Spelen met ander kind, liever niet (en hoe zit 't met verantwoordelijkheden?)

Henricus schreef op 06-04-2023 om 10:36:

[..]

Inzake andere dingen gewend zijn:
o.a. de huisregels zijn per huishouden verschillend, dat is ook echt geen probleem!

Het verkeer, sja dat zijn geen huisregels die per kind/huishouden varieren.
Het zijn vaste gegevens, de verkeersregels staan vast etc. Dat zou voor ieder kind gelijk moeten zijn en ieder kind moet dit ook leren.

Ik wil kinderen best wel iets leren, het is ook mijn werk geweest.
Maar een beetje basis vanuit de ouders is wel gewenst.

Dan moet je een cursus ontwikkelen voor ouders: Hoe maak ik mijn kind wegwijs in het verkeer.  Dan proberen of je daar via de school alle ouders verplicht aan kunt laten deelnemen. 

Nee zo werkt het natuurlijk niet.  Als je een kind meeneemt van school naar jouw huis dan is het jouw taak om dat te begeleiden en ook in jouw huis maak je duidelijk wat je wel of niet wil zien aan gedrag. Als je ongewenst gedrag waarneemt dan treed je correctief op.

Als jouw kind het leuk heeft een nog iets kan leren van dat meisje dan moet je daar als moeder van een kleuter af en toe even doorheen. 

Wat al eerder is gezegd: Je verwachtingen zijn veel te hoog!! Het kind is 4.5 jaar oud en is nog heel impulsief,  bovendien is het ene kind ook eerder in staat om regels te leren/accepteren en uit te voeren dan een ander kind. 

Henricus schreef op 06-04-2023 om 10:36:

[..]

Ik wil kinderen best wel iets leren, het is ook mijn werk geweest.
Maar een beetje basis vanuit de ouders is wel gewenst.

Die basis is er niet altijd, en dan? 
Kind waarover ik schreef kón die basis thuis ook niet krijgen. 
Dat weet je ook niet altijd. Soms weten kindjes nog niet dat bepaalde zaken niet alleen bij ouders gelden maar ook in andere situaties. 
En voor jou is het wennen dat je een ‘nieuw’ kind onder je hoede hebt. 

Overigens werkte speeltuin ed hier niet altijd bij dit type kind. Daar juist veel prikkels bijv of potentieel gevaarlijke situaties. Het kind hier dat ik het moeilijkst vond kon ik beter laten knutselen, dan was er rust. (Alleen jammer dat mijn eigen kind in die fase niet van knutselen hield dus zat ik ermee te knutselen.

Als jij verwacht  dat de gemiddelde kleuter 4,5 blaakt van verkeersinzicht is dat een staaltje van ernstige beroepsdeformatie als rijinstructeur.  Je bent misschien  gewend aan/verwend met een rustig dochtertje, want wat jij beschrijft is vrij gangbaar gedrag voor vierjarigen. Als je dat niet trekt, sluit je wel heel veel speelafspraakjes uit.

Als je met een onbekende/drukke kleuter naar huis toe moet lopen, maak je vooraf duidelijke afspraken met zo'n kind. Bij voorkeur ga ja ook nog even door de knieeen, zodat je op ooghoogte zit, en druk je je uit in positieve bewoordingen: we lopen rustig, we wachten voor  de stoeprand/je stopt als ik stop roep. WIlde types laat je naast je lopen en geef je een hand voordat je oversteekt.

Thuis geef je ook even de spelregels (eerst samen ! opruimen voordat je iets nieuws pakt, wij ZITTEN hier alleen op de bank  )aan en de doos met knex , 1000 kleine legosteentjes zet je buiten handbereik. 

Kleuterafsafspraakjes is gewoon aangenomen werk, en als het even tegenzit moet je ook nog vreemde poepbillen afvegen ook.  Dat laatste was de reden dat ik tegen mijn zesjarige in groep 2 zei dat hij alleen nog  maar met kindjes van zijn eigen leeftijd mocht afspreken.

