Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
Els

Els

15-03-2010 om 10:02

Trouweloze vriendjes

Dag,
mijn zoon van 8 heeft al een paar keer meegemaakt dat hij een afspraak met 1 van zijn 2 beste vrienden had gemaakt, en dat ze dan na schooltijd opeens al een afspraak met elkaar bleken te hebben. Dat kan gebeuren, maar wat dan het meest pijnlijk was was dat het vriendje met wie hij had afgesproken, zonder iets te zeggen direct de klas uitliep, en op het plein er met het andere vriendje vandoor ging en daarbij overduidelijk mijn zoon negeerde. Dit is voor hem zeer pijnlijk; hij spreekt eigenlijk altijd al alleen maar af als een ander hém uitnodigt, andersom durft hij niet uit angst dat hij een 'nee' krijgt. Bovendien is dit zijn beste vriend (nu noemt hij hem 'matige'vriend).
Hij heeft het de volgende dag aangekaart bij het jongetje maar die zei simpelweg: nee hoor, ik had je gisteren toch gezegd dat ik met die ander had afgesproken. (ontkennen dus). Mijn zoon heeft het daarbij gelaten en wil nu gewoon weer met hem spelen.
Ik wil er nu wat aan doen. Zo krijg je een patroon dat hij denkt dat het 'normaal' is dat hij zo wordt behandeld. Mijn man wil dat het vriendje voorlopig niet meer komt spelen. Ik denk dat dat niets oplost uiteindelijk. Pas als hij zelf het patroon doorbreekt (boos wordt, of zegt dat hij pas weer wil spelen als de vriend zijn excuses aanbiedt) is er echt iets gewonnen.
Wat denken jullie, wie heeft tips, vergelijkbare ervaringen, oplossingen?
Overigens ligt mijn zoon best goed in de klas, hij is (zacht)aardig voor anderen, alleen met afspreken gaat het altijd wat moeizaam (angst om afgewezen te worden).
Dank bij voorbaat, Els

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Ach

wat sneu, wordt plaatsvervangened geirriteerd!
Ik denk dat jij gelijk hebt, Hij moet zelf er iets aan doen, maar hoe moeilijk is dat als je 8 (en soms zelfs 38) bent!
Zijn er andere kinderen waar hij mee af kan spreken, op die manier laten zien dat hij het vriendje niet echt nodig heeft? (misschien makkelijker dan de confrontatie aangaan)
En anders misschien eens met je zoon doorpraten of hij durft te zeggen dat hij het niet zo leuk vind en dat hij teleurgesteld is? Hij heeft het wel al durven aankaarten, dat is al wel dapper vna hem!
Meer tips heb ik ook niet echt, succes ik hoop dat hij gauw wat trouwere vriendjes krijgt!!!!

Charrie

Charrie

15-03-2010 om 14:19

Niets doen

"Ik wil er nu wat aan doen. Zo krijg je een patroon dat hij denkt dat het \'normaal\' is dat hij zo wordt behandeld. Mijn man wil dat het vriendje voorlopig niet meer komt spelen. Ik denk dat dat niets oplost uiteindelijk. Pas als hij zelf het patroon doorbreekt (boos wordt, of zegt dat hij pas weer wil spelen als de vriend zijn excuses aanbiedt) is er echt iets gewonnen."

Je zoon heeft het erbij gelaten en wil weer met hem spelen. Dat kan voor hem de beste oplossing zijn. Ik zou me er niet mee bemoeien, het lijkt alsof jullie zelf meer gekwetst zijn dan hij. Je kunt hem ook een probleem aanpraten. Ik zou daar eerst naar kijken.

Zit ook wel wat in

in Charrie's antwoord!

Zolang hij zelf maar beseft dat het niet een aardige houding van dat vriendje is. Ik zou er wel een oogje op houden, want ik kan me voorstellen dat je niet wilt dat hij over zich laat lopen.

Lou

Lou

15-03-2010 om 14:54

Niet te veel doen

Ik denk ook dat je niet te veel moet doen. Zoon heeft zijn keuze al gemaakt, wil toch nog steeds met vriendje spelen. Het is natuurlijk wel goed voor hem om te leren dat hij uitspreekt wat hem dwars zit. Misschien durft hij dat (nog) niet, geef het dan ook maar wat tijd. Laat vriendje alsjeblieft wel komen spelen. Anders verschuift de kwestie van de kinderen naar de ouders, dat lijkt me niet goed.

