Sterkid
Heeft iemand ervaring met het SterKid kamp, de naar-de-brugklas-versie van het sterkamp en maankamp? Ik denk er sterk over om mijn dochter in de zomervakantie te laten gaan.
Stoepkrijt, dank
Stoepkrijt, dan je wel voor je begrip, dat raakt me. Vaak wordt mijn kind als een vervelend joch gezien (en op zulke momenten is hij dat ook zeker) maar mensen willen niet de andere kant zien. En ik praat ook helemaal niet goed wat en waarom hij zo doet en wil het heel graag veranderen. Zeker als hij naar het VO gaat wil ik toch echt dat hij steviger in zijn schoenen staat. VO is op 12 km afstand en dan kom je als moeder al helemaal niet meer op school en moet hij het écht zelf op kunnen lossen. Dat baart me soms echt zorgen.
Zo'n queen-be type ken ik hier ook. Mijn andere kind heeft zo'n king-be. Mijn kind was door hem aangezet tot foute dingen en toen ik de moeder van dat jongetje aansprak was het ook "mijn oogappeltje? Neee... dat kan ik me niet voorstellen" Het jongetje is ook op het feestje van mijn kind geweest. Dat was dus voor het eerst en voor het laatst. En ik maak hem geregeld mee als ik mijn kind van de BSO haal, 't is gewoon geen leuk kind. Vreemde is dat zijn broer wél een leuk joch is. Ik ga er maar van uit dat als de ouders het niet opvoeden dat zo'n kind een keer ongelooflijk op z'n b^% gaat en het dan maar zo moet leren.
Stoepkrijt
Hoi Stoepkrijt,
Zou je de situatie met je dochter en het fietsen niet eens samen kunnen naspelen in een rollenspel. Jij speelt het vervelende meisje Z en je dochter gewoon zichzelf. En dan maar kijken hoe ze zich eruit redt? Mijn zoontje is ook nogal gauw onder de indruk van andere kinderen en slaat dan dicht (hij is 11) en soms proberen we dan wel eens zo'n rollenspel (meer in gesprek dan echt een toneelstukje natuurlijk) waarbij ik hem help om wat meer voor zichzelf op te komen. Want dat wil hij wel, maar hij weet niet hoe, of vind het eng. Gelukkig kan hij hier wel veel oefenen want hij heeft een hele bijdehante oudere zus die sociaal dus wel heel vaardig is en als sinds kleins af aan voor zichzelf op durft te komen. (alhoewel daar ook een dip is geweest toen ze 10 jaar was, met pesten en buitensluiten in de klas) Gelukkig had ze een goede juf en hebben we daar meerdere keren over gepraat op school en was het na een half jaar over.
Succes,
Maxime
Izar
'Schijnbaar zijn er ook kinderen die pesten uit een soort gevoel dat de aanval de beste verdediging is.'
Volgens mij is dit bijna altijd zo. Kinderen die pesten, hebben negen van de tien keer zelf een probleem. Ze zijn bijvoorbeeld erg onzeker, of hebben een negatief zelfbeeld. Het komt toch vaak neer op trappen naar beneden, om je zelf 'beter' te voelen?
Een zelfverzekerd kind, dat lekker in zijn vel zit, stoort zich er niet aan, dat een klasgenoot bijvoorbeeld 'anders' gekleed is. Het zijn de kinderen die zelf twijfelen over hun kleding, die het opmerken en er commentaar op gaan leveren.
Daarom vind ik het belangrijk dat juist/ook de pesters hulp krijgen. Zij zijn degenen die weerbaarder zouden moeten worden, zij zouden naar een sv training moeten. Bij ons op school gebeurd dat gelukkig wel. Maar het helpt niet altijd afdoende. Sommige kinderen zijn echter zo negatief en onzeker, dan is een training niet genoeg.
