijn tussen kinderen anders werkt het niet en sommige meisjes die dochter dan uitzoekt daar weet ik van te voren al van dat ze daar geen klik mee zal hebben.
Ik ben bang dat ze er straks helemaal buiten valt, iedereen is nu al zo bezig met groepjes, dat merk je al heel erg in groep 5 en dat wordt alleen maar sterker.
Daarbij komt ook nog dat ik hier zelf niet zo heel veel contact heb met de moeders uit haar klas, ook wel geprobeerd hoor maar komt ook niet verder.. En wat moet je dan op het laatst nog? Er zijn wel manieren maar het loopt op niks uit, moet je je er dan maar bij neerleggen en hopen dat het later goed komt?
Ze heeft er zelf nu nog niet zo veel last van dus zou ik het kunnen laten voor wat het is, maar ik kijk naar de toekomst..
Een sociaal dier zal ze wel nooit worden en dat hoeft ook niet maar afhankelijk van een meisje waar ze dan vervolgens ook nog eens op uitgekeken raakt..

Buurkinderen?

Heeft ze in de straat niemand om mee te spelen? Of op een sportclub? Met wie speelt ze op het schoolplein? Of staat ze daar ook aan de kant?
Zomaar een meisje vragen naar de bios of speeltuin mee te gaan zou ik ook niet doen hoor. Dat is inderdaad raar en wat gearrangeerd.
Maar je dochter kan toch wel aangeven wie ze wel aardig vindt en met wie ze op school wel eens speelt. Wie nodigt ze uit op haar verjaardag? Dat zijn potentiële kandidaten voor de speeltuin

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Afhankelijk van eentje

Als je dochter zelf al aangeeft een beetje genoeg te hebben van haar ene vriendin, is het inderdaad goed om wat meer vriendschappen aan te knopen. Ze is zo ook wel erg afhankelijk van die ene. Maar hoe graag wil je dochter eigenlijk meer vriendinnen? Denkt ze dat dat moet omdat ze om zich heen ziet dat het gebruikelijk is of wil ze het echt? Als ze het echt wil zal ze moeten begrijpen dat zij daar wat boor moet doen. Leg haar uit hoe ze het kan aanpakken. Zeg dat alles wat jou betreft mag (bij vriendin spelen, bij jullie spelen, ergens heen) Laat het verder aan haar over en prijs haar als ze stappen zet

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Buurkinderen

die zijn er niet echt van ongeveer haar leeftijd, ze zijn allemaal ouder hier in de straat, pubers dus daar heeft ze niet veel aan.
Ik vind al gauw dingen te opgelegd en vind ook dat je dat nog wel met kleuters doet maar niet met kinderen van 9 of 10 jaar en trouwens dat werkt ook niet.
Ze weet ook bijna niet wie ze op haar feestje moet vragen, vorig jaar waren er drie kinderen, haar vriendinnetje en twee anderen wie ze wel aardig vond. Het was geen leuk feestje want die kinderen vonden haar maar 'vreemd' merkte ik wel. Dat is het punt ook, ze vinden haar 'vreemd' omdat ze niet zo veel zegt, en ik denk ook niet dat dat beeld snel zal veranderen.
Ik heb het er wel met haar over hoe ze het aan kan pakken maar ja ze moet het zelf doen he.
Toen ze een kleuter was had ze wel heel veel vriendinnetjes, ik deed daar ook erg veel moeite voor om het dan leuk te hebben maar het heeft niets opgeleverd.
Vaak zegt ze zelf dat ze ook niet wil spelen omdat ze dan moet doen wat anderen leuk vinden terwijl zij iets anders wil. Ze komt dan ook niet voor zichzelf op.
Op het schoolplein speelt ze met haar vriendinnetje, of beter ze lopen wat rond, dat vindt ze ook niet leuk want ze wil liever meedoen met de anderen.
Het punt is dat ik er al zoveel energie in heb gestopt en dat het niks oplevert, ik ben bang dat ze straks een eenzame puber wordt.
Ik weet gewoon niet wat ik hier aan moet doen want alles lijkt zinloos.

