Stiekem

Niks

hier zou ik helemaal niets aan doen, behalve steeds blijven herhalen dat je het niet wilt.

Mijn dochter is 8 en leest ook graag. Liefst met een zaklamp onder de dekens. Nou prima, als ik er maar geen last van heb. Lees dat ze in haar kamer blijft. Ik kan haar niet dwingen om te gaan slapen.

Ze gaat om 8 uur naar bed, gaat slapen op een tijd dat zij wil maar ik wil haar niet horen of zien in die tussen tijd. Meestal zet ze als ze klaar is met lezen nog een klassiek muziekje op om bij in slaap te vallen. Dan zet ik de radio wel uit als ik ga slapen.

Zo lang ze 's morgens vrolijk hun bed uit komen bemoei ik me niet met slaaptijden.
Stiekem lezen hoort er gewoon bij.

Lastig

Heel herkenbaar. Hier doen ze dat ook: graag nog even lezen 's avonds en dan vaak te lang en/of stiekem nog doorgaan. Ik vind het een hele lastige. Als je het echt tegen wilt houden, moet je voortdurend maar controleren. Je kunt natuurlijk alle leeswaar verwijderen uit de slaapkamer, straffen geven, enz. enz. Maar wat je uiteindelijk wilt is 1) dat ze zelf leren dat ze niet te lang moeten lezen omdat ze dan de volgende dag moe zijn, en 2) dat ze zich houden aan gemaakte afspraken.
Wat 2 betreft is het denk ik handig om samen tot een afspraak te komen. Dus niet eenzijdig opleggen, maar kijken wat kind en jij redelijk vinden en daar een compromis in zoeken. En dan moeten ze zich er vervolgens wel aan houden, dus zul je moeten controleren. Lezen ze toch nog, dan boek meenemen.
En wat 1 betreft... er komt een moment dat je het los moet laten en ze het zelf moeten gaan doen. Maar op welke leeftijd? Ik ben daar ook nog niet uit...
Ik denk trouwens niet dat het perse gaat om 'onder regels uit komen', maar meer dat de verleiding om nog even te lezen gewoon groter is. Omdat ze toch nog niet kunnen slapen, of omdat het boek zo leuk/spannend is.

Amk

Ben het met je eens dat het er wel bij hoort, maar wat dan als ze niet vrolijk hun bed uit komen 's ochtends en tòch steeds maar weer stiekem tot veel te laat blijven lezen?

Stiekem is niet erg, slaaptekort wel

Ik zou me over het stiekeme geen zorgen maken. Het is volgens mij normaal dat kinderen op een gegeven moment niet meer alles open en bloot met de ouders delen. Ze worden groter en krijgen behoefte aan een eigen leven.

Ik zou me wel zorgen maken over het slaaptekort. Dus daar een oplossing voor vinden. Als jij 's morgens moe bent, gaan we extra controleren of je slaapt. Als je dan toch nog leest, nemen we je boek mee naar beneden.
Ten minste zo deden wij het.

Iets anders lezen

Cindy, kan je met hem afspreken dat hij iets anders leest in bed, en dan wel iets dat niet spannend is? Spannende boeken zijn de pest voor je nachtrust, zoals ik zelf ook nog wel eens tot mijn schade merk. Maar Donald Duckjes die je al uit hebt (of, in mijn geval, een stripboek dat ik al van achter naar voren ken), daar val je lekker op in slaap.

Ik zou er ook geen morele discussie van maken over vertrouwen etc, maar heel zakelijk houden: vriend, je mag niet later lezen dan X, want de volgende dag is er geen land met je te bezeilen. Laat hem anders maar losgaan in het weekend. Hij moet gewoon leren dat er op een bepaald moment geslapen moet worden omdat hij er anders de volgende dag last van heeft.

Succes ermee

Temet

Niet vrolijk hun bed uit

is 's avonds er vroeger in. En dan zal ik eerder controleren dat het leesvoer verwijderd is.

En dan idd maar weer het gesprek aangaan.
straffen vind ik lastig in dit geval, want ik doe het zelf ook en kom daardoor ook regelmatig brak mijn bed uit omdat mijn boek weer te spannend was of naar de bieb terug moet.

Boek ophalen

Ik zou wel ruimte geven om te lezen en dan beneden een alarmpje op mijn mobiel (of keukenwekker) zetten en dan daarna naar boven gaan om het boek op te gaan halen. Dan is het tijd om te gaan slapen. (na een half uurtje bijvoorbeeld)

Maar

Boek weghalen klinkt zo eenvoudig. Maar hier pakken de kinderen dan gewoon een ander boek. Dus dan moet je de hele kamer leesvoer-vrij maken, wat al bijna niet meer te doen is.
En amk: inderdaad, ik doe het ook te vaak: nog even doorlezen, en nog even... en dan de volgende morgen spijt. Hoe kan ik dan ooit van mijn kinderen verwachten dat ze die discipline wel opbrengen?

