Scherm tijdens bezoek of feestje

Kind (9) mag van ons een scherm (telefoon of Nintendo) meenemen als we gaan uiteten, omdat ik best snap dat dat voor hem te lang duurt en saai is. Wij houden nogal van lekker lang tafelen dan. Tijdens het eten blijft scherm uiteraard in mijn tas, is alleen voor tijdens het 'wachten'. Dat gaat prima. 
Verder blijven schermen gewoon thuis bij ons, tenzij we zeker weten dat er voor kind niets te doen is waar we heen gaan. Maar dat is zelden het geval. 

Ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien dat het wel ergens staat…
Maar wat mij verbaast: waarom een scherm? Wij hebben 2 meiden van 6 en 9. Als wij ergens heen gaan waar weinig vermaak is, nemen ze kleurboek/ puzzelboek/ doeboek/ spelletje oid mee. Dat is toch ook een optie?

BlairW schreef op 03-09-2023 om 07:59:

[..]

De scholen zelf werken dit natuurlijk ook in de hand. Alle scholen werken tegenwoordig met apps voor de cijferlijsten, het rooster, afspraken maken enz. Er wordt heel veel op de laptop gedaan in de lessen. En ik denk dat je dingen veel beter op slaat als je op je laptop bijvoorbeeld daar een quiz over krijgt, uitleg met filmpjes erbij, interactief ermee bezig bent dan alleen maar uit een boek zoals wij dat vroeger hadden. Het is echt niet zo dat vroeger alles beter was en nu alles slecht vanwege de smartphone. Het brengt ook veel positiefs met zich mee.

Ik vind wel dat er een balans moet zijn tussen op een scherm zitten en andere activiteiten. Hier ging afgelopen vrijdagavond zowat de hele klas discozwemmen bijvoorbeeld. Hartstikke leuk en komt geen scherm aan te pas dochter is ook echt vaak buiten aan het spelen, de hele wijk doet aan hobby horsing, dus ze zijn met hindernissen bezig, springen, rond rennen enz. Prima! Als er dan thuis wat op de iPad wordt gekeken of ze gaan samen zitten mariokarten, dan vind ik dat echt geen probleem. Zolang het niet alleen maar dat is.

Theorie heeft toch iets anders aan, helaas. Of niet helaas. 

Jootjekadootje schreef op 11-09-2023 om 10:47:

Ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien dat het wel ergens staat…
Maar wat mij verbaast: waarom een scherm? Wij hebben 2 meiden van 6 en 9. Als wij ergens heen gaan waar weinig vermaak is, nemen ze kleurboek/ puzzelboek/ doeboek/ spelletje oid mee. Dat is toch ook een optie?

Je neemt iets mee dat werkt. Ik denk dat de meeste mensen pas na trial and error bij een scherm uitkomen. Niemand gaat jarenlang kleurboeken (of iets anders) meenemen als er niets mee gedaan wordt. Ik denk niet dat een kind dat je met 9 jaar met een scherm ziet, al vanaf 1 jaar met een scherm wordt neergezet op een feestje. En misschien is het wel het 3e feestje in 2 weken en had het de andere 2 keren géén scherm mee.

Wij hebben jarenlang auto's of treintjes meegenomen, maar als ze wat ouder worden vinden ze dat niet meer zo leuk. Met een kleurboek hebben ze echt nog nóóit iets gedaan, en die hebben ze uiteraard wel volop gekregen van bejaarden (met van die kleine niet-kleurende potloodjes erbij). Dus nee, zoiets is niet altijd een optie.

Toen ze nog echt klein waren namen we speelgoed mee, bv wat playmobil of Lego. Maar dan moet je wel genoeg ruimte hebben bij je tafel om ze rustig te kunnen laten spelen zonder struikelgevaar voor anderen. Later werd een tablet makkelijker, ze kunnen dan op hun stoel blijven zitten en het is niet zo groot. Anders betekent “gezellig uit eten” voor kinderen “zit twee uur op een stoel en verveel je” . Dat kun je karaktervormend vinden maar niet alles hoeft opvoedkundig te zijn. Mijn schoonouders kozen er al snel voor om uitjes maar liever aan de 6 kleinkinderen aan te passen en we gingen dus met de familie in die tijd veel naar speeltuinen en dierentuinen etc en dat was voor de volwassenen eigenlijk ook veel leuker…

AnnaPollewop schreef op 11-09-2023 om 12:44:

Toen ze nog echt klein waren namen we speelgoed mee, bv wat playmobil of Lego. Maar dan moet je wel genoeg ruimte hebben bij je tafel om ze rustig te kunnen laten spelen zonder struikelgevaar voor anderen. Later werd een tablet makkelijker, ze kunnen dan op hun stoel blijven zitten en het is niet zo groot. Anders betekent “gezellig uit eten” voor kinderen “zit twee uur op een stoel en verveel je” . Dat kun je karaktervormend vinden maar niet alles hoeft opvoedkundig te zijn. Mijn schoonouders kozen er al snel voor om uitjes maar liever aan de 6 kleinkinderen aan te passen en we gingen dus met de familie in die tijd veel naar speeltuinen en dierentuinen etc en dat was voor de volwassenen eigenlijk ook veel leuker…

Dit dus. Ik vind met een kind met een koptelefoon en een scherm voor de neus in een restaurant zitten ook niet gezellig. Als die activiteit nog niet past bij het kind of het kind is er nog niet klaar voor, dan gaat kind nog niet mee.

MamaE schreef op 11-09-2023 om 12:54:

[..]

