Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Pré-puberteit?

Ik heb een zoon van 8, in oktober wordt hij 9... De laatste tijd is er veel discussie met hem. Vraag ik wat, dan reageert hij steevast met"wacht even", wil niet meehelpen met dingen opruimen, zegt dan dingen als"ik lijk wel een slaaf" , veel gemopper, veel grote monden, veel boze gezichten. Ik vind het erg lastig om ermee om te gaan en merk dat ik de neiging heb om in een negatieve spiraal te gaan. Ben me ervan bewust en richt me dus bewust op positieve dingen, onderneem soms dingen alleen met hem, zonder zijn zusje van 5, ik praat veel met hem etc. De laatste tijd wil hij ook minder graag knuffelen, vind dat gek. Maar tegelijk wil het dit ook wel weer. Zeg hem regelmatig dat ik van hem hou en hij zegt dit ook regelmatig, spontaan, tegen mij..Ik vraag me af of het mogelijk is dat hij al richting pubertijd gaat?Ik vind het wel erg vroeg, maar daar komt bij dat hij met veel andere dingen ook vroeg was. Zoals het gaan praten, wisselen van tanden etc....

Mijn zoontje is een pienter jongetje, kan goed meekomen op school. Is daarbij echt een denkertje, waar andere kinderen stoppen met doorvragen en nadenken...trekt hij er nog een tijdje voor uit... Dat denken maakt het voor hemzelf soms lastig, is zich daardoor vaak bewuster van dingen waardoor hij minder ongedwongen is.

Ik zou het echt heel fijn vinden als ik op mijn berichtje een reactie van iemand zou krijgen. Ik voel me er soms erg alleen mee.

Alvast bedankt.

Groetjes

Lonit

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Pippin

Pippin

16-08-2009 om 21:03

Autonomie

Hoi Lonit,
Ik herken wel heel erg veel in jouw verhaal. Onze zoon is ook nogal slim en heeft rond zijn achtste ook zo'n periode gehad. Hij is nu tien en nog steeds niet in de puberteit, (lichamelijk gezien) dat was het dus niet. Het was bij hem vooral een geestelijke behoefte.
Hij kon het zelf niet zo benoemen, maar achteraf had hij behoefte aan veel meer autonomie.
Het knapte enorm op toen wij hem als een grote jongen begonnen te behandelen. Zelf beslissingen nemen, alleen naar school, alleen naar de winkels, zelf bepalen wat voor een kleren hij draagt, regelmatig even alleen thuis zijn.
Conflicten met hem uitpraten, waarbij hij ook een duidelijke stem heeft in de keuze van de oplossingsmethode.
Dit alles natuurlijk wel binnen de grenzen van het toelaatbare. Wij blijven de volwassenen. Maar áls we een grens stellen, dan maken we altijd aan hem duidelijk waarom we die grens stellen. Daardoor is het voor hem ook veel makkelijker om grenzen te accepteren.

Lonit

Lonit

16-08-2009 om 22:00 Topicstarter

Thanks

Hoi Pippin,

Dank je voor je reactie! We zijn al wat aan het uitbreiden wat betreft de dingen die hij mag, inderdaad zelf naar school, zelf met een paar vrienden een boodschapje doen in het winkelcentrum om de hoek , even alleen thuis blijven etc.. Het lastige is echter dat hij hierin dubbel lijkt te staan. Aan de ene kant vind hij het erg prettig om meer verantwoording te krijgen, aan de andere kant wil hij het niet altijd (alleen naar school mag, maar hij vind het prettiger om met ons en zijn zusje mee te gaan bijvoorbeeld). Even alleen thuis zijn vind hij prima, maar als het te lang duurt voor zijn gevoel gaat hij nadenken en komt hij soms tot de conclusie dat er iets moet zijn gebeurt met mij , dat ik ben ontvoerd is dat zijn angst. Hoe hij daarbij komt, ik heb er geen idee van trouwens.... Hij kent mijn mobiele nummer uit zijn hoofd en hij belt me dan zn op.

Ik denk trouwens ook dat het een rol speelt dat hij met oudere kinderen speelt. In de buurt heeft hij een aantal vriendjes waar hij mee speelt, en die zijn 11, 12 en 13 jaar oud... In spel zie je geen verschil..

Ik hou mezelf voor dat het inderdaad een fase is, maar het is lastig om niet steeds in conflict te komen.

Groetjes
Lonit

Bij ons ook

Hoi Lonit,
Wij hedden dezelfde twijfel. Onze zoon van 9 is vreselijk dwars. 'Ik doe het toch (niet)', brutale gezichten, en veel en vaak boos. Ook gaat hij zijn haar ineens goed doen in de spiegel, met de deur van de badkamer op slot. Kortom het lijkt op puberen, maar lichamelijk zien we gelukkig nog niets. Wij duimen ervoor dat het slechts een fase is, waarin hij eigenlijk roept om meer verantwoordelijkheden.
Toch wil hij niet zelf naar de winkel, wel wil hij zelf betalen. Ik vind het moeilijk om passende taakjes aan hem te vragen, omdat hij die nieuwe dingen dan steevast weigert. Misschien geeft het hem ook veel onzekerheid, en is het gewoon weer een 'stapje' op weg naar volwassenheid. Volgens oei, ik groei gaat zo'n stapje toch gepaard met een tijdelijke terugval?
Ik klink nu heel wijs, maar eigenlijk was ik erg blij met je berichtje! Wat een herkenning!

Groetjes,

Lonit

Lonit

17-08-2009 om 23:38 Topicstarter

Fijn dat je reageert!

Hoi,
Wat fijn inderdaad om herkenning te lezen. Ik maak me er soms een beetje zorgen over,maar ik ben blijkbaar niet de enige....

Het is wel dubbel, lijkt me ook wel lastig voor onze mannetjes zelf. Aan de ene kant meer autonomie willen, meer zelf dingen willen bepalen, aan de andere kant het tegelijk ook vreselijk eng vinden! Het is wat mij betreft steeds hier bewust van proberen te zijn en te voorkomen dat we in een negatieve spiraal terecht komen.
Ik las hier bij oudersonline ook een artikel over jongens van 8 jaar. Ook erg herkenbaar.
Ik heb sinds mijn eerste berichtje hierover en de reactie van Pippin hierop, er veel over nagedacht. Ook met mijn man over gepraat. We hebben afgesproken dat we meer rekening gaan houden met zijn onzkerheid. Omdat onze zoon een slim mannetje is, lijkt het er een beetje op dat we hem overvragen. Soms gaan we ervan uit dat hij bepaalde dingen wel begrijpt of kan, maar gezien zijn leeftijd mag je dat niet altijd van hem verwachten. Op 8 jarige leeftijd mist een overzicht in de omgeving om ze heen, het besef van de gevolgen van hun daden etc. In plaats van te mopperen als iets fout gaat, gaan we nu neutraal reageren, positief houden en elkaar hier zonodig aan herinneren. Daarbij blijven praten met hem en zelf zoveel mogelijk, zoveel als verantwoord, keuzes laten maken.
Ik ben benieuwd hoe dat gaat.

Groetjes

Lonit

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.