Anders wel ja

Ik denk dat vooral het ene verhaal waar ze dan inzitten het moeilijk maakt om het boek weg te leggen. Als je het boek ophaalt en ze gaan stug door, door een ander boek te pakken dan zou ik óf de lamp uit de verlichting draaien of inderdaad alle boeken weghalen. (alhoewel het nu niet zo uitmaakt met die lamp, want het is nog lang licht)

Uitleggen

In elk geval zou ik controleren of kind het verband snapt tussen laat lezen en de volgende dag brak. Dan ga je samen nadenken hoe je dat kunt doorbreken en een dag brak een keer is ook niet heel erg, inderdaad daar kan ik me soms ook aan bezondigen. Niet handig.
Ik kan ook aangeven wat ik doe om wel tijdig tot rust te komen. Eerder naar bed gaan met je boek. Maar ook jezelf toestaan te gaan slapen als je ogen boven je boek dichtvallen. Morgen is er weer een dag. Of de wekker zetten en 'smorgens vroeg nog een uurtje gaan lezen.
Maar stiekum lezen hoort er voor mij ook echt wel bij. Hooguit dat ik dan nog eens op een deur klop of even om de hoek kom signaleren. Maar ik las op die leeftijd ook nog voor of we deden een spelletje of zagen samen een rustige film en dan gingen ze na afloop slapen. Dat doorlezen hadden ze bij mij pas op latere leeftijd.

Hmm lastig

sinds ik lees ipv puzzels maak in bed vanwege het leegmaken van mijn hoofd, slaap ik veel beter. Lastige is dat ik wil weten hoe het verder ga en dus wel eens later mijn boek wegleg dan gewenst is voor mijn nachtrust.

Kun je niet afspreken dat je eenmaal roept dat het hoofdstuk waarin hij nu bezig is uitgelezen mag worden en dat je daarna, zoals boven genoemd, het boek gaat halen?
Pakt hij dan stiekem een ander boek, dan is het lezen de volgende avond afgelopen en is overmorgen een nieuwe kans.
Word hij chagrijnig dan zou ik het boek omruilen voor een stripboek, dat is sneller uit, of vroeger naar bed sturen zodat hij wel kan lezen maar op tijd gaat slapen.
Eigenlijk dus afspraken maken zodat je allebei je zin hebt.

Ook ik las vroeger stiekem onder de dekens, gewoon een knus moment in je eigen kamer.
Kan hij in het weekend niet eens uitslapen/bijslapen?

Zwaar hoor

Het gaat je om het stiekeme, niet het lezen.
Ik vind eerlijk gezegd dat je er wel errug zwaar aan tilt aan zijn 'stiekem' lezen in bed. Ik vind dat meer iets van 'foei!' en niet om een heel opvoedkundig gesprek over te hebben, dat hij stiekem is en dat je dat zo erg vindt. Hij heeft niets gegapt of gepikt of kapot gemaakt. Kijk, dát vind ik nou stiekeme dingen en een preek waard.

Afspraak maken

Ik lees ook altijd in bed, mijn hele leven al en zou er ook moeite mee hebben om op een 'bepaalde tijd' het boek weg te moeten leggen. Soms begint man tegen me te praten voor ik uitgelezen ben en dat vind ik ook lastig. Ik 'moet' doorlezen...anders blijf ik zitten met zo'n unheimlig gevoel...Kan het niet eens uitleggen denk ik. Een gevoel alsof ik nog niet klaar was met lezen. Wanneer ben ik wel 'klaar' met lezen? Als het hoofdstuk ik afgelopen óf bij lange hoofdstukken als er een bladzijde halverwege (dus met veel wit onderaan)ophoud óf (laatste optie) als er net iets is prijsgegeven (b.v. aanwijzing of dader ofzoiets) waar ik al lang op zat te wachten. Die eerste 2 en die laatste gaan vaak 'samen op' heb ik gemerkt.
Als ik écht, écht vroeg moet slapen van mezelf zoek ik vantevoren op tot waar ik mag lezen van mezelf. Blader,blader,blader aantal bladzijden verder en zoek daar dus het einde hoofdstuk of zo'n half gevulde bladzijde. Leg daar een driehoekje in de hoek van de bladzijde en stop dan ook werkelijk daar op die bladzijde.
Met de kinderen (die ook beiden lezen in bed) maakte ik ook altijd zulke afspraken, blader,blader een paar bladzijden verder etc.etc.
Ik weet niet hoe het bij jouw zit, maar ik kan kinderboeken (tot een bepaalde leeftijd) nogal snel overzien. Ik lees evt. razendsnel de laatste regels (is het spannend of is het juist het einde van die spanning?) en bepaal aan de hand daarvan of het daar eindigt of 1 of 2 bladzijden eerder of later. Zodat ze op een moment de lamp uit kunnen doen dat het voor hun gevoel ook aanvaardbaar is.
Ondanks dat hebben ze hier ook wel pogingen gedaan om 'stiekum' te lezen. Vooral met erg goed geschreven kinderboeken....Tja dan mopper ik, herinner ze aan de afspraak of heb oudste ook wel eens in het weekend voor 'straf' erg vroeg naar bed gestuurd met de opdracht zo láng mogelijk te lezen want morgen kan ze uitslapen tenslotte, stel voor overdag te lezen (in tuin b.v.) en stel controles in. Die vrij makkelijk gaan, als je zelf naar bed gaat kun je even controleren of ze gestopt zijn bij het omgevouwen driehoekje of nog verder Toch denk ik dat die afspraak maken beter gaat werken dan een 'eindtijd'.
Beetje tja, want snappen doe ik het wel. Heb er zelf ook (nog steeds) moeite mee om boeken weg te leggen. Het liefste lees ik zelf ook door tot een onaanvaardbare tijd en ben dan de volgende dag doodop. Maar op de een of andere rare wijze komt dat idee nooit in mijn hoofd op zolang ik aan het lezen ben...dan zit ik ín dat boek en is de hele wereld om mij heen, het leven dat ik leef ver weg als op een andere planeet. Ze lezen als 19 en 15 jarigen nog steeds trouwens. Maar hebben nu geen strakke eindtijd meer zolang ze maar op tijd en makkelijk opstaan.
groeten albana