Zoon is pester en alles behalve populair
Vorig jaar kreeg ik te horen dat middelste zoon behoorlijk aan het klieren was in de klas, ik ben naar de juf gegaan en die bevestigde dat. Ik vroeg nog waarom ik niet gelijk ben gewaarschuwd, juf vertelde dat ze het altijd eerst met het kind zelf wil proberen op te lossen. Direct gesprekken gehad met juf en zoon enz. en voor toen is het opgelost, de rest van het jaar was hij redelijk lief. Het gebeurde trouwens voor een groot deel IN de klas. Zoon heeft zeer weinig speelafspraakjes gemaakt dat jaar. Dus hij was alles behalve populair. Dit jaar andere klas, andere juffen, bleek zoon helemaal niet goed in zijn vel te zitten. maakte op school een ermstige autistische indruk. Hij is nu getest en is ernstig dyslectisch bevonden, met een hele grote verbaal/performaal kloof. Eind van deze maand word hij ook nog getest op ad(h)d.
Maar gelukkig zit hij doordat hij NU weer dat er iets MIS is wel beter in zijn vel... hij heeft weer vriendjes en ook vriendinnetjes en spreekt weer heel veel af.
Maar ik had toch heel graag op het aller eerste pest moment het willen weten, dan had ik direct aktie kunnen ondernemen en was ik niet zo aangestaard op het schoolplein ( pssst das die moeder van die pester)
groet, polly
Stoepkrijt
Ouders weten vaak helemaal niet wat er zich precies op school afspeelt. Toen ik op de middelbare school zat moest ik van school wisselen. Ik kwam toen in een omgeving terecht waarin veel meer gepest werd. Ik ben toen ook wel eens gepest. Niet heel erg maar wel wat. Genoeg om in elk geval om bewust te zijn van pesten en dit eng te vinden.
Toen de klassen het jaar daar op opnieuw werden samengesteld was er een andere jongen in de klas die vrij kwetsbaar was voor pesten en ook al vlug gepest werd. Ik heb toen met eigenlijk de hele klas ook meegedaan aan dat pesten. Ook duidelijk vanuit de strategie dat de aanval de beste verdediging is. De hoofdpester was iemand die zelf ook een heel traumatisch verleden had gehad op dat gebied. Sowieso een jongen die het moeilijk had. Woonde bijvoorbeeld ook niet meer thuis. Dat is natuurlijk geen excuus verder om dan maar anderen te pesten maar maakt het wel meer begrijpelijk. Waarom de rest van de klas ook meedeed was een mix van verschillende dingen: angst om ook slachtoffer te worden, de hoofdpester wel vrij stoer vinden en graag tot zijn kring willen behoren, verveling, de reactie van de gepeste (kon heel boos worden en dat was dan grappig voor ons) en de ook de reactie van de leraren. Die reageerden in eerste instantie heel laconiek en vonden dat het de schuld was van de jongen die gepest werd door de rest.
Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. Er waren ook wat leraren die we later dat jaar kregen die het niet normaal vonden en we hebben veel gesprekken met elkaar gehad als klas en daarna is het pesten wel gestopt.
Het jaar daarop ging ik weer naar een andere school (om andere redenen) en op die school werd eigenlijk niet gepest.
Maar wat ik hiermee wilde zeggen is dat mijn ouders en de ouders van de andere kinderen hier niks van wisten. Mijn ouders hadden het zeker niet goed gevonden maar ze hebben nooit geweten dat ik gepest ben en ook nooit dat ik zelf heb gepest. Dit alles speelde zich echt alleen op school af.
Verwendag voor kinderen die gepest worden of gepest zijn
Er is een erg leuke verwendag waarvoor je je kind kunt opgeven. Mijn dochter is vorig jaar geweest. Ik ken nu twee andere kinderen die ook geweest zijn. Alledrie vonden ze het een geweldige dag. Mijn dochter heeft er heel veel positieve energie uit gehaald waar ze lang profijt van heeft gehad.
Het is gratis, hoewel je er wel zelf naar toe moet.
http://www.nko.nl/ned/pesten_zat_kom_naar_de_verwendag.aspx
Het is een katholieke ouderorganisatie die het organiseert, maar iedereen is welkom.
