Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
ayla

ayla

03-06-2010 om 08:35

Perfectionistisch en bang

Ayladochter 6 jaar is ontzettend perfectionistisch maar daarnaast ook faalangstig. Dit weten we al een tijdje maar ik merk dat het ook steeds meer buiten school om effect heeft. Bijvoorbeeld, gisteren was er buitenspeeldag bij ons in de buurt en werd er een soort wedstrijdcircuit gehouden. Een paar spellen die ze moesten doen hadden te maken met ballen en gooien. Niet dochters sterkste kant en dat weet ze. Ze weigert dan ook pertinent dat spel te doen, is helemaal van streek, begint te huilen, zegt dat andere kinderen haar gaan uitlachen of voor baby uitmaken. Uiteindelijk heb ik haar kunnen overhalen om toch te proberen maar ze gooide finaal ernaast waardoor het eigenlijk alleen maar erger werd. Ik weet dan niet goed wat ik moet doen. Ik leg haar uit dat je niet overal goed in kan zijn en dat ik het super vind dat ze het toch geprobeerd heeft maar veel beter wordt het niet erop. Had ik haar nou niet moeten dwingen, moet ik met haar oefenen, wat kan ik het beste tegen haar zeggen.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
krin

krin

03-06-2010 om 09:11

Laat gaan

Ik ken dat wel van zoon, en heb me aangewend dat soort dingen niet meer aan te grijpen voor opvoedkundige verhalen. Ik laat hem de kat uit de boom kijken, vraag hooguit een keer of hij wil meedoen, zeg misschien tussen neus en lippen door dat proberen nooit kwaad kan, en dat is dat. Soms besluit hij uiteindelijk zelf de drempel te nemen, soms ook niet. Allebei goed.
Ze leggen de lat al zo hoog voor zichzelf, alle druk je daarbij oplegt, vergroot alleen de weerstand.
Ik kies andere momenten om te laten zien dat het niet erg is om iets niet te kunnen. Als bij mij iets mislukt, bijvoorbeeld. Of bij een ander kind. "Hij heeft het toch maar mooi geprobeerd, dat is wel dapper", zoiets.

Jeetje

Ik had mijn kind daar echt niet toe gedwongen. Ik heb er ook een hekel aan om zgn voor de lol iets te doen waar ik een hekel aan heb en slecht in ben, met toeschouwers, van een kind ga ik echt niet meer verwachten dan van mezelf. Ik vind dit niet zo zeer te maken hebben met faalangstig gedrag. Wat mij betreft normaal kindergedrag.

krin

krin

03-06-2010 om 10:39

Ayla, nog even

Ik was zelf vroeger geen durfal. Liever niet geschoten dan misgeschoten, dat werk. En verlegen, ook nog. Ik voel nog hoe het voelde als mijn vader me probeerde te pushen (ja, teveel stimuleren is pushen, en dat deed jij in deze situatie ook) iets te doen wat ik niet durfde (wat hij overigens deed omdat hij ook verlegen was geweest vroeger en dacht mij zo iets te besparen. Helaas, mislukt). Door te drammen, hoe vriendelijk en pedagogisch verantwoord ook, werd mijn angst alleen maar duidelijker, zodat ik me niet alleen meer schaamde dat ik iets niet kon wat ik blijkbaar moest kunnen, maar ook nog eens het idee kreeg dat ik me moest schamen dat ik bang was. Geloof me, dat helpt niet.
Soms moeten kinderen helemaal zelf groeien. Van trekken groeien ze scheef. Beperk je een tijdje tot water geven, stel ik voor.