Henricus schreef op 06-04-2023 om 10:58:

Ik heb verantwoordelijkheden, dát is geen issue.
Hamvraag: ben ik verantwoordelijk voor een kind wat van huis uit blijkbaar niets tot zeer weinig meekrijgt van het verkeer en wat er mee samenhangt??
Nogmaals: ik wil best e.e.a. uitleggen, wil best voor 3 man uitkijken etc. etc., maar ben ik verantwoordelijk voor de verkeerstechnische onkunde van haar ouders?

Het zou namelijk wel héél makkelijk zijn: als ouders weinig tot niets met verkeer doen, kind maar op pad sturen om bijv. te spelen en een ander mag, in dit geval, het verkeer gaan uitleggen én daarvoor ook nog even de verantwoordelijkheden dragen. Zo werkt het in mijn ogen helaas niet.

Wat is de volgende stap? Stel, dat kind is straks 10 jaar, betreffende ouders doen niets met zwemles, kind komt bij ons spelen, wij gaan naar een (buiten)bad en het kind overlijdt omdat ze niet kan zwemmen dankzij haar ouders die er nooit iets mee gedaan hebben. Is dat kind, het gebrek aan zwemdiploma en overlijden dan ook onze verantwoordelijkheid? Hadden wij dat kind dan op zwemles moeten sturen i.p.v. de ouders? Omgekeerde wereld toch?


Hoe ik het zou doen:
Als een kind dat komt spelen ter zijner tijd geen zwemdiploma heeft, zou ik dit kind nooit meenemen naar het zwembad, ook al zou ik er zelf bij zijn. In dat geval liever ergens anders heen als je ervoor kiest de deur uit te gaan. 

Een andere kleuter vanuit school mee naar huis nemen ivm een speelafspraakje is wat anders, je kan van een kleuter nog niet heel veel inzicht verwachten in het verkeer maar je kan wel van tevoren duidelijk aangeven dat er gewacht moet worden met oversteken op de momenten waarop dat nodig is. 

Juist vanwege jouw specifieke achtergrond en kennis van het verkeer is het toch leuk als je dit kan aanbieden aan dat kindje.  Stel dat de ouder van dat kind niet bijzonder veel verkeersinzicht heeft, maar bijvoorbeeld heel goed kan bakken.  Dan leert jouw kind daar misschien weer lifeskills qua bakken op een speelmiddagje.
Iedereen brengt wat mee - juist kans om van mekaar te leren.
Je voelt je een beetje verheven boven die andere ouders heb ik het idee - maar iedereen legt andere prioriteiten.  Verkeersinzicht vind ik ook belangrijk, maar mogelijk vindt iemand anders een instrument bespelen juist heel belangrijk, of een sport beoefenen, of leren voor een huisdier zorgen of goed kunnen tekenen (zoveel mogelijke invalshoeken).  Als het goed is, kom je uiteindelijk tot een mix van alles.  Maar je kan als kleuter nou eenmaal nog niet al die dingen perfect kunnen.

Dat kind neem je niet mee naar water, simpel.
Als het kind de afspraak breekt gaan ze aan de hand en willen ze dat niet dan tenminste naast me lopen.

Wat normaal is, ook dat is simpel. Ze kunnen, letterlijk: kúnnen nog niet aan jouw verwachting voldoen, zelfs niet als je ontactisch bent.  Ze kunnen het neurologisch niet. Ze zijn constant bezig met impulsen, prikkels, grenzen verkennen, op hun beurt leren wachten. Dat zijn zaken die zelfs een hoop volwassenen niet onder controle hebben, maar " dat ongecontroleerde kleuterende kind van die foute ouders" daarvan verwacht een volwassene dat die dat onder de knie heeft en zo niet dan ligt het aan de ouders. 
Dat vind ik wel wat wereldvreemd.