Wat ik denk

Ik zie al een paar keer dat je schrijft dat andere kinderen jouw dochter raar vinden. Heeft jouw dochter iets waardoor zij anders is dan andere kinderen? Volgens mij schreef je laatst ook iets in de rubriek zorgenkinderen over jouw dochter, dat ze angstig was of veel spanningen had, ik kon het zo gauw niet terugvinden.
Ik denk dat als jouw dochter niet goed in haar vel zit, het met vriendschappen ook niet gaat lukken. Je zal dus eerst met haar aan het onderliggende probleem moeten gaan werken, probeer daar hulp voor te zoeken.

Klopt tango

Ze heeft veel spanningen meegemaakt, ook bij ons thuis en die zijn er af en toe nog wel al gaat het een stuk beter nu. Denk ook dat je daar wel een punt hebt hoor..
Dat vreemde zit er vooral in dat ze gewoon heel verlegen kan reageren en als ze tegen iemand praat, praat ze 'in de ruimte' dus niet tegen de persoon waar ze het zegt. Ze heeft een ass diagnose maar daar twijfelen we aan.
Ik kom er gewoon niet uit wat het beste zal zijn voor haar, zit zo vaak op internet te zoeken naar iets wat bij haar zal passen, waar ze zich niet opgelaten hoeft te voelen of het idee zal krijgen dat ze niet zo mag zijn zoals ze is. Misschien ben ik daarin te overdreven hoor, dat bedenk ik me ook wel eens maar ik ben zo bang om op het tere kinderzieltje te trappen wat al zoveel heeft meegemaakt dat ik steeds bang ben het verkeerde te kiezen.
En zo kies je uiteindelijk niks en blijft het zoals het is.
Ze zit wel op paardrijden, iets wat ze geweldig vindt en waar ze hopelijk ook zelfvertrouwen uit kan halen.
Verder staat er een gesprek met juf op stapel, kijken wat die er van zegt.

Vind het niet overdreven hoor

Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt, zeker omdat je dochter ook graag meer vriendinnen wil hebben. Je schrijft dat je twijfelt aan de ass diagnose. Wat maakt dat je twijfelt? Ass kan natuurlijk als gevolg hebben dat je minder vrienden maakt doordat je sociaal minder vaardig bent. Maar denk je dat er meer aan de hand is, dan moet je dit misschien laten onderzoeken en van daaruit weer verder kijken. Misschien kunnen ze je helpen met iets voor haar te vinden, want ik kan me goed voorstellen dat je bang bent het verkeerde te doen.
Fijn dat ze zoveel plezier heeft in paardrijden en dat heeft ze gevonden doordat jij zo je best hebt gedaan om iets voor haar te zoeken. Volg vooral ook je gevoel, meestal zit dat wel goed.
Hier een zoon met ook wel bijzondere trekjes. Ik verwonder me er weleens over dat hij nog steeds zoveel vriendjes heeft, want heel sociaal vaardig is hij niet. Hij volgt vooral hun spel, maar gaat gelukkig ook steeds meer zelf bedenken. Aan de andere kant kan hij soms een vriendje dat hij op straat tegenkomt bijna negeren. Zegt zo zacht gedag dat vriendje het niet kan horen e.d. Op school durft hij aan de juf niets te vragen e.d. Wij zijn ook op ons gevoel af gegaan, hebben hem op school in een andere groep bij andere juffen laten zetten, sindsdien gaat hij met sprongen vooruit en krijgt steeds meer zelfvertrouwen. Maar het blijft altijd lastig, want je weet nooit of je de goede keuze maakt. Veel sterkte voor jou en je dochter.

Herkenbaar wel

van je zoon Tango.
Dochter zit sinds dit schooljaar ook in een nieuwe klas en voelt zich daar wel fijner als in haar vorige klas, maar het afspreken met anderen zit er nog niet in en ik heb ook niet het idee dat dat zal veranderen.
In de vorige klas was het zo pijnlijk om te zien dat al die kinderen waar ze vroeger vriendinnen mee was, haar allemaal leken te vergeten. Ik vind dat eigenlijk ook zo raar, heb soms wel eens het idee dat ouders daar achter zitten en hun kinderen stimuleren om maar met bepaalde kinderen om te gaan en daar zit mijn dochter dan natuurlijk niet bij.. Ik zie het ook bij mijn beide zoons hoor, op de basisschool hoorden ze er ook niet bij (denk ook door stimulans van ouders) maar nu ze beiden op een middelbare school zitten waar niemand ze kende, horen ze er ineens wel bij, heel frappant vind ik dat.