Zo, zeg
Wat een reacties. Blijkbaar speelt het probleem op grote schaal. Ik was gisteren op een scholenmarkt met dochter, waar ook veel kinderen van de oude school rondliepen met hun ouders. We werden met de nek aangekeken. Grappig om mee te maken, ik werk freelance en word ingehuurd vanwege mijn kennis, maar ook omdat mensen prettig met mij werken en dan zie ik nu eens hoe het is om een ongewenst persoon te zijn. Mensen riepen hun kinderen bij zich alsof we besmettelijk waren.
Maxime, ik oefen regelmatig situaties met mijn dochter. Dan zeg ik van tevoren dat ik ga snauwen en onverwachts hard ga praten, maar zelfs dan deinst ze achteruit als ik ineens keihard NEEEHEEEE roep in het spel. Dan stop ik en vraag wat er nu in haar gebeurde. Ze geeft aan dat ze helemaal blokkeert als iemand zo doet, dan weet ze niet meer wat ze moet zeggen of doen. Ik kan moeilijk de hele dag tegen het kind gaan snauwen of schreeuwen om haar daaraan te laten wennen.
Het schijnt dat mensen een blinde vlek hebben voor het gedrag van hun kinderen, las ik ooit in de Psychologie. Ik stond laatst op straat even te praten met een kennis die een dochter van dezelfde leeftijd heeft (11), die er ook bij was. Mijn dochter zei tegen het meisje: "Wat een leuke jas heb je aan." Waarop het meisje haar agressief toesnauwde: "JA, DUS?" Dochter zei zoals gewoonlijk niets terug, dus zei ik vriendelijk tegen het meisje: "Dochter vindt dat je een leuke jas aanhebt. Ze zou het leuk vinden als je het compliment op een vriendelijke manier accepteert. Je kunt bijvoorbeeld 'dank je' zeggen." Kind weer, nu tegen mij: "JA, DUS?" Waarop de moeder zei: "Ik denk dat ze moe is, zo doet ze anders nooit." Ik dacht eerder dat ze een pak slaag nodig had, omdat ze anders zo zou blijven doen. Maar dat heb ik maar niet gezegd. En ik sla ook niet hoor, voor iedereen over me heen valt.
Stoepkrijt
Worden jullie met de nek aangekeken omdat je dochter gepest wordt???Gekker kan het niet worden.
Wij hebben hetzelfde probleem,onze kinderen blokkeen ook,zijn gevoelig en zijn te lief en te aardig.
In ons gezin wordt bijna geen ruzie gemaakt ,niet gescholden en we accepteren het eigenlijk niet dat de kinderen een grote mond hebben tegen elkaar.Wij hebben ons ook afgevraagd of we maar moeten gaan schelden tegen de kinderen en elkaar ,om onze kinderen te laten wennen.
Het is zo lastig,juist omdat onze kinderen zo gevoelig zijn,voelen ze zich ook snel gepest.Als het ene kind een snauw krijgt of een grote mond,huppelt het vrolijk verder,onze kinderen krijgen hoofdpijn ,zijn gekwetst.
Het gedrag van het 11 jarige meisje herken ik wel hoor,het is tegenwooordig erg stoer om arrogant te doen,het hoort zo.Mijn dochter wordt binnekort 15 en gaat er eindelijk aan wennen.Wat ik wel doe is haar erop wijzen.Bv als iemand snauwerig is,leg ik haar uit dat het niet aan haar ligt ,maar aan die andere persoon.
Bv met dat meisje,dan zou ik zeggen,jee wat een pubergedrag,denkt ze dat ze nu stoer is?Dat heeft bij mijn dochter enorm geholpen.Nu hoor ik haar zelf vaak zeggen,pffff dat pubergedrag.Denken ze dat ze zo indruk maken!!!
Ik heb mijn dochter toen ze nog in groep 8 zat,snel een sovatraining laten doen.Ze heeft het lastig gehad in de brugklas,maar gaat nu terug antwoorden.Ze raakt ook
minder onder de indruk van onaardige volwassenen.Ook een onzeker verlegen klasgenootje doet het goed op het middelbaar.Mijn dochter ziet en leert ook,dat zij het uiteindelijk met haar vriendelijk gedrag wint van de arrogante klasgenoten.
