Vermoeden ADD bij dochter en nu?
Mijn vriend en ik hebben het idee dat mijn dochter wel eens ADD zou kunnen hebben.
We merken dat ze in sommige situaties zich heel slecht kan concentreren en in sommige situatie ze niet uit haar concentratie te halen is. Ze is 7 en heeft er op school weinig last van, maar thuis wordt het steeds ongezelliger omdat we eindeloos bezig zijn met samen met haar ervoor zorgen dat ze daadwerkelijk uit bed komt en op tijd op school is, of dat ze daadwerkelijk haar tanden gaan poetsen en pyjama aan trekt.
We hebben dit vermoeden omdat mijn vriend ooit in het voorbij gaan is gediagnosticeerd met ADD, maar we hebben ons daar verder nooit echt in verdiept, maar het lijkt erop dat we dit voor onze dochter misschien wel moeten doen.
Heeft iemand een goed boek of een goede website waarin ik me wat kan gaan verdiepen in wat ADD is, hoe het werkt en hoe we mijn dochter misschien kunnen helpen.
Hi, mijn dochter heeft adhd, dat weten we al sinds de kleuterklas. Zelf vind ik dit boek erg prettig: Twaalf Principes voor het Opvoeden van een Kind met Adhd van Russell Barkley. Hierin staat uitgelegd wat het ADHD is, en hoe je je kind kunt helpen.
Zelf heb ik een ADD diagnose, maar tegenwoordig valt dit onder de noemer ADHD.
Ik zou je vermoeden delen met de huisarts. Die kan eventueel doorverwijzen.
Onze zoon is getest bij een orthopedagoog.
Ik heb het bij mijn zoon (nu 17) toen hij 8 of 9 jaar ook vermoed, maar niets mee gedaan omdat er geen echte problemen door kwamen. Wel veel aangemodderd en trucjes bedacht bij voorkomende praktische problemen om ze op te lossen. Helaas lag hij op school ondanks alles toch altijd buiten de groep. Op zijn 16e is er alsnog onderzoek geweest, en blijkt hij ASS te hebben. Ik had het graag eerder geweten.
Mijn advies is om niet aan te modderen maar om een prof te laten onderzoeken of en zo ja wat er aan de hand is. Dan weet je het zeker.
Als er geen serieuze problemen zijn waarvoor ze ondersteuning/speciale behandeling/medicatie nodig heeft kun je bij de huisarts ook een verwijzing vragen voor een orthopedagoog. Die kan heel laagdrempelig tips en pycho educatie geven, aan jullie en dochter.
Wij hebben er 1 met (ernstige) gedragsproblemen die gediagnosticeerd is en medicatie en speciaal onderwijs nodig had.
Bij zn broer zag ik trekken en liepen we tegen dingen aan,maar niet ernstig en op school ging het goed.
Ik wilde hem laten testen om wat ondersteuning en psycho educatie te krijgen, want hij ontwikkelde een laag zelfbeeld door de strubbelingen. maar testen vond de orthopedagoog helemaal niet nodig, dat kon ze ook doen zonder diagnose. Scheelde een hoop gedoe en is uitstekend bevallen. De wachtlijsten bij de specialistische ggz en aanverwanten zijn enorm, en in niet ernstige gevallen het wachten niet waard.
Kaassoufflee schreef op 08-09-2025 om 22:03:
Ik heb het bij mijn zoon (nu 17) toen hij 8 of 9 jaar ook vermoed, maar niets mee gedaan omdat er geen echte problemen door kwamen. Wel veel aangemodderd en trucjes bedacht bij voorkomende praktische problemen om ze op te lossen. Helaas lag hij op school ondanks alles toch altijd buiten de groep. Op zijn 16e is er alsnog onderzoek geweest, en blijkt hij ASS te hebben. Ik had het graag eerder geweten.
Mijn advies is om niet aan te modderen maar om een prof te laten onderzoeken of en zo ja wat er aan de hand is. Dan weet je het zeker.
Bij mijn oudste was ik er van overtuigd dat ze ADD had. Na de intake bij de orthopedagoog ging het vermoeden vrij snel naar ASS. Dat was op haar 15e. Daarvoor was ze op haar 6e al eens onderzocht maar toen kwam er eigenlijk geen diagnose uit (alleen een hoog iq).
