Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Omg!!!! elektriciteitssnoer doorgeknipt

Dag allen,

We komen er net achter dat het snoer van mijn mans bedlampje is doorgeknipt (met hoogst waarschijnlijk het nagelschaartje dat op het nachtkastje lag). De kinderen hebben toevallig vanavond op ons bed tv mogen kijken.

Gelukkig, heel gelukkig, zat de stekker toevallig niet in het stopcontact.

Wij hebben natuurlijk geschrokken, boos en bulderend navraag gedaan hoe dit is gekomen en wie het heeft gedaan. En er duidelijk bijgezegd hoe gevaarlijk dit was. En dan hebben we het nog niet eens over het stuk gemaakte designlampje gehad. Uiteraard zwijgt de tweeling in alle talen.

Nu is dit gewoon een typische actie van onze zoon. Alleen al aan dat hoofd konden we zien dat hij hierachter zat. Dochter was alleen maar overstuur en zei dat ze het echt echt echt niet had gedaan.

Hoe lossen we dit nu op. We hebben nu gezegd dat ze het eerlijk moeten vertellen. Alle knutseldingen staan achter slot en grendel, ze mogen 's ochtends niet meer alleen naar beneden, alle vrijheden worden even rigoreus terug gedraaid.

Maar eigenlijk willen we nu wel dat onze zoon bekent. (tja, we hebben allerlei scenario's bij langs gegaan; hij MOET het gewoon hebben gedaan). Maar wat als hij dat gewoon niet doet?

Ik weet zelf even niet meer wat er nu belangrijker in deze situatie is. Het zal hun iig duidelijk zijn dat ze te ver zijn gegaan en dat dit niet meer mag gebeuren. Maar we vinden dat het joch er gewoon niet mee weg kan komen.

Heeft er iemand tips, feedback etc?

Oh ja, ze zijn 6.

Een opgeluchte maar wel boze LindaJ

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Na de schrik...

zou ik eerst even wat rust inbouwen.

Heb je ook wel gedaan volgens mij. Kan me voorstellen dat je schrikt. Ik heb hier net hard ingegrepen toen ze met een bezemsteel bezig waren om ruzie te maken terwijl er hete borden soep op tafel stonden, die over ze heen konden vallen. Dan merk ik dat ik veel harder reageer als er echt gevaar voor verwonding is.

Zou het kunnen dat je zoon ook al behoorlijk geschrokken is van jullie reactie, en dat je nu hard tegen hard gaat krijgen? Dat hij niet meer dúrft te bekennen.

Ik heb bij dit soort dingen nooit gestraft, maar gewoon de consequentie laten voelen. Als jij in elektriciteitssnoeren gaat knippen kan je niet meer alleen gelaten worden in alle ruimten van het huis waar elektriciteit komt (alle kamers dus). Niet meer alleen naar beneden idd, niet meer alleen beneden als moeder of vader boven is... en anders moet er weer een box in de kamer (op dat moment begint mijn zoon wel te voelen dat het serieus is...).

Wat die bekentenis betreft: ik weet niet of ik daar zo'n druk op zou zetten. Ik zou uitleggen dat er geen andere verklaring is, en dat je ervan uit gaat dat hij het gedaan moet hebben.

Als je aanstuurt op een bekentenis krijg je een machtsstrijd, of je daar nou zoveel mee opschiet...

Rosase

Rosase

19-10-2010 om 20:47

Eens met rodebeuk

Al hoewel je natuurlijk nooit nooit helemaal zeker kunt weten dat je zoon echt de dader was.

Ik zou het vernieuwde strenge regiem dus inzetten voor beide kinderen. "Ze" hebben je vertrouwen beschaamd en dat moeten ze dus weer terugverdienen door te laten zien dat ze wel grote verstandige kinderen zijn. En waarschijnlijk is dat voor je dochter makkelijker dan voor je zoon (schat ik zo in).

Verder zou ik voorlopig de nagelschaartjes maar even wegleggen...

Ondoordacht

Het is ook echt een actie voor een 6 jarige. Ze proberen soms van alles en overzien de gevolgen niet. Ik denk dat je zoon nu begrijpt dat dit een hele gevaarlijke actie was.
Ik moet terugdenken aan toen mijn zoon jonger was en ook wel eens een gevaarlijke en domme stunt uithaalde. Hij had de pech dat hij enig kind was. Soms gaf ik hem ook het voordeel van de twijfel en wachtte hoopvol op een bekentenis. De dader was allang bekend...Echt een nadeel voor een enig kind denk ik wel eens. Je kan je nooit verschuilen achter broers en zusjes.
Ik zou ze ook een periode samen de straf laten delen. Het verder even laten rusten. Het is goed mogelijk dat je zoon over enkele dagen alsnog opbiecht dat hij de dader was. Eerlijkheid duurt het langst.

