Basisschoolleeftijd Basisschoolleeftijd

Basisschoolleeftijd

Lees ook op
maan.

maan.

18-11-2010 om 17:27

Vriendin dievegge?

Deel 1. Dit weekend ontdekten we dat er aan de onderkant van onze eettafel getekend was. Zeker weten dat onze kinderen dat niet gedaan hebben, wel twijfels over een vriendin van dochter die pasgeleden hier is komen spelen. Heeft rondgerend met tekenspullen en heeft ook onder de tafel gekropen (mogelijk dus met tekenspullen; of zou het er misschien toch al langer hebben gezeten, ik kom niet zo vaak onder de tafel).. heeft eigenlijk heel wat energie hier losgelaten. Was op zich wel gezellig maar vermoeiend.

Deel 2. Dochter zocht haar (niet dure) rode pen. Nergens te vinden. Vorige week maakte ze al zo'n opmerking of vriendin die pen misschien gezien zou hebben? Vriendin wist met zekerheid te vertellen dat die pen in het pennenbakje had gestaan (dochter heeft wel twintig pennen in dat pennenbakje staan.. heel knap dat vriendin dat nog weet zeg!)

Deel 3. Inmiddels was dochter begonnen met twijfelen of vriendin die pen misschien meegenomen zou hebben; ook omdat dat tekenen onder tafel op vriendin betrekking kan hebben. En vanmiddag komt ze dus thuis ze had gezien dat vriendin in haar etui een rode pen had die precies eruit zag als de hare; is vrij verkrijgbaar zo'n pen dus zou toeval kunnen zijn.. maar ze heeft er geen goed gevoel bij.

Ik heb er zelf ook mijn vermoedens over, evenals dochter. Maar het zou toeval kunnen zijn en bewijzen kun je niks. Dochter wil nu in elk geval niet meer met vriendin afspreken. Ik heb haar daar heel voorzichtig maar gelijk in gegeven maar vind het wel een vervelende situatie zo. Man had het erover om evt de leerkracht op de hoogte te brengen.. maar wat kan die er verder mee?

Nou in elk geval ik wilde het even kwijt en dat heb ik nu gedaan.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Astrid

Astrid

18-11-2010 om 18:37

Leeftijden

Over welke leeftijd hebben we het?
Ik heb dit vroeger ook ooit met een schoolvriendinnetje gehad, ze had op school een soort reuzengum van mij gestolen, die heb ik teruggevraagd en ook teruggekregen. Vervolgens ging ze een keer bij me spelen en toen wilde ze een kettinkje van mij om. Toen ze naar huis wilde gaan, zag ik ineens dat ze het nog om had en vroeg of ze dat terug wilde geven. Dat wilde ze niet, en toen hebben we aan elkaar lopen duwen en trekken en toen heb ik het weer af kunnen pakken (we waren een jaar of 7 ongeveer) dat was de laatste keer dat ik met haar afgesproken had.
Ik zou in jullie geval het denk ik wel vertellen aan de juf, misschien kan juf er een les aan verbinden, over wat van jou is en wat van een ander. Misschien is er op school ook wel eens wat voorgevallen en kan juf er adequaat op reageren.
Meisje bij mij op school is trouwens niet erger geworden dan dat voorval. Ik heb er nooit meer wat over gehoord, volgens mij is er verder nooit meer wat gebeurd

maan.

maan.

18-11-2010 om 21:36

Groep 7

het gaat hier over groep zeven.

Margriet*

Margriet*

18-11-2010 om 22:31

Waarom de leerkracht

Ik zou het eerder eens met de ouders van dat meisje bespreken. Geen halszaak van maken maar als je hun spreekt op het plein ofzo.
Dat je er toch een beetje vervelend gevoel aan hebt overgehouden en dat dochter nu niet meer met haar wil spelen. Ik zou het eerder via die route doen dan de school erbij betrekken.

Dief

ik had vroeger ook een meisje in de klas (middelbare school) die allerlei spullen jatte, van pennen tot agenda's, het ging niet om hoe duur het was als ze het maar kon pikken.

Ik denk dat het goed is als jouw dochter ook uitleg geeft aan dat meisje waarom ze niet meer wil spelen. En als het zo uitkomt dan zou ik eerder met haar ouders hier over spreken dan met de leerkracht, het speelt af in jouw huis.