Mijn jongste heeft ADHD. Daarvan zie ik bij mezelf ook vrij veel kenmerken, maar omdat ik me altijd heb kunnen redden heb ik geen behoefte aan een diagnose.
Ik dacht een zoon met ADHD te hebben. Na uitgebreid onderzoek kwam de uitslag: klassiek autisme (diagnose in 2014, nu valt het allemaal onder de term ASS). Ik zou het laten onderzoeken om zeker te zijn of het wel ADD is.
Ik vond ‘Slim maar…’ van Peg Dawson een goed boek over adhd.
Kan je wat meer dingen opnoemen waar je tegenaan loopt met haar? Wat je nu noemt klinkt niet heel erg als add (adhd type 1), meer als nog niet voldoende ontwikkelde executieve functies.
Ik heb drie kinderen met add (van de vijf), daarvan had mijn zoon ook op zijn 8e nog moeite met veters strikken bijvoorbeeld. Bij hem kwam dit niet door de add maar door DCD.
Tegenwoordig ligt de jeugdzorg vaak bij de wijkteams, zij doen een eerste inventarisatie en kijken wat er voor jullie hulpvraag nodig is. Soms kan een kindercoach ook voldoende zijn. Als dan blijkt dat er psychiatrisch onderzoek nodig is verwijzen zij door naar de juiste instantie (dit wordt betaald uit gemeentelijke potjes namelijk).
Je kan starten bij de huisarts. Hij of zij verwijst door.
Mij komt het heel bekend voor. Mijn dochter is met 7 jaar gediagnosticeerd met add. Bij ons was elke ochtend en elke avond een martelgang die uren duurde. Hele normale dagelijkse dingen zoals aankleden, haren kammen, tanden poetsen, schoenen aantrekken etc. duurden heel erg lang, omdat ze continu werd afgeleid, weinig tijdsbesef had en geen overzicht.
Wat bij ons enigszins hielp:
- ‘s Avonds samen kleding uitzoeken voor de volgende dag en klaarleggen en ‘s ochtends helpen met aankleden (erbij zijn is soms al voldoende). Toen ze groter werd spraken we af dat ze aangekleed naar beneden kwam ‘s ochtends.
- Een van ons was er ‘s ochtends altijd bij om te helpen met ontbijten en lunch klaarmaken voor school.
- ‘s Avonds samen de schooltas inpakken voor de volgende dag.
- Duidelijke bedtijd afspreken. Bij onze dochter hielp het ‘s avonds niet om naar de activiteiten te kijken die ze moest doen (pyjama aandoen etc), maar als we zeiden Je moet om zo laat in bed liggen, want dan gaan we voorlezen, dan lukte het op een of andere manier vaak toch wel.
- Wat latere bedtijd. Ons kind was meestal nog totaal niet moe op de tijd waarvan wij vonden dat dat een goede bedtijd was. Vaak werd er dan nog een hele tijd geklierd. We hebben toen de bedtijd wat later gezet en gingen dan nog iets doen wat ze leuk vond, een spelletje of ze mocht nog even tekenen ofzo. Ze sliep dan uiteindelijk om dezelfde tijd, maar met minder gedoe.
Laat los wat je kind op deze leeftijd ‘toch zelf zou moeten kunnen’. Als sokken en schoenen aantrekken een half uur duurt, help je kind dan. Je hoeft ze niet voor haar aan te trekken, maar dat je eventjes de leiding neemt over de activiteit schoenen aantrekken, kan helpen. Zorg dat je de spullen die nodig zijn bij de hand hebt. Bij ons lagen de schoenen bijvoorbeeld in de hal. Dat ze dan uit de kamer naar de hal moest om haar schoenen te gaan halen, was een extra handeling die goed was voor heel veel afleiding. Bij ons hielp het dan om zelf even de schoenen voor haar te pakken of klaar te leggen bij de schooltas ofzo. Het komt wel goed, ze kunnen het op een dag wel zelf, alleen misschien wat later dan je verwacht.