Vreselijk trouwens die moeders die een excuus zoeken voor het gedrag van hun kind.Moe of niet moe,maakt niet uit.
Stoepkrijt
Ik heb absoluut geen blinde vlek voor mijn kinderen hoor. Ik ben in aktie gekomen toen zoon aan het pesten was, in ben in gesprek gegaan met de ouders, ik heb het boetekleed aangetrokken.
Ik kreeg reakties van: misschien moet mijn kind gewoon niet zo soft zijn en wat meer van zich afbijten. En toen zei ik: helemaal niet, mijn zoon hoord gewoon niet te pesten!!
scheer nou niet alle ouders van pesters, en de pesters over één kam alsjeblieft!
groet, polly
Volgens bij bedoelt stoepkrijt het niet zo polly
Volgens mij scheert Stoepkrijt niet alle pesters en hun ouders over 1 kam. Er staat dat ze in een boek had gelezen dat ouders een blinde vlek hebben wat betreft het gedrag van hun kinderen. Dat zegt volgens mij niets over ouders van pesters of meelopers of gepeste kinderen. Ik zie ook om me heen dat er genoeg mensen zijn die idd het gedrag van hun kind altijd fantastisch vinden, ook van ouders die geen pester hebben. Ik denk dat er wel een stuk waarheid in zit, maar ik ben met je eens dat het niet algemeen gesteld kan worden. Ook ik heb beslist geen blinde vlek betreft het gedrag van mijn kinderen. Maar hoe de moeder in haar voorbeeld reageert, tja dat zou niet mijn manier zijn. Als mijn kind zoiets zou zeggen dan krijgt hij ter plekke van mij op zijn kop dat dát toch niet de manier is waarop hij hoort te reageren.
Ja, blinde vlek
ja, dat herken ik wel....ook hier in de buurt veel ouders die al snel roepen, dat doet mijn kind niet....dat zijn vooral de ouders die je ook nooit buiten ziet, dus die ook geen flauw benul hebben wat hun kind allemaal uitspookt.....Ik heb drie schatten van kinderen, maar ze doen ook weleens dingen die niet door de beugel kunnen, maar ze hebben pech.....hun moeder ziet het wel en....heeft geen blinde vlek....
Inderdaad
Ik scheer inderdaad niet iedereen over één kam, ik had even een enter tussen die mededeling en het verhaal erna moeten zetten. In dat artikel las ik dat mensen vaak het gedrag van hun eigen kind milder interpreteren dan dat van een ander. In het artikel stond een voorbeeld van een samengesteld gezin. Het zoontje van de vrouw vertoonde pestgedrag naar het dochtertje van de man toe, maar de moeder interpreteerde het heel anders. De objectieve feiten - jongetje van acht gaf het jongere meisje steeds een duw waardoor ze omviel en hield steeds haar speelgoed net buiten haar bereik - werden door de man en de vrouw totaal anders uitgelegd, zelfs als er videobeelden van waren gemaakt. De psychologische uitleg was geloof ik dat kinderen nog zo van hun ouders afhankelijk zijn dat de evolutie ervoor had gezorgd dat die kinderen niet door hun ouders werden afgewezen doordat de ouders een blinde vlek hadden voor afwijsbaar gedrag. Zoiets, pin me er niet op vast.
Ik zie gelukkig om me heen nog erg veel leuke kinderen en ook veel leuke ouders, die hun kinderen liefdevol op vervelend gedrag wijzen, zonder het kind zelf af te wijzen. We hadden het alleen niet zo getroffen met de oude klas van dochter.