Het kan ook gewoon.......

Het hoeft niet échte vooropgezette diefstal te zijn, zelfs als het de bewuste pen is. Een nog zo jong kind kan dat best ook in een opwelling doen. De pen is mooi...ze steekt 'm bij zich zonder erover na te denken en later kan ze niet meer terug.Zoiets.
(Of zie ik het nu te rooskleurig)
En dan zit dat kind ermee....
Wij hadden in de zomervakantie (groep 8 naar de 1ste v.o.) een vergelijkbaar iets. Vriendinnetje van dochter logeerde hier, heel aardig meisje, gaat ze al jaren mee om en ze kunnen leuk samen. Je kan wel op het meisje 'rekenen'qua afspraken e.d. maar het meisje heeft soms te veel fantasie...vertelt wel eens verhalen waarvan je meteen al weet dat dat niet kán kloppen. Dat weten de ouders ook...
Dochter had net haar eerste b.h's gekregen en dat had de nodige moeite gekost want ze waren écht 'nodig' maar dochter is een nogal dunne garnaal en zo smalle b.h.'s waren niet gemakkelijk te vinden. Uiteindelijk er 2 in breedtemaat 60 gevonden in de HEMA. Dochter helemaal trots en liet ze aan vriendinnetje zien. Toen vriendinnetje weg was en ze die ene schone aan wilde doen was ie weg. Foetsie verdwenen. Alles afgezocht..de wasmanden, haar kamer..want ze had 'm laten zien en misschien wel ergens anders neergelegd? Maar dochter ontkende dit in alle toonaarden. Die wist zeker ze had 'm in de kast teruggelegd.
En zelfs dochter wist meteen dat vriendinnetje het had gedaan. Zij was de enige die ze 'm had laten zien en die gezien had dat ze 'm in de kast legde.
Uiteindelijk haar ouders gebeld.
Het wel 'aardig' ingekleed...dat die b.h. weg was en dat ie misschien per ongeluk in vriendinnetjes tas was gekomen ofzoiets??? (Iets was onmogelijk was volgens dochter want zij wist zeker dat ze 'm terug had gelegd in de kast). En ja hoor....In een zijvakje van haar logeertas zat ie.
Dus bracht meisje hem terug. Met een kadootje voor dochter en sorry,sorry,sorry het ging écht per ongeluk.
Meiden weer oké,dochter was niet boos meer.
Later zag ik haar moeder en hoorde ik dat het meisje behoorlijk op haar donder heeft gehad, want de ouders geloofden zelf ook niet dat het per ongeluk was gegaan...En na een streng gesprek had het meisje dat ook in tranen bekend. Het ging per ongeluk..en zij heeft nog helemaal geen borsten en onze dochter wel en dat wilde zij eigenlijk ook graag en ze groeide niet genoeg en nu had onze dochter ook nog die geweldig mooie b.h. en dat wilde zij ook zo graag...en toen had ze opeens die b.h. in haar tas gestopt en had daar meteen al spijt van, maar wist niet meer hoe ervan 'af' te komen.
Het vriendinnetje heeft een gepast straf van de ouders gehad, heeft sorry gezegd tegen dochter...en de b.h is terug. Dus eind goed, al goed.
Ik denk ook niet dat ze het nog in d'r hoofd haald om nogmaals zoiets te doen hier...ze weet nu dat wij dus rustig haar ouders bellen en dat die en wij het doorzien
Ze komt dus nog steeds hier.
groeten albana

*bella*

*bella*

19-11-2010 om 09:49

Ik zou

het erg vinden als mijn kind zoiets zou doen en ik zou het niet weten. Ik zou je dus erg dankbaar zijn als je mij in zo'n geval zou bellen.

Evenzo

Evenzo

19-11-2010 om 10:48

Bella

Helaas denken niet alle ouders er zo over. Ik heb ook eens een dergelijk akkefietje gehad met mijn dochter en een vriendin, die samen wat hadden uitgespookt. Toen ik de moeder van het meisje belde kreeg ik een hele tirade over dat haar dochter zulke dingen 'zeker niet zelf verzint' en iets over de manier van opvoeden die ik hanteer en die 'niet haar keuze' is. Ik heb het dus uiteindelijk wel bij de leerkracht van school neergelegd, met die moeder viel niet te praten en mijn dochter werd er behoorlijk ongelukkig door.

