SOS middelen

label in kleding

Niet nodig. Ik heb al labeltjes met 06 in de jassen, dat is voldoende zo. Mijn jongste zit al op een overbeschermd dagverblijf waar hij niet weg kan lopen. Alleen voor hem zou zoiets van nut hebben ivm handicap.

En ergens waar ik mijn kinderen kwijt kan raken is een viltstift op de hand ook voldoende. Alleen toen ze peutertjes waren voor op vakantie had ik zo'n bandje.

wat is de reden?

Wat is de reden? Ik had als kind een medische reden en heb er lang eentje gedragen maar voor mijn kinderen vind ik het niet nodig.

Hm....

Het komt op mij over als een soort verkapte reclame? Correct me if I'm wrong...

eehh

Ik vind dat toch wel neigen naar reclame, er zijn veel meer bedrijven dan de ene gegeven link die sos bandjes aanbiedt.
En jouw 5 en 7 jarige gaan zelf naar sport? Dat vind ik wel heel knap op die leeftijd.

is het raar

De reden waarom ik de link erbij zet is om aan te geven waar ik het over heb. Andere leuke banden zijn www.helpid4kids.nl, www.medibling.com. Het gaat mij niet om reclame hoor. Ik zit ermee of het 'raar' is om je kind van 7 zo'n band te geven. Bij turnen en judo ga ik weg en kom ik ze pas een uur later weer ophalen. Er kan altijd iets mis gaan. Ze gaan niet zelfstandig naar sport hoor!!

stift

Ik gebruik een stift voor dagjes uit waar ik ze misschien kwijt kan raken. Als we ergens heen gaan herhaal ik ook altijd de regel: als je ons kwijt raakt, dan blijf je staan waar je bent en roep je ons bij voornaam. Wij gaan zoeken.

Zo'n bandje heb ik nog nooit gebruikt. In het dagelijks leven gaan ze nog nergens heen alleen, en zodra ze dat wel doen is het tijd voor een prepaid mobieltje.

Ach nee

Mijn kinderen zijn zelden of nooit ergens zonder toezicht of waar niemand ze kent.
Laat jij je 5 jarige echt op locaties spelen waar hij verloren kan lopen, of waar hij gevaar kan lopen door niet goed uit te kijken? Ik denk dat je beter kunt kijken naar waar je je kinderen achterlaat dan valse veiligheid in te komen met een sos bandje. Als ze niet kunnen vertellen wie ze zijn en waar ze wonen, zijn ze te klein om zonder toezicht te spelen. En als ze een groot risico lopen om een ongeluk te krijgen zijn ze ook niet op hun plek. Dat los je niet op met een sosbandje... Vind ik dan.

Alleen als we naar een pretpark gaan oid neem ik wel eens maatregelen. Maar mijn 06 op zijn arm met een watervaste stift voldoet dan ook.

Cynthia

De mensen van de judoclub hebben toch een adressenlijst voor calamiteiten? Vraag er anders even naar.
Het lijkt me eerlijk gevaarlijk om je kind zo'n ding om de nek of pols te geven tijdens het sporten.
Het gaat er niet om of het raar is, maar of het noodzakelijk is. Bij medicatie bv is het wel handig.

eehh

en bij turnen en judo weten ze niet wie je kind is zodat je daarvoor een bandje nodig hebt?
In situaties waar het nodig is werkt of een sticker op de kleding of met een stift geschreven op een arm ook.
Daarbij ken ik de kinderen die hier in de buurt buiten spelen (ook al zijn mijn kinderen de buitenspeelleeftijd ontgroeid) en daarvoor zou ik het ook niet nodig vinden.

Lijkt me alleen nodig

Wanneer een kind lijdt aan een ziekte, epilepsie of insuline afhankelijk o.i.d. waarbij ze uit de tijd kunnen raken.

Ik zie geen enkele meerwaarde hierin.
Als er iets op straat zou gebeuren, zijn er kinderen genoeg die kunnen vertellen om wie het gaat. En het lijkt me heel erg sterk dat de trainer zich afvraagt "wie is dat kind toch wat daar op de judomat bezig is".

Dogtag

Ik had voor beide kinderen zo'n dogtag met een kek gekleurd bandje er om heen, met onze beider telefoonnummers. Oudste weet inmiddels de nummers uit zijn hoofd, en wil niet meer met zo'n ding om lopen. Jongste kent ze nog niet, en heeft een aandoening, die dus ook op de tag vermeld staat, zodat áls er iets gebeurd, een hulpverlener i.i.g. weet dat 'ie voorzichtig met haar moet doen.

Natuurlijk niet.

Nee, natuurlijk gaan mijn kinderen niet gemerkt naar school. Waarom zou ik dat in vredesnaam doen? Voor het weglopen hoeft het niet, voor een allergie zijn die plaatjes niet opvallend genoeg en voor alle andere dingen werkt een stift + kinderarm net zo goed.