Pippin

Pippin

03-06-2010 om 10:48

Niet dwingen

Ik zou mijn kinderen niet dwingen om zo iets te doen. Ik heb zelf een enorme faalangst bij motorische activiteiten en ik weet dat je je dan afschuwelijk kan voelen. Als iemand mij op de vingers kijkt, kan ik helemaal bevriezen. Vooral als ik dingen doe die ik moeilijk vind, zoals typen of autorijden. En dan krijg je een self-fullfilling profecy.
Daarbij wordt angst groter naarmate de autonomie verdwijnt. Dwang werkt dus absoluut averechts. Geef het kind de vrijheid om zelf te ontdekken wie het is, wat het kan en hoe de wereld in elkaar steekt. Daar moet je als ouder mijns inziens niet te veel bovenop zitten. Het enige wat mij helpt tegen mijn faalangst, is zelf controle hebben over wat er gebeurd. En als mijn kinderen meekijken ga ik gewoon lekker door, als een vreemde meekijkt, stop ik subiet met typen.
Ik vind het overigens volstrekt normaal als een kind van zes geen zin heeft om een ballengooi-wedstrijdcircuit te doen, tijdens een straatspeeldag. Ik zou het zelf ook niet willen overigens. En mijn kinderen vinden die straatspeeldagen overigens helemaal niet leuk, daar gaan we nooit meer heen.

ayla

ayla

03-06-2010 om 10:50

Hmmm

Is dit meteen pushen? Mmhhmm op dat moment zag ik het anders. Ik wilde dat ze het 1 keer probeerde omdat ik dacht dat als ik eraan zou toegeven ze dit bij alles zou krijgen. Ze was de laatste en ondertussen waren de andere kinderen al bij het volgende spel, ik ben bij haar gebleven en we hebben samen gegooid. Maar de volgende keer kan ik het dus beter laten rusten.

Sharon, ik weet niet of dit normaal kindergedrag is, ik weet dat zij heel erg bezig is met kunnen en niet kunnen en dat komt bij zo’n dingetjes naar buiten. Er waren meer kinderen die niet goed konden gooien maar geen 1 die weigert en van streek raakt

angel3

angel3

03-06-2010 om 10:57

Ik snap het wel

dat je dat doet. Dit staat natuurlijk niet los en heeft een geschiedenis. Je bent al langer hiermee bezig en op zo'n moment denk je: hup probeer het es. Juist om haar een succes ervaring te gunnen. Maar helaas kan dat ook averechts uitpakken.
Ik weet niet zo goed in welke mate je hier iets mee moet gaan doen. Er zijn wel 'therapieen' voor faalangst, als ze daardoor helemaal blokkeert op school bijvoorbeeld. Ik denk dat je misschien je eigen angst teveel projecteert (dat ze buiten de groep staat? ). Zij is zoals ze is. Zij wil daarin goed genoeg bevonden worden. Als je als ouder gaat pushen laat je haar indirect merken dat ze niet goed genoeg is en dat komt weer bovenop de faalangst die ze toch al had. Laat haar gewoon haar eigen gang gaan inderdaad (ook niet ergens op attent maken want dan denkt ze weer dat ze iets moet). Als ze jouw hulp inroept prima. Laat verder alles uit haar zelf komen ook al gebeurt er dan niks. Ze zal er zelf een weg in moeten vinden. En nogmaals als het haar totaal blokkeert waardoor ze op school geen werk meer maakt of iets dan moet je ingrijpen denk ik met specialistische hulp. Verder doodknuffelen

ayla

ayla

03-06-2010 om 11:08

Ja angel

Ja Angel, dat bedoel ik, ik weet van school dat ze vaker blokkeert, ik weet dat ze op feestjes bijvoorbeeld niet wil bowlen of midgetgolfen, want dat kan ik niet zegt ze dan Ik ben bang dat ze het voor zichzelf alleen maar erger maakt door van te voren al te zeggen dat ze het niet kan. Spelletjes waar ze van te voren niet bang voor is doet ze wel en met veel plezier. Ik zeg haar vaak dat iedereen anders is en andere dingen kan maar blijkbaar is dat toch vaak nog moeilijk. Ik snap zeker dat ze onzeker is, ik ben zelf ook geen motorisch wereldwonder en ik zou ook niet staan te juichen. Maar ik zal wat jullie zeggen ter harte nemen en haar de volgende keer vrij laten in haar keuze en dat respecteren.

liora

liora

03-06-2010 om 11:49

Ayla

Hoi Ayla,

Ik volg jouw draadjes niet heel precies, maar krijg wel de indruk dat je snel ergens een etiket op plakt. Perfectionistisch en faalangstig, poehee!

Mijn zoon weigert ook te bowlen op feestjes, puur uit angst dat hij het niet kan. Ik vind dat zielig voor hem, maar op zich heeft hij op de betreffende feestjes gekeken en de score bijgehouden, aangemoedigd, etc. Hij had zich prima vermaakt en ik hoorde ook van de ouders dat hij het echt leuk had gehad en heel betrokken was. Dat is dan toch prima?