Wij hadden hier een tijdje iets vergelijkbaars aan de hand. Dochter had een beste vriendin, maar dat was niet wederzijds. Dochter was haar reserve-vriendin: ze wilde alleen met dochter spelen als Echte Vriendin niet kon. Met als gevolg dat dochter al opveerde als haar ter ore kwam dat Echte Vriendin niet kon spelen. "Joepie, A. moet naar de tandarts, dan wil Vriendin misschien wel met mij spelen!" Hartverscheurend vond ik het, vooral eigenlijk omdat dochter haar positie als B-keus kennelijk vanzelfsprekend vond.
Leerzaam was het ook. We hebben haar zoetjesaan een beetje aangemoedigd om ook met andere kinderen af te spreken, en verder niets gedaan. Nu heeft ze (misschien door onze aanmoediging, misschien ook helemaal vanuit zichzelf) meer vriendinnen. Vriendin om wie het ging heeft ook meer vriendinnen gekregen, en nu zijn die twee gewoon gelijkwaardige vriendinnen, niks Beste of Reserve meer. Mooi om te zien, hoe dit soort dingen toch weer goed komen.

Heirthe

Heirthe

18-03-2010 om 18:53

Hier ook

Mijn zoon had ook jarenlang een vriendje die heel af en toe eens met hem af wou spreken en soms 'misschien' kon spelen om vervolgens stiekum met een ander te gaan spelen.. Ik heb het jarenlang aangekeken omdat zoon vrij onzeker was en perse dit vriendje wilde houden.
Toen ze naar het VO gingen en hadden afgesproken om samen te gaan fietsen kwam pas goed naar voren hoe gemeen dit kind eigenlijk was.
Op de laatste dag van de vakantie, vlak voor ze naar de brugklas gingen heeft het joch op een heel gemene manier de vriendschap verbroken. Zoon mocht niet met hem meefietsen, hij had met een hele groep afgesproken en meneer wou zoon niet mee hebben. Zoon kon dus alleen gaan fietsen naar zijn nieuwe school.
Nu moet je weten dat mijn zoon een autisme stoornis heeft dus compleet overstuur raakte en in de war en tot op de dag van vandaag snappen we nog steeds niet het hoe en waarom van deze actie.
Met zoon is het gelukkig goed gekomen, ik ben blij dat ie van dat geniepige kind af is.
Mijn tip is dus, niet aankijken, als dit vaker gebeurt, proberen de vriendschap af te kappen en voor een achtjarige kun je als moeder ook nog een beetje bedisselen met afspraakjes. Dat lukt niet meer als ze twaalf zijn.
Ook mijn dochter maakt dit op dit moment mee. Ze zit in groep 3 en vriendinnetjes uit de kleuterklas zien haar niet meer staan terwijl zij nog wel achter hen aan loopt en ze steeds wil vragen om te spelen. Ik heb een goeie leerschool gehad aan mijn zoon dus ik kap die vriendschappen zoveel mogelijk af en stimuleer mijn dochter om andere vriendinnetjes te gaan kiezen.
Vrienden die hun afspraken niet nakomen daar heb je niks aan, moet je niet mee om willen gaan