S.ndra schreef op 09-09-2025 om 08:41:
Mij komt het heel bekend voor. Mijn dochter is met 7 jaar gediagnosticeerd met add. Bij ons was elke ochtend en elke avond een martelgang die uren duurde. Hele normale dagelijkse dingen zoals aankleden, haren kammen, tanden poetsen, schoenen aantrekken etc. duurden heel erg lang, omdat ze continu werd afgeleid, weinig tijdsbesef had en geen overzicht.
Wat bij ons enigszins hielp:
- ‘s Avonds samen kleding uitzoeken voor de volgende dag en klaarleggen en ‘s ochtends helpen met aankleden (erbij zijn is soms al voldoende). Toen ze groter werd spraken we af dat ze aangekleed naar beneden kwam ‘s ochtends.
- Een van ons was er ‘s ochtends altijd bij om te helpen met ontbijten en lunch klaarmaken voor school.
- ‘s Avonds samen de schooltas inpakken voor de volgende dag.
- Duidelijke bedtijd afspreken. Bij onze dochter hielp het ‘s avonds niet om naar de activiteiten te kijken die ze moest doen (pyjama aandoen etc), maar als we zeiden Je moet om zo laat in bed liggen, want dan gaan we voorlezen, dan lukte het op een of andere manier vaak toch wel.
- Wat latere bedtijd. Ons kind was meestal nog totaal niet moe op de tijd waarvan wij vonden dat dat een goede bedtijd was. Vaak werd er dan nog een hele tijd geklierd. We hebben toen de bedtijd wat later gezet en gingen dan nog iets doen wat ze leuk vond, een spelletje of ze mocht nog even tekenen ofzo. Ze sliep dan uiteindelijk om dezelfde tijd, maar met minder gedoe.
Laat los wat je kind op deze leeftijd ‘toch zelf zou moeten kunnen’. Als sokken en schoenen aantrekken een half uur duurt, help je kind dan. Je hoeft ze niet voor haar aan te trekken, maar dat je eventjes de leiding neemt over de activiteit schoenen aantrekken, kan helpen. Zorg dat je de spullen die nodig zijn bij de hand hebt. Bij ons lagen de schoenen bijvoorbeeld in de hal. Dat ze dan uit de kamer naar de hal moest om haar schoenen te gaan halen, was een extra handeling die goed was voor heel veel afleiding. Bij ons hielp het dan om zelf even de schoenen voor haar te pakken of klaar te leggen bij de schooltas ofzo. Het komt wel goed, ze kunnen het op een dag wel zelf, alleen misschien wat later dan je verwacht.
En dit soort tips helpen ook voor jezelf! Als je als ouder ook onoplettend en chaotisch gedrag vertoont (ik spreek uit ervaring
, is het voor zo'n kind niet makkelijker om gestructureerd te zijn.
Hier ook een aantal ADHD'ers (waaronder ikzelf). Pas later gediagnosticeerd, toen ze vastliepen in hun studie. Toen ze thuis woonden hadden ze er nog niet zoveel last van, we hadden tijdens schooldagen een heel vaste structuur. Dingen van te voren klaarleggen, alles op een vaste plek etc. Veel kun je de dag ervoor al doen. Hangt je fietssleutel op het haakje? Staat je gymtas klaar in de hal? Liggen je kleren klaar? Huiswerk maken aan de keukentafel, dat soort dingen.
Wij hebben er destijds voor gekozen om niet te laten diagnosticeren. De meeste kinderen vertonen wel ergens kenmerken van ADHD en ons idee was om pas een diagnose te laten stellen als je er echt last van hebt. Achteraf denk ik dat ik daar misschien wat te terughoudend in geweest ben. Het gaf ons uiteindelijk meer begrip voor onszelf en voor elkaar. Maar goed, dat is voor iedereen verschillend. Je zou het eens met je huisarts kunnen bespreken. Bij een diagnostisch traject krijg je vaak eerst een intake, dan kun je alsnog beslissen of je ermee doorgaat. Daar word je ook geïnformeerd over de eventuele consequenties (positief en negatief) als er een diagnose wordt gesteld.