Eira

Herkenbaar. Mijn dochter is wat jonger maar is ook erg verlegen. Op zich heeft zij wel vriendinnetjes dus dat speelt hier (nog) niet. Maar wat Tango ook zegt. De juf niks durven vragen en idd, vriendinnetjes nauwelijks groeten terwijl ze die dag er voor nog mee had gespeeld.. Ook erg bewust van zichzelf en haar omgeving. Ze viel eens een keer op schoolplein. Ze stond op en het eerste wat ze zei was: “mama iedereen kijkt nu naar mij” Terwijl dat helemaal niet zo was. Nu moet ik zeggen dat mijn dochter een copie is van hoe ik vroeger was. Ik was dus net zo. Ik ben toe eens gaan googlen en kwam toen op sociale angst. Ik herkende mezelf en mijn dochter daar helemaal in. Misschien kan je het opzoeken en wellicht is het ook op jouw dochter van toepassing. Verder heb ik nog een boekentip voor je: het boek “de verlegenheid voorbij van Bernardo Carducci. Hier staan veel tips in. Vwb. je twijfels over een training. Ik denk sowieso dat dit altijd zin heeft. Ze steekt er altijd wat van op. Je moet je ook realiseren dat het een proces is wat tijd nodig heeft. Bovendien zijn die trainingen vaak in groepsverband en wie weet wat voor leuke contacten ze daar op doet.

Je zegt ook dat kinderen niet op afspraken terugkomen als je dochter ze via hyves uitnodigt maar idd. Zoals iemand als zei. Je kan dit ook omdraaien. Wellicht vinden de meiden het raar dat ze er niet op terugkomt en denken dan ook van, laat maar of zijn zelf onzeker en durven er niet over te beginnen. Vergeet niet dat heel veel kinderen onzeker zijn. Dat is ook wat ik dochter probeer mee te geven.

Carthy

Dank je wel voor de tip van het boek, laat ik die nou net besteld hebben bij Bol
Ik zal eens googlen op sociale angst, denk wel dat het herkenbaar is..
Ik zie en zag ook bij mijn oudste zoon, dat ze steeds minder contacten krijgt en heel erg hangt aan dat ene vriendinnetje, dat benauwd me gewoon, niet dat ik niet meer wil dat ze daar vriendinnen mee is, maar er is meer.

Ouders?

Als ik me goed herinner noemde je dat ook al in je vorige draadje: dat je kind wordt buitengesloten doordat ouders hun kinderen zeggen niet meer met jouw kind om te gaan. Of dat zo is kan ik natuurlijk niet beoordelen. Wel vind ik het frappant. Is er soms iets aan de hand? Waarom denk je dat dan, dat ouders zo doen?

Vwb je dochter: speelt ze/gaat ze om met de meisjes die ze zou willen vragen (in de pauzes op school)? Of zijn het meisjes waar ze bij wil gaan horen, maar waar ze nog geen echt contact mee heeft?
Ik kan me nl niet voorstellen dat ze meisjes waar ze op school leuk mee omgaat niet durft te vragen. Hoe durft ze er dan wel contact mee te leggen om met ze om te gaan? Ik krijg het gevoel dat het gaat om meisjes waar ze nog niet mee omgaat, maar waar ze wel graag mee in contact wil komen en dat is inderdaad een stuk lastiger.
Wonen die meiden in de buurt? Kan ze voorstellen om samen naar school te lopen/fietsen oid?

Mijn moeder gaf me vroeger altijd het advies om lekker zelf leuk bezig te zijn op het schoolplein, dan komen de kinderen vanzelf op je af die mee willen doen. Het werkt nog steeds: mijn zoon heeft altijd fantastische en interessante bezigheden, maar wil door zijn ASS juist liever alleen spelen en moet de nieuwsgierigen en speel-kandidaten bij wijze van spreken van zich af slaan!