Meelopers, dat lijkt me een hele lastige voor ouders. Een tijdje geleden waren dochter en ik bij een oude vriendin van mij, die ik jaren niet gezien had. Mijn dochter kende haar kinderen niet. Ze heeft een dochter die één jaar ouder is dan de mijne en een zoon van een jaar jonger. Die jongen is een beetje een ettertje, maar niet echt een pestkop. De kinderen gingen boven spelen. Op een gegeven moment kwam haar zoon hard huilend naar beneden met de mededeling dat hij was geschopt. Er gingen heel snel heel veel emoties door met heen: goh, dochter komt eindelijk voor zichzelf op, schoppen kan echt niet door de beugel, zou dochter dat echt gedaan hebben, dat ze dat durft, stoer, slecht, eindelijk, wat fout.... zo ging het maar door. Ik heb het gedrag natuurlijk afgekeurd want schoppen, dat doe je niet, ook al is iemand nog zo vervelend. Zaten we in de auto terug, vertelde dochter dat ze helemaal niet had geschopt, dat had de dochter van die vriendin gedaan en toen haar broertje naar beneden ging had ze tegen dochter gezegd dat ze haar in elkaar zou slaan als ze niet een deel van de schuld op zich zou nemen. Ik geloofde het eerst niet, vond het nogal een fantasierijk verhaal. Maar later belde de vriendin op met datzelfde verhaal, dat haar dochter had opgebiecht toen de zoon had gezegd dat hij alleen door zijn zus was geschopt (eerst was hij zo aan het huilen dat hij alleen maar 'geschopt' kon zeggen). Vriendin vond het vervelend dat ze was uitgevallen tegen dochter. Moraal van het verhaal: ik vond schoppen niet kunnen, maar was wel blij dat dochter een keer niet het slachtoffer was. Als ze het echt had gedaan, was het absoluut meeloopgedrag geweest en toch had ik dat voor mezelf eerder goedgepraat. Wat al eerder naar voren kwam: het is eten of gegeten worden.
Stoepkrijt
Wat een herkenning in je stukje wat je schrijft ove rje dochter zeg!
"Ze geeft aan dat ze helemaal blokkeert als iemand zo doet, dan weet ze niet meer wat ze moet zeggen of doen."
ik ben vroeger zelf vreselijk gepest.. therapie gehad en alles en toch blijft het stukje wat je dochter noemt... als iemand gaat schreeuwen klap ik (zeker als ik moe ben ) ook nog steeds dicht... al is het veel veel veel beter dan eerder... want meestal kan even later wel reageren...
ik ben blij dat er nu meer oog is voor pesten... want als het niet wordt opgepakt is de schade helaas groot..
Stoepkrijt
Ouders hebben inderdaad een blinde vlek voor hun kinderen.Het is normaal dat je je kind steunt en het voor je kind opneemt ,maar je moet wel blijven kijken.Als ik merk dat mijn kinderen een vreindje hebben met moeder met vlek,hoeft er maar iets te gebeuren en het is einde vriendschap.Een kind wat neit weerbaar is,wordt snel overal van beschuldigd.
Ik lees de verhalen van je dcohter en denk steeds aan mijn eigen dochter.Wij hebben het allemaal gehad.Ze is nu bijna 15 en ik houd nog alles in de gaten.Dat er geen misbruik van haar gemaakt wordt,met wie ze omgaat.Netjes dat je vriendin gebeld heeft om je het juiste verhaal te vertellen,zij heeft gelukkig ook geen blinde vlek.
Als je dochter strakjes weerbaarder wordt,zal ze inderdaad ook wel eens iets zeggen ,wat je minder vind.Ze zal dan even het evenwicht moeten zoeken,ze zal ook weleens een kind kwetsen.Heb je het draadje gelezen over volwassen tegen kinderen.Daar geef ik ook een paar voorbeelden.Ik moest de eerste keren dat dcohter iets vervelends deed naar andere echt slikken,om er niets over te zeggen,maar het moet.Ik denk overigens niet dat je bang hoeft te zijn,dat je dochter mee gaat lopen,ze weet zelf heel goed hoe pijn het doet.Mijn dochter komt altijd nog voor een gepest kind op.