Niet eerlijk

persoonlijk vind ik dat je van een 6 jarige mag verwachten dat hij/zij weet dat dit niet kan en gevaarlijk is.

Ik vind het ook niet kunnen dat je dochter mee gestraft wordt als ze niets gedaan heeft. Ik zou echt proberen dat je zoon opbiecht dat hij het gedaan heeft om vervolgens rustig mee te delen dat hij (en niet zijn zus) toch een soort van straf krijgt. De straf kan hij eventueel zelf mee bedenken, zo wordt hij betrokken partij van zijn eigen gedrag.

Hij zal het echt geen tweede keer doen en zal genoeg geschrokken zijn van je eerste reaktie. Maar goh, dat is zeker even schrikken.

koentje

koentje

20-10-2010 om 10:41

Ik zou geen straf

meer geven. Ik zou ze op een bepaald moment bij elkaar roepen en heel omstandig een lesje in electriciteit gaan geven. Zoek hiervoor ook plaatjes op bijv; op internet over eerste hulp bij electriciteit-ongelukjes.

Laat ze daarna een mooie tekening maken over iets wat met electriciteit te maken heeft. Vraag ze daarna met klem of ze dat nooit, nooit, nooit meer willen doen.
Wedden dat ze nooit meer vergeten hoe gevaarlijk dat is?

Ben het wel met de laatste reacties eens. De kinderen zijn geschrokken en snappen nu wel dat zoiets gevaarlijk is. De waarheid boven tafel krijgen over wie van de 2 het heeft gedaan lijkt me minder belangrijk. Lijkt me ook niet zo gezellig om er over door te blijven gaan.

bibi63

bibi63

20-10-2010 om 16:46

Toch

is er m.i. wel een verschil in een domme en gevaarlijke actie zoals bijv. twee haarspeldjes in het stopcontact steken..... (heb ik als kind weleens gedaan), als een domme en gevaarlijke actie waarbij je moedwillig (en ongetwijfeld niet overziend wat het gevaar daarvan is) expres iets kapot maken (een snoer doorknippen).
Dus ik begrijp de insteek van Linda wel, je maakt iets moedwillig kapot (nog los van het feit dat het gevaarlijk is) en daar krijg je straf voor. En dat staat m.i. los van een lesje electriciteit.
Gr. Bibi

Rustig moment

dat is wel even schrikken geblazen, wat als als... Ze zijn 6 hebben werkelijk geen idee HOE gevaarlijk het is. Vanuit gaande dat hij het heeft gedaan, zit hij ws ook met lood in zijn schoenen. EN hij heeft het gedaan EN hij heeft ook nog gelogen. Jeemig, die drempel is wel heel hoog geworden om het nog toe te geven. Hij heeft jou hulp nodig om hier uit te komen. Dit gaat hem in zijn eentje niet meer lukken. Ik zou op een rustig moment, bijvoorbeeld voor het slapen gaan, lekker bij hem in bed kruipen en hem een situatie schetsen waarin jij vroeger iets gedaan hebt wat niet mocht en het niet eerlijk toe hebt gegeven (dat is jou toch ook vast wel eens overkomen ) Hoe reageerden toen opa en oma en dan jou gevoel erbij omschrijven (dat je bijvoorbeeld echt bang was of het echt per ongeluk dat leugentje er uit flapte) Vragen of hij dat herkend. wedden dat hij het herkend! Laat hem maar voorbeelden noemen. Vervolgens kun je eens een balletje opgooien over de lamp.
Maw. sluit bij hem aan, nu steek je torenhoog boven hem uit, laat het hem weten dat zijn reactie helemaal niet Raar is,maar dat het beter is om het eerlijk te vertellen en dat er een consequentie aan verbonden moet worden. Laat hem bijvoorbeeld meedenken over de consequentie. Dit leidt tot veel meer inzicht.
Ik hoop dat je er wat mee kan!

lekker moraliserend

lekker moraliserend

20-10-2010 om 20:13

6 jaar?

ik ben het wel eens met de vorige reacties hoor maar ik vraag me echt af: wie laat nu een schaar (om het even wat voor) liggen bij een kind van 6 waarvan je zeker weet dat HIJ het gedaan moet hebben als er iets doorgeknipt is?