Ja, lastig. Nu heb ik zelf ook 3 van die stuiterballen die nog in een sloot vallen als er 3 meter hoge hekken omheen staan 😂. En geloof me, dat komt echt niet doordat we niet genoeg bezig zijn met wandelen/fietsen/verkeersregels en noem het maar op. Kinderen zien niet de gevaren die wij zien en dat maakt het soms erg lastig. Met de tijd komt dat wel, de oudste is nu 9 en die heeft die omschakeling ook gemaakt. Het hoeft dus niet aan de ouders te liggen.

Dat gezegd hebbende, ook hier hebben we best wel situaties mee gemaakt met kinderen waarvan je liever niet hebt dat je kinderen er mee spelen. Kun je daar wat mee? Nee, niet echt. Al zit ook daar een grens aan. Zoonlief had een vriendje, met laten we zeggen nogal aparte ouders. Een vader van, schrik niet, 74 en een moeder van achter in de 50. Nu zegt die leeftijd niet zoveel, maar het zijn wel van typische ouderen die je nog wel eens op het platteland vindt. Binnen roken ( NO GO) kids in een paardenwei laten banjeren, een varken in huis. Noem het maar op. Toen ik zoonlief daar de 2e keer weghaalde vond ik ze gewoon te midden van GIGANTISCHE paarden ( zoon zal een jaar of 4/5 zijn geweest) en daar liepen ze gewoon achterlangs, onderdoor. Noem het allemaal maar op. Nu wil ik de paardenliefhebbers hier niet voor de schenen schoppen, maar dit allemaal te samen heeft ons toen doen besluiten dat dat spelen met dat kindje voorlopig even gebeurd was. In elk geval bij hem thuis.

Dochters, idem dito. Die hebben een vriendinnetje waar we ook niet heel erg blij van worden en een vader waar wij ( en nog wat vrienden van ons) gigantisch de verkeerde vibes van krijgen. Safe to say dat dat meisje nog wel bij ons komt, maar dat ik mijn kinderen daar niet meer heen wil hebben, tenzij die vader aan het werk is. 

Henricus schreef op 06-04-2023 om 10:58:

[..]
Ik heb verantwoordelijkheden, dát is geen issue.
Hamvraag: ben ik verantwoordelijk voor een kind wat van huis uit blijkbaar niets tot zeer weinig meekrijgt van het verkeer en wat er mee samenhangt?

Het antwoord op je hamvraag is “ja”. 

Als je niet verantwoordelijk wilt zijn omdat het kind niet voldoet aan jou eisen/wensen/normen/etc, dan zeg je “nee”. En als je ook nog behoefte hebt om iets aan de betreffende ouders uit te leggen zeg je “nee, want ik vind kind te druk in het verkeer” of in het geval van een zwemuitje “nee, want kind heeft geen zwemdiploma”.

Dat laatste doe ik zelf. Ik neem kinderen van een ander niet mee naar het zwembad als ze geen diploma hebben.

Naar aanleiding van je laatste post heb ik een vraag. 
Waarom heb je voor deze school gekozen? Wegwezen daar en een school zoeken die meer past bij jouw manier van leven. 

Wij hebben 16 jaar geleden een school gezocht die aansloot bij onze manier van leven en nog zaten er kinderen met ouders tussen die niet matchten qua gedrag of manier waarop ze naar het leven keken.

Nu na groep 1 kan je kind nog makkelijk ergens anders wennen.  Als je straks na groep 4 overstapt wordt het voor je kind veel moeilijker. 

Henricus schreef op 06-04-2023 om 12:06:

[..]