Wel ben ik laatst een keer met hem gaan bowlen omdat hij zei dat hij het met mij wel zou durven. En inderdaad: na de eerste bal ontdekte hij dat hij net zo goed is als de andere kinderen en vond hij het enig.

De volgende keer zal hij op een feestje vast wel weer meedoen.

Ik weet ook dat dwingen geen enkele zin heeft. Dus ontspan! Onze kinderen zijn wie ze zijn, en dat is voor ons pas een uitdaging als ze nou net blijken te beschikken over een eigenschap die niet zo bij ons past. Als je dat accepteert, ontdek je weer een les die ouderschap je kan leren.

Liora

Ayla

" ik weet dat zij heel erg bezig is met kunnen en niet kunnen".
Je weet natuurlijk nooit wat de kip of het ei is, maar uit je postings heb ik wel eens de indruk dat jij daar óók erg mee bezig bent (met wat je dochter kan en niet kan). Ik bedoel het niet offensief, maar ik merkte dat ik bij krins opmerking ("laat het voorlopig eens bij water geven"), meteen dacht: ja! Dát zou Ayladochter misschien goed doen. Niet steeds haar gedrag duiden, maar proberen haar haar eigen ontwikkeling te laten volgen en haar daarbij natuurlijk ook steunen.
In het genoemde voorbeeld zou ik mijn kind idd ook niet gevraagd hebben om ten overstaan van alle andere kinderen iets te doen wat hij echt niet durft.

ayla

ayla

03-06-2010 om 13:14

Reactie

Ja maar is het niet zo dat ze zich door het niet doen juist meer in de picture werkt dan door het wel doen, Haar naam werd geroepen, de kinderen rennen op haar af dat ze aan de beurt is en dan weigert ze. Kinderen zitten aan haar te trekken dat ze moet komen en ze wil niet. Ik heb daarop ingegrepen door tegen iedereen te zeggen dat ze dit liever niet deed en heb haar toen apart nog eens gevraagd of ze niet durfde en of ze wel durfde als ik haar hielp. Eerst weigerde ze maar toen ik zei dat ze maar 1 keer hoefde te gooien en dat ze meteen mocht ophouden als ze niet meer wilde ging ze toch akkoord. Ik had niet verwacht dat ze ram ernaast zou gooien . Trouwens toen de hele groep bij het volgende spel stond is ze alleen terug gegaan om nog een keer alleen te gooien en die ging beter en toen was het voor haar ook beter. Daarbij bowlen bij een feestje mag ze helemaal zelf weten, ik ben er niet bij en ze doet dan maar wat ze zelf wil, de moeder wist dat ze niet dol erop was en hield ermee rekening dat ze zou afhaken.

Het beeld hier op het forum is dat ik haar ontzettend aan het pushen ben, een beetje vervelend want dit is echt niet zo. Als zij had volgehouden dat ze niet wilde dan was dat voor mij ook prima geweest. We doen thuis niets meer wat ook maar enigszins op oefenen of wat dan ook lijkt juist omdat ik van dit forum het idee had dat ik haar aan het pushen was. Het was ook absoluut niet mijn bedoeling om haar nu te dwingen of te pushen, ik zag het gewoon als stimuleren om iets te doen. Jullie hebben ervoor gezorgd dat ik haar al veel vrijer laat in wat ze wil en doet.

Het gaat zich mij nu ook niet helemaal om dit voorbeeld maar om onzekerheid in het algemeen. Bij een 6-jarige bestaat er niet zoiets als kanjertraining. School gaf vorig jaar aan dat we de nadruk moesten leggen op het doen en niet op het resultaat, dat ging een tijd heel goed. Aangeven dat je trots was als ze iets probeerde maar wel ervoor zorgen dat ze iets probeert en dat was mijn gedachtengang ook hierbij.

Nou ja ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel, ondertussen ben ik bang geworden om hier te posten. Heb een naam opgebouwd wat echt niet klopt

krin

krin

03-06-2010 om 13:35

Ayla

Het was niet mijn bedoeling jou te pushen om niet te pushen, het spijt me als je dat zo hebt opgevat. Ik denk wel dat er betere momenten zijn om het 'proberen' te stimuleren dan wanneer de druk er toch al op staat. En de grens tussen stimuleren en pushen is ook niet zo scherp. Je wilt haar graag helpen met haar onzekerheid, dat snap ik. Het werkt haar tegen, en dat is niet leuk om te moeten zien.

