Baby Essentials: 10x items die je leven fijner maken
Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Carice van Hemsbergen

Carice van Hemsbergen

04-05-2010 om 01:33

Rouwverwerking, ervaringen iemand?

Beste moeders en vaders,

Ik heb een vraag, of eigenlijk zoek ik wat reacties en ervaringen die mij kunnen helpen van het nemen van wat beslissingen.
Ik heb 2 dochters en ben zwanger van nummer 3. Een half jaar geleden is mijn man (de vader van mijn kinderen) overleden. Vrij plotseling en daaardoor is het ook erg hectisch geweest de afgelopen maanden. Mijn dochters zijn 6 en 9 jaar oud. Voor zover het mogelijk is houdt mijn jongste dochter zich sterk in deze situatie. Ze kan er mee omgaan en er over praten. Mijn oudtse dochter Sophia heeft het er moeilijk mee. Zo moeilijk dat ik me zorgen maak.
Ik heb altijd een drukke baan gehad, waardoor mijn man veel thuis was. Sophia en hij waren erg close. Sinds zijn dood is ze veranderd, wat niet vreemd is. Maar ik ben inmiddels hopeloos. Ze keert zich van me af en zegt regelmatig dat ze me haat. Dat doet erg veel pijn, zeker omdat ik erg mijn best doe een goede moeder voor haar te zijn. Ik hoopte dat het met de tijd beter zou worden, maar dat doet het niet. Tevens komt ze erg bang over. Het gillen 's nachts houdt niet op en ze kan niet alleen zijn. Ze slaapt slecht en huilt veel, is achteruit gegaan op school etc.

Weer iemand wat ik hier mee aan moet? of bestaan er goede therapienen voor? Im heb geprobeerd het zelf op te lossen, maar misschien kan ik dit niet.
Heeft iemand tips of ervaring met zoiets als dit?

Alvst bedankt,
groetjes Carice

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Carice

Wat moet dit een moeilijke tijd voor je zijn; je dochter die zo boos en verdrietig is, het verdriet van jouzelf en de mensen om je heen en dan ook nog zwanger... Dat is geen makkelijke weg die je moet gaan...
Ik heb geen ervaring met verlies op jouw niveau, wel met een dochter die op haar eigen manier met rouw omgaat... Anderhalf jaar geleden is mijn moeder overleden en zij was erg hecht met haar oma (dochter was net 9 toen mijn moeder overleed). Het eerste jaar merkte ik niet veel aan haar, maar de huilbuien, het verdriet, het er niet over willen praten kwamen pas een paar maanden geleden... Ik heb geprobeerd er met haar over te praten wat lang niet altijd lukte...

Ik begrijp van jou dat je dochter en je man erg close waren. Dat ze dan boos is dat hij er niet meer is, is logisch lijkt me... Haar boosheid richt zich echter niet tegen jou (al voelt dat wel zo kan ik me voorstellen), maar tegen de dood van haar vader. Probeer het in dat perspectief te blijven zien... Ze haat jou niet, maar de dood van haar vader, die er altijd voor haar was...
Ik zou in dit geval zeker hulp gaan zoeken; er zijn meer mensen die dit is overkomen en wellicht zijn er bruikbare tips voor jou bij om hier mee om te kunnen gaan...

Ik wil je heel veel sterkte wensen in deze heel moeilijke tijd voor jou, je meiden en je (nog) ongeboren kindje...

Liefs, Petra

Tineke

Tineke

04-05-2010 om 09:20

Herkenbaar

En daarom wil ik het ervaringen uitwisselen een kans geven, wil je me mailen op [email protected]?
liefs!