Maxime.M

Maxime.M

19-03-2010 om 09:03

Afkappen ja

Hoi,

Ik zou inderdaad in dit geval stimuleren dat je kind zich meer gaat richten op andere kinderen uit de klas. Want aan zo'n 'vriendje' heb je niet veel.
Hier is er andersom wel eens zoiets aan de gang geweest. Zoontje werd in groep 1 of 2 "beste' vriend van een jongetje. Alleen zo zag mijn zoontje dat helemaal niet, volgens hem had hij helemaal geen beste vriend. Hij speelde met meerdere jongetjes of hij sprak helemaal niet af en inderdaad zag hij dat ene jongetje wel vaker dan de rest. Maar dat kwam omdat dat jongetje áltijd maar wilde afspreken en mijn zoontje het heel moeilijk vond om 'nee' te zeggen. Doordat hij dus niet veel nee zei, werd het van kwaad tot erger, want ineens was hij 'beste vriend' en werd hij nog meer gevraagd. Vriendje ging ook in het weekend bellen (maar dan nam ik de telefoon op en kon het wat laten minderen) of vriendje vroeg al in de ochtend, kan je vanmiddag spelen? (waarop mijn zoontje dus maar 'ja' zei) en dan in de middag, dan was hij het glad vergeten en sprak hij met een ander kindje af. Ik heb het meerdere keren meegemaakt dat hij op het plein stond met beide kinderen die allebei wilden dat hij met hen meekwam en dan ook ouders die hem op zijn kop gaven dat hij niet met 2 kinderen moest afspreken. Dan nam ik hem maar mee naar huis met de mededeling dat hij maar met niemand ging spelen. Of, als zoon wel een keertje 'nee' durfde te zeggen, dan zei het vriendje; en morgen dan? of overmorgen? Of donderdag? En hup er stond weer een vage afspraak waar hij dan aan gehouden werd.
Al met al vond ik dit gedrag heel dwingend en vervelend, en ik vond het ook lastig om het af te houden. Zeker omdat mijn eigen zoon vaak weer 'ja' zei tegen vriendje. Ik heb tegen de moeder van het vriendje gezegd dat vriendje het gewoon in de middag om 15.00 pas moet afspreken bij het uitgaan van de school, en niet al om half 9, omdat er zo helemaal geen spontaniteit meer in zat. Die moeder begreep het allemaal maar niet, en nog wordt zoon genoemd als beste vriendje en langste vriendje van dat jongetje, terwijl dat dus echt niet wederzijds is.

Zo kunnen vriendschappen dus ook lopen, waarbij de andere partij het echt niet gemeen bedoelt, mijn zoontje (toen 5 jaar he) is vaker beschuldigd van het afspreken met meerdere kindjes en hij kreeg meestal de schuld van het feit dat dingen spaak liepen, maar niemand had dus in de gaten dat de andere kindjes wel heel erg hadden lopen aandringen. (en zoon trouwens ook heel vaak met niemand wilde spelen, gewoon lekker alleen naar huis wilde, werd ook niet begrepen)

Maxime

(met zoon die inmiddels wel nee durft te zeggen, al is het nog steeds niet makkelijk voor hem)

elvis

elvis

19-03-2010 om 09:07

Herkenbaar

Hallo,

Ik moet zeggen ik herken echt enorm veel in dit draadje...mijn zoon liep ook achter een ander jongetje aan die dan zei: misschien wil ik afspreken of afspraken maakte en die op het laatste moment afzei...helaas is het een enorm populair jongetje. Op een gegeven moemnt zou dit jongejte na een hoop gedoe meegaan naar een leuk uitje in het weekeind. We haalden het jongetje op en ter plekke zei hij dat hij toch niet wilde, die moeder gaf alleen maar aan dat als hij niet wilde hij ook niet hoefde, onze zoon in tranen natuurlijk..ik word er nog boos van als ik eraan denk. We hebben gestimuleerd dat onze zoon ook andere vriendejs ging zoeken en dat is gelukt, gelukkig maar . Ik heb dus ook veel aan bovenstaand verhaal, we hebben het denk ik goed gedaan, maar nog steeds wil onze zoon graag met dit jongetje afspreken en het gekke is als ze samen spelen hebben ze het echt heel leuk! nou ja gelukkig maar dat dit wat geluwd is en ik merk wel dat dit jongetje het ook bij anderen doet, maar slecht voorbeeld (moeder) doet slecht volgen natuurlijk,

succes allen

elvis

elvis

19-03-2010 om 09:13

Maxime

Je zou toch ook je zoon kunnen leren dat hij tegen 'vriendje' kan zeggen dat hij niet zo'n zin heeft? Dat is even hard, maar daarna is het wel klaar, uiteindelijk veel minder pijnlijk dan afspreken en dan afzeggen. Ik leer mijn ziin dat als hij een afspraak heeft gemaakt hij die dan ook moet nakomen, he tis niet anders.
even nadenken over hoe het voor de ander is lijkt me wel handig in zo'n geval.