Pippin

Pippin

03-06-2010 om 13:55

Verwachtingspatroon

Ik vind dat het vooral heel veel te maken heeft met het verwachtingspatroon dat je als ouder hebt. Als jezelf verwachtingen hebt, dan wordt elke stimulans al snel 'pushen'. Vooral bij gevoelige kinderen. Want ze willen zooo graag aan jouw verwachtingen voldoen. Ik merkte dat bij onze zoon, die depressief was en een tijd niets wilde ook. Hij maakte zich op een gegeven moment mee druk dat ik wel zou zien, dat hij nu echt wel zijn best deed om pret te maken. Zoiets van: zie je wel hoe leuk ik speel?
Uit je beginposting maak ik een soortgelijk mechanisme bij jou dochter op (maar misschien vergis ik me wel hoor!). Het klinkt alsof jouw dochter tegen haar zin dat spel is gaan doen, om jou een plezier te doen.
Dat wordt dan wel heel ingewikkeld voor een kind.
Wij zijn hier tot de conclusie gekomen (door schade en schande wijs geworden) dat je om je kind te stimuleren het beste maar zo min mogelijk verwachtingen kunt hebben. En dan water geven, zonnetje erop en afwachten maar. Wel dingen aanbieden hoor, wel ideen aandragen, maar geheel vrijblijvend. 'Heb je zin ok, niet, ook goed.'
En verder vind ik helemaal niet dat je overkomt als een pusherige ouder hoor, Ayla. Ik denk dat jij iemand bent die heel erg nadenkt over hoe je je dochter kan helpen. Want uit andere draadjes van jou begrijp ik dat je dochter het niet makkelijk heeft. En dat vind ik alleen maar hartstikke verstandig en goed van je!

Tango

Tango

03-06-2010 om 22:24

Lastig hè?

Om in te schatten wanneer je wel of niet een beetje moet aandringen. Ik vind het wel herkenbaar hoor. Vaak helpt het juist om wel aan te dringen zodat ze toch dingen proberen, dat is tenminste mijn ervaring met onze ook motorisch niet zo handige Tangozoon (hoewel hij door de fysiotherapie die hij heeft wel een enorm stuk handiger is geworden).
In deze situatie was het w.s. niet zo handig, maar dat heb je zelf ook al ervaren. Er stond op dat moment zoveel druk achter, kinderen die evt. meekeken en haar zouden uitlachen. Ik zou ook denken dat zo'n straatspeeldag iets vrijblijvends heeft, kinderen mogen spelletjes doen, maar het moet niet. Dus dan zou ik niet aandringen als je kind aangeeft het echt niet te willen. Ik doe het weer wel met dingen die meer noodzaak hebben, bijv. fietsen, zwemmen leren etc. of bij dingen die Tangozoon eigenlijk wel graag zou willen, maar niet durft. Dat laatste pakt ook niet altijd goed uit ervaarde ik gisteren:
We waren bij een grote speeltuin met een speelhal met daarin ook botsauto's. Tangozoon zei op een gegeven moment dat hij ook een keer wilde, maar krabbelde daarna weer terug. Tangoman en ik drongen toch een beetje aan en uiteindelijk ging hij erin. Het eerste ritje ging prima, hij vond het prachtig. De tweede rit knalde hij echter bij een botsing met zijn hoofd tegen het stuur.....die stapt dus voorlopig weer geen botsauto in. Vind ik overigens niet erg hoor, want ik heb zelf ook een hekel aan die dingen (ook een jeugdtrauma, ben als kind een keer met mijn neus tegen het stuur geknald met als gevolg een behoorlijke bloedneus).