*bella*

*bella*

19-11-2010 om 11:02

Snap ik wel

Maar ik zou het dus wel heel jammer vinden als het niet geprobeerd wordt. En als je het op de manier van Albana doet, beetje onschuldig vragen, dan kan een ouder zich niet makkelijk beledigd voelen. Het is dan meer een hint, die de ouder kan negeren of oppakken.
Dochter is 7 en nu al mis ik vaak het overzicht over al haar spulletjes. Ze krijgen ook zoveel kleine prulletjes op feestjes en met uitdelen in de klas. Het zou mij dus niet opvallen als er iets in huis is dat er niet hoort.
Idem met andere zaken denk ik, de ouders rustig informeren op een beetje tactische wijze, niet aanvallend, dan kan er toch weinig mis gaan? Ik snap dat als het ernstig is en je met ouder niet verder komt je naar een leerkracht gaat. Snel zal ik dat niet doen, zoveel vertrouwen heb ik nu ook weer niet in leerkrachten. Voor je het weet staat het meisje te boek als dievegge, misschien totaal onterecht. (omdat het misschien uit een impuls is gedaan, of, of) Ligt uiteraard ook helemaal aan hoeveel vertrouwen ik heb in de betreffende leerkracht.

vlinder72

vlinder72

19-11-2010 om 13:00

Hier ook zoiets

maar dan een groep 3 kind. Zoon speelde met 2 vriendjes. Later die dag waren uit een stel mooie Pokemon kaarten weg. Kaarten waren van broer dus die was helemaal in tranen. Overal gezocht. Zoon wist zeker dat zijn vriendje die kaarten had meegenomen. Uiteindelijk de ouders van beide jongen gebeld en het ingekleed als goh,wij zijn pokemon kaarten kwijt. Wij kunnen ze nergens vinden. Zouden jullie eens willen vragen of jullie zoon misschien weet waar ze zijn.

Beide kinderen wisten niets natuurlijk. Maar 10 minuten later belde de vader terug. Kaarten waren gevonden. HIj vertrouwde het al niet en kind biechtte uiteindelijk de diefstal op. Mijn kinderen waren dolblij. Wel weer lief dat even later ook het andere jongetje terug belde om te vertellen dat de kaarten misschien wel daar of daar konden liggen. Wij hebben toen gezegd dat wij de kaarten al gevonden hadden. Ze lagen onder het kleed. Verder hebben wij er nooit meer woorden over vuil gemaakt. Jongen speelt hier nog steeds.

Ik denk ook dat dat het handigste is. Direct na constatering de ander ouder bellen. En niet beschuldigen maar gewoon aangeven dat er pen zoek is en of die pen misschien tussen haar spullen terecht is gekomen. Volgens mij zal iedere ouder dan even kijken of het navragen. En als het kind dat vaker doet (zoals in dit geval bij ons) dan weet de vader of moeder best wat je eigenlijk bedoeld maar het klinkt vriendelijker en de kans is groter dat je je spullen weer terugkrijgt.

Hier ook

Een aantal jaar geleden had dochters beste vriendinnetje bij ons gespeeld en daarna was dochter een knuffeltje kwijt. Vriendinnetje wist van niets en ik heb voorzichtig haar ouders gepolst of het misschien per ongeluk in haar tas terecht gekomen kon zijn. Nee, dat was natuurlijk niet zo en vriendinnetje zou NOOIT zoiets doen.Een beetje beledigd waren ze wel. Dat begreep ik overigens ook, want vriendinnetje is een vreselijk lief kind.Beetje pijnlijk was het. Dochter bleef wel met haar omgaan , maar was toch wat achterdochtig.
Maanden later moest vriendinnetje haar kamer opruimen en wat kwam er tevoorschijn? Het verstopte knuffeltje!
Vriendinnetje moest toen van haar ouders excuses aanbieden, heeft dat gedaan en alles is vergeven en vergeten. Ze zijn nog steeds beste vriendinnen.
Waarschijnlijk vond ze het toen zo mooi dat ze het gepakt heeft en kon ze het niet meer terugleggen of teruggeven zonder gesnapt te worden ofzo.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.