groetjes

Heirthe

Heirthe

19-03-2010 om 11:23

Maxime

Ik ben het met je eens dat als kinderen nog zo klein zijn, ze nog veel moeten leren en dat nee zeggen dan moeilijk kan zijn. En zo'n claimend vriendje is dan heel vervelend natuurlijk. Dat snap ik bij de vriendinnetjes van mijn dochter ook nog wel, ze zijn ook nog maar 6,7 jaar.
Ik leer mijn dochter nu dat vriendschappen soms over kunnen gaan en dat je dan niet achter iemand aan moet blijven lopen maar andere vriendinnetjes moet gaan maken.
Met mijn zoon heb ik het te lang laten aanmodderen en daar heb ik ook weer van geleerd.
Maar ik vind wel dat je als moeder van een kind wat geen nee durft te zeggen hierin ook een rol moet gaan spelen en je kind moet uitleggen dat het duidelijk moet zijn omdat het 'vriendje' het anders niet snapt.
De moeder van het vriendje van mijn zoon heeft zich daar nooit wat van aangetrokken terwijl ze ook wel wist dat mijn zoon autistisch was.
Met een vriendinnetje van mijn dochter doet de moeder er ook niks aan om haar kind duidelijk te maken dat ze ook rekening moet leren houden met de gevoelens van een ander kind. Als haar dochter maar genoeg vriendinnen heeft is het voor haar al lang best volgens mij. Dat vind ik niet kloppen. Mijn dochter was in de kleuterklas haar beste vriendin, toen kwam er een nieuw meisje in de klas waar mijn dochter zich helemaal op ging richten. Ze vergat haar beste vriendin helemaal. Toen heb ik ook ingegrepen en haar geleerd dat dat niet sociaal en lief is t.o.v. haar vriendinnetje en dat ze haar niet moest buitensluiten. Ik merk dat andere moeders dat niet doen...

Maxime.M

Maxime.M

19-03-2010 om 12:03

Uiteraard

Uiteraard heb ik aldoor tegen mijn zoontje geprobeerd uit te leggen dat het voor Bart (even verzonnen naam) niet leuk is als je eerst ja zegt en dan in de middag alweer spijt hebt. Maar tja, Bart vroeg werkelijk iedere ochtend kom je vanmiddag spelen? Vaak zei zoontje dan, 'weet ik nog niet' ,wat Bart vaak ook al omzette in 'ja' of zoontje zei 'misschien'. Hij wilde Bart ook niet teleurstellen, want als hij nee zei, dan ging Bart soms huilen of vragen waarom niet? En dan wist zoontje zich geen raad. Vrij snel heb ik aan de moeder van Bart gevraagd of ze dat Bart niet meer wilde laten doen. En soms ging het ook mis door de schuld van zoontje. Dan had hij in de ochtend 'ja' gezegd tegen Bart, maar de hele dag op school heel leuk met Erik gespeeld dat hij in de middag helemaal niet met Bart wilde spelen. Vaak ging hij dan tegen heug en meug mee, of hij zei dat hij hoofdpijn had en niet wilde spelen (hij had al snel door dat het dan afgelopen was met het gezeur van Bart en zijn moeder) en ging zoon alleen met mij mee naar huis en ging hij maar met niemand spelen.
Het zijn nog wel kinderen van maar 5 jaar hé, en zoon kon hier echt erg moeilijk mee omgaan, hoe vaak ik hem ook zei dat hij beter meteen nee tegen Bart kon zeggen, hij kon daar gewoon niet tegenop. En trouwens mijn zoontje was helemaal geen hele populaire jongen, heel gemiddeld maar blijkbaar bij Bart heel erg populair, wat volgens mij door zijn moeder erg werd gestimuleerd want mijn zoon werd steevast door haar als 'beste vriend' bestempeld, heel opdringerig eigenlijk en lastig als je niet te hard naar een ander toe wilt zijn.

Maxime

*bella*

*bella*

19-03-2010 om 13:25

Mooi

Hier thuis kan ik het mooi zien allemaal hoe het gaat, want hier dus twee uitersten wat dit soort dingen aangaat. Jongste van 6 heeft nu wel één vriendin waar ze heel veel mee speelt, is volgens mij ook wel een echte vriendschap nu. En eerder heeft ze ook een tijdje achter een jongen wat aangelopen, maar die liet het na een tijdje afweten. Maar verder is dochter een kind dat heel graag met iedereen speelt, ook iedereen leuk vindt. Maar ze voelt zich al snel geclaimd, kan daar helemaal niet tegen. Ze wil niet altijd met dezelfden spelen. Behalve dan nu die vaste vriendin. Maar tegelijkertijd kan ze het zich ook erg aantrekken, de reacties van anderen. Wil het graag goed doen en is bang teleur te stellen. Misschien maakt dat ook juist dat ze zich snel geclaimd voelt. (een kind dat makkelijker nee zegt hoeft zich ook niet geclaimd te voelen)
En de ander is zo trouw als wat, en heeft last van types zoals zijn zus, voelt zich snel afgewezen en wordt er onzeker van etc.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.