Dan weet je toch dat je je kind niet met een schaar alleen moet laten? Ik zou het kind niet straffen maar wel wachten met verantwoordelijkheden geven en zorgen dat je alle mogelijke 'wapens' goed opbergt en goed een oogje in het zeil blijft houden. Zes jaar is echt nog jong hoor wat dat betreft. Heeft hij wel genoeg speelgoed om wel mee te mogen spelen?

Lekker moraliserend

.. ja goeie nick gekozen.

Wat een ... reactie.

Wie zet er een pan hete melk op het fornuis als er een jongetje van vier rondloopt.
Wie giet er spiritus op de bbq als je zoontje van 5 net achter je staat.
Wie laat er zijn kinderen zelf omlaag lopen over een betegelde trap als de oudste de jongste van 2 op de smalle kant laat lopen waardoor dat jongetje een gat in zijn hoofd valt.
Wie trekt de deur dicht met de vingers van zijn bloedeigen kind ertussen.

Allemaal waar gebeurd in mijn kennissenkring.

Kortom, de vraag stellen is haar beantwoorden. Waarom? Daarom. Dat gebeurt nu eenmaal.

Fianna

Fianna

20-10-2010 om 22:06

Lekker moraliserend

'maar ik vraag me echt af: wie laat nu een schaar (om het even wat voor) liggen bij een kind van 6 waarvan je zeker weet dat HIJ het gedaan moet hebben als er iets doorgeknipt is?'

Je kan het ook anders bekijken. Je weet dat hij het gedaan heeft omdat je zeker weet dat je andere kind het niet gedaan heeft. Dan is het niet zo vanzelfsprekend dat je het bewuste kind niet met een schaar alleen moet laten.

En de laatste vraag: heeft hij wel genoeg speelgoed om mee te mogen spelen?
Dat raakt eerlijk gezegd kant nog wal hoor. Volgens mij kun je heel Bart Smit bij kinderen neerzetten, ze zullen altijd wel iets anders, veel spannenders vinden wat niks met speelgoed te maken heeft. Niet voor niets dat hele kleine kinderen vaak liever met de doos dan de inhoud (het dure speelgoed spelen). En buiten dat, het is een drang: kijken wat er gebeurt als ik dit of dat doe. Herken ik wel van mezelf van vroeger. Zo heb ik een keer ontdekt dat watten heel snel branden...

6 jaar!

Nou de gemiddelde 6-jarige weet drommels goed waar een schaar voor is, en weet ook drommels goed waar scharen niet voor bedoeld zijn (dingen kapot maken).

Het eerste waar je zoon zich denkelijk voor schaamt is dat hij iets kapot gemaakt heeft, want op deze leeftijd weet ie heus wel dat een nagelschaar op een slaapkamer en een snoer van een lamp GEEN knutselmateriaal is (knutselen in bed? Daar is ie de komende 12 jaar nog niet aan toe).

Daar bovenop komt dat het ook nog eens heel gevaarlijk was (en dat heeft hij zich waarschijnlijk niet gerealiseerd) en dat triggerde natuurlijk jullie reactie.

Even rust en dan meedelen dat het je waarschijnlijk lijkt dat hij het gedaan heeft, dat je niet wilt dat dit nog een keer gebeurt, en dat je er van uitgaat dat hij begrijpt dat je hem nu toch minder vertrouwt. En dat hij daarom voorlopig bepaalde dingen niet mag en dat hij ook moet helpen verzinnen hoe hij met papa het kapotmaken van het dure lampje kan goedmaken.

Zuslief ook even aan de tand voelen. Heeft zij niets gezien? Waarom zei ze niet dat hij het niet moest doen?

Dirksmama ot

ik ben het met je eens hoor, maar 1 ding: "Zuslief ook even aan de tand voelen. Heeft zij niets gezien? Waarom zei ze niet dat hij het niet moest doen?"

Ik vind dit wel een beetje moeilijk, het ene kind krijgt zo verantwoordelijkheid over het andere kind. Ik heb het thuis zelf meegemaakt met m'n eigen kinderen, waarbij de jongste de oudste wel vaak in het oog hield en mij kwam briefen over wat oudste toch wel allemaal niet deed dat niet ok was. En die trend zette zich verder op school waar jongste verslag over allerhande kinderen en incidenten ging uitbrengen bij het juffenkorps. Zo een situatie is niet wenselijk.

