Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op

Tweedehands boekentas regelen


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Best een topmeid,

die 'staat' voor haar wensen, dat ben ik met salu eens. Aan de andere kant geloof ik dat ik zelf wel een beetje bedenkingen zou hebben als mijn 8 of 9 jarige (zoiets was het toch?!? al zou staan te stampvoeten dat een merktas van 120 euro het enige is waarmee ze zich op school kan vertonen. Even los van het feit of ze die zelf betaalt...Het is een soort merkbewustzijn/trendy/erbijhoor gedrag wat ik meer met pubers associeer dan met jong basisschool-grut. Ik zou het stiekem wel fijn vinden als dat soort gedoe wat later de kop opstak.

Sasvangent

Sasvangent

14-10-2011 om 14:15 Topicstarter

Natuurlijk topmeid

m'n draadje leeft nog
Er is een nieuwe deal na een goed gesprek, ze krijgt de tas van ons voor Sinterklaas. Gezien haar wens naar de tas toch groot is en gezien de prijs van de tas, denk ik dat dit een goede uitkomst is en zo heeft ze meteen haar lijstje voor Sint.

Nog even voor Salu: dochter is een doorzetter, dochter weet wat ze wil, allemaal eigenschappen die haar goed van pas (zullen) komen maar soms gaat ze er wat te ver in.
Je geeft aan dat je met een kind van 8 niet in discussie moet treden en dat een simpele neen moet volstaan: zij is verbaal erg sterk, zeker voor haar leeftijd en dat is dus een valkuil voor mij, dat moet ik toegeven. Een kind dat zich op vele vlakken ouder gedraagt, ga je soms zo behandelen, met alle gevolgen van dien. En een stap terugzetten is dan niet gemakkelijk. Maar net daarom is het soms handig om de mening te krijgen van anderen over een bepaald iets, dat de zaken weer terug in perspectief stelt. Uiteindelijk is de definitieve oplossing ook een voorstel dat iemand hier geopperd had (waarvoor dank dus).

Tot slot: ze is echt mijn topmeidje, absoluut, maar wel eentje met een willetje.

Salu

Salu

17-10-2011 om 16:07

Zeuren en zo

Ja, zeuren en drammen bestaat natuurlijk ook en is ook knap irritant. Maar je kunt als ouder volgens mij best voorkomen dat een kind een drammer wordt. Als mijn kind zou gaan stampvoeten of krijsen of huilen als ze iets niet krijgt, zoals een snoepje of iets anders, dan zou ik dat absoluut niet accepteren. Mijn kinderen hebben dat ooit ook wel geprobeerd, maar ze weten inmiddels dat dat geen enkele zin heeft.

Ik zeg dan: 'Ik vind dat je heel raar doet, nee is gewoon nee en geen gezeur!', en verder negeer ik al het gedrag. Als ik er last van heb, zeg ik dat ze uit moet razen op haar kamer en dat als ze weer rustig is geworden, ze weer beneden mag komen. Nu is het echt een grote uitzondering als zoiets gebeurd, en vaak is oververmoeidheid dan de reden.

Wat betreft snoepen: ik heb al van heel klein af aan vaste snoepmomenten ingelast. Ze mochten 's morgens om 11 uur een snoepje of koekje kiezen, en 's middags om 15 uur. Daarbuiten kregen ze niks. Zodra ze gingen zeuren of drammen, schafte ik de snoep af en kocht ik het gewoon niet meer. Als je het niet in huis hebt, heeft het ook geen zin om te zeuren. Als het weer een tijdje goed ging, kocht ik wel weer wat en gingen de snoepmomenten gewoon weer in. Hetzelfde heb ik gedaan met de toetjes. Toetjes werden een soort onderhandelmiddel (ik eet het alleen op als ik een toetje krijg!) en zodra ik dat door had, schafte ik de toetjes af. Fruit toe blijft altijd. Nu is een toetje iets dat onverwacht op tafel komt en de waardering is dan ook heel groot! Ik weet niet of het aan deze aanpak gelegen heeft, maar ik heb absoluut heel weinig last van zeuren en drammen van mijn kinderen.

Nu over de tas! Als ik merk dat mijn kinderen iets heel mooi vinden, en ik vind het niet nodig of te duur, dan kijk ik inderdaad of het misschien een leuk sinterklaascadeau is, of iets voor de verjaardag. Ik probeer mijn eigen smaak en gevoel voor noodzaak dan ook wel uit te schakelen, want mijn kind hoeft niet zo te worden als ik. Maar ze mogen dromen en wensen en ook al vind ik het niks, ik droom en wens wel met ze mee. En als ze het nu heel mooi vinden, dan krijgen ze het misschien voor een speciale gelegenheid. Of misschien ook niet. Een Wii vind ik nog steeds niet nodig en handig in onze kleine behuizing. Dus daar wachten we nog even mee. Maar sparen om je wensen, welke dan ook te realiseren vind ik alleen maar aan te moedigen.
De dochter van Sas weet wat ze wil en gaat ervoor staan. Supergoed van haar. Als ze gaat drammen, moet ze natuurlijk zo snel mogelijk begrijpen dat dat niet de manier is. Dat dus negeren. Discussies hebben geen enkele zin en zijn ook onnodig. Je weigert gewoon om in discussie te gaan. Net zoals je weigert om gedram om je heen te dulden. Maar als je kijkt met je positieve bril en zegt: 'jij vindt dat mooi he, je bent er helemaal weg van!' of 'wat zou jij die tas graag willen he!' alleen dat al helpt enorm. En is het nu zo'n exorbitante wens? Of zit mijn idee er teveel ingebakken? Is het niet iets dat ze mag wensen en waarvan ik een deel kan bijbetalen, of met Sint cadeau kan doen?

Heel goed dus, Sas, dat je dit besluit genomen hebt! Echt klasse. En het is soms ook moeilijk om met goedgebekte kinderen om te gaan. Geloof me,dat vind ik soms ook moeilijk. En daarom is het zo belangrijk om achter jezelf te gaan staan en te zeggen: dit accepteer ik wel, en dat niet. En dat ligt voor iedereen weer anders.

Succes ermee!

Salu

Salu

Mooie posting, duidelijk verwoord. Nu snap ik beter hoe je het bedoeld. In je eerste van een paar dagen terug schrijf je het anders op, en daar begreep ik je niet. Sterker nog, ik voelde wat ongemak, wat irritatie opkomen. Kan er niet goed de vinger opleggen. Maar wat je gisteren schreef vind ik duidelijk, en ook persoonlijk een mooie opvoedkundige lijn hebben. Dank je wel!
Algebra

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.