Bij het buitenspelen idem. Alle kinderen in de buurt (en de meeste volwassenen) kennen mijn kinderen en weten waar ze eventueel thuisbezorgd moeten worden. Ze wisten allebei ook al vroeg onze telefoonnummers uit hun hoofd. Bij sport ga ik er vanuit dat er een namenlijst is en bovendien vind ik sieraden tijdens sport helemaal niet handig, zeker niet bij turnen of judo!

Enige uitzondering zou voor mij zijn als er sprake is van een aandoening waar hulpverleners van moeten weten, en dan zou ik kiezen voor een officieel SOS-sieraad en niet iets wat kan worden aangezien voor een lollig armbandje. En in dat geval kan het tot elke leeftijd.

Gevaarlijk

Judo met sierraden is juist gevaarlijk! Lekker veilig voor mijn kind zeg!

Je maakt je teveel druk, als er iets met jouw kind is moet het zo snel mogelijk naar een dokter, ik zou niet eens willen dat ze dan eerst naar sosbandjes gaan zoeken om jou te gaan bellen. Nee, ik wil dat iedereen die met mijn kinderen omgaat of ze tegenkomt na een auto-ongeluk op adequate wijze hulp biedt. Ik ben dan van ondergeschikt belang want ik ben geen arts.
Je kunt beter zelf een EHBO cursus volgen dan je geld uitgeven aan zo'n bandje.

Nee

Dat vind ik niet nodig. Alleen als wij op vakantie op het strand zijn schrijf in een 06 nummer op de arm van mijn jongste (hij is vier jaar).

Verder vind ik het nogal overdreven. En ik geef zelf trainen. Ik heb een lijst met alle contactnummers. Ik ken alle kinderen bij naam en in de meeste gevallen weet ik ook welke ouder erbij hoort.

Mijn jongste speelt nog niet alleen buiten en de anderen weten waar wij wonen en gaan nooit ver weg. Mijn oudste in groep 8 heeft een mobiele telefoon.

Dus nee, hier geen behoefte aan sos bandjes.

@Fenix

maar als je kind buitenwesten raakt kan die natuurlijk niet meer een telefoonnummer geven...

Maar nee, mijn kinderen hebben ook nooit van die bandjes gehad. Bij sport/school/NSO weten ze via de lijsten mij wel te achterhalen. Alleen als we bv. een dag weggingen naar pretpark, dierentuin of een wat drukker evenement, dan kregen de kinderen ons mobiele nummer op de hand geschreven.

ook nee

Als je kind een aandoening heeft zoals bv epilepsie of diabetes, dan lijkt het me handiger om dat gewoon te melden bij de sportclub en erbij te vertellen wat ze moeten doen als er wat gebeurt.
Tijdens sport mogen er niet eens sieraden om in de meeste gevallen.

Verder is 112 bellen idd handiger dan eerst mij bellen, daar gaan alleen maar kostbare minuten mee verloren als er echt spoed is.

Voor een uitje naar een pretpark schreven wij ook altijd ons mobiele nummer op de arm van de kinderen.
De enige keren dat ze een speciaal armbandje aan hebben gehad was tijdens schoolreisjes, met het telefoonnummer van de begeleidende juf of moeder erop.

ja of nee

Als jij je daar zekerder bij voelt dan is dat toch prima? Dan vind ik zeven zeker geen gekke leeftijd. Behalve met sporten dan, niet nodig en gevaarlijk. Ik kan me genoeg situaties voorstellen dat je kinderen ergens alleen zijn, of iedereen is wel heel erg overbeschermend als het gaat om buitenspelen, fietsen, naar school lopen. Ik woon in een dorp maar ik ken toch echt niet ieder kind wat daar speelt of naar school loopt.

Ik heb het nooit gedaan. Alleen op strand of grote speeltuin oid

Nee

Op die leeftijd waren de kinderen altijd ergens onder begeleiding van een schooljuf, BSO-leidster of sportinstructeur o.i.d. en daar zijn altijd lijsten met calamiteitenadressen. Ook als ze bij vriendjes thuis spelen weten die ons altijd te bereiken. En op straat spelen zonder toezicht: dat gebeurde wel, maar nooit alleen en ik ben er altijd maar vanuit gegaan dat als mijn kind iets zou overkomen ik snel genoeg ingelicht zou worden door een van de vriendjes met wie ze dan waren.
Alleen bij dagjes uit schreef ik mijn mobiele nummer met watervaste stift op hun arm en jongste heeft in de wegloopfase een vakantie lang met ons campingplaatsnummer op haar arm gelopen.

Tine Winkel:

Daar heb je gelijk in. Hij krijgt echter wel mijn nummer op zijn arm geschreven (onder protest, haha)

Tink: Wij vertellen iedereen die onze dochter onder zijn hoede krijgt wat ze heeft. Toch hebben we gemerkt dat als er iets gebeurd, mensen soms handelen zonder na te denken, en ook dingen vergeten. Daarom voor de zekerheid toch nog die aandoening op die dogtag, als extra kans dat het wél gezien wordt door de hulpverleners.