Ik heb vroeger ook het boek ADDaisy gehad hier (zie het nu niet meer staan), een kinderboek over een meisje in groep 4 met ADD. Ik vond het wel een leuk boek om met je kind in gesprek te gaan en ook verhelderend voor jezelf.
Op de wat nu vraag: je kan naar de huisarts, en dan naar de kinderarts, en dan psycho-educatie, medicijnen en coaching. En dat hoeft niet allemaal tegelijk, maar gaandeweg zal een kind met ADD wel meer last ervan krijgen en dan kan het fijn zijn als er wat handvatten zijn voor lastige situaties en zeker voor school. Maar ook thuis is een kind met ADD vrij intensief, er moeten nu eenmaal dingen gebeuren en dan is het onhandig als ze steeds voor zich uit staat of zit te dromen of compleet overweldigd is door de taken die voor haar liggen (aankleden, ontbijten, tandenpoetsen, schoenen aan, tas inpakken, jas aan, op de fiets naar school - ik word al moe als ik het intik, laat staan hoe dat is voor een kind dat bij elke stap al afgeleid is).
En de ADD kan ook maken dat ze erg snel overprikkeld is (kijk jij maar eens tv op meerdere zenders tegelijk, en dat de hele dag).
S.ndra schreef op 09-09-2025 om 08:41:
Mij komt het heel bekend voor. Mijn wel goed, ze kunnen het op een dag wel zelf, alleen misschien wat later dan je verwacht.
Fijne tips! Onze jongste is ook, maar ik ben zelf ook chaotische adhd'er dus die structuur is lastig.
Bedankt voor alle reacties.
Ik wilde eerst zelf vooral een beetje verder inlezen, want behalve dat ze 's ochtends en 's avonds niet vooruit te branden is is het verder vooral heel erg mijn enige echt allerliefste allerleukste 6 jarige. Ik weet ook niet zo goed wat je wel en niet mag verwachten van een kind van 6, en ik weet niet wat ik van haar mag verwachten nu ze 6 is. Haar oudere zus is net als haar moeder extreem taakgericht. Zij lijkt het moeilijk te vinden als mensen verwachtingen van haar hebben over dingen die ze moet doen en daar heeft haar vader ook wel een handje van. Hij heeft 3 jaar (?) geleden van de psychiater antidepressiva gekregen en een recept voor Ritalin onder het mom, als Ritalin helpt heb je ADD. Hij gebruikt het af en toe, het helpt, maar hij heeft ook last van bijwerkingen maar wil er verder zo min mogelijk over praten en dat probeer ik zo goed mogelijk te respecteren. Ik heb dus geen idee wat ADD echt is en waaraan we kunnen merken dat ze daar last van heeft. Ze is overigens ook echt een nacht mens en de ochtenden gaan dus ook moeilijk omdat ze uit zichzelf tot een uur of half 9 slaapt en we haar nu om kwart over 7 wakker moeten maken. En 's avonds is ze super wakker en heeft ze helemaal geen zin om naar bed te gaan dus dan kan ze zich lekker laten afleiden door alles want dan duurt het langer voor ze in bed moet liggen en alleen maar saaie dingen mag doen zoals lezen of tekenen. En ik weet niet in hoeverre ze de last die ze heeft kan maskeren door haar hogere intelligentie. Ze is getest hoogbegaafd (net aan UHB zelfs, maar ze is getest met 5,5 en de KIQT en die is blijkbaar iets minder betrouwbaar boven de 140?) net als haar vader en zus en ik heb het idee dat haar vader veel kan compenseren doordat hij dingen gewoon sneller snapt en dan sneller kan bedenken wat er moet gebeuren en dus heeft hij er op zijn werk bijvoorbeeld geen last van.
@Kaassouflee, ik hoop inderdaad ook dat we niet te lang doormodderen, dat hebben we met haar zus qua IQ wel gedaan en dat was niet een goed idee, vandaar dat ik wat wilde onderzoeken of hier iets in zit. Maar ik wilde ook verder komen dan omdat ik het denk voor ik naar de huisarts ga. Dat staat dus wel op het programma @DueScimmie. En misschien heeft @stresskipje wel gewoon gelijk en is het goed als we hier wat ondersteuning bij krijgen en kunnen een paar tips ons een heel eind op weg helpen. Ik merk nu gewoon dat het even niet zo gezellig is doordat we alleen maar aan het zeuren zijn en alles zo langzaam gaat dat er weinig tijd over blijft voor gezellige aandacht.