Waar trek je die grens in komen 'klikken'? Ik zou, als ik LindaJ was, meteen duidelijk maken dat enkel zaken moeten verteld worden bij gevaarlijke toestanden, niet bij alledaagse wissewasjes.

Fianna

Fianna

21-10-2010 om 16:15

Sas

'Ik zou, als ik LindaJ was, meteen duidelijk maken dat enkel zaken moeten verteld worden bij gevaarlijke toestanden, niet bij alledaagse wissewasjes.'

Tja, ik weet niet hoor, maar het doorknippen van electricitietsnoer is wel degelijk gevaarlijk, vind ik
Maar goed, los daarvan, vaak kan een 6-jarige nog helemaal niet inschatten wat gevaarlijk is, dus dat alleen dingen doorgeklikt mogen worden als het gevaarlijk is, tja, ik weet niet hoor.
Trouwens, Dirksmama, het is natuurlijk ook gewoon mogelijk dat zus niks gezien is, zo verdiept was ze in de film oid. Bovendien vind ik het echt niet haar verantwoording. Tuurlijk is het gewenst dat als ze zoiets ziet gebeuren even wat laat weten, maar aan de tand voelen, als in ze is medeverantwoordelijk ofzo, nee.

Maxime.M

Maxime.M

21-10-2010 om 17:46

Als je het eerlijk zegt word ik niet boos...

Als je het eerlijk zegt word ik niet boos, wilde hier nog wel eens helpen. Boos mocht ik daarna natuurlijk niet meer worden, maar ik kon dan wel goed uitleggen dat wat er gebeurd is niet nog een keer mag gebeuren enz. enz.
Misschien dit nog een keer proberen, en anders inderdaad een lesje over gevaarlijke dingen in huis, blijkbaar heb je een ondernemend typje daar en moet je de dingen voor zijn. Dus ook dingen vertellen die in jouw ogen een kind niet zal doen. Bijv. niet uit het raam springen van de 1e verdieping, niet de oven aanzetten enz enz.

Sarcas

Sarcas

21-10-2010 om 19:40

Bulderen

„Wij hebben natuurlijk geschrokken, boos en bulderend navraag gedaan hoe dit is gekomen en wie het heeft gedaan.”

Als 6 jarige zou ik bij een boos en bulderende navraag me ook volstrekt onschuldig houden. Vind ik een heel normale reactie.

Als ik aan je vraag hoe het volgens jou komt dat jullie zo geëmotioneerd hebben gereageerd, krijg ik vast een heel ander antwoord dan als ik vraag of er in je botte kop misschien een hele rits steekjes los zitten om zo tegen een 6-jarige tekeer te gaan. Snap je?

Zijn logica is; als ik zeg dat ik dat heb gedaan, dan gebeurt dat wéér. En dat wil ie niet. Dan maar doen alsof je neus bloedt. Ik begrijp dat je bent geschrokken, en ik begrijp dat je vindt dat hij beter had moeten weten, maar begrijp jij dat je hem in een hele lastige situatie hebt gebracht? Er zijn volwassen mannen die weten dat als ze hun mond open doen ze zichzelf in de problemen brengen en zich op hun zwijgrecht beroepen als ze om verantwoording wordt gevraagd (puur fictief voorbeeld uiteraard), en jij verwacht dat hij naar voren komt om (zoals hij dat ziet) de fiolen van je toorn over zich uit te laten storten…

S.

Inderdaad

als ik een keer uitval tegen de kinderen leg ik altijd uit waarom ik zo'n andere toon kies. Misschien hebben Linda en partner dat wel gedaan, dat weet ik niet.
Maar vaak accepteert mijn oudste het heel vlot als ik uitleg waar ik gevaar zag. In dit geval is er geen acuut gevaar, dan ben je zegmaar in retrospect geschrokken. Dus dan val je uit door je schrik, niet door het acute gevaar. Het is dan niet meer logisch verklaarbaar of strikt noodzakelijk dat je zo reageert.

Maar toen er eergisteren bijna een bord hete soep over de een ging omdat de ander met een stok onder het bord stond te poken was dat anders. Dat begrepen ze ook wel toen ik zeer hardhandig de boel uit elkaar getrokken had.

lekker moraliserend

lekker moraliserend

25-10-2010 om 20:00

Nou

zo een heel vreemde vraag is het niet hoor, of de kinderen wel genoeg andere dingen hebben waarmee ze wel mee mogen spelen (veilig). En ja dat mogen ook kartonnen dozen zijn en krantenpapier (speelgoed).