Lastig

Ik zou er, zolang ze de volgende dag fris en uitgeslapen zijn, er niet zo moeilijk doen. Hier krijgen ze wel een eindtijd voor het lezen, maar controleren doen we niet zo vaak, als wij naar bed gaan slapen ze in ieder geval altijd. Ik mocht vroeger nooit lezen in bed en deed dat dus stiekem, mijn ouders zijn er nooit achter gekomen, ondanks dat ik wel tot laat las. Nu kan ik een boek vaak niet op zij leggen en heb ik er de volgende dag spijt van dat het zo laat is geworden.

Verstuurd met de Ouders Online iPad app.

Stiekem toejuichen

Met een kind dat overbraaf was en met een moreel besef van heb ik me jou daar, was ik juist blij met de stiekeme dingen die ze ging doen. In die zin juich ik het toe. Jaren terug een boek gelezen over lieve en brutale meisjes. En dat brutale meisjes 'verder' komen. Dat was nogal een eye-opener voor me.
Heeft natuurlijk ook te maken met waar je vandaan komt (cq in hoe verre je braaf bent of het andere uiterste, het achter de elleogen hebt) maar kom maar op met die stiekeme dingetjes...!

Serra

Weet je nog welk boek dat was? Heb hier ook een heel braaf grietje en ben wel geïnteresseerd ..

Brave meisjes...

Dit is 'm Zilli!
"Brave meisjes komen in de hemel, brutale overal" van Ute Ehrhardt:
Waarom hebben vrouwen zoveel moeite met zaken, die mannen heel normaal vinden? De angst voor repressie of straf lijkt vrouwen in het bloed te zitten. Wat zullen de anderen niet denken? Vrouwen hebben er meer moeite mee om te doen wat ze willen. Ze voelen zich al gauw 'schuldig', het lieve-meisjessyndroom.
Als vrouwen hun krachten wat meer zouden bundelen in een eigen organisatie en zichzelf wat meer zouden profileren, dan hadden ze meer kans op gelijkberechtiging. Ze zouden hun eigen persoonlijkheid in de plaats kunnen stellen van die welke ze zo graag zouden lozen, niet langer de eeuwige compromissen sluiten en in hun afhankelijke rol volharden.
Veronderstellingen verhinderen vrouwen zichzelf krachtig te promoten en heldere tegenstrategieën te ontwikkelen. Zelfbewust is alleen zij die voor lief neemt dat ze niet iedereen hoeft te behagen.
Natuurlijk onderwerpen mannen zich ook, of moeten zich onderwerpen, maar ze maken daarbij eerder een vuist, werken serieus, bedrukt, woedend of arrogant.
Vrouwen doen er goed aan hun relatiepatroon te onthullen, hun vooronderstellingen te analyseren en de onderdanige lichaamstaal af te leggen. Aan de hand van de voorbeelden over aangeleerde hulpeloosheid en zichzelf vervullende voorspellingen wordt het mogelijk beter te begrijpen waarom vrouwen soms zo hardnekkig aan die vaste patronen vasthouden. Door dit inzicht kunnen tegenacties opgebouwd worden.

Van bol.com dus gekopieerd. Leuk boek, veel leesplezier!