Een voorbeeld,dochter heeft al zoveel trainingen,vanaf haar 7de gehad,dat ze precies weet wat echt pesten en klieren is.Ze zat in de brugklas en de jongens waren daar weleens baldadig,als er dan een tas op tafel stond liep er een knul langs en wipte die tas van tafel.Een paar meisjes vonden dit pesten en gingen naar de mentor.erg lastig,want ze had geleerd dat als het voor iemand als pesten aanvoelt dat het dan ook pesten is.Maar de jongens deden het bij iedereen in de klas,het was niet tegen die meisjes gericht,ze deden het ook bij alle meisjes en jongens.Het was echt gewoon klieren.Maar omdat meisjes het aanvoelde als pesten werden de jongens gestraft,ze meosten een schriftje bijhouden,waar leerkrachen klachten in konden schrijven en ze moesten zelf opschrijven,hoe ze zich die dag gedragen hadden.Nu krijgen diezelfde meisjes ruzie onder elkaar en 3 meisjes gaan met elkaar het meisje waar ze ruzie mee hebben duidelijk pesten.Onder de gymles naar de kleedkamer gaan en haar tas leegggooien,negeren,uitlachen,meisje zat gebukt bij de kluisjes en werd klemgezet door een deurtje,elleboog echt blauw.Mijn dochter heeft het een paar weken aangezien,het gepeste meisje bij hun groepje aan laten sluiten en na weer een geintje is dochter ontploft.Ze heeft in de hal de mentor geroepen en heel duidelijk uitgelegd hoe schijnheilig de meisjes waren.Mentor was niet blij met het gerichte pesten tegen 1 persoon van deze meisjes die zich zelf gepest voelde,heeft een duidelijk gesprek met ze gehad en de jongens waren van hun straf af.
Stoepkrijt ,je doet er echt heel goed aan je dochter naar het sterkamp te laten gaan,ik had er nog nooit van gehoord.als ik je verhalen lees,heb je een prachtig kind,ze zal het uiteindelijk winnen van alle arrogante kattekoppen.Maar ondertusssen heeft ze al veel 'klappen'gehad.
Pesten
Ik ben vroeger ook gepest.Door een hele klas,ben toe nnaar een andere school gegaan,maar ik heb het nooit helemaal los kunnen laten.Later toen ik uitging,kwami kde jongen die begon met het pesten tegen,hij herkende me niet en had ineens een heel andere gedachte over me dan toen op school.Ik liet hem een poosje zijn best doen en vroeg toen of hij wel besefte zie hij aan het versieren was.Hij schrok zich rot en toen hebben we een heel gesprek gehad.Hij legde uit dat het niets met mij te maken had,ik was gewoon de pineut geweest.
Ik heb ervaren dat er nog niet altijd meer oog is voor pesten.mijn zoontje is vreselijk gepest door een meisje in de klas.De juf vond dat hij sterker moest worden,daar kan ik zo boos om worden.Waarom moet mijn kind sterker worden,er moet gewoon niet gepest worden.Ik kijk daar dus precies andersom tegen aan.Ik kwam een keertje in de klas,zie ik dat zoon naast het meisje zat wat hem pestte!!!!!!!Ik ontplofte zowat.zoon moest leren met dat meisje om te gaan.WAT????Ze had hem een keer midden in de klas geslagen toen de juf uit de klas was.Zoon kwam huilend uit school,kon niet eens zijn boterhammetjes opeten ,net voor hij terug naar school moest ,kon hij vertellen wat er gebeurd was.Ik ga naar de juf,vraag of ze op de hoogte is van het gebeuren,zegt ze,tja ,ik heb het niet gezien,hij moet harder worden hoor.De moeder van het meisje wist van niets,zelfs zij is boos naar school gegaan,omdat haar niet vertelt was dat haar dochter aan het pesten was.De juf vond het maar plagerijtjes.Zoon is er wel aan onderdoor gegaan.
Ik kan zo boos worden,waarom moet het kind dat gepest word veranderen?dit zijn toch lieve,aardige kinderen.Zou het niet beter zijn om de pesters te veranderen????