Hillary

Hillary

04-05-2010 om 10:34

Herkenning

Oh wat moeilijk zeg. Hoe lang ben je nu zwanger? Heeft je man het nog geweten? Wij hebben dit in de familie mee gemaakt. Mijn zwager overleed onverwacht toen zijn vrouw 8 maanden zwanger was. Zij hadden een zoon van 8.
Heb je familie om je heen? Dat scheelt al een heel stuk. Mijn neefje heeft zich ook altijd ontzettend moeilijk geuit en dat is lastig. Wel hebben wij als familie op een gegeven moment toen de ruzies te hoog opliepen aangeboden oudste even in huis te nemen, om beiden een time-out te geven. Dat was niet nodig, maar na dit gesprek ging het al beter, er kwam lucht bij schoonzus, gewoon om te weten dat ze op iemand terug kon vallen. Neefje heeft speltherapie gehad en dat was heel prettig. Denk dat hij ook zeker een jaar bij zijn moeder in bed heeft geslapen, volgens mij moet je daar gewoon aan toegeven. Je dochter is heel erg bang en dat is niet raar. Zelfs onze eigen zoon, die er toch veel verder vanaf staat, heeft het na 4 jaar af en toe nog moeilijk en heeft periodes van nachtmerries, vooral als er weer eens een jong iemand overleden is (hij heeft nogal pech wat dat betreft met mensen om zich heen). Als hij dan 's nachts wakker wordt komt hij gewoon bij ons in bed. Achteruit gaan op school is denk ik normaal, belangrijk is ook hoe de school ermee om gaat en of ze iets weten van rouw. Ik ging altijd met schoonzus mee met gesprekken en toen kregen we van de IB'er te horen dat neefje altijd zo boos was. Ja duh, zeker nog nooit iets over rouwverwerking gelezen.
Hoe ga je het straks met de bevalling doen? Wij hebben met familie 4 maanden lang bij schoonzus gelogeerd, hadden een heel schema. Even een praktische, maar wel belangrijke tip. Degene die aangifte doet van de geboorte (iemand die erbij is, je moeder, zus, vriendin?) moet heel goed opletten dat je kindje de juiste achternaam krijgt. De computer kan namelijk niet de naam van je man meer invullen op een of andere manier en dan krijgt je kindje automatisch jouw achternaam, dat moet handmatig opgelost. Bij mijn schoonzus ging het door oplettendheid van haar zusje nog net goed op de valreep.
Veel sterkte gewenst.

Marie E

Marie E

04-05-2010 om 11:22

Carice

Hier heb ik zelf geen ervaring mee maar ik weet dat er psychologen zijn die therapie rond rouwverwerking - ook voor kinderen - aanbieden. Als je wilt, kan ik je een naam doorgeven van een psycholoog in Voorburg (mail me maar [email protected]).

Heel veel sterkte met alles!

Carice

Ik wil je alleen maar even heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd.

Dees

kien

kien

04-05-2010 om 16:27

Beetje herkenning

Wat een vreselijk moeilijke situatie voor je. Naast al je eigen verdriet wil je ook zoveel mogelijk doen voor je kinderen en als dat dan niet goed lukt...
Een jaar geleden overleed ons zoontje van 5, ik was toen zwanger van de vierde. Mijn dochters waren 7 en 9. Jongste gaat er heel nuchter mee om, oudste heeft er veel meer moeite mee. Gelukkig keerde ze zich niet van ons af, maar ze was vaak verdrietig, vooral ook op school. Ik heb toen contact gezocht met een psycholoog/orthopedagoog die gespecialiseerd is in rouwverwerking bij kinderen. Ze heeft een paar sessies met haar alleen gehad en daarna in een groepje met nog twee meisjes die een broertje verloren hebben. Dat doet haar goed, ze vindt daar veel herkenning. Op school ging het ook steeds minder bij haar, ze zei zelf dat haar hoofd vol zat. Daarom is ze vanaf de kerstvakantie terug gegaan van groep 7 naar groep 6. Dat heeft haar rust gegeven en ze zit nu ook in een groep die haar beter ligt.
Ik zou hulp voor haar zoeken, misschien dat de huisarts je verder kan helpen, of de IB-er van school. Als je een goede uitvaartverzorger had dan kan die misschien ook nog wel helpen. Ik wens je veel sterkte toe met je dochters en ook een goede verdere zwangerschap en bevalling. Een babietje is geen vervanging maar wel een hele goede troost!

Kien

Aaf

Aaf

05-05-2010 om 09:18

Website

Ik wil je attenderen op de volgende website;http://www.achterderegenboog.nl/

Ik wens je veel sterkte toe samen met je kinderen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.