Ass

Of ze nou ASS heeft of iets wat er op lijkt of heel erg verlegen is: daar zit de crux. Dat los je niet op met meevragen of wat je ook maar deed toen ze een kleuter was.
Zij moet daarmee om leren gaan en niet noodzakelijk van jou. Zoek lotgenoten, hulp, ondersteuning etc die bij haar past.
Dat geeft haar de hand aten om vooruit te komen voor dat de middelbare komt.
Loes

Nou ja, er zijn wel wat dingen aan de hand geweest ja, had niets met mijn dochter te maken maar met ons gezin in het algemeen.. Er waren wat roddels enzo, vandaar.
Het gaat idd om meisjes waar ze nog geen contact mee heeft anders was het ook niet zo moeilijk voor haar.
Ik wil best met haar een training ofzo doen maar ik weet gewoon niet wat het beste zal aansluiten bij haar en ik wil haar niet van het een naar het ander slepen want daar wordt een kind alleen maar nog onzekerder van. Ik vind het moeilijk uit te zoeken wat nou De oplossing voor haar is.
Ze mengt zich gewoon niet makkelijk tussen anderen zoals de meeste kinderen dat wel doen, zij blijft de kat uit de boom kijken zeg maar. Ik deed dat vroeger zelf ook en ik ben nog steeds niet iemand die overal vrij op af stapt maar ze ziet mij dat nu wel doen, ze ziet mij wel contact maken enzo, maar ook ik kijk bij sommigen de kat uit de boom, mensen waarbij ik me niet op mijn gemak voel. Ik bedacht me van de week ook nog dat zij dat misschien wel met de meeste kinderen heeft, dat ze die klik niet voelt met de meesten. Ze wil het wel maar het is er niet ofzo. Dat heb ik zelf eigenlijk ook wel dat ik met de meeste mensen die klik niet heb. Maar wat ik me dan weer afvraag, hoe zit dat dan met al die mensen die zo sociaal zijn, hebben die met veel mensen een klik of doen ze gewoon alsof? Ik kom er niet echt uit maar er zitten hier vast wel mensen die daar antwoord op kunnen geven

Contact maken

Ik weet verder niet wat er heeft gespeeld (hoef ik ook niet te weten), maar dat kan haar natuurlijk zeker parten spelen. Weet je dochter er ook van en is ze misschien daardoor in haar schulp gekropen of voelt ze zich daar onzeker over?

Je dochter moet dus eerst kijken of er een leuk contact op school kan groeien. Dan kun je beter niet geforceerd speelafspraken gaan lopen maken, maar daar rustig de tijd voor nemen.
Ze kan eens beginnen de meisjes te gaan groeten, kijken hoe daarop gereageerd wordt. Iets grappigs of leuks meenemen naar school om te laten zien, iets aardigs zeggen of doen. Wordt daarop allemaal afwijzend gereageerd, zou ik heel voorzichtig zijn. Zijn er in haar klas geen meisjes die ook wat stiller/ teruggetrokkener zijn en om vriendschap verlegen zitten? Zou ze haar pijlen niet eerst eens daarop kunnen richten?
Verder zou ik aanraden de tip die ik je al gaf (zelf een leuk spel oid meenemen en zelf lekker gaan spelen) uit te voeren. Als je als een muurbloem aan de kant gaat staan wachten tot iemand naar je toe komt, loopt iedereen met een boog om je heen. Maar als jezelf lekker bezig bent, werkt als een magneet: anderen komen er op af, willen weten wat je aan het doen bent en of ze mee mogen doen. Echt waar! Succes.

Paardrijden

Ik zie in een eerdere reactie dat je dochter op paardrijden zit. Kan ze daar geen contact leggen? Of is er op school geen 'paardenmeisje'? Gemeenschappelijke hobbies en bezigheden zijn een makkelijke aanleiding voor vriendschappen, zeker voor diegenen die sociaal wat minder vaardig zijn.