Beide
Emma43 ik denk dat het het beste is als beide kinderen hulp krijgen. Dus zowel de pester als de gepeste. De gepeste omdat er meer situaties zullen zijn waarbij mensen niet aardig tegen elkaar zijn en dan is het wel goed om een beetje van je af te kunnen bijten en voor jezelf te kunnen opkomen. Ik vind wel dat men ook iets met de pester moet doen. Ook omdat veel pesters pesten uit onzekerheid. Maar goed alleen de pester aanpakken en de gepeste niet helpen met weerbaarder worden zet ook niet echt zoden aan de dijk denk ik.
Emma43
Oja, die ken ik, dat dochter naast een jongen moest zitten om met hem te leren omgaan. Heel groep 6 was ze getreiterd door het joch, hij had haar lootje met Sinterklaas getrokken en verscheurd onder het uitroepen van de meest vreselijke dingen. Ik had indringend om een goede overdracht naar de juf van groep 7 gevraagd. Komt dochter dag één in groep 7, zit ze naast dat jongetje en tegenover een net zo erg jongetje. Ik vroeg of er geen overdracht was geweest. Ja, die was er geweest en juf vond dat dochter maar moest leren omgaan met die kinderen. Toen ik dochter later dat jaar van school haalde kwam ik de moeder van dat eerste jongetje tegen en die vertelde doodleuk dat al het gepest waar nu over gesproken werd helemaal langs haar zoontje was heengegaan, hij had nooit iets verteld thuis. Toen ik vertelde dat haar zoon bij de ergste pesters hoorde, geloofde ze het niet. Juf had immers nooit iets gezegd.
Ik ben het trouwens met je eens dat de pesters zouden moeten worden veranderd, maar omdat dat een beetje een utopie is, ben ik het ook wel met Fraz eens dat de gepeste moet leren weerbaarder te worden. Dochter zal haar hele leven vervelende mensen blijven tegenkomen en die zullen echt niet allemaal veranderen. Gelukkig zie ik aan mijn zus, vroeger net zo'n kind als dochter (ze lijken zelfs uiterlijk meer op elkaar dan dochter en ik) dat het allemaal wel op z'n pootjes terecht komt. Zus is lerares geworden en een verdomd goede. Mét heel veel aandacht voor sociale omgang en een geweldige manier van het betrekken van buitenbeentjes bij de klas. Alleen die middelbare scholen, dat zijn van die jungles vol roofdieren en daar moet ik kleine konijntje dan in loslaten. BRRRR.
Zitten naast pestkop
Toen mijn kind na de kerstvakantie op school kwam bleken alle groepjes te zijn veranderd in tweetallen. En mijn dochter zat ineens naast haar "aartsvijand" zoals ze het zelf zegt. Ik begreep hier helemaal niets van, misschien was er een goede reden voor? Helaas bleek de vaste leraar niet op school te zijn, dus we konden alleen maar gissen naar de reden. Om een lang verhaal kort te maken, het ging niet goed. Mijn dochter, waar het juist zo goed mee ging, werd na een paar dagen steeds ongelukkiger. Leren omgaan met vervelende kinderen is één ding, maar ernaast zitten gaat wel heel ver. Het gescheld en geetter van deze buurvrouw is dodelijk vermoeiend. De leraar is door omstandigheden twee weken afwezig geweest. En de invalkrachten hadden geen idee waarom de indeling zo was, maar hebben het zo gelaten. Achteraf gezien ook omdat mijn kind niet duidelijk heeft uitgelegd waar ze precies problemen mee had. Uiteindelijk heb ik toch contakt opgenomen met de directrice, want deze situatie was niet wenselijk. En wat blijkt: Het lokaal is in de kerstvakantie voor andere doeleinden gebruikt. Dat de tafels op deze manier zijn teruggezet is puur toeval geweest. Maar door afwezigheid van de vaste leraar is niet opgemerkt dat dit een zeer slechte invloed heeft gehad op het humeur en functioneren van mijn dochter. Oftewel, mijn dochter heeft twee slechte weken achter de rug door een dom toeval. Jammer, heel jammer.
