Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
koentje

koentje

02-01-2010 om 19:47

Schuldgevoelens door straf

hebben meer mensen ... moeders(?) dat?
Vanavond was mijn zoon weer vreselijk bezig. Wordt aangesproken op dingen maar geeft brutale mond terug en blijft maar steeds dingen terugzeggen tijdens donderdpreek van vader.
Uiteindelijk mag hij niet , zoals afgesproken, op de computer, en moet hij i.p.v. vroeg naar bed. Onder het motto;' als je zo chagrijnig bent, zul je wel extra slaap nodig hebben...
Hij is huilend naar boven vertrokken om te gaan douchen en ik voel me schuldig. Terwijl ik bij mezelf denk dat hij het dubbel en dwars verdiend heeft, de straf zo erg niet eens is denk ik toch bij mezelf' was dit nu nodig, kon dit niet anders/'
En terwijl ik daar nog over na zitg te denken komt hij vrolijk onder de douche vandaan, gaat zonder mopperen verder naar bed en geeft me nog een geweldige knuffel....
Wat is dat dan toch, dat schuldgevoel?
Hebben anderen dat ook?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Bloem

Bloem

02-01-2010 om 21:01

Ja!

Ja, niets toe te voegen

Guinevere

Guinevere

02-01-2010 om 21:44

Oh, jawel hoor

Zeker heb ik daar af en toe last van! Ik troost mezelf met de gedachte dat niet alleen het kind van alles moet leren, maar de ouder óók. Je wordt tenslotte niet als moeder geboren, dus voor ons is het ook weer een heel leerpad dat we moeten doorlopen als ouders zijnde.
Wat hier wel helpt is dat ik probeer zo consequent mogelijk te zijn, dan weet zoon wat de gevolgen zijn van zijn minder fraaie acties. En dat helpt wel, want daardoor lijkt het voor hem (en mij) minder willekeurig en dus minder oneerlijk.
Laatst ben ik ook voor het eerst pissig weggelopen toen hij niet samen met mij wilde lezen voor het slapen gaan. "Ja, als jij niet met mij meewerkt, dan lees ik je ook niet voor! Ik heb je nu al 3 keer gewaarschuwd! Grrr, bekijk het maar, slapen jij, en waag het niet me nog te roepen!". Genoeg om met een vreselijk gevoel naar beneden te vertrekken, kind boven snikkend achterlatend. Vreemd genoeg heeft ie er niets aan over gehouden en werkt hij sindsdien toch wel een stuk beter mee bij het leesritueel....

Niny

Niny

02-01-2010 om 23:26

Herkenbaar

Hoi Koentje,

Zoiets zou hier ook kunnen gebeuren, en dan voel ik me ook vreselijk schuldig. Maar de reactie van je kind is eigenlijk heel mooi: huilen (want mama is boos) en snel weer vrolijk (want hij weet dat je nog steeds van hem houdt). Ik denk dat je hem een 'dienst' hebt bewezen door consequent te blijven: hij weet waar hij aan toe is.

Niny

Vreselijk

Hoi,
ook hier dat vreselijke schuldgevoel. zeker als ze daarna weer lief en aardig zijn.
Alleen heb ik in het verleden te vaak de straf ingetrokken. Jongste opperde een paar maanden geleden: ik ben niet bang voor straf, je trekt het toch weer in. oeps.

sindsdien let ik beter op welke straf ik geef. Niet te snel, niet te zwaar, zodat ik het echt niet meer intrek. Dat weten ze nu. Soms proberen ze het nog terug te draaien,maar dat lukt niet meer.

Dus wat bij mij het beste helpt: goed nadenken over de straf die je geeft en weten dat het goed is.
Dan is het schuldgevoel ietsje minder

Ook herkenbaar

Probeer er op zo'n moment aan te denken wat er gebeurd als ik niet straf; dan leren ze geen grenzen en verkeerde normen en waarden.
Ook hier heb ik niet het gevoel dat de kinderen lijden onder de straffen.

GR Pham

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.