Ik voel me niet verheven boven andere ouders, dat vooropgesteld. Een andere houding? Absoluut.

dochter zit op school, iets buiten het dorp. Een school in het bos, in een doorgaans rijkere hoek van ons dorp. Wat mij opvalt is dat die ouders relatief weinig moeite doen. Een simpel voorbeeldje: recentelijk kwam de vraag of de ouders dozen, max ter grootte van een brintapak, zouden willen opsparen om mee te knutselen. Dit is in totaal 6 x gevraagd, dit in een tijdsbestek van een week of 7.
We praten over 25 kinderen in de klas. Alleen wat dozen moet blijkbaar al voor de helsdeuren vandaan komen. Ik heb vrij vlot 32 nieuwe verzenddozen gedoneerd (ondernemer, heb wel wat voorraad), voor ieder kind 1 en een paar reserve. Aangezien de vraag bleef komen heb ik nog 35 stuks gedoneerd. Ruim 2 dozen pp. Daarna heeft 't nóg 3 weken geduurd voor ze enigszins redelijk(!) voorzien waren. Mijns inziens te zot voor woorden dat het zolang moet duren, maar goed...dat is het kaliber van veel van die ouders.
Ik heb weinig hoop dat dochterlief daar doorgaans wat van gaat leren als 't gaat om o.a. "lifeskills"?

Rest mij de vraag: wat kan je nog meer van een hoop van dat soort ouders verwachten?
Druk met zichzelf, werk, werk..de statussymbolen Tesla en AMG moeten wel op de weg blijven, koters maar op de BSO (dat aantal schijnt giga hoog te zijn, soms 3 maar sowieso 4 dagen p/w schijnt normaal te zijn)
Kortom: een ander mag het overdag oplossen.

Inzake prioriteiten:
van elkaar leren is prima, bijvoorbeeld iets bakken is leuk (als 't eindresultaat óók nog eens lekker is 😎), een sport beoefenen of instrument bespelen is leuk en interessant. maar als 't op prioriteiten aankomt vind ik verkeer toch wel een serieus dingetje.
Je ontkomt er niet aan, redelijk dodelijk als je niet uitkijkt, je hebt 't dagelijks nodig en 't is tegenwoordig een gekkenboel mét veel randdebielen in 't verkeer. Helaas zelfs in onze regio. Ik besteed daar absoluut tijd aan.
Met een sport beoefenen of een instrument bespelen hangt je leven er niet vanaf, in het verkeer helaas wel.

Ik wil niet vervelend zijn, maar je hele post ademt dat je je veel beter voelt en het veel beter weet dan de andere ouders. Kun je ook op een positieve manier naar andere mensen kijken? Je vrouw, hulpverleners, mede-ouders worden door jou continu afgeserveerd in je posts.

Wat betreft dit kind, sluit ik me aan bij eerdere reacties: kind uitleggen dat ze bij je moet blijven en anders je hand vast moet houden. En bij jou thuis mag ze niet in de kasten, niet op de bank springen etc.

Je bent verantwoordelijk het kind in leven te houden. Dus zorgen dat het levend van school naar jouw huis komt en ook bij jou thuis niet onder een kast, in een mes oid terecht komt. Je kunt grof gezegd kind niet in de sloot laten verzuipen en dan stellen dat de ouders het schuld zijn omdat ze kind niet hebben geleerd aan wal te blijven. 

Ik denk verder niet dat je verantwoordelijk bent het kind verkeersveilig te maken of iets te leren. Dat is wel leuk meegenomen als dat wel gebeurd, en als je daar zelf vanuit je achtergrond lol aan hebt, vooral doen. Maar ik vind niet dat je daar verantwoordelijk voor bent. 
Dus: "op de stoep blijven en op iedere hoek wachten en als je dat niet kunt moet je aan de hand lopen" is al een optie.

Over bij jou thuis spelen: als je eigen kind het leuk vindt zou ik het niet snel verbieden, maar wel ook weer grenzen aangeven. Je mag niet in de kast, niet op de bank springen, niet in boekenkasten klimmen of wat dat kind dan ook doet. Als je na 2x waarschuwen toch doorgaat bel ik je ouders om je op te komen halen. Bij jou thuis gelden jouw regels en daar mag die kleuter zich aan houden. Maar je kunt niet verwachten dat ze die regels kent als ze van huis uit andere dingen gewend is. En het is ook niet aan jou om kind op te voeden. Jouw bemoeienis geldt alleen de tijd dat ze bij jullie is.