@SuzyQ, ja die executieve functies zou ook heel goed kunnen. Daar heeft haar vader ook een handje van (en haar moeder eigenlijk ook wel, maar minder extreem). Vandaar ook dat ik nog wat verder wil lezen over welke kant ik op moet denken.
Het zit hem dus vooral in heel erg slecht zich kunnen zetten tot starten met taken. Verder zou ik niet weten wat er bij ADD hoort ook. Ik heb geen idee. Ik noemde het omdat haar vader het dus schijnt te hebben en ik weet dat dit soort dingen een genetische component hebben.
Ik zie wel dat ze bijvoorbeeld altijd vergeet te gaan plassen en dan ineens heel nodig moet. Ze kan heel lang geconcentreerd zitten lezen, van de week heeft ze 2 uur achter elkaar op haar kamer Donald Ducks liggen lezen. Dat zijn de dingen die me nu te binnen schieten in elk geval.
@Sandra, we hebben voor 's avonds nu een afvink lijst gemaakt van dingen die ze moet doen voor we haar kunnen voorlezen. Dat werkt soms, maar soms ook helemaal niet, dan wordt ze vooral nukkig van het feit dat we vinden dat ze dingen moet doen. Ik geef al een tijd een tijd mee hoe lang ik boven blijf om voor te lezen en dat werkt ook soms. Dan zeg ik dus: "Ik ga over een half uur naar beneden, op je lijstje staat dat je moet, tanden poetsen, pyama aan, kleren klaar leggen en je boek uitkiezen (anders zijn we daar een kwartier mee bezig). Maar zo in de eerste week van school was het alsnog elke dag boos als ik dan na 30 minuten naar beneden ging. Deze week heb ik haar 's ochtends een aantal keer aangekleed omdat haar zelf gewoon niet lukt, ergens is dat beter, want dan hebben we in elk geval een betere sfeer en geen gedoe en ruzie, maar dat lukt gewoon niet altijd qua hoeveel tijd andere dingen ook vragen. Qua bedtijd gaan we niet nog later doen. Om 8 uur gaat er een wekker en dan gaan ze allebei naar boven, om half 9 wil ik naar beneden kunnen. Ik ben ziek op dit moment en ga rond half 10 zelf naar boven om te slapen dus ik wil nog wat tijd voor volwassenen. Meestal zijn ze allebei nog aan het lezen als ik boven ben. Dat vindt ik wel okay, want het is rustig en mijn vriend en ik kunnen gewoon beneden zijn. Maar laatst was ze om half 12 toen mijn vriend ging slapen nog wakker, dat is wel wat extreem.
@Troelahoep, ik ben zelf extreem georganiseerd. Haar vader minder, dat zie je ook botsen. Vanochtend bracht haar vader haar naar school, maar die was nog iets kwijt en dan zie je het ook echt escaleren tot ze allebei gefrustreerd zijn over hoe het gaat. Daar willen we dus ook graag van af.
@AnnaPollewop, ik wilde dus beginnen met wat psychoeducatie voor onszelf met boeken enzo, ook omdat het me misschien wat handvaten geeft over hoe ik met mijn vriend om kan gaan zonder dat ik op al zijn verkeerde knoppen duw en we geen steek verder komen. Maar wel goed om te lezen dat het inderdaad gewoon rustig kan gaan. Zeker nu we nog niet ergens tegen aan lopen is dat natuurlijk fijn. Het voelde ook goed om wel te weten dat ze naar de HB klas kon omdat we alles in gang hadden gezet, maar het niet perse hoefde als we dachten dat het niet de juiste stap op het juiste moment was.
Jullie hebben me veel nuttige informatie gegeven alvast, dankjewel. Ik zou me nog steeds wel wat verder in willen lezen voor ik naar de huisarts ga, iemand anders nog tips?