Mij ging het erom: als er continu wordt gezegd: nee daar mag je niet aankomen, afblijven etc. dan wordt alles aantrekkelijk omdat er zoveel verboden zijn. En als je dan een kind hebt die uitdagingen opzoekt dan zorg je toch dat de schaartjes en andere gevaarlijke dingen zijn opgeborgen zo snel je die alleen laat voor een tv met een leeftijdsgenoot?

En als je dat dan gedaan hebt en er gebeurt (onverhoopt) toch wat, wat iedereen kan overkomen, dan geef je je kind toch geen straf maar zoek je toch bij jezelf wat uit wat er mis ging? (Volgens mijn mening de verantwoording bij een 6-jarig kind leggen en dat lijkt mij gewoon niet terecht in dit geval. )

LindaJ

LindaJ

26-10-2010 om 19:49 Topicstarter

Dankdank

Beste allen,

Dank voor al jullie reacties. Een week na dato even een update.

Eigenlijk hebben we automatisch gedaan wat de meesten adviseerden: het maar even laten rusten. Ik heb hem voordat ik zelf naar bed ging nog even een knuffel gebracht en gevraagd: 'geen gekke dingen meer doen hè', waarna hij 'nee mam' mompelde.

De twee dagen daarna was ikzelf weg voor mijn werk, maar mijn man heeft het strenge regime gehandhaafd: al het potentieel gevaarlijke materiaal achter slot en grendel. Manlief had de BSO ook even ingelicht. Daar hebben ze hem even apart genomen, en 's avonds biechtte hij zijn 'misdaad' muizig op. Daarmee was de kous af, want hij had het immers eerlijk gezegd.

Volgens de BSO medewerker had hij gezegd dat 'het toch niet erg was omdat de stekker er toch uit was'. ?!?!? Ehm... had hij van te voren gekeken of het kon? Nou ja, wat moet je daar nu weer van denken?

Inmiddels zijn de gemoederen hier dus weer bedaard.

Nog een paar opmerkingen nav jullie reacties:
- meneertje weet heel goed dat elektriciteit gevaarlijk is; natuurlijk weet hij dat hij geen dingen mag vernielen en niet met scharen dingen kapot mag knippen. Maar ja, hij was boos, dus KNIP!
- tja, een nachtkastje is niet eens zo'n gekke plek voor een nagelschaartje; tja, ze zijn zes, niet drie ofzo. alles wegzetten? nee, stoelen dan? Daar heb ik ze eens een levensgevaarlijk klimrek van zien bouwen hoor. Maar goed, het is nu wel duidelijk: ze mogen niet meer op onze kamer komen. (ik dacht ze eens te verwennen: tv kijken op het grote bed; én had gezegd dat ze overal van af moesten blijven)
- dochterlief houdt zoonlief soms ziekelijk in de gaten en klikken gaat haar ook heel goed af; meestal negeren we dat klikken, tenzij ze komt vertellen dat zoon met een mes speelt. In dit geval hebben we het even nagevraagd, maar ze had het echt niet gezien (anders hadden we het direct wel gehoord denk ik.............)
- ik begrijp zijn reactie op onze boze ook wel; maar zo gaat dat nadat je zoiets ontdekt. Daarna hebben we op gewone toon gezegd dat we graag hadden dat zij het eerlijk zouden vertellen, en het laten rusten. Geen reden dus om je op je zwijgrecht te beroepen zoals dat hypothetische voorbeeld. Hmmm, hoewel onze zoon is óók blond...

Dus ach ja, laten we hopen dat hij er iets van geleerd heeft en we houden het ventje in de gaten. Muizig typ, maar zeer ondernemend op momenten dat je het liever even niet hebt (zou dat ontluikend testosteron zijn?).

Groet,
LindaJ

Emmawee

Emmawee

28-10-2010 om 13:48

Het enige

wat ik me nu nog zou afvragen is: kan ik hem leren om op een andere manier boos te worden? Ik zou me daar wel een beetje zorgen over maken, denk ik.
Groeten, Maw.

LindaJ

LindaJ

29-10-2010 om 11:30 Topicstarter

@maw

Dat is inderdaad een goed punt.

Gelukkig gaan die boze buien met vlagen. Tijdje terug had hij ook zo'n boze periode. Goed in de gaten houden en alternatief bieden. Niet alleen laten als hij boos is, met praten wat proberen af te koelen.

En ik houd mij aanbevolen voor concrete tips.

Groet,Linda

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.