"sociaal"

Ik zou eens bij een vereniging voor kinderen met ASS informeren. Voor de rest: ik heb ook met de meeste mensen geen klik, maar heb wel geleerd om met heel veel mensen te 'socialisen'. Op het werk zal ik ook wel moeten.
Daar zijn trainingen voor, maar je kunt het jezelf ook aanleren. Geef jezelf bv de opdracht om tijdens het boodschappen doen minimaal 1 gesprekje aan te knopen en daarin een complimentje te geven of een vraag te stellen.
Loes

Of ik sociaal ben weet ik niet...

....maar ik maak wel heel gemakkelijk een praatje met mensen. Dat kan ik met bijna iedereen wel, maar ik ben zelf een ontzettende kletskous. Ik vraag me wel eens af of ik niet veel te lang doorpraat, zeg maar Dat zie ik ook bij mijn kinderen, zij vertellen ook graag dingen aan andere mensen. Gewoon leuke weetjes, of als je met iemand praat die ook kinderen heeft over de kinderen, dat soort dingen. Op zo'n manier kom ik meestal vanzelf mensen tegen die ik aardig vind en komen er al of niet leuke contacten uit voort.

Verder is het niet zo dat ik het met iedereen maar goed kan vinden of iedereen aardig vindt hoor! Ik probeer meestal wel aardig/belangstellend te zijn en eventueel een praatje aan te knopen, maar met lang niet iedereen heb ik een klik. Om een voorbeeld te noemen (wat ik destijds ook hier gepost heb): een tijdje terug stond ik aardig te balen bij het schoolplein, dat er zo weinig andere ouders waren waarmee ik wat gemeenschappelijk had. Over het algemeen zijn het heel andere types dan wij, andere opleiding, andere interesses, andere manier van praten over dingen enzovoort. We zijn een jaar verder en er zijn wat nieuwe mensen bij gekomen op school (van andere scholen), en er zijn wat ouders van het kleuterplein doorgeschoven naar het grote schoolplein. Ik heb ontdekt dat er een paar zijn met dezelfde hobby's en zo wat nieuwe goede kennissen opgedaan.

Oja; verder heb ik een goede vriendin die een sociale handicap heeft. (misschien ook iets van ASS, komt veel voor in haar familie). Zij is ook heel verlegen in gezelschap, maar een op een met haar komt ze wel los en is het altijd ontzettend gezellig. Haar manier van contact maken met nieuwe mensen is wel onhandig, maar ze is wel sociaal actief. Er moeten eigenlijk niet teveel mensen zijn, dan gaat het goed; anders klapt ze dicht en is ze ook een muurbloempje. Mijn vriendin heeft zelf veel clubjes en dergelijke geprobeerd en is zo ook wel een paar keer meegeweest met mijn activiteiten, en zo heeft ze best veel vrienden gemaakt (eigenlijk heeft ze meer vrienden dan ik.
Misschien is het een idee dat je dochter nog meer clubje uitprobeert? Als ze daar ook meer aansluiting vindt dan op school, dan ligt het misschien niet helemaal aan haar sociale vaardigheden maar is het een overweging om een andere school te zoeken?

Vriendin met ass

overigens heeft die vriendin wel iets van groepstherapie gedaan en heeft het haar wel geholpen op het sociale vlak. En veel mensen in haar vriendenkring zijn een beetje als zij: verlegen, onhandige manier van contact maken en erg op de achtergrond. Wat dat betreft komen de verjaardagsfeestjes altijd maar moeilijk op gang daar ( een beetje flauw, maar wel waar)

Mammahippie

Dank je wel voor je reactie.
Fijn om eens te horen over een volwassen autist/teruggetrokken iemand, waar het wel goed mee gaat!
Ik denk dat ik mijn dochter vooral moet laten zijn wie zij is. Ze voelt zich zelf niet belemmerd door haar velegenheid, tenminste nog niet.. Ik denk ook dat door pushen er juist heel erg de nadruk op wordt gelegd dat ze niet goed is zoals ze is en dat werkt geen zelfvertrouwen in de hand meestal..