Dit dus. Ik vind met een kind met een koptelefoon en een scherm voor de neus in een restaurant zitten ook niet gezellig. Als die activiteit nog niet past bij het kind of het kind is er nog niet klaar voor, dan gaat kind nog niet mee.

Dat vind ik wel erg zwart/ wit geredeneerd. Natuurlijk is het fijn als een activiteit past bij het kind. Maar als je gezin uit meerdere kinderen uit verschillende leeftijden bestaat heb je jarenlang dat er een kind bij is die er nog niet klaar voor is. Dan kun je of nergens heen of dat ene kind moet altijd naar een oppas ( is ook niet altijd mogelijk). 

Wij hadden onlangs een etentje in een restaurant, jongste dochter was mee ( broer was op kamp oudste 2 kinderen waren mee maar zijn volwassen) , verder waren er geen kinderen, veel neven en nichten waren op kamp.  Duurde erg lang allemaal qua bediening en tussen enkel volwassenen wordt het snel saai voor een kind. Maar dochter heeft zich prima vermaakt met lingo op haar tablet. Niet de hele tijd uiteraard maar zo was het prima, iedereen een leuke avond. Een schermpje hoeft ook niet te betekenen dat je met een koptelefoon op zit.

MamaE schreef op 11-09-2023 om 12:54:

[..]

Dit dus. Ik vind met een kind met een koptelefoon en een scherm voor de neus in een restaurant zitten ook niet gezellig. Als die activiteit nog niet past bij het kind of het kind is er nog niet klaar voor, dan gaat kind nog niet mee.

Gezellig voor wie?
Als je alleen met je gezin bent gebeurt dat niet zo vaak, neem ik aan. Maar wij hebben ze vanaf de geboorte al meegenomen naar onze wedstrijden en daar zijn we ook wel een paar keer per jaar bij uit eten gegaan. Niemand verwachtte dan dat een kind gezellig meepraatte hoor. Er gezellig bijzitten met eigen vermaak (wat dat dan ook is) was voldoende. En op het moment dát ze dan geen vermaak nodig hebben zijn ze oud genoeg om alleen thuis te blijven..... 

We gaan enigszins ot, maar toch: voor etentjes met familie in alle leeftijden zijn er naar mijn idee twee mooie oplossingen. Ten eerste de echte grote Chinese restaurants (die zich ook op Chinezen richten). De bediening is meestal razendsnel, vaak valt er veel te zien (aquarium!) en als er af en toe een kind een beetje rondloopt neemt men daar ook geen aanstoot aan. Het mooiste is als je aan zo'n grote ronde tafel kan zitten met zo'n draaischijf in het midden. 
Ten tweede: een all-you-can-eat restaurant. Er valt het nodige op zo'n formule aan te merken, maar het is ideaal voor familiebijeenkomsten. Geen kieskauwers, want het is culinair dan wel niet erg hoogstaand, maar er is wel voor iedereen iets dat in elk geval eetbaar is, heen en weer lopen is geen probleem, en er is vaak ook nog eens een apart kinderhoekje voor als de kleintjes het zat worden. En je weet op voorhand hoe hoog de rekening wordt, dat is ook wel prettig. 

AnnaPollewop schreef op 11-09-2023 om 12:44:

Toen ze nog echt klein waren namen we speelgoed mee, bv wat playmobil of Lego. Maar dan moet je wel genoeg ruimte hebben bij je tafel om ze rustig te kunnen laten spelen zonder struikelgevaar voor anderen. Later werd een tablet makkelijker, ze kunnen dan op hun stoel blijven zitten en het is niet zo groot. Anders betekent “gezellig uit eten” voor kinderen “zit twee uur op een stoel en verveel je” . Dat kun je karaktervormend vinden maar niet alles hoeft opvoedkundig te zijn. Mijn schoonouders kozen er al snel voor om uitjes maar liever aan de 6 kleinkinderen aan te passen en we gingen dus met de familie in die tijd veel naar speeltuinen en dierentuinen etc en dat was voor de volwassenen eigenlijk ook veel leuker…

Die van mij dus niet die bleven maar grote mensen dingen verzinnen waarbij ik dan werd geacht mijn kinderen zoet te houden. 2,5 jaar leeftijdsverschil. Waarbij schoonmoeder dan echt kon zeggen hou jij je kinderen even zoet,  alsof het niet OOK de kinderen van haar zoon waren.

MamaE schreef op 11-09-2023 om 14:39:

Eigen vermaak is prima, maar bij een scherm merk je toch dat dat vaak zorgt voor een soort afgeslotenheid van de buitenwereld.

[..]
Nou ja, wij hebben niet eens een tablet, dus die kan ook niet mee. En onze telefoons mag dochter niet gebruiken, dus ze moet sowieso altijd al iets anders als vermaak verzinnen.

Ik heb er 2, dat scheelt. Die hebben altijd elkaar als vermaak.
Van afgeslotenheid van de buitenwereld merk ik niks. Dat zal per persoon verschillen. Sommigen kunnen gewoon 3 dingen tegelijk (eten, luisteren, spelen).

Als mijn zoon mee gaat naar een restaurant dan gaat er niets van een scherm mee je gaat toch juist uit eten om samen te zijn. Dat betekent dus dat je gewoon tijd moet nemen om ook het kind erbij te betrekken. Uit eten gaan met schoonfamilie betekent dat ze dat prima kunnen met mijn familie is dat lastiger maar daar zitten ook 2 kinderen die gewend zijn dat er een speelhoek is voor de kinderen in het restaurant.