Verhuisd
Wat een verdriet bij mijn dochter, tijdens de verhuizing 9 en nu 10 jaar. AL bijna een jaar geleden verhuisd. Ze huilt nog veel, het lijkt wel of ze rouwt! Ik wist niet dat het zo erg voor een kind is om te verhuizen. Volgens mij wordt dit onderschat. Was het wel door mij iig.
Tja
De een verkast minder makkelijk dan de ander. Ik voel wel met haar mee, heb zelf ook lang nodig om ergens te aarden.
Een van de kinderen van onze voorgangers in ons huidige huis had ook nog lang last van heimwee. Zijn moeder heeft toen ons gebeld om te vragen of hij nog een keer mocht komen kijken, om te zien dat 'zijn' huis nu 'zijn' huis niet meer was, dat er andere mensen iets moois en eigens van hadden gemaakt, net als zij met hun nieuwe huis hadden gedaan. Ik had er een hard hoofd in dat het zou helpen, maar dat bleek toch te werken. Doordat zijn oude huis niet meer bestond, kon hij zich verzoeken met zijn nieuwe 'eigen' huis.
Verzoeken?
moet *verzoenen* zijn.
Is de verhuizing
toendertijd wel goed voorbereid voor haar? Niet dat je daar nu nog iets aan kan doen, maar voor een eventuele volgende keer. Ik verwachtte met mijn zoon eigenlijk ook problemen rondom de verhuizing; ik had het idee dat hij best steun had aan het verhuisboek wat ik toen gemaakt heb. En eigenlijk is hij snel gewend. Nu was het ook wel zo dat hij op dezelfde school kon blijven. Dat scheelt.
Wel naar voor je dochter dat ze er zo'n last van heeft. Is ze erg gevoelig? Heeft ze wel nieuwe contacten en zo?
Wat maakt haar echt verdrietig?
Wat verdrietig! Heb je een beeld waar het grootste probleem zit voor je dochter? Is het echt het huis dat ze mist, of heeft ze nu minder aansluiting, mist ze meer haar vriendjes, haar oude school... (weet niet of dat veranderd is en hoe ver weg je bent gaan wonen tov het oude huis)?
Als het echt om het huis gaat,vind ik het best een goede tip die hiervoor is gegeven om te vragen of je nog eens terug kan naar het oude huis. Heb dat zelf ook gehad na een verhuizing. Na een paar weken kwam ik nog eens terug bij de mensen die mijn huis gekocht hadden en toen er ik binnen stond, besefte ik me ineens dat het mijn huis helemaal niet meer was. Ze hadden het prachtig ingericht, maar het was niet meer mijn plek. Dat gaf me een hoop rust, gek genoeg. Want ik was erg blij met mijn nieuwe huis en miste het oude niet echt heel erg.