Ayla

Ik was vroeger als jouw dochter (en nu nog steeds, maar ik kan het beter verbergen omdat ik al groot ben . Wat bij mij hielp: er geen aandacht aan besteden. Er waren twee scenario's mogelijk:
Deed ik iets niet omdat ik het niet wilde en niemand gaf er aandacht aan: fijn zo. Ik wilde het echt niet, dus ik miste er niets aan.
Deed ik iets niet omdat ik onzeker was en niemand gaf er aandacht aan: het gaf mij de ruimte te overwegen misschien op eigen tempo toch iets te doen, omdat ik zag dat anderen er ook zo'n plezier in hadden. Die durf en moed, die kwam dan uit mezelf uiteindelijk.
Als je dochter maar weet dat het goed is, wat ze ook doet. En dat weet ze vast
Die van Krin neem ik mee, die onthoud ik voor mezelf: van trekken groei je scheef, alleen water geven is soms voldoende. Dank!

ayla

ayla

07-06-2010 om 14:09

Ik wil jullie bedanken

ik heb er zeker weer iets bijgeleerd Ik neem jullie adviezen zeker mee voor de volgende keer.

Krin, mooi gezegd trouwens, ik zal hem zeker onthouden

Asa Torell

Asa Torell

11-06-2010 om 21:46

Ayla

Ik dacht gister nog aan dit draadje toen ik naar zo'n voetbalbeschouwingsprogramma keek waar het over vroegere wk's ging en speciaal over alle strafschopdrama's van nederland... kun je nagaan, zelfs die voetballers gaan onder druk ineens idioot slecht presteren en de bal de gekste kanten op schoppen.

Chippie

Chippie

12-06-2010 om 12:43

Ayla

Ik ben het ook eens met Anneque. Je dochter is misschien veel bezig met wat ze wel kan en niet kan. Maar haar moeder is dat in ieder geval. Ik hoop écht dat je met het bewijs dat je dochter HB is niet nóg meer prestatie van haar gaat verwachten.

Ik omarm de opmerking van Krin. Zij zegt heel mooi wat ik al eens eerder heb gezegd; gun je dochter eventjes rust. Je bent zó bewust bezig met opvoeden dat ik er kriebelig van wordt. Dat is voor geen enkel kind goed. Er lopen nu drie draadjes over je dochter. Alles wat je hier vraagt, hang je op aan een 'probleem'. Hoe denk je dat dat voelt voor je - gevoelige - dochter? Haar grootste probleem is misschien wel dat ze niet mag zijn wie ze is. Ga door met paardrijden als je dochter daar van geniet (maar probeer het eens los te zien van een probleem) maar voor de rest, geef gewoon water inderdaad (dus geeen vakantiekampen, zoektochten naar gezelschapsspellen, faalangstreductietrainingen, etc.)

Mijn zoontje heeft een flinke voorsprong en ik zie wel het faalangstige en perfectionistische. Ik zie ook wel dat het een door het ander veroorzaakt kan worden (als je voor bv lezen en rekenen geen enkele moeite hoeft te doen kun je helemaal van slag raken als zwemmen niet in één keer lukt). Maar het faalangstige/perfectionistische hoort gewoon bij hem. Of het nu door zijn slimheid komt of niet. Hij mag zijn wie hij is. Ik zou hem dus zeker niet pushen om dat spelletje wel te gaan doen.

Je geeft aan dat er een verkeerd beeld van je wordt/is geschetst, maar het kan ook zijn dat je zelf dingen minder goed ziet.

ayla

ayla

14-06-2010 om 14:46

Chippie

ik denk dat jij er bovenop mij zit. Ten eerste mijn dochter heeft geen probleem, andere mensen zien een probleem in haar. wat wij alleen willen is ervoor zorgen dat andere mensen zien hoe wij haar zien en niet als een lastig, verveeld en ongeconcentreerd kind.

Ze heeft 2 moeilijke jaren achter de rug, niet alleen vanwege wat nu Hb blijkt te zijn maar ook vanwege haar dieet. Dat betekent dat wij wat meer zorgen aan haar moesten besteden dan een andere ouder misschien zou doen. ayladochter mag zijn wie ze is maar ik probeer wel te voorkomen dat ze vastloopt in wie ze is. Het feit dat ik nu weet wat met haar is betekent niet dat ik verwacht dat ze opeens binnen 3 dagen avi uit is of dat ze morgen alle tafels kent. Ze is wie ze is en dan blijft ze, ook nu we het weten.

Ik hoop dat we nu met hulp van school en advies van het testbureau een plan voor komend jaar kunnen opzetten en dan hoef jij je niet meer aan mij te irriteren

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.